. . . ค ว า ม เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง . . .
.............................................
.................
.........
.....
...
.
รู้ สึ ก อ ย่ า ง ไ ร กั น . . . กั บ คำ คำ นี้
เพราะทุกอย่างมีสองมุมเป็นอย่างน้อย มีสว่างก็ย่อมมีมืด. . . ขึ้นอยู่กับใครที่จะมองทางไหน
กับคนคนนึง. . .หากชีวิตมีแต่ทางเศร้าหมอง
การเปลี่ยนแปลงแค่สิ่งเล็กๆในชีวิต มันอาจกลายเป็นความหวัง
แ ต่ อี ก มุ ม นึ ง ล่ ะ . . .
คนที่พอจะทำชีวิตที่มีให้กลายเป็นความรู้สึกดีๆได้ ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรก็ตาม
การเปลี่ยนแปลง มันอาจหมายถึงการทำใจครั้งใหม่อีกครั้ง
บ่อยครั้ง...ที่ความเปลี่ยนแปลงมันหมายถึงความสูญเสีย
ค น ที่ ก ลั ว ค ว า ม เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ค น นึ ง . . .
อยากจะให้คนที่เหลือมีแต่ความรู้สึกดีๆ
...ไม่อยากให้มีสิ่งใดในโลกที่พาความรู้สึกตรงนั้นไปสู่ความตกต่ำจากความสุข
ค น ที่ ก ลั ว ค ว า ม เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ค น นึ ง . . .
ไม่อยากเห็นใครที่เคยมีความรู้สึกดีๆ กลับกลายไปเป็นความโศกเศร้า...
ค น ที่ ก ลั ว ค ว า ม เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ค น นึ ง . . .
ไม่เคยอยากเห็นน้ำตาแห่งความสูญเสีย..แม้มันจะไม่หลั่งไหลต่อสายตาใคร
แต่ผู้เป็นเจ้าของความชอกช้ำนั้นหลั่งรดความโศกเศร้า..บนใจที่ช้ำหนอง....
แต่แล้ว ไม่มีใครไม่รู้ถึงความไม่จีรังแห่งสรรพสิ่ง
ไม่มีใครหลีกพ้นสัมผัสแห่งความเปลี่ยนแปลง
.ความสูญเสีย
ไม่มีใครไม่เจ็บช้ำกับภาพความทรงจำที่เรียกกลับมาไม่ได้
สิ่งที่จากไป
ขอไว้อาลัยแด่ความสูญเสีย
.ขอแสดงความเสียใจแด่ความโศกเศร้า
และขอถอนใจกับความรู้สึกหนักๆ
ที่กดทับดวงใจที่อยากแสดงความเสียใจยิ่ง
กับสิ่งที่รับรู้
.และเป็นไป..
ไ ม่ อ ย า ก เ ห็ น ใ ค ร เ สี ย ใ จ
ไ ม่ อ ย า ก จ ริ ง ๆ
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2548 |
|
18 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2548 21:16:35 น. |
Counter : 958 Pageviews. |
|
|
|
วันนี้ไปงานศพเพื่อนมา...
ได้ยินมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าเสีย..
แต่การได้อ่านข่าวเพื่อนตายจากหน้าหนังสือพิมพ์นี่รู้สึกไม่ดีเลยนะ..
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลา..มองเห็นภาพคนที่เรายังจำตอนมีชีวิตได้ในชุดขาวพระราชทาน
...มือแบรับความอาลัยจากผู้มาร่วมงานเป็นครั้งสุดท้าย
เพื่อนพี่น้องที่สนิทสนม ซ่อนน้ำตาเอาไว้หลังเครื่องแบบเกรงขาม
ครอบครัวที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ เท่าที่จะห้ามได้
ค่อยๆเอาพวงหรีดไปวางเงียบๆ...ทักทายกับคนที่รู้จักพอเป็นพิธีก่อนเดินกลับมาเงียบๆเหมือนเมื่อมา
เ เ ต่ รู้ สึ ก ใ จ ห า ย เ พิ่ ม ขึ้ น อี ก ไ ม่ น้ อ ย เ ล ย . . .