ตัดข้อความมาจาก คอลัมน์ มองนอกดูใน หนังสือพิมพ์คมชัดลึก ฉบับประจำวันที่ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๔ โดย แม่ชีศันสนีย์  เสถียรสุต

           สิ่งที่เราต้องมองเรื่องนี้แล้วโอปานยิโก คือลมหายใจนี้เป็นลมหายใจสุดท้ายของเราเสมอ บอกตัวเองเลย อยู่อย่างเป็นสุขเถอะ อย่าอยู่อย่างรอว่าต้องให้ได้ดังใจแล้วจึงจะเป็นสุข อย่าต้องให้คนนั้นคนนี้เปลี่ยนอย่างที่ฉันอยากให้เปลี่ยนแล้วจึงจะเป็นสุข ลองเปลี่ยนแปลงชีวิตของเรา จากการแสวงหาความสุขมาเป็นสุขที่ไม่ต้องมีข้อต่อรองใด ๆ ใครจะให้ ใครจะไม่ให้ ใครจะเข้าใจ ใครจะไม่เข้าใจ นั่นเป็นเรื่องโลก แต่เรื่องที่เราต้องทำคือการเข้าถึงธรรม คือหายใจอย่างมีสติ เอาสติมาอารักขากาย อารักขาใจให้เป็นสุขที่นี่และเดี๋ยวนี้ เพราะลมหายใจหน้าไม่มี

           ลองถามใจตัวเองดูว่า เราจะเตรียมตัวอย่างไรอย่างคนที่จะใช้ชีวิตให้ดีที่สุดก่อนตาย หรือเราจะตายอย่างไรให้ดีที่สุด ซึ่งการอยู่กับปัจจุบันขณะอย่างไม่ประมาทที่สุดก็คือการเตรียมตัวตายที่ดีที่สุด วันหนึ่งเราทุกคนต้องพบกับการเดินกลับมาไม่ได้ ฉะนั้น ต้องฝึกให้ลูกหลานของเรามีชีวิตอยู่ในลมหายใจแห่งสติ อย่าประมาท ก่อนออกจากบ้าน เราลาแม่แล้วหรือยัง  เราพูดกับแม่อย่างมีความโกรธอยู่หรือไม่ คิดบ้างหรือไม่ว่าวันนี้ออกจากบ้านมา เราอาจจะกลับไปโดยไม่มีแม่รออยู่ หรือเราอาจไม่มีโอกาสกลับบ้านไปหาแม่ แล้วทำไมเราไม่คลี่คลายหัวใจของเราเสียก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปล่ะ กอดกันก่อนดีไหม จะได้ไม่รู้สึกว่าต้องเสียดายอะไรอีก หากต้องจากกัน 

           ทุกลมหายใจเข้า...เรามีลมหายใจที่สั้นลง ทุกลมหายใจออก...เราเขยิบไปถึงความตายอีกก้าวหนึ่งแล้ว ในทุกลมหายใจเข้าออกของเรา...เราอยู่กับคนที่เรารักสั้นลง คนที่เรารักอยู่กับเราน้อยลง...

           มาใช้ชีวิตให้สมควรกับการได้เกิดมาเป็นมนุษย์เถิด เพราะศักยภาพสูงสุดของการได้พัฒนาจากคนเป็นมนุษย์ คืออยู่เหนือความทุกข์ได้ ความทุกข์มีอยู่ ความจากพรากมีอยู่ การตายมีอยู่ แต่ใจต้องเป็นอิสระจากการร่ำไห้รำพันให้ได้ เพราะเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเผชิญ แต่ขึ้นอยู่กับว่าจะเผชิญอย่างมีสติได้อย่างไร...

Create Date : 27 กรกฎาคม 2554
Last Update : 28 ตุลาคม 2554 11:03:10 น.		2 comments
Counter : 972 Pageviews.
Share Tweet