เมื่อความรักเดินจากไป....
...เคยรู้สึกว่าตัวเองอยู่แบบคนไร้หัวใจบ้างไหม? รักใครไม่เป็น และไม่คิดที่จะรักใครๆอีก...เคยกันบ้างไหม? ทุกอย่างมันมีสาเหตุ และเหตุผลของฉันมันก้อคือ...การจากไปของคนที่รัก จากกันทั้งๆที่รักกันอยู่ จากกันโดยที่ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดอะไร หรือเพราะฉันไม่มีค่าพอ ไม่คู่ควรกับเค้าคนนั้นก้อไม่รู้สินะ แต่...คนที่เดินจากฉันไป เค้าเคยบอกรักฉัน เค้าห่วงใย ใส่ใจ และแคร์ความรู้สึกของฉัน เค้าเข้ามาเป็นทุกๆสิ่งทุกๆอย่างสำหรับฉัน มาสร้างความคุ้นเคย ความเคยชิน จนฉันรักเค้าอย่างสุดหัวใจ รักมากจนไม่คิดว่าถ้าสูญเสียเค้าไปในวันหนึ่งไม่ว่าจะกรณีใดๆก้อตามฉันจะอยู่อย่างไร เวลาที่ผ่านมาเราได้สร้างความทรงจำดีๆร่วมกัน วันเวลาเหล่านั้นมันทำให้ฉันอยู่ต่อมาได้อย่างไรก้อไม่รู้สินะ ทุกครั้งที่นึกถึงมัน...ทำให้ฉันยิ้มได้ทุกๆครั้ง พอๆกับที่มันได้ฆ่าความรู้สึกฉันให้ตายลงอย่างช้าๆด้วยเช่นกัน มีความสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน เหมือนตายทั้งเป็นเลยจริงๆ ทุกครั้งฉันได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆซากๆว่าทำไม? ทำไมทั้งๆที่เรารักกัน เค้ากล้าทิ้งฉันไว้ข้างหลังได้อย่างไร? หรือว่าที่ผ่านมาเค้าไม่เคยรักฉันเลยแต่ทำไมสิ่งที่เค้าเคยแสดงออกมาให้เห็นมันคืออะไร น่าสงสารตัวเองจริงๆที่ต้องมาอยู่ในวังวนของความมืดมิดแบบนี้ ฉันกำลังหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่านะ เหนื่อยที่จะคิดล้าไปหมดแล้วล่ะ...เฮ้อ!!! แต่ฉันก้อยอมนะ ยอมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ ให้มันจมลงไปและจากไปพร้อมๆกับตัวฉันเองนี่ล่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันต้องทำคือภาระหน้าที่ที่ไม่อาจละทิ้งมันได้ เราต้องอยู่เพื่อคนที่รักเรา เพราะพวกเค้าเหล่านั้นสำคัญกว่าคนที่ทิ้งฉันไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนที่รักฉันเค้าไม่เคยทอดทิ้งฉันไว้... นั่นแหละคือเหตุผลของการยังมีลมหายใจของฉัน มันบ้ามากเลยนะที่คิดแบบนี้ได้น่ะ แต่ก้อช่างมันเถอะ ไหนๆความรักก้อได้เดินจากไปแล้ว...พร้อมเค้าคนนั้นล่ะ คนดีไม่มีที่อยู่จริงๆเหรอ? แล้วฉันดีหรือเลวล่ะ ???
Create Date : 13 สิงหาคม 2551 |
|
6 comments |
Last Update : 13 สิงหาคม 2551 1:23:33 น. |
Counter : 567 Pageviews. |
|
|
|
ที่สุดของเราอาจจะไม่ใช่ที่สุดของเขา แต่เหนืออื่นได้ยังมีสิ่งที่ดีๆ กว่ารอเราอยู่ข้างหน้าเสมอ
เปนกะลังจัยให จ๊ะ