Bloggang.com : จามจุรีสีม่วง : เชอรี่ กระรอกน้อยน่ารัก...ที่แสนขี้เซามารายตัวค่ะ

เชอรี่ กระรอกน้อยน่ารัก...ที่แสนขี้เซามารายตัวค่ะ

สวัสดีค่ะ หนูเองมีนามว่าเชอรี่ หนูเป็นกระสวนท้องแดง ที่แสนจะธรรมดา
ไม่เด่นไม่ดัง สาเหตุที่แม่ตั้งชื่อนี้ขึ้นมา เพื่อให้มีชื่อเป็นผลไม้อีกสัก
1 ชื่อเพื่อที่พี่ลำไยจะได้ไม่รู้สึกว้าเหว่ค่ะ หนูเป็นเด็กกินเก่ง หนูเลยเนื้อค่อน
ข้างแน่น แต่ไม่อ้วนนะค่ะ หนูได้มาอยู่กับแม่ก็เพราะความนิ่งเฉยของหนู
ความจริงเกิดจากการที่หนูถูกคนใจดีคนอื่น ๆ จับดู ๆ แต่ไม่รับหนูไปอยู่ด้วย
นั่นเอง หนูก็เลยเกิดอาการเพลีย หมอบนิ่ง ๆ จนแม่รู้สึกถูกชะตา และอีก
อย่างที่แม่ชอบในตัวหนู ก็ท้องที่สีแดงนี่แหละค่ะ ที่แม่ถูกใจ

นับว่าเป็นโชคดีของหนูด้วย ที่เพื่อน ๆ ตัวอื่น ๆ ก็ท้องแดงเหมือน
กันแต่แม่ไม่เอ็นดู หนูก็เลยได้กลับบ้านกับแม่ หนูเองก็แอบสงสัยนะค่ะ ถ้า
วันนั้นหนูไม่หมอบนิ่งเหมือนเหนื่อยล้า หนูจะได้มาอยู่กับแม่หรือเปล่า เพราะ
แม่มีความชอบส่วนตัว คือชอบกระรอกขี่เซา ที่เอาแต่นอน แต่วันนั้นหนู
ไม่ได้นอน แค่อยู่นิ่ง ๆ เพราะเหนื่อยที่ถูกจับดูบ่อย ๆ นั้นเอง ก็เกือบจะทั้งวัน
นี่ค่ะ ที่หนูโดนอยู่อย่างนี้ แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหนูโดนอุ้มวางอยู่ที่ร้าน
มากี่วันแล้ว

3 มกราคม 2552 เวลา ณ ขณะนั้นก็ 5 โมงเย็นกว่า ๆ พอดีแม่เป็น
คนที่ชอบไปเดินสวนช่วงบ่าย ๆ แต่ความจริงที่แม่ไปสวนในวันนั้น คือแม่
ตั้งใจไปซื้อหนอนนก พร้อมรำที่เค้าใช้เป็นอาหาร รวมไปถึง เมล็ดทานตะวัน
และกรงนอนอันใหม่ให้พวกพี่ ๆ ด้วย แต่พอแม่ตัดสินใจเอาหนูมา แม่ก็ต้อง
กลับเข้าไปข้างในเพื่อไปซื้อกรงเพิ่มอีก ขำก็แต่คุณพ่อค่ะ แม่เคยบอกว่าจะ
ไม่รับกระรอกตัวไหนไปเลี้ยงเพิ่มอีกแล้ว แต่สุดท้ายแม่ก็ผิดคำสัญญา
พ่อจ๋ายืนหน้าเง้าพูดไม่ออก ก็เวลาอยู่บ้านพ่อโดนที่ดราก้อลใจร้ายไล่กัด
เป็นประจำ จนทำให้พ่อรู้สึกขยาดมากกว่า น่าสงสารพ่อเนอะ แต่หนูสัญญา
ว่าจะเป็นเด็กดีนะค่ะ

วันนี้ 9 เมษายน 2552 เป็นเวลา 3 เดือนกับ 6 วัน ที่หนูได้มาอยู่
บ้านนี้ ส่วนเรื่องอายุ แม่บอกว่าหนูน่าจะอายุประมาณเกือบ ๆ 5 เดือน
หนูกำลังจะเริ่มโตเป็นสาว เริ่มมีการไล่ผลัดสีขน แต่ยังไม่ใช่การผลัดขนที่
แท้จริง เพราะขนหนูยังร่วงไม่มากเลย หนูไม่ดุเป็นเด็กดีแบบที่พ่อต้องการ
แต่เนื่องจากแม่ไม่ค่อยพาหนูออกไปเดินเล่นนอกบ้าน หนูก็เลยจะมีอาการ
ค่อนข้างตื่น เวลาเจออะไรแปลก หรือได้ยินอะไรที่เสียงดัง ๆ ก็เพราะแม่
ทำพลาดอย่างแรง ที่รับน้องเล็ก ๆ ที่เพิ่งจะลืมตาไม่กี่วันมา ทำให้แม่ต้อง
ประคบประหงม จึงไม่ค่อยมีเวลาพาหนูออกไปเที่ยว นี่ขนาดไม่ได้ทำงาน
อะไร เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก ดูแลบ้านและพวกพวกแค่นี้ แม่ยังเวลาว่างน้อย
เลย ยกเว้นวันไหนที่แม่เบื่อ ๆ งานภายในบ้าน แม่ก็จะพาพวกหนู ๆ ออกไป
นั่งเล่นโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน

คือแม่อยากจะให้พวกหนู ๆ ทั้งหลายได้เปิดหูเปิดตากับโลกภาย
นอกบ้าง จะได้ไม่ตื่นตกใจ ขนาดแม่พาหนูไปไหนมาไหนด้วย หนูก็ยังไม่
เลิกตื่นจะเอาแต่มุดผ้านอนเพียงอย่างเดียว หรือเวลาออกข้างนอนก็จะมุด
เสื้อแม่เพียงอย่างเดียวเหมือนกัน แต่บางทีในเวลาที่หนูสงสัย หนูก็แอบโผล่
หน้าออกมาสำรวจ หรือออกมายึดเส้นยึดสายเหมือนกัน บางทีแม่ต้องดุ ถ้า
ช่วงเวลานั้น แม่ขี่มอเตอร์ไซด์อยู่ จะไม่ให้แม่ดุได้อย่างไร ในเมื่อออกมาไม่
ถูกเวล่ำเวลา ส่วนเวลาอยู่บนรถยนต์ พ่อก็ห้ามไม่ให้ปล่อยหนูออกมาวิ่งเล่น
เพราะพ่อบอกมันอันตราย เพราะหนูชอบวิ่งไปมากวนสายตาพ่อ

แต่ไม่ว่าหนูจะเป็นอย่างไร พ่อกับแม่ก็รักหนู แม่จะพยายามจับหนู
เล่นหนูบ่อย ๆ เพื่อไม่ให้หนูตื่น แม่บอกกับหนูว่า ให้เอาอย่างพี่ลำไย เพราะพี่
ลำไยในเวลาที่แม่ปล่อยออกมาวิ่งเล่น แค่แม่เรียก ไม่ว่าพี่ลำไยอยู่ไหนพี่
ลำไยก็จะวิ่งดุ๊ก ๆ มาหา แต่พี่ลำไยนี่แหละดุสุดยอดเหมือนกัน หากได้กลิ่น
หนูหรือพวกพี่ ๆ ติดมือแม่ พี่ลำไยจะฟัดมือแม่ทันที แม่ก็ลงโทษด้วยการบีบ
ปากน้อย ๆ เป็นการสั่งสอน ห้ามกัดแม่นะ พี่ลำไยก็จะสำนึกผิดในการกระทำ
ทันที แต่บางเวลาก็เอาไม่อยู่เหมือนโดยเฉพาะในเวลาที่ปะทะกับพี่ซอนย่า
ข้างนอก พี่ลำไยจะลืมตัวไปเลย พี่จะฉก กัดดะ ไม่เว้นใครสักคน เหมือนพี่
ลำไยกำลังอยู่ในภาวะ ห้ามใจไม่ได้ในเวลาเจอหน้าพี่ซอนย่า แม่บอกว่า
พี่ลำไยนี่แหละดุที่สุดของบ้าน แต่หนูไม่ไว้ใจหรอก ไม่ว่าจะตัวไหน ๆ ลองมี
การผิดกลิ่นขึ้นมา ก็คลั่งขึ้นทุกตัวแหละค่ะ มาดูรูปเด็กน้อยอย่างหนูดีกว่าค่ะ
ดูซิว่าจะถูกใจใครบ้างหรือเปล่า