โอ้วววว น้องภูไปเที่ยวมาอิจฉา เจงๆ

อย่าทำให้คุงแม่หน้าแตกบ่อยๆนะจ่ะไม่ดี หุหุ

ภูดูโตเหมือนเกือบสองขวบเลยค่ะ ที่ยังไม่ยอมไหว้พร้อมเริ่มรู้เรื่องเยอะแล้วงัย เลยไหว้เฉพาะคนคุ้นเคย น่ารักแบบนี้คุณยายหลงแย่ มิน่าปวดหลังก้อยอม

หวัดดียามบ่ายค่า ^.^

1.5 ปี ... แบบนี้ถือว่าโอเคมาก ๆ เลยจ๊ะมี๊นุช

เรื่องพูด แนะว่า ให้เอาน้ำหวาน หรือนมข้นหวาน ทารอบ ๆ ปากน้อง แล้วให้น้องเลียรอบปาก ( มี๊นุชทำไปด้วยกับน้องนะจ๊ะ )

เป็นการฝึกเก็บน้ำลาย กล้ามเนื้อค่ะ ... แล้วน้องจะพูดชัดมาก ๆ

บึงฉวากน่าไปดีจัง ... ตอนยังไม่มีน้องปัน มี๊เพชรเคยไปมาหนนุงแระ บรรยากาศดีมาก ๆ

เสือตัวน้อย น่ารักสุด ๆ ^.^

ชอบรูปแรกมากเลยจ้า...

คิดไปคิดมา นั่นซิเนอะ ... ถ้าน้องภูทำ มีหวังเป็นกระปุกตัง
ฉ่ายแน่เลย 5 5 5

ลืมบอกไป เคล็ดลับนี้ได้มาจากนักพัฒนาการที่สอนน้องปันพูดค่ะ

น้องปันทำอยู่อาทิตย์นุง พูดชัดขึ้นเยอะเลย ... ตอนแรกฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง

ตามน้องภูไปเที่ยวด้วยคนนะครับ

เจ้ออย กะ น้องไอซ์ ก็ไปเที่ยวมาเหมือนกันคับ...

ร้อนมั้ยคับ น้องภู บึงฉวากเนี่ย...

เมื่อก่อนลูกที่บ้าน ประมาณ บ่าย 4 โมง หยิบรองเท้ามาใส่เอง ใส่ผิด ๆ ถูก ๆ เหมือนกัน...

แต่ติด ซิ่ง มอ ไซค์ มากกว่า เห็นใครติดเครื่องรถ ไม่ได้ ร้องตามเลย อิอิ

ชอบอ่ะที่ว่าถือรองเท้าไปยืนรอให้คนพาเที่ยว
น่ารักแบบนี้ ชั้นอยากพาเที่ยวววววว

ดูรุปก็เชื่อเลยว่าอ้อนมากกกกก
แต่เชื่อด้วยว่ายายเองก็ยอมกินยาแก้ยอกอ่ะ
แบบว่าหน้าตา happy อิ่มอกอิ่มใจมากเลย

:)

น้องภูเหมือนพี่จ๋ำจ๋ำเลย บอกให้ไหว้ให้บ๊ายบายไม่ยอมทำตามแม่บอกเลย ต้องอารมณ์ดีจริงๆถึงจะยอมทำ จนเดี๋ยวนี้แม่ส้มชินซะแล้วล่ะค่ะ..

สวัสดีค่ะพี่นุช น้องภูสุดหล่อ
ปุ้มหายเงียบไปอีกตามเคย เนื่องจากคนญี่ปุ่นที่สอนงานยังไม่กลับ
ยังเหลืออีก 2 คน และจะมาอีก 1 คน เหมือนนักเรียนเลยค่ะ
ต้องมาเรียนอะไรใหม่ แต่ก็สนุกดี
และก็มีเรื่องน่าเศร้า เมื่อพี่ที่รู้จัก เคยสอนงานให้ปุ้ม
ต้องมาเสียชีวิตกะทันหันที่บริษัท หดหู่ใจไปอาทิตย์นึง
แถมมีอาการหลอนๆ เพราะข่าวลือเยอะ แถมบางคืนต้องปั่นจักยานไปโรงนั้นอีก
ผ่านตรงที่แกเสียชีวิตด้วย อันนี้เป็นแค่ 2 วันค่ะ
ตอนนี้เฉยๆ แล้ว เพราะมีเรื่องใหม่เข้ามา
งาน sport day ค่ะ มีงานเลี้ยงตอนบ่าย
ตีกันกระจาย ตีกันจนงานเลิกก่อนเวลาอีก
เลยต้องกลับบ้าน กำลังจะขึ้นรถบัสกัน ตีกันอีกแล้ว
ปุ้มวิ่งไปขึ้นรถอีกคันกลับ เพราะวิ่งไปรถตัวเองไม่ทัน
รถคันนี้เข้าบริษัทก่อน พอมาถึง อะไรหว่า???
มันตีกันหน้าบริษัทอีกแล้ว ระยะ 500 เมตรจากรถเรา
นั่งเกร็งเลยค่ะ ทั้งเหล็ก ก้อนหิน ไม้ และมีพ่อบ้านที่นั่งมากับปุ้มลงไปห้าม(แกเมาด้วย)
คนขับรถรั้งแล้ว แต่แกไม่ยอม ผลออกมาว่า
โดนเตะหัว น๊อคเลยค่ะ นอนนิ่ง รอพี่ปอมารับไปโรงพยาบาล
อาการล่าสุดน่าเป็นห่วง ส่งไปราชธานีแล้วค่ะ
ปุ้มล่ะ ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรแล้วค่ะ เจอแต่เรื่องเศร้าๆ
.....
มาคุยเรื่องดีๆกันดีกว่า
น้องภูยิ่งโตยิ่งหล่อนะคะ ยังเรียกแม่ไม่ได้เหมือนเจ้าพีชเลยค่ะ ขี้อ้อน ชอบเที่ยวเหมือนกันอีก
แต่น่ารักดีนะคะ ทำให้เรามีรอยยิ้มตลอดเวลา
เครียดๆมาเจอหน้าลูก อารมณ์ดีเลยค่ะ จริงไหมคะ???
คิดถึงนะคะ

ดีจร้า...มี๊นุช

เด็กขี้อ้อน น่าจุ๊ฟขึ้นทุกวันเลยน๊า

ต้องเป็นคนโปรดของคุณยายแน่เลย

บึงฉวาก . . น่าสนแฮะ เดวตามไปมั่ง..

สวัสดีค่าคุณแม่น้องภู
เราต้องขอโทษทีค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ เลยไม่ค่อยได้อัพเดทข่าวน้อง
แต่ก็ขอบคุณนะคะที่คอยติดตามข่าวคราว
จะพยายามอัพเดทอย่างต่อเนื่องนะคะ

แวะมาทักทายและขอแอดเลยนะคะ

น้องไปซ์จะได้มีพี่ภูเปนเพื่อนเพิ่มอีกคน 555

ป้าแวะมาเยี่ยมน้องภู กะ มี๊นุชคับ

น้องภูบอกคุณแม่ ให้ไปกินขนมจีนน้ำเงี้ยวที่บ้านป้าเอมั้ยคับ

น่ารักแบบนี้อ้อนแค่ไหนก็ยอมมม

หวัดดียามบ่ายค่า ... มี๊นุช ^.^


ฝนตกหนัก ไฟก็ดับ เนตก็ล่ม ... วันนี้มาหาบ่อย แต่เม้นท์ไม่ได้ซะที

มีความสุขตลอดวันนะค่ะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมน้องแทนที่Blogมานะคะ น้องภูน่าจะเป็นพี่น้องแทนนะคะ น้องแทนเกิด 1 พ.ย 51ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ติดตากับยายเหมือนเอแคลร์เลยค่ะ

น้องภูตัวโตจ้ำม่ำน่ารักจังค่ะ

สวัสดีครับ

น้องน่ารักจังเลย


เรื่องถ่ายรูป แอ๋มยังถ่ายไม่เก่งเลยจ้า

กว่าจะได้แต่ละรูป ต้องหยอกลิงให้หยุด แล้วถ่าย

แต่ก็สนุกดีนะคะ

ยิ่งโตยิ่งหล่อ ^^ มาขอตามไปเที่ยวบึงฉวากด้วยคนจ้า

หวัดดีค่ะพี่นุช (ชิงเรียกพี่พร้อมยกมือไหว้งามๆ 555)

เนอะพี่เนอะเรื่องที่ลูกล้ม ลูกตก
เราต้องคุมอารมณ์ไม่ตกใจและไม่โกด
แอบดีใจน่ะที่อรคิดเองได้
สามีปกติไม่อ่าน blog จะแค่ดูรูปแต่อ่าน comment
เค้าเห็น comment พี่นุชเลยกลับไปอ่าน
เค้าซึ้งอรเลยอ่ะ แบบว่าก็คงดีใจที่เมียคิดเป็น 55555

ชอบรูปที่สองมากๆ สมกับหัวบลอคเลย
ดูท่าทางการอ้อนแล้ว มือโปรไม่เบา 555
เจอลูกอ้อนแบบนี้ ใครจะใจแข็งได้เนอะ

สวัสดียามบ่าย ๆ ค่า..มี๊นุช ^-^

น้องภูทำอะไรอยู่น๊า หรือว่าอ้อน ๆ ๆ ๆ คุณยาย

วันอำลาแอบเศร้าค่ะ เพราะอยู่มาตั้งแต่น้องปันอายุ 6 เดือน เราก็เลยผูกพันไปด้วย

เมื่อวานไปเรียนที่ใหม่วันแรก กลับมานั่งทำงานไม่ติดเลย ห่วงลูกสารพัด


แต่ก็รู้สึกสบายใจเพราะน้องปันเคยไปปรับตัวบ้างแล้ว ... ไม่ได้หักดิบ

ผ่านไปได้ด้วยดีอีกวันนุง ร่าเริงสุด ๆ กลับมาบ้านคุยโม้คำโตเชียวจ๊ะ ว่าตัวเองเก่ง ไม่ร้องไห้


เอากาแฟมาฝากด้วยจ้า