ด้วยความที่ต้อนเด็กต้องอาศัยที่บ้านญาติ สุขา 3 อย่างไรก็ไม่ทราบผู้คนถึงได้หวาดกลัวเด็กสาวตัวเล็กๆ คนนี้เหลือเกิน ก็จะไม่ให้กลัวอย่างไรไหว ก็ไอเด็กคนดีดันอภิมหาสน แล้วยังอันธพาลไม่มีใครเกิน จนไม่มีใครยอมเสียสละลูกของตนเองมาให้เป็นนวมน่ะสิ

มีอยู่ครั้งนึง บ้านข้างไม่ยอมให้ลูกมาเล่น(ทั้งที่ลูกก็เป็นผู้ชายอ่ะน่ะ) เพราะเด็กหญิงคนนั้นดันไปผลักเด็กชายล้มต่อหน้าแม่เข้าซะอย่างนั้น แล้วทำไงได้ แม่เขาก็ด่าให้อะดิ แถมไม่ยอมให้เล่นอีกต่างหาก คงคิดว่าเด็กหญิงคนนั้นจะร้องให้ หึ......เปล่าเลย ไม่ให้ลูกเล่นกับเราใช่ไหม ก็ได้ ในทันใดนั้น สิ่งที่ทุกคนไม่คาดก็เกิดขึ้น ...เด็กน้อยไร้เดียงสา(55) ก็เดินไปหยิบไม่หน้าสาม โคร่ม!!!!! กว่าทุกคนจะหันมา ไม่หน้าสามก็ได้ฝาดไปที่ประตูเต็มๆ คราบพี่น้อง

นอกจากจะพาลกับคนแล้ว สุนัขก็ยังไม่เว้น ตอนอยู่อนุบาลในขณะที่เด็กน้อยหน้าใส(ใจเหี้ยม) เล่นอยู่นั้น ได้มีสุนัขเดินเข้ามา ด้วยความไม่ระวังตัว!!!!!.................................... โฮ่งๆ แฮ่ๆๆ(ทำให้ตื่นเต้นไปงั้นแหละไม่มีไรหรอก 55+ ก็แค่เฮ่าคู่น่ะ) เด็กน้อยพยายามหันไปทางอากงเพื่อให้ช่วย ด้วยความที่รักหลานมาก อากงเลยบอกเด็กน้อยไปว่า “หันไปกัดมันเลย...” แล้วใครจะเชื่อว่าเด็กน้อยก็ได้หันไปหา แล้วก็ แฮ่ๆๆๆ พร้อมแยกเขี้ยวใส่สุนัขเต็มที่ ประมาณว่าเฮ่าสุนัขตัวนั้นกลับนั่นแหละ ประมาณมึงขู่กู กูก็ขู่มึง เป็นงั้นไป

2. 8 Degree

เป็นชื่อแก้งที่อิทธิพลมาในชวงปี 43-45 ครองพื้นที่ นวมินทร์เป็นฐานที่ตั้ง หน้าตาโหดเหี้ยม ฆ่าไม่เลือกหน้า ปล้นไม่เลือกที่ ตีไม่เลือกคน เตะไม่เลือกก้น ฉี่ไม่เลือกส้วม เฮ้ย!!! ไม่ช่ายยยย
เป็นชื่อกลุ่มที่โดนขนานนาม(เอง) เนื่องจากเป็นผู้หญิงมันทั้งกลุ่ม มี 11 คน เรียนวิทย์-คณิต มันเกือบหมด หลุดไปศิลป์-คำนวณคนนึง เป็นทอมซ่ะ 8 หญิง 2 ไม่รู้ยังไงอีกหนึ่ง 1 คงจะรู้แล้วละซิว่า 8 มาจากไหน ส่วน “Degree” ตรงตัวเลยกินเหล้าน่านเอง ม.4 น่ะไม่เท่าไหร่ ม.5 นี่ดิ หนักเอาการ ขนาดโดดเรียนไปกินบ้านเพื่อน

พูดถึงวันที่โดดเรียนบ้านเพื่อนนี่จะว่าขำก็ขำ จะว่าเครียดก็เครียด น่ะ คืองี้ ตอนที่กินเหล้ามันก็สนุกเฮฮาดีอยู่หรอก อยู่ๆ ไอบ้านข้างๆ ที่ไม่ถูกกันมาแต่ชาติปางก่อนดันโทรไปบอกที่โรงเรียน ว่าพวกเรากินเหล้า และทำอะไรไม่ดี (หาว่ามีไรกัน) เพราะมีผู้ชายมาบ้านคนนึง ที่จริงก็กินเหล้าอย่างเดียวเท่านั้นเอง ส่วนผู้ชายมาส่งแฟนแล้วก็กลับ แต่ดูมันดันไปบอกวาเรามั่วเซ็กซะได้
ติ้งหน่อง “เฮ้ยพวกมึง พุดเดิ้น กับอาจารย์............ (คนแรกฆ่ากัน,คนหลังซี้กัน) ด้วย พวกมึงทำไงดี......................
เท่านั้นหละครับวงแตก(สร่างและเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนแล้วแล้ว) ทำยังกันหนี้ไพ่ เหมือนที่เราดูในคดีเด็ดเลย สักพักหลังจากที่อาจารย์เขาทุกคนได้อันตรธานไปเกือบหมด ยกเว้นเจ้าของบ้านทีต้องออกไปรับหน้า แล้วเพื่อนอีกคนที่หนีไม่ทัน
ไม่กี่อึดใจพวกจาน(อาจารย์)ก็เดินเข้ามา ขอไล่ไปทีละคนน่ะ
เริ่มจากชั้นล่าง

น.ส. a (นามสมมติ) นั่งอยู่ที่หน้าคอมฯ(ที่ปิดอยู่) แล้วกล่าววาจาที่แสนจะใสซื่อว่า “เฮ้ย.....มึง ไอ sim มึงนี่ซื้อตู้เย็นตรงไหนว่ะ” แล้วหันไปทาง b(เจ้าของบ้าน) พร้อมทำหน้าตกใจเมือเห็นสองคนที่ยืนข้าง (แสดงเก่งมากๆ)

“อ้าว อาจารย์ มาได้ไงค่ะเนี่ย” แถมท้ายด้วยการยกมือไหว้อย่างนอบน้อม (แหมทำไปได้)
สักพักน.ส. c และ d ก็เดินมา พร้องหนังสือฟิสิกส์ ที่กลับหัวมาคนละเล่ม “หวัดดีค่ะ มาหาพวกหนูเหรอค่ะ หนูกำลังติวหนังสืออยู่เลย”

“ติวยังไงของพวกเธอ เสื้อถึงได้ยับขนาดนี้เนี่ย” อาจารย์

c , d ..........เงียบ

“แล้วนี่เพื่อนๆเธอหายไปไหนหมด หน้าบ้านมีรองเท้ามากกว่า 10 คู่น่ะ เรียกออกมาให้หมด” ยิ้มอย่างมีชัย
b “ไม่มีใครแล้วค่ะอาจารย์”

ตึง ตึง ปัง !!!!!

“เสียงอะไรข้างบนน่ะ พาครูขึ้นไปสิ”

“นั่งห้องพ่อ แม่ ล็อกอยู่ค่ะ” b ตอบด้วยความระแวง

ครูไม่สนคำเตือนของ b เดินขึ้นไปในห้อง

“ครูจะเขาไปแล้วเหรอค่ะ” b พูดเสียงดังอย่างผิดปกติ ไม่น่าสงสัยเล้ยยยยยยยยยยให้ตาย

ครูเดินตรงมาที่ตู้เสื้อผ้าอย่างไม่ลังเล เมื่อเอื้อมไปเปิดประตู ทำให้ครูตาค้าง

“พวกเธออัดเข้าไปในนั้นได้ไงขนาดนี้ ออกมา” จานพูดขำๆพร้อมสายตาตำหนิ 1 ในนั้นคือเราด้วย 5555 แต่จะว่าไปแล้วเข้าไปได้ไงไม่รู้ตั้งเกือบ 10 คน และตูก็โคตรเล็กมากกกกกกกกก

วันรุ่งขึ้นพวกเราก็โดน “ทันบน” (เขียนงี้ป่าว) ไปตามระเบียบ

3. เมา

เราเป็นคนกรุงเทพ เกิดกรุงเทพ แต่เมารถยนต์ เมารถเมล์ เมารถตู้ เมาเรือ เมาเหล้า เอ้ย!!อันหลังไม่เกี่ยว แต่กำเนิน อย่างหาสาเหตุไม่ได้

เวลานั่งไปกับเพื่อนก็ต้องนั่งข้างหน้าให้แอร์มันตีหน้า จนเพื่อนบ่นว่าอยากเปลี่ยนตุ๊กตาหน้ารถจะแย่อยู่แล้ว

4. งงๆ ผิดๆ

ถ้าใครอานของเราคงรู้ว่า ไม่เคยมีครั้งไหนที่เราพิมพ์ถูกสักครั้งมันไม่เกี่ยวที่เราใส่แว่น ไม่เสี่ยวที่เราสั้นซ้าย ยาวขวา เอียงสองข้าง (คนป่าวว่ะเนี่ย) แต่มันเกี่ยวตรงที่ว่าพูดเรายังผิดเลย ไม่ค่อยมีใครฟังเรารู้เรื่องเท่าไหร่

ตอนที่พิมพ์ผิดตอนแรกก็โทษแป้นที่ตัวไม่เอก ไม่คอยติด ไปไปมามา อิ อี อึ อือ ไมตินกันหมด มันเกิดจากมือพันกัน เหมือนสมองที่มันพันกันนี่แหละ ผิดขนาดเทอมที่แล้วโดนถึง 9,900 จบ แถมคัดทั้งประโยค ตัวบรรจง เต็มบรรทัดอีกต่างหาก อาจารย์บอกว่าตั้งแต่สอนมาไม่เคยมีใครทำได้ขนาดนี้ (มันน่าภูมิใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ) เราเป็นรุ่นที่ 33 อีกอย่างเราก้อยู่ปี 4 แล้วด้วย
ส่วนเรื่องพูดผิดนี่ ประจำ เชื่อป่าว ขนาดออกไปฟรีเซ้นหน้าห้องเป็นภาษาอังกฤษ เราพูดว่า กูดม้อนูน เออ เอากันเราดิ ฮาทั้งห้อง จานนี่ลืมหลับไปเลย

เคยมีเพื่อนรวมที่เราพูดผิดมาแต่เป็นประโยค แม้จะไม่ครบทุกคำก็เหอะ

“แองเจลิน่า โจอี้ นังรถซีมูรีน เพื่อไปซื้อบีทาเต้น ขากลับนั่งบีเอ็มซี 5 ก่อนแวะซื้อกล้องโทนี่ ที่ดูไฮโท” เฮ้อ.............................

5. นักเขียนกับกาแฟ

มันคือความฝันของเราน่ะ อยากมีไร่กาแฟที่เชียงรายแถวๆหุบเขาสักที่ มีคอกม้าเล็กให้เราควบไปตรวจดุความเรียบร้อย ก่อนกลับมาที่บ้านไม้แสนอบอุ่น เพื่ออาบน้ำ หลังจากทานอาหารเส็จก้ขับรถจิ๊บไปที่ร้านกาแฟในตัวเมือง ที่นานจะมีแม่ กับ พ่อ (ที่มากันแต่เช้าแล้ว) พอมาถึงก็ทักทายแขกเสมือนเพื่อนสนิท ทุกคนมีรอยยิ้มมาแบ่งปัน มีความทุกข์มาปรึกษา

สักพักก็หามุมน่ารัก เพื่อตอบคำถามจากแขกที่มาใส่ไว้ในกล่องไปรษณีย์ (เอามาจากหนังสือเรื่อง Love box) เสร็จก็นั่งเขียนงานเพื่อส่งไปตีพิมพ์
ตกเย็นก็กลับบ้านไปทำอาหารกินกัน นอนคุยกัน อาฮ่า มีความสุขน่าดูเยย

---

Tag tag tag tag tag
ด้วยความที่ไม่รู้ว่า tag คนเดิมได้หรือป่าว เราจึงไปถามผู้รู้มา (ตัวเอง) แล้วว่าได้ เราเลย เชื่อ(ตัวเองนั่นเอง55+)

คนแรก
เขาคือคนที่ทำให้เรารู้จักบล็อกนี้ ตอนหางานส่งอาจารย์ ขอบคุณจริงๆ
เขาคือคนที่ทำให้เราสมัครสมาชิกบล็อกนี้ เพราะคิดว่าจะหาข้อมูลได้ลึกต้องเป็นสมาชิกก่อน (ที่จริงคือความง่าวของเราเอง)
เขาคือเพื่อนโลกไซเบอร์คนแรกของเรา
เขาคือคนที่เราเห็นหน้าคาดตาจริงคนแรก จากรูปที่เอามาลง แต่เขายังไม่เห็นหน้าเราเลย
และเขาคือคนที่ทำให้เราต้องมานั่งเขียนยืดยาว แล้ว ไป tag คนอื่นซะอย่างนั้น
เขา คือ “merveillesxx”

คนสอง
เขาคือเพื่อนที่มหาลัยคนเดียวที่เรารู้จักก่อนที่จะรู้ว่ามันมีบล็อกในนี้
เขาคือเพื่อนที่ดันมาอยู่กลุ่มเดียวกันโดยบังเอิญ มากๆ เพราะดันเป็นแฟนเพื่อนเรา
เขาคือเพื่อนผู้ชายในไม่กี่คนที่เราพูดด้วย แม้บางครั้งมันจะใช้ภาษาเทพคุยก็เหอะ
เขาคือคนที่เราไปบังเอิญเจอตอนหาข้อมูลส่งเหมือนเมอร์เลย
เขาคือคนที่เราเข้าไปในบล็อกที่เลิกอัพมานานมาก
เขาคือคนที่ตอบเราว่า มันเขียนบล็อกเพื่อให้คนที่มันชอบอ่านคนเดียว
และเขาคนนี้ก็ได้ใจหญิงคนที่มันตั้งใจให้อ่านไปครอง พร้อมกับเลิดอัพบล็อกตลอดกาล
เขา คือ “ฮุก”

คนสาม
เขาคือคนที่มีอะไรให้เราอ่านเยอะมาก และตอนนี้ยังอ่านไม่หมด
เขาคือคนที่หาอะไรมาใส่สมองเราเยอะมาก จนแน่นไปหมด
เขาคือคนที่ทำให้เราคิดมากเวลาอ่าน
และเขาคือคนที่เขียนได้น่าอ่านมาก แต่มันอ่านไม่หมดสักที เพราะเราเมาคอมฯด้วย 55
เขา คือ “Johann sebastian Bach”

คนสี่
เขาคือคนที่ตั้งชื่อบล็อกได้น่าแอ็ดมากคนหนึ่ง
เขาคือคนที่มีชื่อได้เป็นเจ้าหนูจังไมมากๆ
เขาคือคนที่ยังไม่โดน tag คิดว่าน่ะ
และเขาคือคนที่ทำพื้นหลังมีความสดใสในยามค่ำคืน
เขา คือ “ทำไมต้องล็อกอิน”

คนห้า
เขาคือคนที่เรารู้จักตอนปีใหม่
เขาคือคนที่มีรู้สาวสวยมาหาเราตลอด(2 รูป)
เขาคือคนที่อวยพรปีใหม่เราหลายครั้งอยู่
เขาคือคนที่ทำให้เราฟังเพลงทุกครั้งที่เปิดเข้าแม้ แม่ในเวลาเรียนก็ตาม เพราะเราดันลืมปิดเสียง
และเข้าคือคนที่ทำพื้นหลังได้ถูกใจเรามา เพราะเราชอบสีดำ
เขา คือ “Star alone”



โว้ว ....เสร็จแว้ววววว

penguinbear

Create Date : 14 มกราคม 2550
Last Update : 14 มกราคม 2550 2:16:31 น.		30 comments
Counter : 353 Pageviews.
Share Tweet