|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
. . . ท ด ล อ ง เ ขี ย น นิ ท า น . . .
ก า ล ค รั้ ง ห นึ่ ง น า น ม า เ เ ล้ ว . .
ตั้งแต่สมัยที่ต้นไม้ใบหญ้าและเหล่าสรรพสัตว์ยังคงพูดจาส่งภาษาถึงกันได้
ในเสียงของสายลมและกลิ่นหอมจางๆของอากาศที่อบอุ่น
แห่งป่ากว้างใหญ่เขียวขจีที่เงียบสงบ
ใบไม้น้อยใบหนึ่ง ผลิใบออกมาท่ามกลางความอบอุ่นของการต้อนรับสู่โลกใหม่ที่กว้างใหญ่..
" สวัสดีจ๊ะ ใบไม้น้อย "
เสียงทักทายเสียงแรกใบไม้น้อยได้ยินมาจากใบไม้สาวที่มีสีเขียวสดใสเต็มใบ
" สวัสดีใบไม้น้อย " ใบไม้หนุ่มที่อยู่ไม่ไกลยิ้มทักทายด้วย
" สะ..สวัสดีจ๊ะ " ใบไม้น้อยตอบเบาๆอย่างเขินๆ
" พวกเรา มาทักทายใบไม้น้อยกัน เร็ว " นกกางเขนที่เกาะอยู่ข้างๆส่งเสียงสดใสไปทั่วป่า
ไม่นานนักก็มีเพื่อนๆมากมายมาต้อนรับ ยินดีที่ได้พบกับใบไม้น้อย
ผีเสื้อปีกสวย บินมาเกาะที่กิ่งไม้
" ทำไมฉันถึงไม่เหมือนพวกพี่ๆเลยล่ะจ๊ะ "
ใบไม้น้อยถามผีเสื้อเมื่อมองดูตัวเองมีแค่สีเขียวอ่อนๆ ใบบางจนมองแทบทะลุ
ส่วนพี่ๆนั้นดูสวยงามและแข็งแรง.
ผีเสื้อตอบใบไม้น้อยเบาๆ.. แล้วจุมพิตใบไม้น้อยเบาๆ ด้วยจุมพิตที่หอมหวาน
...ว่าใบไม้น้อยเป็นใบไม้น้อยไง
ใ บ ไ ม้ น้ อ ย มี ค ว า ม สุ ข ที่ สุ ด เ ล ย . . .
อากาศตอนค่ำคืนหนาวเหน็บ.. ใบไม้น้อยยังคงบอบบางเกินไป
พี่ๆใบไม้ค่อยๆล้อมตัวลงมาโอบกอดใบไม้น้อยให้ความอบอุ่น..
จนกระทั่งรุ่งเช้า.. ใบไม้น้อยรู้สึกตัวเองหนักๆ เพราะมีหยดน้ำค้างมาเกาะ
ใบไม้น้อยบ่นหยดน้ำค้างและพยายามจะสลัดหยดน้ำค้าง.. แต่หยดน้ำค้างไม่ได้ว่าอะไร
หยดน้ำค้างยิ้มให้ใบไม้น้อย แล้วค่อยๆระเหยหายไปตอนที่แสงแดดของวันใหม่เริ่มฉาย..
ใ บ ไ ม้ น้ อ ย ไ ม่ เ ข้ า ใ จ ร อ ย ยิ้ ม นั้ น . . .
แสงแดดตอนเช้าอบอุ่น.. พี่ๆใบไม้ยังคงทักทายกับฝูงนกและฝูงแมลง
จนกระทั่งเวลาผ่านไป แสงแดดเริ่มแรงจนใบไม้น้อยรู้สึกร้อน..
" นี่ๆ " ใบไม้น้อยส่งเสียงเรียกทุกคน
" นี่ ใบไม้น้อยร้อนน่ะ ได้ยินไหมใบไม้น้อยร้อน "
พี่ๆใบไม้ผละออกจากวงสนทนา แล้วค่อยๆมาโอบล้อมใบไม้น้อยเพื่อบังแดดให้
บรรดาเพื่อนนก ไม่อยากรบกวนจึงบินไปหาอาหารต่อ
ใ บ ไ ม้ น้ อ ย มี ค ว า ม สุ ข จั ง . . .
................................................................................................................
.............................................
...................
...........
....
.
เวลาผ่านไปเป็นแรมเดือน จนใบไม้น้อยเองมีสีเขียวสดใสเหมือนกับพี่ๆใบไม้
แต่ใบไม้น้อยยังคงเรียกร้องที่จะให้ทุกคนปกป้องและเอาใจ
พี่ๆใบไม้ก็แสนดี.. ไม่ว่าใบไม้น้อยไม่พอใจอะไรก็พยายามทำเพื่อใบไม้น้อยเสมอ
จนใบไม้น้อยลืมสังเกตุไปว่า ตอนนี้พี่ๆใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาลแล้ว..
" ลาก่อนนะทุกๆคน ฉันคิดถึงทุกๆคนนะ "
เสียงอำลาเบาๆจากลุงใบไม้ที่อยู่บนสุด
ลุงใบไม้ทิ้งตัวเองลงมาจากกิ่งพร้อมรอยยิ้ม สายลมโอบล้อมลุงใบไม้ไว้อย่างแผ่วเบา
เพื่อการเดินทางครั้งสุดท้ายสายลมประคองลุงใบไม้ลงสู่แผ่นดินที่หลับใหลอย่างอ่อนโยน
" ลาก่อนลุงใบไม้ " เสียงกระซิบเบาๆจากพี่ๆใบไม้
" เ เ ล้ ว เ จ อ กั น น ะ "
................................................................................................................
.............................................
...................
...........
....
.
ฤ ดู ห น า ว กำ ลั ง จ ะ ม า
ใบไม้น้อยรู้สึกหนาว คิดว่าเหมือนทุกครั้งที่พี่ๆใบไม้จะพยายามโอบล้อมเข้ามาให้ความอบอุ่น
แต่พี่ๆใบไม้รู้สึกอ่อนแรงจัง.. สีเขียวๆสดใสเมื่อก่อนกลายเป็นสีน้ำตาลแห้งกรอบ
ก้านใบที่เคยอ่อน ตอนนี้แห้งแข็งปรากฏเป็นริ้วรอยเหี่ยวแห้ง..
" พี่ขอโทษใบไม้น้อยด้วยนะจ๊ะ " เสียงพี่ใบไม้สาวที่กลายเป็นป้าใบไม้ตอบใบไม้น้อยเบาๆ
" แล้วเจอกันนะใบไม้น้อย " พี่ๆใบไม้ค่อยๆปล่อยตัวเองหลุดร่วงลงมาจากกิ่ง
ที ล ะ ใ บ ล ะ ใ บ . .
กิ่งไม้ที่เคยเขียวขจีด้วยใบไม้ตอนนี้กลายเป็นกิ่งก้านโหลงเหลง
มีใบไม้สีน้ำตาลเกาะอยู่ไม่กี่ใบ..
..
..
ใบไม้ใบสุดท้ายที่อยู่บนกิ่งกับใบไม้น้อย.. ชวนใบไม้น้อยให้ล่องลอยไปตามสายลมด้วยกัน
ใบไม้น้อยปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ว่าพี่ใบไม้ใบสุดท้ายนั้นจะชักชวนยังไง..
จนตอนสุดท้ายที่พี่ใบไม้ใบสุดท้ายอ่อนใจ..ปล่อยตัวเองลงมาตามสายลมโดยไม่ได้อำลา
ทิ้ ง ไ ว้ เ พี ย ง ร อ ย ยิ้ ม ที่ ใ บ ไ ม้ น้ อ ย ไ ม่ เ ข้ า ใ จ
ใบไม้น้อย ที่ตอนนี้รูปร่างไม่เหมือนเมื่อเคยเป็นใบไม้น้อยที่อ่อนใส
ไม่เหมือนใบไม้ใหญ่แข็งแรง เป็นใบไม้แก่สีน้ำตาลที่เกาะติดอยู่กับกิ่งไม้อยู่ใบเดียว..
ใ บ ไ ม้ น้ อ ย ใ บ เ ดี ย ว กั บ ฤ ดู ห น า ว ที่ ม า ถึ ง . .
..
..
..
..
..
..
ใ บ ไ ม้ น้ อ ย ส ะ ดุ้ ง ตื่ น เ มื่ อ ไ ด้ ยิ น เ สี ย ง น ก ร้ อ ง เ บ า ๆ . .
ใบไม้น้อยเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนที่หิมะหล่นคลุมผืนป่า และคลุมใบไม้น้อยจนหายใจไม่ออก
ท้องฟ้าตอนนี้เป็นสีฟ้าสดใส สายลมที่พัดมาได้กลิ่นหอมจางๆของความอบอุ่นแทรกเข้ามา
ใบไม้หันไปที่กิ่งไม้ แล้วเห็นใบไม้สีเขียวอ่อนบางๆ ค่อยๆผุดขึ้นมาจากกิ่ง..
" คุณตาครับ.. คุณตาค่ะ "
เสียงใบไม้อ่อนเริ่มเรียกใบไม้น้อยไปทั่วกิ่ง
" ทำไมพวกหนูถึงไม่เหมือนคุณตาค่ะ "
ใบไม้น้อยตอบคำถามใบไม้อ่อนไม่ถูก เบือนหน้าหนี
สายลมเหน็บหนาวผ่านไปแล้ว.. ตอนนี้สายลมอบอุ่นลอยกลับมายังผืนป่าอีกครั้ง..
เวลาเดียวกับปีที่แล้ว.. แต่ว่าใบอ่อนบางของใบไม้น้อยตอนนี้แข็งแห้งเป็นสีน้ำตาลกรอบ
ก้านใบอ่อนๆ กลายเป็นกิ่งแข็งเปราะกระด้าง..
..
..
" ใ บ ไ ม้ น้ อ ย "
มีเสียงเรียกอ่อนโยนเรียกใบไม้น้อยเบาๆ
ใบไม้น้อยตอบเสียงแหบพร่า
" ใครเรียกฉันน่ะ.. เธอจำฉันได้เหรอว่าฉันคือใบไม้น้อย "
สายลมนั่นเอง..ที่เรียกใบไม้น้อย
และสายลมไม่ตอบคำถาม..
" ม า เ ถ อ ะ ใ บ ไ ม้ น้ อ ย ฉั น ม า รั บ ใ บ ไ ม้ น้ อ ย เ เ ล้ ว.. "
ใบไม้น้อยนึกถึงตอนฤดูหนาวที่เงียบเหงาและว้าเหว่.. ท้องฟ้าสีเทาปกคลุมจนใจหาย
ใบไม้น้อยร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตา.. รู้สึกตื้นตันและปลดปล่อย
ใบไม้น้อยหันไปหาเหล่าใบไม้อ่อน..
แล้วยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มเดียวกันกับรอยยิ้มที่ใบไม้น้อยเคยไม่เข้าใจ
" ลาก่อนนะทุกคน "
" ...แล้วเจอกันใหม่นะ "
แล้วใบไม้น้อยก็ปลิดตัวเองออกจากกิ่ง.. หล่นลอยคว้างในอากาศที่ว่างเปล่า
สายลมเองก็โอบอุ้มใบไม้น้อยเอาไว้แผ่วเบาเหมือนที่เคยเป็นมานาน..
พาใบไม้น้อยไปสู่การเดินทางครั้งสุดท้ายด้วยอ้อมกอดที่อ่อนโยน
เ เ ล ะ เ เ ส น ส ง บ . . . .
ท ด ล อ ง เ ล่ า นิ ท า น ดู น ะ . .
พอดีคุยกะคุณบุ่มบุมบุ๊ม.. ว่าอยากจะเขียนนิทานดูเหมือนกันนะ
เชียร์กันไปเขียร์กันมาก็เอาวะ.. ลองดูสักตั้ง 55
อันที่จริงแต่งนิทานสำหรับผู้ใหญ่ไว้เรื่องนึงแล้ว ( อยากรู้อ่ะดิ เอิ๊กๆ )
แต่ถ้าพูดถึงนิทาน.. ขอให้ความรู้สึกมันเป็นเหมือนนิทานก่อนดีกว่า..
นิทานเรื่องใบไม้น้อยนี้ ผมเคยอ่านจากหนังสือขวัญเรือนครั้งนึงในสมัยดึกดำบรรพ์
จำได้ว่าตอนนั้นยังหัดอ่านหนังสืออยู่เลย.. รื้อหนังสือของป้ามานั่งเปิดหานิทานเล่มละบทๆ
แปลกใจที่ทำไมยังจำเรื่องนี้ได้..
ภาษาเดิมและชื่อผู้แต่งคงไม่สามารถระลึกออกได้..
หากเพียงเนื้อความ และความรู้สึกยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ใจขอขอบคุณ คุณน้าคนนั้นที่เขียนนิทานให้สำหรับจินตนาการ เด็กน้อยทุกคนที่อ่าน
ยั ง จำ เ ด็ ก น้ อ ย ค น นั้ น ใ น ตั ว คุ ณ ไ ด้ บ้ า ง ไ ห ม ค รั บ . . .
Create Date : 21 กรกฎาคม 2548 |
|
66 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2548 15:00:36 น. |
Counter : 1308 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปิงปองงง 21 กรกฎาคม 2548 14:17:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: กิ๊กคนใหม่น้องเค้กชาเขียว (Invisible Guy ) 21 กรกฎาคม 2548 16:37:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: มีอมยิ้ม 21 กรกฎาคม 2548 16:46:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: err_or 21 กรกฎาคม 2548 16:55:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ... IP: 61.90.80.226 21 กรกฎาคม 2548 18:00:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: มีอมยิ้ม 21 กรกฎาคม 2548 18:04:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ~nawo~ 21 กรกฎาคม 2548 18:17:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: มัชฌิมา 21 กรกฎาคม 2548 18:47:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: t t h - 295 IP: 203.172.74.16 21 กรกฎาคม 2548 18:52:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้ปริ้น IP: 61.91.220.155 21 กรกฎาคม 2548 19:14:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: รักดี 21 กรกฎาคม 2548 20:09:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจ้ปริ้น IP: 61.91.220.155 21 กรกฎาคม 2548 21:10:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: yadegari 21 กรกฎาคม 2548 21:33:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sary 22 กรกฎาคม 2548 0:43:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ถึงที่ทำงานรึยังนี่ อุอุ^^ IP: 61.47.97.122 22 กรกฎาคม 2548 21:03:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุมภีน 22 กรกฎาคม 2548 21:17:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลองตอบ 22 กรกฎาคม 2548 21:47:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนสวย IP: 203.151.140.111 23 กรกฎาคม 2548 14:59:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: me2you 23 กรกฎาคม 2548 17:23:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ngomngay 23 กรกฎาคม 2548 19:24:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดวงดาวในบ่อน้ำ IP: 203.113.80.17 23 กรกฎาคม 2548 20:27:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: Big Hug IP: 203.151.140.121 23 กรกฎาคม 2548 20:57:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: namit 23 กรกฎาคม 2548 23:34:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซีบวก.. IP: 203.147.33.1 24 กรกฎาคม 2548 17:26:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชมฯ IP: 203.151.140.114 24 กรกฎาคม 2548 20:04:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Bluejade 24 กรกฎาคม 2548 20:49:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลองตอบ 24 กรกฎาคม 2548 21:05:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ที ลีกอลลี่ IP: 202.5.84.202 24 กรกฎาคม 2548 22:28:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: yadegari 25 กรกฎาคม 2548 17:14:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: Devil Cupid IP: 61.90.123.158 25 กรกฎาคม 2548 23:58:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: sabkps 26 กรกฎาคม 2548 1:01:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: PddY (PddY ) 6 ธันวาคม 2549 8:52:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..
คนเราควรยอมรับว่าตัวเองแก่
/ เรื่องสั้นสีดำแปะไว้ก่อนนะจ๊ะ