. . . ค น บ า ง ค น เ จ อ ไ ด้ เ เ ค่ ใ น ฝั น . . .
........................................................................................
.............................................
......................
...........
.......
....
..
.
เ เ ม้ เ ว ล า จ ะ ผ่ า น ไ ป น า น . . .
แต่ไม่แปลกใจที่ทำไมถึงยังจำได้แม่นเหลือเกิน..
ร่างโปร่งๆในชุดเสื้อเชิ้ตพับแขนสีขาวตัวเล็กๆ ยังทะมัดทะแมงกับกางเกงยีนส์สไตร์เดิม
รองเท้าส้นเตี้ยๆที่ผมเคยบอกว่า แค่นี้เธอก็จะสูงกว่าผู้หญิงทั้งสวนจตุจักรแล้ว
ผมสีน้ำตาลเข้มๆเป็นลอนตามธรรมชาติ เกล้าอวดคอระหงษ์
มองเห็นได้แต่ไกล..
มองเห็นกันจนใกล้..
" ....... "
" ปอง.. "
" ปองดูสบายดีนะ... "
ผมรับคำเธอเบาๆ.. ยิ้มให้เธอเหมือนที่เคยยิ้มให้
สุขไม่มาก แต่ก็ทุกข์ไม่มาก..
แต่โดยรวมแล้ว ชีวิตก็มีความสุขดี...
ผมยังคงยิ้ม..
ดูเธอไม่ค่อยกล้าสบตานัก..ผมก็เลยเฉไฉสายตามองนกมองฟ้าไป
ถามเธอถึงชีวิตทุกวันนี้โดยนั่งยองๆดูบัวสีขาวในอ่างรายเรียง
...
" ก็เรื่อยๆ ไม่มีอะไรพิเศษเท่าไหร่ คุณแม่ก็สบายดี "
...
" ...... "
" ปองยังโกรธเค้าอยู่หรือเปล่า... "
ผมไม่ได้ตอบตอนที่เธอถาม ค่อยๆลุกขึ้นยืนเอามือปัดฝุ่นตามกางเกง
มองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลที่เคยคุ้น..ผมไม่เห็นอะไรในนั้นที่ทำให้รู้สึกไม่ดี
บอกเธอว่า ผมไม่เคยโกรธ..แล้วตอนนี้ผมก็เลิกเสียใจแล้ว
เธอยิ้ม..ตาเธอดูแดงๆไปหน่อย
ผมอยากจะบอกเธอว่า..ถึงทุกวันนี้ เรื่องราวของเราสองคนที่ผ่านมา
ผมจำได้แต่ความเรื่องราวที่ดีๆ...ส่วนความรู้สึกเพ้อคลั่งเจียนตาย
ผมจำได้แค่เลาๆ..
จ น เ ห มื อ น กั บ มั น ไ ม่ ไ ด้ เ กิ ด ขึ้ น จ า ก เ ธ อ . .
แต่ผมไม่ได้พูดไป..
ไม่ได้พูดแม้คำที่ว่า ผมยังรักเธออยู่เหมือนเคย
ในความฝันยังมีภาพตัวผมยืนถือดอกไม้ยืนรออยู่ที่ประตูบานใหญ่..
แต่ประตูนั้นก็ไม่เคยเปิด
ผมเคยสัญญากับตัวเองไว้อย่างเข้มแข็ง ว่าจะต้องตัดใจให้ได้..
แต่ก็ไม่เคยตัดความรู้สึกทิ้งไปได้สักที..
ทุกครั้งในเวลาที่เงียบเหงาจนถึงที่สุด..อ้อมแขนยังคงเฝ้าฝันถึงสัมผัสที่อ่อนโยน
สายตายังเหม่อมองไปบนฟ้ากว้าง..ราวกับจะทำให้มองเห็นใครสักคนที่...
รั ก . . .
ผมเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึงหน้าตาน่ารักน่าชัง
ดวงตาสีน้ำตาลไร้เดียงสามองชะเง้อหาอะไรบางอย่าง
เมื่อสายตาเค้าหยุดนิ่ง ก็สะบัดมือหลุดจากพี่เลี้ยง
วิ่งๆๆ วิ่งเข้ามากอดที่ขาแม่เค้า..
ผมแอบคิดในใจว่า จะเป็นยังไงนะ..ถ้าเกิดเค้าเกิดมาโดยเป็นลูกของผม..กับเธอ
" ไ ห ว้ อ า ป อ ง ซิ ลู ก . . "
ข อ ร้ อ ง
วรรธนา วีรยวรรธน ..
Create Date : 11 เมษายน 2548 |
|
81 comments |
Last Update : 16 เมษายน 2548 20:11:49 น. |
Counter : 8599 Pageviews. |
|
|
|
แค่ฝันก็ดีแล้วหล่ะคับ
เพราะมันจะไม่เจ็บปวดในความรู้สึกจิงๆ