Bloggang.com : pinkwitch : เรื่องอย่างนี้ว่ากันไม่ได้ (นะน้องสาว)

เรื่องอย่างนี้ว่ากันไม่ได้ (นะน้องสาว)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ภูมิใจมากเนื่องจากน้องสาวของเราสอบเอ็นทรานซ์ได้ที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย คุณแม่ของเราซึ่งอยู่ทางภาคใต้ของประเทศเลยมอบหน้าที่ในการเป็นผู้ปกครองพาน้องไปรายงานตัวและสอบสัมภาษณ์ให้เรา โดยออกค่าใช้จ่ายให้ และแถมพ๊อคเก็ตมันนี่ให้ด้วย (หากไม่ไปแทนแม่ก็เป็นลูกอกตัญญูแถมโง่ด้วยแน่ๆเลย)

เราเดินทางกันด้วยรถทัวร์ โดยไปขึ้นรถที่สถานีหมอชิต ด้วยเป็นครั้งแรกที่เดินทางขึ้นเหนือด้วยรถโดยสารประจำทางเป็นครั้งแรก และตัวเราเองเองเป็นหัวหน้าทัวร์ที่ไม่ค่อยได้เรื่องเลย เพราะไม่ได้จองตั๋วรถไว้ล่วงหน้า

ทำให้ต้องรอรถนานกว่าสามชั่วโมงแถมรถที่ไปเชียงรายเต็มหมดต้องไปลงที่เชียงใหม่แล้วต่อรถไปเชียงรายอีกที ให้เด็กใต้ (สองสาว) ซึ่งไม่เคยไปเที่ยวเหนือด้วยตัวเองไปกันสองคนนี่จะดีไหมนี่ แต่เอาเถอะเพื่อคุณแม่(และพ๊อคเก็ตมันนี่) ผู้น่ารัก หนูทำได้อยู่แล้ว

เนื่องจากรถเต็มจึงไม่สามารถเลือกที่นั่งเองได้ (ก็ไม่ได้จองตั๋วนี่) เลยต้องระเห็จไปนั่งสองที่ ที่เป็นทำเลที่สุดแสนจะทรมาน คือ หน้าห้องน้ำ บรรยากาศสุดจะพรรณา เอาเป็นว่าคิดเอาเองนะ ที่นั่งเป็นแบบ สามสิบสองที่นั่ง ปรับเบาะเอนได้นิดหน่อย ขยับตัวได้นิดหน่อย แต่กลิ่นแรงและใช้เวลาเดินทางนานมาก

ถึงเชียงใหม่ประมาณ 07.30 นาฬิกา ต้องรีบไปซื้อตั๋วรถประจำทางสีเขียวจากจากใหม่ไปเชียงรายต่อ แต่ช่องขายตั๋วเปิดทำการเวลา 08.30 นาฬิกา เวลาที่เหลือหนึ่งชั่วโมงจะทำอะไรนี่ คงเบื่อน่าดูเลยเรา

แต่มันไม่เบื่องอย่างที่คิดค่ะ เนื่องจากเราลืมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้บนรถทัวร์ (เนี่ยแหละที่ไม่มีโอกาสไปไหนคนเดียวเพราะเป็นคนอย่างนี้นะซี่) คุณคิดใช่ไหมละว่าก็เดินกลับไปเอามาซี่ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน หากว่าบัสโฮสเตสไม่บอกว่ารถกลับเข้าอู่ไปแล้ว และเราต้องขึ้นรถต่อไปเชียงรายตอน 09.00 นาฬิกา

เอาละซี่ก็ตอนเพิ่งนึกออกก็ตอนไปซื้อตั๋วรถนะ อีกครึ่งชั่วโมงจะออกเดินทางแล้ว เลยต้องรีบให้บัสโฮสเตส ติดต่อกลับไปที่อู่แล้วให้เขาดูกระเป๋าให้ กว่าจะเจรจากันได้ต้องออดอ้อนสารพัดกว่าพี่ที่อู่จะใจดีเอากระเป๋ามาให้เลยต้องฟาดเคราะห์ไปด้วยพ๊อคเก็ตมันนี่ของคุณแม่เป็นค่าน้ำมันให้พี่เขา (น้องสาวเราบอกว่าเป็นค่าโง่) แหม! คนเขามีน้ำใจเอามาให้เนอะ เราก็ต้องมีน้ำใจตอบ

โกรธตัวเองก็โกรธ ตลกก็ตลก เนื่องจากเป็นคนอย่างนี้มาตลอดเลยต้องทำใจ แต่เมื่อได้กระเป๋าคืนก็ดีใจแล้ว รีบขึ้นรถต่อไปเชียงราย คิดว่าระยะทางแค่นี้คงใช้เวลาเดินทางไม่เท่าไร แต่คุณพระคุณเจ้า (อันนี้อุทานแบบไทยแท้) มันไม่เป็นอย่างนั้นนะสิคะ

ออกจากเชียงใหม่สองข้างทางมีบ้านเรือนสวยงามแต่ทำไม ออกไปเรื่อยๆ บ้านเรือนน้อยลง และสองข้างทางเต็มไปด้วยหุบเหว อึ๋ย ! น่ากลัวชะมัด ในหัวคิดเพียงแต่ว่าหากมันตกลงไป ... หากเพียงแต่ว่ารถมันตกลงไป...บรึ๋ย..ยยย (คิดแต่สิ่งดีๆ ทั้งน้าน...) และที่เราแปลกใจมากคือ มีจุดตรวจตลอดการเดินทาง (ตรวจบัตรประชาชน) ถึงจุดตรวจปั๊บต้องเอาบัตรประชาชนมาโชว์ตลอด (ดีนะที่เพิ่งไปทำบัตรประชาชนครั้งแรกเมื่อสองวันก่อนหน้านี้เอง 5555)

เราเดินทางถึงเชียงรายเวลาประมาณ 11.00 นาฬิกา ก็มาจ๊ะเอ๋ กับรุ่นพี่ (ของน้องๆที่มาสัมภาษณฺ์) ที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ซึ่งมารอรับน้องๆอยู่แล้วที่สถานีขนส่งประจำจังหวัด

‘มารายงานตัว 2 คนเหรอคะ’ น้องปีสองถาม อุ๊ย ! น้องขาน้องนี่ตาถึงนะคะ ถึงพี่จะมีน้องสาวอ่อนกว่าพี่ถึงเก้าปี แต่น้องตาแหลมมากค่ะที่เห็นว่าเราสองคนอายุเท่ากัน น้องๆ ที่มหาลัยแม่ฟ้าหลวงนี่น่ารักจริง จริ๊ง

ส่วนน้องสาวเรานะเหรอ เหอ เหอ ค้อนตาคว่ำไปเลย เรื่องหน้าอ่อนนี่ช่วยไม่ได้จริงจริงนะไอ้น้องสาว แบบว่าเป็นความสามารถพิเศษของพี่ (นอกเหนือจากเรื่อง เปิ่นๆ) 555555...

หลังจากเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงได้หนึ่งปี น้องสาวเราก็พบวิธีการเดินทางที่รวดเร็วและไม่แพงมากคือ เดินทางโดย แอร์เวย์ ซึ่งมีให้เลือกหลายบริษัท(มั้ง) เพราะเข็ดหลาบจากการเดินทางครั้งแรก 555555...

Create Date : 09 มีนาคม 2549

Last Update : 9 มีนาคม 2549 18:14:52 น.

2 comments

Counter : 428 Pageviews.

5555 ขี้ลืมเหมือนผมเลย
แต่ตอนนี้ผมจะเป็นโรคจิตแล้วครับ
โรคจิตตรงที่กังวลนู่นนี่กลัวว่าจะลืมอะไน่ครับ

"ถึงพี่จะมีน้องสาวอ่อนกว่าพี่ถึงเก้าปี"
ขอบวกลบคูณหารก่อนครับ

โดย: นายตั๋ม IP: 203.188.6.28 วันที่: 10 มีนาคม 2549 เวลา:15:51:38 น.

คุณตั๋มบวกลบคูณหารแล้วขอให้อยู่ในใจนะจ๊ะ ห้ามเอ่ยออกมาเด็ดขาด เจ๊รับไม่ได้.....

โดย: pinkwitch IP: 58.9.39.27 วันที่: 11 มีนาคม 2549 เวลา:9:43:49 น.