BlogGang.com : : ปิงปองงง : . . . ล่ อ ง ล อ ย . . .

. . . ล่ อ ง ล อ ย . . .

"ส วั ส ดี ค่ ะ . . เ ชิ ญ นั่ ง ค่ ะ กี่ ท่ า น ค ะ"

ผมมาถึงก่อนเวลานัดประมาณชั่วโมงกว่าๆได้ คนอื่นยังไงไม่รู้นะแต่ผมชอบมาก่อนเวลาเสมอ

โดยเฉพาะถ้านัดกับคนพิเศษๆ ไม่รู้สิ...ผมชอบการคอยมั้ง

...โดยเฉพาะถ้าคอยคนที่เรารักค่อยๆเดินมา

การได้ส่งยิ้มให้ในตอนแรกที่สบตา...การนั่งคอยอยู่เงียบๆมันค่อยๆบ่มความรู้สึกให้ยิ่งละเมียด

[ไ อ ก รุ่ น ๆ ข อ ง ก า เ เ ฟ ]

ผมนั่งมองดอกกุหลาบปลอมๆที่พับขึ้นจากกระดาษทิชชู่..

เริ่มจากการหยิบกระดาษสีชมพูมาค่อยๆบรรจงม้วนจนเป็นวงซ้อนคล้ายดอกไม้ตูม

แล้วเอากระดาษอีกแผ่นม้วนประกบ..จับปราณีตให้เหมือนกลีบดอก

พอเรียงกันหนาๆเข้า ก็มองราวดอกไม้ที่มีชีวิต..

ผมเคยบอกว่ามันคล้ายความรู้สึกของผม...จากเศษกระดาษที่ไร้ค่า

กลับกลายเป็นงดงามได้เพราะเธอ

..

..

..

..
..

ก า เ เ ฟ เ ย็ น ไป เ เ ล้ ว

..เธอกลับไปได้ซักพักนึง โดยแทบจะไม่ได้สบตาและสังเกตุเห็นของที่เตรียมมาฝากด้วยซ้ำ

แม้ผมจะเข้าใจทุกอย่างดีแล้วในตอนร่ำลา...แต่มันก็ยากที่จะทำใจยอมรับมันทัน

เหลือบดูนาฬิกาเพิ่งจะสามทุ่มนิดๆ แต่เหมือนวันนี้และความรักของผมจะสิ้นสุดไปแล้ว..

" รั บ อ ะ ไ ร เ พิ่ ม ไ ห ม ค ะ "

...ผมกวาดตามองที่โต๊ะ..มีกับข้าวเย็นชืดสองสามอย่าง

ที่นั่งฝั่งตรงข้ามมีจานและช้อนที่อยู่ในตำแหน่งเดิม. . .

จานเกือบว่างเปล่าหากไม่มีชิ้นอาหารที่ไม่มีใครแตะ ที่ผมตักให้ในตอนที่ยังยิ้มได้..

ที่นั่งฝั่งนี้มีผู้ชายที่นั่งเอามือกุมคางด้วยรู้สึกหวิวๆ เพราะข้างในใจมันกลวงไปหมด

จานว่างเปล่ากับกาแฟครึ่งแก้วที่ทิ้งนานจนตกตะกอน..

" มี เ ห ล้ า อ ะ ไ ร บ้ า ง ....ผ ม ข อ ข ว ด นึ ง "