“จำ” กับ “ลืม”

ตอนที่ยังเป็นเด็ก...

เราคิดว่าการมีความ“จำ” ดี เป็นสิ่งที่พิเศษและนี่แหละที่เป็นดั่งพรสวรรค์

แต่เมื่อเข้าสู่ชีวิตวัยเกษียณ...เรากลับรู้สึกว่า“ลืม” ต่างหากที่เป็นวาสนาอย่างแท้จริง

การที่เรายัง“จำ” ความรู้สึกดีดีที่คนรอบข้างเคยให้ในวันที่รุ่งเรืองแต่ในวันนี้กลับไม่มีสิ่งนั้น

การที่เรายัง“จำ”ความเจ็บปวดและความไม่งดงามในอดีต

การที่เรายัง“จำ”ความรู้สึกดีดีที่เคยให้กับใครบางคนแต่เมื่อถึงวัยเกษียณคนคนนั้นไม่เคยมีเราอยู่ในสายตา

ชีวิตในยามนี้แหละที่เราอยากจะ "ลืม"

มีผู้รู้บอกว่าชีวิตเราไม่ยืนยาว ให้ฝึกลืมกันบ้าง อย่าปล่อยให้สี่ห้องหัวใจเต็มไปด้วยความพยาบาทความผูกใจเจ็บ ความคับแค้น ความเกลียดชัง

“จำ”คือ ฉลาด

“ลืม”คือ ปัญญา

แต่“ลืม” ยากกว่า “จำ” มากมายหลายเท่านัก

Create Date : 27 มิถุนายน 2558
Last Update : 27 มิถุนายน 2558 8:10:42 น.		1 comments
Counter : 2631 Pageviews.
Share Tweet