ย้ายบ้าน

ตั้งแต่จำความได้ จริงๆ ก็ย้ายที่อยู่ออกจะบ่อย
ตั้งแต่เล็กๆ ปิดเทอมเมื่อไหร่ เป็นหอบผ้า ไปอยู่บ้านป้า
ซึ่งเป็นแหล่งศูนย์รวมพี่ๆน้องๆ เล่นกันตั้งแต่ตื่น ยันหลับ

ถึงเวลาเปิดเทอม แม่ไปรับกลับบ้าน เป็นเป่าปี่ ร้องไห้ใจแทบขาดรอนๆ (ไม่ได้เว่อร์นะ ตอนเด็กๆ เป็นงี้จริงๆ)


โตขึ้นมาหน่อย
ต้องออกไปอยู่หอ ตั้งแต่ ม.1 เพราะเครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนสาธิต มันเท่ กว่าคอซอง (เหตุผลเท่านี้จริงๆ สำหรับเด็ก อายุ 11 ในตอนนั้น)

ซึ่งจริงๆแล้ว แม่ไม่ได้อยากให้ไปเลย
ยิ่งไปสอบเข้าโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด ได้อันดับที่ 3 อาจารย์ในโรงเรียน กริ๊งกร๊างมาไซโคสุดฤทธิ์

แต่ด้วยกำลังภายใน ของสามสาวพาวเวอร์พัพ (น้าๆ ของอิฉัน ที่ไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ต้องมาวุ่นวายกับลูกพี่สาวแทน) ทำให้ได้ไปเรียน โรงเรียนที่เครื่องแบบเท่ สุดๆ ในยุคนั้น

(และปัจจุบัน อิฉันเองก็ต้องวุ่นวายกับหลานไปซะทุกเรื่องเหมือนกัน กรรมตามทันจริงๆ)

เรียนจบ ก็เรียนต่อ ย้ายหอไปเรื่อยๆ
จนแม้กระทั่งย้ายมาอยู่กระบี่
ก็ยังไม่เคยรู้สึกเดือดร้อน
เฮฮาได้เรื่อยๆ ไม่เคยต้องปวดหัว


จนกระทั่งคราวนี้ ถึงคราวต้องย้ายไปไกล
ไกลแค่ไหนน่ะเหรอ เอาเป็นว่า ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อเมืองที่ต้องไปอยู่ ยังนึกไม่ออก ว่ามันอยู่ส่วนไหนของโลก

แต่นั่นยังไม่เป็นสิ่งที่ทำให้รู้สึกเดือดร้อนซักเท่าไหร่
แต่พอเริ่มหาข้อมูลไปเรื่อยๆ
อารายว๊า จะไปบินทั้งที ต้องแวะนู่น แวะนี่
อ้อมไปอ้อมมา ทำไมมันไปยากยังงี้หว่า

รู้มาก ปวดหัวมาก ไม่รู้ก็ได้
กลับมาสนใจเรื่องเตรียมตัวดีกว่า

เริ่มจาก ประวัติการฉีดวัคซีน มีก็เก่งแล้ว ไม่เคยจำได้ว่าฉีดอะไรไปแล้วบ้าง
รู้แต่ว่า มีคุณพยาบาลมาฉีดให้ที่โรงเรียน (วันนรกแตกมาก)

สรุปว่า ต้องไปฉีดใหม่ พร้อมบันทึกลงในสมุดคู่มือ ซึ่งอิฉันเรียกเป็นการส่วนตัว ว่า พาสปอร์ตหมา

ต่อมาเรื่องข้าวของเครื่องใช้
อันว่าประเทศที่จะต้องไปอยู่ ไม่มีแม้แต่รถป้ายแดงขาย
เจ้านายอิฉันเลยบ้าจี้ สั่งซื้อของทุกอย่างไปจากเมืองไทย
ตั้งแต่ของใหญ่ๆ ประเภท ตู้เตียงโต๊ะ ไปจนถึงช้อนส้อม กาละมัง แปรงขัดส้วม ไม่เว้นแม้แต่ ผงซักฟอก

Create Date : 01 ธันวาคม 2549 Last Update : 1 ธันวาคม 2549 9:06:37 น. Counter : 726 Pageviews.		0 comments
Share Tweet