เมษายน 2556

 
1
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
Honey sweet หวานนักรักนี้ 5

*** สำหรับ e book หนังสือทำมือที่เปิดจองและพิมพ์เองทุกเรื่องจะจัดทำเป็น e book นะคะ ถ้าอัปให้ดาวน์โหลดเมื่อไหร่ จะแจ้งอีกครั้งค่ะ ***



ดวงตาหรี่โรยของคนป่วยเบิกโพลงขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นใบหน้าขาวซีดหันไปหาคนเฝ้าไข้ไม่ห่างด้วยแววตามีความหวังเต็มเปี่ยม

"ต้องเป็นหมอน้ำผึ้งแน่ๆเลยครับนม นมไปเปิดประตูเร็วครับ"อารามดีใจทำให้เด็กชายออกคำสั่งเอากับแม่นมของตน ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่คิดขัดใจแต่ว่ายังไม่ทันได้ลุกขึ้น คนอยู่ด้านนอกก็เปิดประตูเข้ามาเสียก่อน

"หมอน้ำผึ้งจริงๆด้วย" เด็กชายตาตั้งไม่ได้สนใจผู้เป็นพ่อเลยทั้งที่ฝ่ายนั้นเดิมตามหลังมาติดๆ

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ...เป็นยังไงบ้างคะวันนี้"

"ตาตั้งปวดหัวครับเมื่อเช้าก็อาเจียนไปสองครั้ง คุณหมอบอกว่าตาตั้งเป็นไข้เลือดออกตาตั้งจะไม่ตายใช่ไหมครับ"

"ไม่หรอกค่ะตาตั้งแข็งแรงออก เมื่อตอนเย็นก็ยังคุยกับหมอเสียงแจ๋วๆ อยู่เลย แล้วคุณหมอที่นี่ก็เก่งรับรองอีกไม่กี่วันตาตั้งจะต้องหายแล้วออกไปวิ่งปร๋อได้เหมือนเดิมแล้ว...แล้วนี่กินอะไรหรือยังคะ"

"กินไปแล้วก็อาเจียนครับตาตั้งเลยไม่อยากกิน"

"งั้นหมอมีนี่มาฝาก"หญิงสาวชูถุงขนมให้ดู "แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจตาตั้งหรือเปล่า"

"พายแอปเปิลกับบลูเบอร์รีชิสเค้ก!" คนป่วยทำตาโตให้คนหิ้วมาฝากยิ้ม "ของโปรดตาตั้งเลยครับ"

"เหรอคะแสดงว่าหมอก็รู้ใจตาตั้งเหมือนกันนะเนี่ย แต่ว่ากินข้าวแล้วค่อยกินขนมนะคะ"

"ถ้ากินข้าวแล้วตาตั้งจะอาเจียนอีกหรือเปล่าครับ"

"อืมหมอก็บอกไม่ได้เหมือนกัน...งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ อย่าพึ่งกินเยอะ ถ้าไม่มีอาการอะไรก็ค่อยกินใหม่เมื่อหิว"

"ก็ได้ครับแต่หมอน้ำผึ้งจะอยู่กินข้าวกับตาตั้งใช่ไหมครับ...นะครับตาตั้งไม่อยากกินข้าวคนเดียว" ไม่ว่าลูกชายจะพูดอะไรคนเป็นพ่อก็ยังคงเอาแต่นิ่งฟัง ไม่มีขัดมีท้วงออกมาสักคำ

"...ก็ได้ค่ะ"

"แล้วคืนนี้หมอน้ำผึ้งจะอยู่กับตาตั้งเหมือนเมื่อคืนใช่ไหมครับ"

"เอ่อ..."

"นะครับตาตั้งอยากให้หมอน้ำผึ้งเป็นคนรักษา หมอน้ำผึ้งมือเบาฉีดยาให้ตาตั้งก็เจ็บนิดเดียวเอง แล้วก็ยังใจดีอยู่เป็นเพื่อนตาตั้งด้วยไม่เหมือนคุณหมอคนอื่น พอตรวจเสร็จก็ไม่สนใจมาดูเลย"

"คุณหมอมีคนไข้จะต้องไปรักษานี่คะ"พิยดาพยายามทำความเข้าใจกับเด็กชาย ไม่คิดว่าชั่วเวลาไม่กี่ชั่วโมงจะทำให้เด็กชายติดตนขนาดนี้

"ตาตั้งคงไม่อยากให้เพื่อนๆเจ็บเหมือนตาตั้งใช่ไหมคะ เพราะว่ามันไม่สบายเลยใช่ไหมครับ"

"ครับ"

"นั่นแหละค่ะ...หมอมีหน้าที่รักษาคนให้หายจากอาการเจ็บป่วยคุณหมอเองก็คิดเหมือนตาตั้ง ถึงได้พยายามรักษาคนไข้ทุกคนให้หายไงคะ"

"...งั้นตาตั้งไปอยู่ที่โรงพยาบาลของหมอน้ำผึ้งได้ไหมครับ"

พอได้ยินคำขอของเด็กชายพิยดาก็ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าที่พูดมาทั้งหมดอีกฝ่ายรู้เรื่องหรือเปล่าและคำขอนั้นก็ทำให้หญิงสาวหันไปหาพ่อของเด็กโดยไม่รู้ตัว คนยืนฟังอยู่เงียบมาตั้งแต่แรกก็เลยก้าวมายืนข้างเตียงลูกชายข้างๆ เก้าอี้ที่หญิงสาวนั่งอยู่

"ให้ตาตั้งย้ายโรงพยาบาลนะครับคุณพ่อ"

คนไม่เคยขัดใจลูกชายถึงกับถอนหายใจยาวด้วยความหนักใจ

"ถ้าคุณพ่อไม่ให้ตาตั้งย้ายคุณพ่อก็ต้องให้หมอน้ำผึ้งมาอยู่ที่นี่"

ประโยคเรียกร้องกับน้ำเสียงบอกความไม่ได้ดั่งใจนั้นพิยดาคาดหวังเป็นอย่างมากว่าจะได้ยินเขาพูดและทำความเข้าใจกับลูกชายแต่ว่าคนข้างตัวก็ไม่ได้ทำอย่างที่เธอคาด

"ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"

"ค่ะ"พิยาดารับคำเสียงเบาหลังจากมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ แถมยังรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกมัดชกบอกไม่ถูกแต่พอไม่มีทางเลี่ยงจึงได้แต่ขอตัวกับเด็กชายและเดินตามเขาเข้าไปยังห้องที่อยู่ติดกันซึ่งถูกตกแต่งเอาไว้อย่างกับห้องสวีตของโรงแรมห้าดาวก็ไม่ปานและถ้าไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอก็คงจะมีกะจิตกะใจชื่นชมมากกว่านี้





Create Date : 22 เมษายน 2556
Last Update : 22 เมษายน 2556 9:39:35 น.
Counter : 504 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

S_ISAN
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



แบ่งปัน รับฟัง เข้าใจ
New Comments