ลำไย เป็นกระรอกเพศเมีย ที่เพิ่งรับมาอยู่ด้วยกันประมาณ 3 อาทิตย์เท่านั้น ตอนที่รับมาลำไยเป็นหวัดงอมแงม เพราะกระรอกที่ร้านนั้น
ไม่ว่าจะตัวไหนก็เป็นหวัดทั้งหมด ไม่รู้ตอนนี้เด็ก ๆ พวกนั้นเค้าหายกันหรือยัง ถ้าใครไปสวนก็น่าจะเคยเห็นร้านนี้บ้าง เพราะมีกระรอกที่ป้าเค้าเลี้ยงไว้
เป็นตัวชูโรง ชื่อว่าเจ้าแสนดี ขอบอกน่ารักมาก ๆ

ลำไยในวันนี้ ดูโตผิดหูผิดตากว่าตอนที่มามาก เพราะอีหนูค่อนข้างจะกินเก่ง การกินในแต่ละทีถ้าพุงไม่กางไม่เลิก ส่วนหวัดที่เป็นมานั้น ตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้ง และความซนของอีหนูก็เริ่มตามมา หลังจากที่แข็งแรงดี

ลำไยเป็นกระรอกที่ค่อนข้างจะซน ชอบการกัดแทะมาก ๆ
ชอบการเล่นสนุกสนาน เวลาเล่นด้วยชอบส่งเสียงร้อง เหมือนเป็นการเตือนให้รุ้ว่า แม่จ๋าอย่าเล่นกับหนูแรง ๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวหนูจะเจ็บ

วันที่ลำไยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ พวกพี่ ๆ ไม่จะเป็นเจ้าดราก้อล ทันทีที่ได้กลิ่นน้องใหม่ ก็แหกปากร้องโวยวายทันที เหมือนจะบอกว่า ผมไม่ยอมคร้าบแม่ เดี๋ยวแม่รักผมน้อยลง ผลก็คือเจ้าดราก้อลทำตัวเป็นเด็กดี อ้อนแม่เก่งกว่าเดิม

ส่วนซอนย่า ทันทีที่ได้กลิ่นน้องติดมือแม่ อีหนูกัดมือแม่มันอีกตามเคย ไม่มีเลยที่จะไม่กัดแม่ทันทีที่ได้กลิ่นกระรอกตัวอื่น แต่ก็มียกเว้นนะ ก็กลิ่นเจ้าดราก้อลไงที่อีหนูซอนย่ายอมให้ตัวเดียว

ส่วนเจ้าเมก้า ไม่มีอาการอะไร นอกจากการดม ไม่กัด แม้ว่าจะให้น้องไปอยู่ใกล้ ๆ เมก้าก็จะแค่ดมจริง ๆ เหมือนกับบอกว่า ผมยอมรับน้องครับแม่ แต่พวกพี่ ๆ พวกไม่ยอม ..ช่างเป็นเด็กดีเสียจริงเมก้า..

แต่ถึงอย่างการได้ให้ลำไยได้อยู่ในที่ ๆ ปลอดภัยถือว่าเป็นการดีที่สุด ลำไยได้นอนบนหลังตุ้ปลามีไฟอุ่น ๆ ที่ตอนนี้ต้องเปิดไฟตลอด จนกว่าน้องลำไยจะโต ถือว่าเป็นเรื่องปรกติที่กระรอกเล็ก ต้องได้อยู่ในที่ ๆ ดีและอบอุ่น เพื่อที่เขาจะได้เติบโตเป็นกระรอกที่แข็งแรงต่อไปเหมือนกับพวกพี่ ๆ ที่ไม่เคยป่วยเป็นอะไรเลย และแม่ก็หวังให้น้องลำไย เป็นอย่างนั้นเหมือนกันนะ....