สวัสดีค่ะ

แสงตะวัน ไปดูมาตั้งแต่วันลอยกระทงที่ผ่านมา

ตอนนี้ให้มาคุยกันคงจะไม่ได้อารมณ์เหมือนตอนออกจากโรงใหม่ๆ อาจจะลืมๆบางจุดไปบ้าง
แต่โดยสรุปแล้ว
ชอบหนังเรื่องนี้มากเช่นกันค่ะ
มันสะท้อนชีวิตจริงได้มากทีเดียวนะ

แสงตะวันชอบตอนที่โต้งช่วยคุณแม่ติดตุ๊กตาบนต้น X'mas แล้วต้นก็ไม่กล้าติดตุ๊กตาเพราะไม่มั่นใจว่าแม่จะพอใจหรือไม่ ชอบประโยคที่โต้งพูดกับแม่
แสงตะวันก็รู้สึกนะ บางครั้งการตีกรอบ สร้างกฎเกณฑ์อะไรมากมาย บางทีมันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น กลับทำให้อีกคนต้องสูญเสียความเป็นตัวเอง

แต่ดูแล้วเราก็หดหู่เหมือนกัน
ความรูสึกมันเศร้าน่ะ โดยเฉพาะเรื่องครอบครัวของโต้ง

ข้อสงสัยที่คุณ Pigletdora บอกว่า
ทำไมสนีย์ถึงไม่ยอมทิ้งกรที่ เหตุใดเพราะทนอยู่ได้
ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะทิ้งไปแล้วก็ได้

อันนี้แสงตะวันไม่สงสัยเลยนะ
ก็ไม่รู้นะนะว่าถ้าเจอกับตัวจะเป็นอย่างไร
แต่แสงตะวันคิดว่าสุนีย์ทนเพราะ

1.ความรักที่สุนีย์มีให้กร มันไม่เคยหายไป อย่างไรก็เป็นสามีอยู่ดี จะให้ทอดทิ้งกันก็คงไม่ได้ จริงๆแล้วกรไม่ใช่คนไม่ดี แต่เขาเป็นอย่างนั้นเพราะการสูญเสียลูกสาว

2.เพื่อลูก ถ้าครอบครัวแตกแยก ลูกจะเป็นอย่างไร ลูกคงไม่อยากเป็นเด็กที่ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ เพราะเท่าที่เป็นอยู่มันก็เลวร้ายมากมายพอแล้วสำหรับพวกเขา


---------------------------------

นอกจากเนื้อเรื่องแล้ว แสงตะวันก็ชอบเพลงมากเลยนะ
จะบอกว่าฟังก่อนนอนทุกวันเลย

วันที่ไปดูเรื่องนี้ ก็มีจัดกิจกรรมประกวดร้องเพลงด้วย
แสงตะวันเลยมีโอกาสได้เห็นดาราตัวจริง
ทั้งน้องมิว และน้องโดนัท แต่เสียดายไม่ได้เห็นโต้งอ่ะ

ฉากที่คุณแสงตะวันพูดถึง
ก็เป็นฉากที่ชอบครับ

เป็นการสะท้อนว่า การที่สุนีย์ ดูแลโต้ง มากจนเกินไป
จนเกือบๆ กลายเป็นการตีกรอบ
ก็ทำให้โต้งมีบุคลิกที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง
หรือเกรงแม่ซะจน ไม่กล้าที่จะทำอะไรด้วยตัวเองซะเลย

ส่วนเรื่องของกร เห็นด้วยกับคุณแสงตะวันครับ
เพียงแต่ว่า
หนังไม่ได้ลงรายละเอียด
หรือปูพื้นไว้บ้างเลยว่า สองคนนี้รักกันขนาดไหน
ทำให้ เราต้องมาคิดเอาเอง เออเอง
ทั่งๆ ที่ประเด็นอื่นๆ ในส่วนของบทนั้นจะมี
การปูพื้นไว้เกือบหมดเลยครับ

เมื่อวานได้มีโอกาส เอา เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
มาดูอีกครั้ง ดูจบแล้ว ได้คนละรสชาติ
แต่สาระได้คล้ายๆ กัน
ดูจบแล้ว ก็ต้องบอกว่า ชอบทั้งสองเรื่องเหมือนเดิมครับ

แวะมาอ่านคอมเม้นท์ค่ะ