ฉันคือ...ต้นไม้
ฉันคือ...ต้นไม้ เมื่อวันนั้น...มีคนมากมายชมชอบที่จะมีฉันอยู่กลางเมืองหลวง บ้างก็ว่าอาศัยร่มเงา บ้างก็ว่าช่วยอากาศไม่ให้เป็นพิษ บ้างก็ว่าสีเขียวเขียวของฉันช่วยให้ความเครียดคลายลง ฉันเอง...ก็มีความสุขที่ได้เป็นต้นไม้ในเมืองหลวง มีคนเอาเสื่อบ้าง หนังสือพิมพ์บ้าง มาปูใกล้ใกล้ฉัน แล้วอาศัยนั่งหลบร้อน ฟังนกนานาชนิดมาร้องเพลงกัน มีเด็กเด็กวิ่งวนไปมารอบตัวฉัน นั่น...เงาของฉันที่ทอดผ่านออกไปมีคนเข็นรถขายของมาจอดอาศัย มาวันนี้...วันที่คนไทยมุ่งร้ายทำลายกัน ฉันก็ยังอยู่ ณ ที่เดิม อยู่คอยให้ร่มเงากับผู้ต้องการมาอาศัยพักพิง แต่วันนี้ไม่มีคนเอาเสื่อ หนังสือพิมพ์มาปูใกล้ฉัน ไม่มีนกบินมาร้องเพลง ไม่มีเด็กวิ่งวนไปมา มีแต่เปลวไฟ รุกร้อน จากกองยาง ที่กำลังซอกซอนเผาไหม้ฉัน ใบสีเขียวของฉันกำลังหงิกงอ ร่วงหล่นลง ผิวของฉันกำลังไหม้เกรียม...หยุด เถิด หยุด ทำร้าย ทำลายกัน ก่อนที่ฉันจะต้องตายไป...
Free TextEditor
Create Date : 17 พฤษภาคม 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 28 ตุลาคม 2554 11:00:35 น. |
Counter : 1146 Pageviews. |
|
|
|