คุณสีน้ำฟ้าเป็นคนกระบี่หรือคะ
ดีใจจังเลย
เพราะมีรุ่นพี่ที่นับถือและรักอยู่หลายคน
แต่ก่อนไปกระบี่บ่อยค่ะ
เดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปมากว่า2ปีแล้ว พี่ชายไปสร้างบ้านไว้ที่อ่าวลึก เพราะพี่สะใภ้เป็นคนกระบี่
หลังสร้างบ้าน"บุหลันรายา"เสร็จ
พี่ชายที่รักก็ได้กลับไปบ้าน
บ้านที่มิใช่เรือนเกิด....
หากเป็นถิ่นที่รัก
และวาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตในปั้นปลายที่นั่น
หากเพียงว่า...หวังนั้นก็เป็นเพียงแค่ความฝัน....
ผีเสื้อปีกบางตัวนั้น......
จึงขออาศัยน่านน้ำอันดามันเป็นเรือนพักชั่วนิจนิรันดร์ค่ะ

  

แจมมาปัดกวาด ลอกผนังบ้านก่อนไปกรุงเทพฯค่ะ..

และคงเปิดหน้านี้ค้างไว้หลายวัน.. ถ้ามีโอกาสแว่บ.. ยังไงจะมาตอบคอมเม้นท์นะคะ

ขอไปเป็นสาวบ้านนอก อยู่กรุงเทพฯ สักพักนะคะ

  

อ้อ..ลืมบอกไป.. ที่คุณสเลเต คอมเม้นท์ก่อน เพราะวันนั้นสีน้ำเปิดหน้านี้มาแว่บหนึ่ง ก่อนจะปิดซ่อม เพราะไฟล์ภาพหายไป ก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

สีน้ำฟ้าเองก็รักกระบี่..การเดินทางออกไปนอกบ้านไม่น่าเบื่อเหมือนสมัยทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ ค่ะ

เปรียบเทียบการทำงานกับสภาพแวดล้อมในกรุงเทพฯ สิบกว่าปี.. กับอยู่กระบี่ห้าปี.. รักที่จะอยู่กระบี่มากกว่าค่ะ

กรุงเทพฯ รถติดเหลือเกิน..ไม่ไหวจริง ๆ
อีกอย่าง..เพราะเป็นคนบ้านน๊อก..บ้านนอก ก็เลยปรับตัวเข้ากับกรุงเทพฯ ไม่ค่อยจะได้

ถอยมาอยู่อย่างนี้น่ะดีแล้ว

  

สวัสดีจ้ะสีน้ำฟ้า

มาเที่ยวกระบี่ที่บล็อกของคุณ

ขอให้มีความสุขกับทุกสิ่งที่ทำนะครับ

  

ชอบรูปที่ 5 จังค่ะ
บรรยากาศออกแนวเศร้ากึ่งเหงา

แต่มาเจอรูปไก่ทอด
ทำเอาน้ำลายสอเลย

  

ว่าแล้วเชียว...ตื่นเช้ามาจมูกชื้นๆพิกล หอมแปลกๆ
โอว....

ประกาศ คปป. ฉบับเรียกน้ำย่อย
ณ บัดนี้ ข้าพเจ้าขอยึดอำนาจสถานที่นี้ไว้เป็นการชั่วคราว ห้ามผู้ใดเคลื่อนไหว ห้ามส่งเสียงดัง กรุณาอยู่ในที่ตั้งอย่างสงบ จนกว่าข้าพเจ้าจะโซ้ยหมด..
โปรดฟังอีกครั้ง...จนกว่าจะโซ๊ยหมด

น้ำยาก็ยังดี...มีผักแบบนี้ก็เอาแหล่ว ขอเติมผักอีกถาดได้ไหม เส้นไม่เอาเอาแต่น้ำแกง

คุณนายไปเถอะค่ะ....อิชั้นจะเฝ้าบ้านให้อย่างเป็นระเบียบ
เพราะช่วงยี้ "กวีสีชมพู" อู้งานค่ะ บ้านก็แบ่งเช่าไปแล้ว
มีพัศดุไม่เช็นรับนะคะ กลัวระเบิด

  

ว้าย! เล่นอะไรไม่เล่นเห็นอาหาร
ปั่นป่วนท้องท่องทรมานถึงไหนไหน...
เห็นแต่ภาพกินไม่ได้สุดไข้ใจ
เช้าวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย...

(ไปค้นข้าวเย็นก้นครัว กินกับแกงไตปลาลีก่า - ไม่มีโอกาสกินไก่กับเขาหรอก เพราะมันแสลง สีน้ำฟ้าจ๋า ทำอะไรเกรงใจคนหลงทางบ้าง)

  

เลิกทำร้านเน็ตแล้วเหรอครับ

  

เอาอีกแล้ว คุณ สีนำฟ้า
จะทรมานกันไปถึงไหน
ทีนี้ ถึงกับส่ง mail ไปเรียกมาดูเลยนะ.....

  

ชอบนกกระจอก ที่เกาะกิ่งซากุระจัง
ทำไมเรียกนกกระจอก ไม่เห็นจะกระจอกเลย.....

  

แวะมาเยี่ยมวันเสาร์ค่ะ

เงียบเนอะ

  

ชอบรูปหมู่เมฆมากเลยคะ ขออนุญาตแอบเอามาเป็นส่วนตัวเลยแหละ

ขอบคุณที่มีภาพบรรยากาศดี ๆ งาม ๆ มาฝาก ดูสบายตาสบายใจจริง ๆ
แต่ขอบอกว่า ใจร้ายสุด ๆ ที่เอาขนมจีนนำ้ยามาวางตรงหน้า ของชอบ ทำได้ลงอย่างไรกันนี่

  

สวัสดีค่ะ..

ยังตีตั๋วถ่วงได้อีก.. สอง-สามวัน

วันนี้..วันที่ 7 เดือน 7 ปี 07 ใครมีเรื่องราวอะไรดี ๆ บ้างคะ

พี่พ่อเพยีย ขอบคุณที่แวะมาอวยพรค่ะ ชีวิตค่ะ.. มันก็เป็นอย่างงั้น ๆ แหละแจมว่า.. บางทีก็สุข บางทีก็เศร้า บางทีฝืนใจก็ต้องทำ แต่ก็อยากให้เป็นอย่างพรของพี่.. มีความสุขกับงานที่ทำทุกครั้งไป.. ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

หมูปิ้งฯ สีน้ำฟ้าเพิ่งค้นพบสัจธรรมอะไรบางอย่าง.. แบบว่าบางคนนะคะ..เขาปากแข็งแต่ใจอ่อน และอยากให้เราอัพเรื่องของกินไว้ด้วย...เผื่อหิวเขาจะได้แวะเวียนมาก "จก" ได้สะดวก ฮี่ฮี่

พี่ปลายแปรง อิ่มหนำสำราญดีหรือยังคะ แจมทิ้งเวลาให้ตั้ง 2 วัน อิอิ

ลุงบูน เป็นไงคะ แกงไตปลา อร่อยหรือเปล่า.. ถ้าไม่อร่อย เดี๋ยวแจมแพ็คขนมจีนน้ำยาส่งทางไปรษณีย์ไปให้ ฮา.. (ล้อเล่นเด้ค่ะ)

คุณกะเหรี่ยงตกดอย ..ดีใจค่ะที่แวะเข้ามา ก็ยังไม่เลิกทำร้านเน็ตค่ะ น้านพยังคงเป็นคนดูแลต่อไป แล้วแจม..ตอนนี้ได้มีโอกาสไปอบรมเรื่องเขียนเว็บ ก็คงหลายวันค่ะ กว่าจะกลับมาประจำการที่ร้านอีก

คุณซีแมน กระจอกไม่กระจอกจริง ๆ ค่ะ ชอบเสียงของนกกระจอก .. และที่ส่งเมล์ไปหา ก็เพราะเห็นเงียบ ๆ ไปน่ะค่ะ ^^

พี่พจมารร้าย ใช่ค่ะ วันเสาร์ เงี้ยบ..เงียบ ที่ร้านเน็ตไม่ค่อยมีลูกค้าเลย

พี่ยาย (แพร จารุ) เลยเก็บภาพได้เลยค่ะ วันหน้า..ถ้ามีโอกาส จะวาดให้เป็นก้อนเมฆแบบนี้บ้าง.. นี่พยายามตั้งหลายหน แต่ก็ยังวาดไม่เป็น เมฆ สักที

--------------------
ก็ค่ะ.. วันนี้อิ่มหนำกับขนมจีนน้ำยากันแล้ว เอาไว้มื้อต่อไป อาจจะเลี้ยงแกงส้ม หรืออาหารอื่น ๆ บ้าง

แล้วพบกันอีกนะคะ

  

สวัสดีจ๊ะคุณสีน้ำฟ้า

ฮั่นแน่...ไปนินทาเราบ้านเสี่ยโดม เราเลยบุกตามมา
อิจฉาคนทำบล็อกสวยๆจัง ไอ้เรามันคนไม่มีบ้านต้องเร่ร่อนไปเรื่อยๆ
อยากจะบอกว่าฉันแอบเข้ามาชมบล็อกนี้บ่อยๆแต่ไม่ได้คอมเม๊นท์ กลัวเขาไม่ต้อนรับคนแก่ แต่เอ๊ะ...เห็นหลังลุงบูลย์ไวๆ เลยเรียบๆเคียงๆเข้ามาขอแจมด้วยคน
ไม่อยากมองขนมจีนน้ำยานั่นเลย มันแสงใจ....เพราะอยู่เมืองนอกไม่มีให้กิน ....เฮ้อ..ไปละนะจ๊ะ

  

ขอ อภัย พิมพ์ผิด....มันแสลงใจจ๊ะ

  

สวัสดีค่ะคุณแจม..

ท่องกรุงเทพฯเพลินรึป่าวเอ่ย..

ฝนฟ้าก็ตกบ่อยจังนั่งเหงาอีกแระ..

ห้องกวีก็ไป ๆ มา ๆ..มันแสลงใจ..ฮือ ๆ.. ล้อเล่นค่ะ..
แอบงอนนิดหน่อย..

อยู่กรุงเทพฯ แล้วได้แวะที่อื่นบ้างป่าวคะ
ถ้าว่าง ๆ แวะแถวท่าน้ำนนท์เผื่อบ้างได้ป่ะ..เก็บรูปตะวันตกน้ำมาฝากมั่งจิ..คิดถึงนะคะ.. รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..

  

ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก ปกติในบล๊อก
จะเขียนเล่าแต่เรื่องลูกค่ะ
นานๆจะโผล่อารมณ์อยากจะ
เล่าเรื่องอื่นซะที เพราะชีวิต
แม่บ้านมันวนเวียนอยู่แค่นั้น

ความประทับใจเล็กๆน้อยๆ
มันก็สามารถกลั่นออกมา
เป็นคำพูดได้

แม่น้องนิกก็แวะมาบล๊อกนี้บ่อย แต่ไม่รู้จะเม้นท์อะไร
เพราะไม่สันทัดในเรื่องบทกวี
ครั้นจะคุยเรื่องอื่นก็เกรงใจ

  

สวัสดีค่ะ..

พักนี้จะเริ่มห่าง และหายไปในที่สุด.. เอ๊ย..ไม่ใช่ .. แค่ห่างไป เพราะเตรียมตัวหนีไปเที่ยวกรุงเทพฯ อย่างที่บอกค่ะ

แหะ แหะ อิฉันก็บ้านน๊อก.. บ้านนอก เข้ากรุงเทพฯ ทีก็เห่อแบบนี้แหละ

ยินดีต้อนรับมาก ๆ เลยนะคะ ป้าชุและแม่น้องนิก..และเริ่มเป็นขาประจำ กันมากขึ้นอย่างคุณ ณ กมล (ประทับใจชื่อนี้จังค่ะ)

ของสีน้ำฟ้า.. ก็บล็อกบ้าน ๆ ค่ะ ไม่มีอะไร บางทีก็งัดงานเขียนเก่า ๆ มาอัพบล็อก แบบว่าคิดถึงชาวบล็อก หาเรื่องมาอ้างเพื่อจะคุยกันสรรพเพเหระ

จุ จุ.. ขอเสียงในฟิล์มหน่อยนะคะ

"แม่น้องนิก บะต้องห่วง..มาอู้มาจ๋ากั๋นได้ตลอด..ซ้ำดีอ่ะก่ะ เปิ้นจะได้มีกู้อู้กำเมือง"

แหะ แหะ ถ้าป้าชุ กับคุณ ณ กมล และท่านอื่น ๆ แวะมาก็สนทนากันนะคะ..

อืม..คืนนี้เห็นทีจะต้องอัพบล็อกอีกสักรอบ เผื่อไปถึงกรุงเทพฯ จริง ๆ แล้วท่านที่แวะมาจะได้มีเรื่องอ่าน มีภาพดู

จิได้คิดถึงกันมั่ง