เลี้ยงหรู่ดีจัง

ไม่เหมือนแถวบ้านนอกเร๊ย...

โต๊ะจีน ธรรมดาๆ ... คาราโอเกะ แบบร้องกันเอง

เห็นบรรยากาศแล้วทำให้วิสกี้หวนนึกถึงงานตามโรงแรมต่างๆ ที่ต้องไปสมัยยังทำงานอยู่เมืองไทยนะคะ

แวะมาทักทายคุณพิมตอนสายๆ ค่ะ... ปีนี้คงถ่ายรูปว่านสี่ทิศไม่ทันแล้วค่ะ เค้าบานไปแล้ว เหมือนจะออกดอกปีละครั้ง ช่วงที่เค้าบานก็ไม่ได้ถ่ายเก็บไว้ด้วย ไม่รู้ทำไม

ทักทายสวัสดีกับคุณพิม ครับ
อ่านมาสนุกๆ ตั้งแต่ช่วงต้นเรื่องที่เล่ามาเลย
แล้วก็มาสะดุดกับจบท้ายนี่ละครับ 555
ทำให้นึกถึงเพลงหนึ่งขึ้นมาเลย
แอบ copy เนื้อเพลง มา
แต่ไม่บอกหรอกว่าเพลงอะไร 555

อย่าเหนื่อยนานนะคนดี โลกนี้ยังมีสีชมพู
ใครอาจไม่รู้แต่ฉันรู้ ฉันคือเพื่อนเธอ

* เธอมีคนห่วงหรือยัง ถ้ายังฉันจะคอยถามไถ่
แววตาเธอปวดรวดร้าว เศร้าใจให้ฉันเป็นเพื่อน

** เหนื่อยหน่อยนะคนดี โลกนี้บางทีก็รางเลือน
ขาดหายคลายเคลื่อน เพื่อนแท้ไม่มีแม้เงา

เธอคงมีหยดน้ำตา อ่อนล้าฉันจะคอยรับฟัง
เผยใจเธอให้ดังๆ กับฉัน ที่รอเธออยู่

*** อย่าเหนื่อยนานนักคนดี โลกนี้ยังมีสีชมพู
ใครอาจไม่รู้แต่ฉันรู้ ฉันคือเพื่อนเธอ

เรียนศรียาภัยหรอครับ รุ่นไหนเอ่ย

คุณเดียร์พิมจบมานานแล้วค่ะ รุ่นไหนจำไม่ได้แล้วล่ะ ที่แน่ๆ นานค่ะ