วามศรัทธา...ค่าน้ำค้าง
หยาดเพชรกลิ้งทิ้งลงบนดงหญ้า
หยดน้ำฟ้าผ่านฟ้ามาใหลหลง
วามศรัทธาปันแสงสู่แหล่งพง
น้ำค้างคงค่าวิเชียรจำเนียรกาล
หยดความดีทีละน้อยหนาวค่อยอุ่น
หยาดการุณย์แต้มใจค่าไพศาล
หวังฟื้นแล้งทั้งปวงจากดวงมาน
เคลื่อนคล้อยผ่านพนาวันมิคสัญญี
อุดมการณ์สานปลุกลุกปลอบโลก
คอยลบโศกก้าวไปในวิถี
หลายเขตไทยลำบากยากชีวี
ศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ด้วยใจครู
ค่อยค่อยเติมเชื้อไฟใจอุทิศ
ชี้ถูก-ผิดเพาะกล้าดีให้มีอยู่
หยั่งรากลึกสำนึกธรรมคอยค้ำชู
รดน้ำเติมปุ๋ยความรู้สู่กล้าไทย
หยาดเพชรกลิ้งทิ้งแล้วทุกแนวเถื่อน
เหลือให้เตือนรอยร่างร้างหยดใส
บัดนี้กลับลอยฟ่องละอองไอ
เมื่อครูใต้ย่อยยับกับรอยวัน
ยามต้นไม้ความดีขจีป่า
เย็นน้ำใจจากฟ้ามาหยาดฝัน
หยดน้ำน้อยหนึ่งหยดรดพืชพรรณ
อาจมีสักต้นนั้นรังสรรค์พนา

Free TextEditor
สวัสดียามค่ำครับ
มองต้นไม้ทำให้ใจเป็นสุข
เหมือนปลอบปลุกมองไปที่ในป่า
เขียวขจีชุ่มน้ำฉ่ำอุรา
เพลินหนักหนาป่านี้เหมือนมีมนต์