- - ช่วงเวลาแสนสั้น..ที่ผันผ่อน
- - จากตัวอ่อนดักแด้..เป็นแค่ไหม
- - จากเหยื่อนกฉกกิน..สิ้นวิไล
- - จึงกลับไปสร้างปีก..บินหลีกทาง

- - หวังให้โลกสวยสมโดยห่มสี
- - ตามวิถีแสนสั้นที่กั้นขวาง
- - แค่หยาดหยดรสสุคนธ์ปนน้ำค้าง
- - จวบแรมร้างเรือนร่อนเพื่อว่อนบิน

- - มิได้หวังโลมไล้..แล้วไปจาก
- - ทั้งที่อยากเหลือบแลกระแสสินธุ์
- - ต่อชีวิตจรรโลง..กับโป่งดิน
- - มิเคยชินตามที่เค้าชี้นำ

- - ช่วงเวลาแสนสั้น...ที่ดั้นโลก
- - กลับไร้โชคผึ้ง-ภู่..คอยขู่ซ้ำ
- - โอ้ชีวิตผีเสื้อ..ช่างเบื่อจำ
- - กับน้ำครำ-ขี้ครอก-ย้อนยอกตน


** ที่จริง..ไม่อยากต่อกลอนคุณรินเลย เพราะอยากอ่านกลอนคุณรินไปเรื่อยๆ
** แต่ก็อด.........ไม่ได้
** ปากอย่าง...ใจอย่าง.....การกระทำอีกอย่าง
** "ใช้ไม่ได้".......(ไม่น่าคบ)

.................

...รินจ๋า....ฟาร์เขียนตั้งแต่..ตี หนึ่งกว่าๆ
...ทำไรอยู่?...ถึงไม่ลบข้อผิดพลาดข้างบนออกให้..ล่ะจ๊ะ

...วันนี้มือไม้เลอะเทอะ..ได้แต่เข้ามานั่งพักอ่านเท่านั้น
...กลายร่างเป็นช่างสี..ละเลงกลิ้งไปไปทั่ว
...แบบดับอารมณ์..ข่มอาลัย..ฆ่าไฟอาวรณ์..(ได้นะ)

...............ไปแร๊ะ.......................

ลบให้แล้วนะฟาร์

ทำอะไรถึงทาสีล่ะ

บอกว่าทำงานกลางแจ้ง นึกมะออก

อย่าบอกว่าคุมงานก่อสร้างนะ จะหงายหลังให้ดู

- - ไม่ได้คุมอ่ะ...ที่รัก
- - ทำเองย่ะ.....คบได้ไหมอ่ะ...กรรมกรน่ะ

- - หงายหลังสามตลบ....ให้ดูจิ้...ทำได้จริงอ่ะ
- - หรือตีลังกา-กลางอากาศ..หนึ่งรอบก็ได้...ชอบม๊ากกกก

- - เมื่อวานกลับจากพัทยา...ถึงบล๊อค..เอ๊ยถึงบ้าน..เห็นเรื่องไม่สบายใจ
- - เอาปืนมาขัด...อยากไปถล่มวังจิ๊งเหลน เอ๊ย จิ๊งจอก

- - ตัดใจยากมาก..นอนตอนตี..สองกว่า..ตื่นแต่เช้า....
- - ไปซื้อสีถังใหญ่มา....บ่ายนี้ทาเอง..แก้กลุ้ม

- - ถามตัวเองว่า...ทำไม?ต้องมาใส่ร้ายป้ายสีกันว่ะ?????
- - งั้นเราป้ายมั่ง......เลอะไปทั่ว...
- - พรุ่งนี้ช่างจะเข้ามา 2 กลุ่ม ...
- - มาเครียร์สี...ที่ฟาร์บรรเลงไว้ด้วยนะ
- - "ชีวิตมีทางออกเสมอ.......ถ้าไม่มีทางออก-ก็ออกทางเข้า"...อิอิ

...รินแต่งกลอนเพราะเพราะ...ให้อ่านก็เป็นกำลังใจแล้วละ
...เรื่องวิธีคลายเหงา.....ก็ดีนะจ๊ะ...จะเก็บใส่กระหม่อมไว้
...ไปอาบน้ำ..ล้างสีก่อนค่ะ....
- - ใครเค้าป้ายสีเรา...ยังไม่เลอะเท่าเราทำเอง...ฮ่าฮ่าฮ่า
- - หายเจ็บเป็นปลิดทิ้ง....ที่รัก

แหะๆๆ

คือรินไม่ค่อยทราบเรื่องราวสักเท่าไหร่

ทุกที่ คงจะยุ่งเหยิงกันบ้าง ก็คนนี่

เป็นกำลังใจให้นะคะ เหมือนให้กำลังใจตัวเอง

ถ่ายรูปให้ดูหน่อยจิ สีที่บรรเลงไว้นะ อยากเห็นหน้าฟาร์ด้วยแหละ

คงจะดุๆ ห้าวๆ เหมือนแม่เสือสาวนะ

เข้าใจอารมณ์ตอนนี้นะคะ เวลาผ่านไปจะรู้สึกดีขึ้นเอง

อ๋อ! รินกลับบ้านหลายวัน กลับมาจิตใจสงบอย่างแปลกประหลาด

คงได้รดความรักอย่างชื่นฉ่ำของครอบครัว ญาติพี่น้อง

- - อย่าเห็นขี้ดีกว่าไส้......ใครก็กล่าว
- - ทั้งร้อน-หนาว..คราวไหนแม้ไม่เห็น
- - ครอบครัวยังหวังปลอบ..ตอบประเด็น
- - ให้ร่มเย็นเสมอ...เมื่อเธอมา

- - ร้อยคำรักเท่าผืนหนัง...หันหลังกลับ
- - ผืนเสื่อหลับสบาย..คลายปัญหา
- - ตาใสใสใช้สื่อ..คือมายา
- - แพ้สองตา..ฝ้าฟาง..แม้ข้างเดียว

......ขอให้สุขอย่าได้สร่าง...นะจ๊ะ

ตกลงว่าฟาร์จะให้รินเห็นหน้ามั้ยเนี่ย

- - คิดว่าอยากได้อะไร...ต้องได้เหรอ?......เช๊อะ !!...

- - ฟาร์หล่อมากนะ เดี๋ยวก็เกิดปัญหา...(หลงรูปจูบกระดาษ)...

- - เก็บความน่ารักของกันและกัน..ไว้เถอะ..ที่รัก......

- - เขียนกลอนแบบว่า...บรรยากาศที่อบอุ่นที่บ้านมาให้ยล...หน่อยดิ้...

- - ฟาร์นึกไม่ออก..เพราะมีชีวิตแบบลำพังมานาน.....

- - ริน....พอฟาร์มาคุยที่บ้านริน..เลยไม่มีแขกมาเลย...ฟาร์เกรงใจนะ..

- - เรื่องส่วนตัว...เชิญที่ เมลล์ฟาร์ไหม?....เตรียมตัวรับนะ.....

ลบแล้วนะ อีกคนนอนหัวค่ำ อีกคนนอนดึก คงได้เจอกันแหละ


อยากจะบอกว่าบ้านนี้ไม่ค่อยมีแขกมาเยือน ไม่ค่อยมีเพื่อนมาอ่าน

ไม่มีคนผ่านมาเจอ มีแต่คนพร่ำเพ้อละเมออยู่เดียวดาย คล้ายคล้ายจะบ้า

ใครจะกล้ามาเสนอ ต้องเพ้อพกอกช้ำ ระกำหรือไม่ก็ไม่รู้ มีแต่ยอดพธู

มาดูอยู่บ้าง อิอิ

จริงๆนะ หากรู้จักกันมากเกินไป ในการสื่อสารที่ทันสมัย จะทำให้
พาลเบื่อ ชืดชา ไม่มีการต้องค้นหากันอีก ไร้เสน่ห์
ค่อยๆคบนี่แหละดีแล้ว เห็นแค่ตัวอักษร คบได้เนิ่นนานกว่าแน่ะ จริงไม๊

...."ถูกต้องนะครับ"....เหมือนเช่นเพลงนี้จร้า....

ขอบคุณนะคะพี่สุระสิทธิ์ที่มาเยี่ยมเยียนกัน
คุณพี่ที่น่ารักเสมอ

อืมม ชักอยากเห็นความหล่อของฟาร์อีกแล้วซิ อิอิ

.....เช้านี้สดใส...เพราะใครน๊อ?.....

เหรอจ๊ะ ยิ้มให้มากๆแล้วจะสวยขึ้น

...อาบน้ำ-ทานยา-ขอลา-ลา-ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...

เพราะจงรัก ภักดี ต่อสีสัน
หนอนเฝ้าฝัน วันผ่าน สานใยร้อย
ซบเคียงข้าง ต่างเฝ้า เคล้าเคลียคอย-
เกสรน้อย ร้อยบุปผา ผกาไพร

ซับน้ำค้าง ต่างเกสร ด้วยอ้อนออด
เคียงพร่ำพลอด สอดอิง กิ่งใบไม้
รักคงมั่น นิรันดร์กาล วงศ์วานไพร
ด้วยหัวใจ ใฝ่รัก ฝากชีวัน ......................


คล้อยตามเพลงค่ะ ..
เห็นคุณริน กับคุณฟาร์คุยกันสองคน
เลยแกล้งขัดจังหวะซะเลย

ล้อเล่นนะคะ ..

โดย: เกสรผกา วันที่: 25 เมษายน 2554 เวลา:21:34:19 น.

ใช้ภาพตามสบายนะค่ะ ถ้าชอบ

.......................
ความรักแม้นต่างนิยาม ต่างลำนำก็ดี
สิ่งหนึ่งมีเหมือนกันเสมอ..คือ ซึ้ง
ไม่ว่าโศกหรือสุข เราต่างประสบได้เสมอ..



ไร้รอยยิ้มรัญจวนมาชวนชี้
จากราตรีเดียวดายเกินป่ายฝัน
เนิ่นนานกาลเร่าย้ำยาวรำพัน
แผ่วโหยสรรพรำเพลงบรรเลงไว้

หริ่งหรีดกรีดกล่าวโกยระโหยหา
ริมธาราช้ำรินท่วมถิ่นไห้
ส่งเพลงโศกเข้าพรมระงมไพร
วิเวกใจทุกขณะโชยทรมาน

อวลซึ้งทราบหัวใจกระไรลึก
เร่ารู้สึกทุกข์ท้นแม้นพ้นผ่าน
รับบางสิ่งละเมียดละไมเกียรติในพาน
ดุจปรมาจารย์สอนอักขระมรคา

อสงไขยอารมณ์ ไม่จมสิ้น
จึ่งเมียงถวิลระทดร้อยบทหา
สัญจรแห่งจินต์กาลที่ผ่านมา
คลอไคลคลาระทึกตามนึกไป

งดงามแท้แม้เศร้าเก็บเถ้าสอน
สายกาลจรยังแจงซึ้งแห่งไหน
ต่างค้นพบงามจริงซ่อนอิงใด
แม้นไกลสมัยสุมซึ้งจินต์ถึงทัน

........................
* กลับมาแล้วค่ะ อิอิ ในที่สุดก็กู้เอกสารกลับคืนทัน
พรุ่งนี้ส่งในที่ประชุม ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่ๆทำหายยังไม่
ยอมรับเลยว่า เขาทำหายได้อย่างไร..แต่พวกมี่เหนื่อย
จนต้องไปชาร์ทไฟบ้างนะคะ 555
มี่เลยขอลาไปนอนก่อนนะคะ
แล้วจะมาทักทายใหม่พรุ่งนี้ค่ะ *

- - เก็บคุณค่าน่าถนอม...มิยอมจาก
- - ดั่งหลายหลากชีวิต..เหมือนผิดที่
- - บางครั้งเกิด..บางครั้งดับ...สลับมี
- - อยาก"คืนดีกับชีวิต"...ก็คิดไป

- - หาทางออก..บอกใจหลายขยัก
- - อย่าเก็บกัก..เพาะเชื้อ..แล้วเหลือไข้
- - มิมียาใดสมาน...ประสานใจ
- - ไม่มีใคร?..สอนย้ำ...ต้องทำเอา

...ไม่รู้...ริน..จะกลับมาอ่านหรือเปล่า?...