Bloggang.com : Nothing Is Real : หนังย้อนยุค

หนังย้อนยุค

ตั้งแต่เกิดมาจำความได้ ฉันก็อาศัยอยู่ย่านวังบูรพา ย่านที่วัยรุ่นยุค 70 ที่เคยไปเตร็ดเตร่พบปะกัน เรียกตัวเองว่า "โก๋หลังวัง" จำได้เลาๆ ว่า น้าสาวของฉันชอบอุ้มพาฉันไปดูหนังแถวนั้น ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากอุ้มเด็กเข้าไปในโรงหนังหรอก แต่คงเป็นเพราะข้ออ้างขอเงินแม่ไปเที่ยวต่างหาก ซึ่งบริเวณวังบูรพามีโรงหนังแกรนด์ โรงหนังคิงส์ และควีนตั้งอยู่ โรงหนังแกรนด์ฉายหนังไทย โรงหนังคิงส์ฉายหนังฝรั่ง และโรงหนังควีนฉายหนังอินเดียเป็นหลัก ชีวิตในวัยเด็กจึงเคยเห็นใบปิดหนัง การจัดโรงหนังซุ้มโฆษณาหนังในแบบเก่าๆ ซึ่งดูแปลกตา เป็นต้นว่า ถ้าไปดูหนังกระสือ ก็จะมีหุ่นกระสือ มีลำไส้สีแดง แขวนไว้อยู่หน้าโรง ถ้าเป็นหนังเรื่องจัมโบ้เอ ก็จะมีตัวยอดมนุษย์ทำเป็นโมเดลจำลองขนาดจริงตั้งอยู่ข้างหน้า รวมทั้งโปรโมชั่นสุดเก๋ เช่น ป๋องแป๋ง ราคาพิเศษ เมื่อไปดูหนังเรื่อง ทายาทป๋องแป๋ง และพอดูหนังรักอุตลุด ก็จะได้รับการ์ดตั้มโอ๋เต้นบั๊มส์ ที่จำได้แม่นมากๆ คือ ตอนนั้นร้องไห้อยากดูหนังแขกเรื่อง "โรตี" มากๆ เนื้อเรื่องเนื้อความไม่ได้รู้อะไรกับเขาหรอก แต่อยากกินโรตีที่ทางโรงหนังจัดขึ้นเป็นโปรโมชั่น พอตอนนี้ได้ดูหนังเรื่อง โรตี อีกครั้งจากแผ่นวีซีดี ก็เลยรู้ว่าพล็อตเรื่องมันมาจาก "Les Miserable" ของ วิเตอร์ ฮูโก เลยล่ะ เพียงแค่เปลี่ยนจากพระเอกขโมย ขนมปัง มาเป็น พระเอกขโมยโรตีนั่นเอง ยังนึกขำตัวเองว่าตอนนั้นร้องไห้อยากดูไปได้ยังไง ?

ฉันรู้สึกว่าเกิดมาโชคดีที่น้าสาวชอบดูหนังไทยกับหนังอินเดีย และพ่อชอบพาไปดูหนังจีน ชอว์ บราเดอร์ที่โอเดียนส์ ศรีราชวงศ์ ก็เลยไม่แปลกที่ฉันชอบดูหนังมาตั้งแต่เด็กๆ และได้ทันดูหนังที่คนรุ่นพ่อรู้จัก เพราะเคยผ่านตา แม้จะจำเนื้อเรื่องไม่ได้เลยก็ตาม

โชคดีเหลือเกินที่เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีก้าวล้ำ มีการผลิตหนังไทยเก่าๆ รวมทั้งหนังจีนย้อนยุคในรูปแบบวีซีดีมาให้ฉันได้ย้อนระลึกถึงอดีตอีกครั้ง เพื่อนหลายคนสงสัยว่าทำไม ฉันถึงชอบดูหนังเก่าๆ นัก นั่นคงเป็นเพราะมันคือสิ่งที่ทำให้ฉันหวนระลึกถึงอดีตอันแสนสุขได้อย่างแม่นยำ แม้หนังบางเรื่องแสนจะเชยและมีบทน้ำเน่า แต่ฉันกลับมองว่าสิ่งเหล่านี้มีสเน่ห์ น่าสนใจ และต่อไปนี้ฉันจึงเพิ่มหัวข้อ หนังย้อนยุคใน Blog ของฉัน โดยจะเริ่มเขียน เรื่อง "หลวงตา" เป็นเรื่องแรก ใครสนใจก็ติดตามอ่านได้นะคะ คงไม่ใช่การวิจารณ์แต่จะเขียนเท่าที่อยากเขียน และจะเล่าเท่าที่รู้ก็แล้วกัน

Create Date : 11 กรกฎาคม 2548

Last Update : 11 กรกฎาคม 2548 14:47:42 น.

3 comments

Counter : 1006 Pageviews.

โดย: tenz

วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:21:01:55 น.

โดย: simple life simple plan

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:10:05:59 น.

อือ ตอนเด็กๆเราอยู่บ้านนอก ไม่มีโรงหนังน่ะ เพราะไม่ได้อยู่ในตัวเมือง เรียกว่าไม่มีแม้กระทั่งรถเมล์และรถสองแถวผ่าน จะดูหนังทีก็หนังกลางแปงค่ะ
แต่ชอบมาก เพราะมีของกินขายเยอะดี
คิดถึงตอนเด็กๆ เพราะสภาพแวดล้อมยังไม่น่ากลัวเหมือนทุกวันนี้
เมื่อก่อนขี่จักรยานไปดูหนังกลางแปงคนเดียว ทั้งที่ยังไม่ถึงสิบขวบดีเลย

โดย: mungkood

วันที่: 16 กรกฎาคม 2548 เวลา:23:24:04 น.