***จดหมายของแม่*** หลังจากช่วงเวลาการปิดเรียนฤดูหมดวาระไป ลูกๆก็ไปโรงเรียนเหมือนเดิมตามปกติของวงจรชีวิต แต่ละวันลูกๆจะมีเรื่องเล่า ชวนคุยชวนหัวกันหลายๆเรื่อง ไม่ซากซ้ำในแต่ละวัน ลูกไปโรงเรียนใหม่ มีเพื่อนใหม่บ้าง คุณครูคนใหม่ เรียนวิชาใหม่ ประสบการณ์ใหม่ พี่กันไปโรงเรียนใหม่ และก็ใหญ่กว่า ซึ่งอยู่ในเมือง ชั้นใหม่ เพื่อนใหม่และเยอะมากกว่าเดิมเป็นหลายเท่า สิ่งแวดล้อมใหม่ ปีนี้พี่กันขึ้นชั้น ม 1. แล้ว พี่กันต้องตื่นนอนเช้ากว่าเดิม ต้องขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเอง จัดการบริหารเอง ไม่มีแรนดี้คอยเป็นพี่เลี้ยงเหมือนแต่ก่อน จากที่ผ่านมาไม่นานแม่ก็คิดว่าพี่กันทำได้ดี จนแม่หมดห่วงไปหลายเรื่อง ฉะนั้นในแต่ละวันพี่กันจะมีเรื่องเล่าสารพัด จนบางครั้งคนอื่นๆพลอยอิฉจาที่พี่กันได้เรียนโรงเรียนใหญ่ สังคมกว้างมากขึ้น นั่นหมายถึงคนอื่นๆก็จะได้มีเรื่องตื่นเต้นมาเล่าให้แม่ฟังบ้าง ทุกครั้งที่ลูกๆเล่าเรื่องต่างๆที่ได้ประสบพบเจอมา ป๊ากับแม่จะตั้งใจฟังลูกเล่า คนนั้นที คนนี้ที สลับกันไปมา บ้างลูกโต้แย้งถกเถียงกันเอง แม่ก็ปล่อยให้ลูกถกเถียงกันได้บ้างและ หาข้อสรุปในการโต้แย้ง ความแตกต่างของบทสนทนา ต้องมีข้อสรุปเสมอ ถ้าเกินเลยไป แม่ต้องห้ามทัพ เสียงแม่ก็จะแป๊ดขึ้น ระดับของเสียงก็เปลี่ยนไป จากนั้นความสงบก็มาเยือนวงสนทนาอีกครั้ง ลูกถามแม่ แม่ตอบ บางครั้งยังตอบไม่ได้ ลูกๆต้องช่วยกันคิด ลูกตอบบ้างถ้าแม่ถาม และบางครั้งคำถามของแม่ ก็ชวนให้ลูกๆเกิดอาการ ท้องผูกได้บ้างเหมือนกัน ลูกๆบอกว่า แม่คิดได้ไง ฮุฮุฮุ เมื่อครั้งแม่ยังเด็ก แม่นกเป็นคนช่างเจรจา ( พูดมาก นั่นเอง) ทุกเย็น ทุกๆวัน มีเรื่องนั้น เรื่องนี้เล่าให้คุณตากับยายของลูกฟังเสมอๆ จากความทรงจำ แม่นกจำได้ว่า คุณตาเป็นคนที่รับฟัง และสนใจในสิ่งที่แม่พูดเสมอ แม้บางครั้งพูดไปแล้ว คนฟังแทบอยากตาย แทบอยากแปลงกายเป็นอย่างอื่น แต่กระนั้นคุณตากับคุณยายของลูกก็ดูเหมือนไม่เบื่อฟัง บ้างก็สอนในสิ่งที่ได้ฟัง บ้างคุณตาก็ชมเชยในสิ่งที่ลูกพูด จากสิ่งนี้ทำให้พวกเราทุกคนในบ้านเป็นคนที่คุยกันได้ รับรู้ รับเห็น และรับฟังซึ่งกันและกัน ที่สำคัญพวกเราเรียนรู้ที่จะ รับความแตกต่าง ทั้งจากการพูด และ การฟัง สิ่งนี้คุณตาได้บอกแม่ว่า ---ถ้าอยากให้ลูกฟังเรา เราก็จงหัดฟังลูกบ้าง---แม่ว่าแม่คงฟังลูกๆเล่าไปจนกว่า ลูกๆจะเบื่อที่จะเล่านั่นแหล่ะนะ หน้าที่แม่ หรือการเป็นแม่ที่ดี เขาไปร่ำเรียนมาจากไหน แม่นกไม่รู้ได้ รู้แต่ว่าโรงเรียนของแม่นกนี้มีรักเป็นสัญญาลักษณ์ประจำโรงเรียน โรงเรียนแห่งนี้มีป๊าปาและแม่เป็นทั้งครูใหญ่ตลอดจนเป็นภารโรงในเวลาไล่เลี่ยกัน สลับกันไปมา แม่ว่า บางครั้งลูกๆคงอยากเป็นครูใหญ่บ้าง แต่ภารโรงลูกๆคงไม่ชอบที่จะเป็น และให้ป๊าปากับแม่กลับเป็นนักเรียนด้วยเหมือนกัน ความจริงแล้ว แม่ว่าก็ถูก ลูกๆก็สามารถเป็นครูของพ่อแม่ได้เหมือนกัน อย่างเช่นหนนี้ สัก 2 ปีที่แล้ว เมื่อพี่กันได้มาอยู่กับพวกเราที่นี่ช่วงแรกๆ และพี่กันก็ไปโรงเรียนโดยการนั่งชั้นเรียนเดียวกันกับแรนดี้ ซึ่งตามศักดิ์และอายุ แรนดี้เป็นน้องพี่กัน แต่ด้วยเหตุหลายอย่างทำให้ต้องเรียนชั้นเดียวกัน ในช่วงแรกๆ พี่กันเจอเพื่อนล้อเลียนอยู่บ่อยๆ จากการที่พูดภาษาดัชท์ได้ไม่ค่อยดี และ ก็อายุเยอะกว่าเพื่อนในชั้นเรียน วันหนึ่งพี่กันกลับมาถึงบ้าน แล้วก็ร้องให้สะอึกสะอื้น พอแม่ถามถึงสาเหตุ พี่ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนให้ฟัง +++ทันใดที่พี่กันเล่าจบ เสียงเจ้าเก่งก็พูดขึ้นว่า --zeg!!! Gan moet niet wenen dat is stout luisteren niet , je moet allen naar flink luisteren hoor ... เจ้าเก่งบอกพี่กันว่า --กันไม่เห็นต้องร้องให้เลย คำแย่ๆ ไม่ต้องฟัง ฟังแต่สิ่งดีๆซิ -- จากนั้นไม่กี่วันต่อมา พี่กันเล่าให้แม่ฟังว่า เจ้าเก่งเดินไปบอกเด็กๆกลุ่มที่ล้อพี่กันบ่อยๆว่า -- --ถ้าพวกคุณไปอยู่เมืองไทย แล้วต้องพูดภาษาไทย พวกคุณก็จะเจอปัญหาแบบเดียวกับกัน แต่ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่หัวเราะเขาหรอก ผมจะช่วยเขา ถ้าไม่เชื่อลองไปดูมั้ย พูดไทยด้วยนะ --- จากนั้น เด็กๆกลุ่มนั้นก็เลิกล้อเลียนพี่กันและก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่กัน ในเวลาต่อมาอีก พี่กันก็เป็น beste vrienden van de klas หมายถึง เพื่อนยกให้พี่กันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในชั้น รวมทั้งคุณครูด้วย เหตุการณ์ตัวอย่างหนนั้น ป๊าปาและแม่ต้องขอบคุณ -ครูเก่ง- ด้วยค่ะ ที่ทำให้แม่รู้จักใช้คำว่า -- ฟัง แต่ ไม่ได้ยิน -- แม่ว่าเพราะคำของ -ครูเก่ง- หลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน ทำให้แม่หลุดพ้น -การเป็นทุกข์- จากคำที่ได้ฟังมา ขอบคุณลูกมากจริงๆ เอียงแอบมอง ลอดผ่านแซกไม้ เจ้าแก้ว แววตาใส กรุ่มกริ่มยิ้ม แลพิมพ์พราย เจ้าแก้ว แผ้วคมคาย น่ามั่นหมาย ได้แลมอง เจ้าเอย เจ้าลูกรัก แม่ประจักษ์ เจ้าใจงาม เจ้าเห็น แม่ตรากงาน เจ้าไม่คร้าน เร่งช่วยเหลือ เจ้าเป็น ดั่งบุญเกื้อ ค้ำจุนเจือ อุราแม่เอย... ยามใดเห็นยิ้มเจ้า คลายหมองเศร้า หายโศกตรม รอยยิ้มประพิมพ์พรม พ่อคามคม ช่างน่าแล เจ้าเอย เจ้าลูกรัก แม่ฟูมฟัก เฝ้าพร่ำสอน งานใดไม่ล้ากร มิบั่นทอน เร่งฝึกฝน งานบ้านและชานเรือน ไม่อิดเอือน ไม่หน่ายหนี แม้นั่น เจ้าเป็นชาย ไม่ดูดาย จงได้ทำ ร่ำไร แม่เทียวบอก แล้วถ่ายทอดต่อลูกนั้น แม้นวันหน้าพ่องามขำ ได้จดจำ ไม่ลาเลือน โอ้เอ่ยพ่อยอดชาย เจ้ามั่นหมาย ทั้งมุ่งมั่น แข็งแกร่งประดุจดัง พลังล้ำ ผยองไกล แม่นี้ที่แลเห็น เจ้าดั่งเป็น ผู้แกล้วกล้า หมื่นแค้ว สบปัญหา เจ้าไม่ท้อ ไม่ร่นถอย เจ้าจักเร่งพลัง เติมสานฝันบรรลุชัย ชีวาขวัญ ของแม่นี้ เจ้าช่างมี เลิศล้ำ เสน่หา เจ้าหลัก ฉลาดล้ำ เจ้าคมขำ ช่างจำนรรจา เจ้าอดและเจ้าทน ไม่หมองหม่น แม้โรยรา เจ้าเก่ง เจ้าเด่นดัง เจ้ามีฝันอันแสนไกล โดดเด่น สว่างไสว เจ้าฝั่นใฝ่ ไปให้ถึง เจ้าเป็นดั่งเพชรตรา มิหมองค่า ราคีครอง รักใดอื่น เทียบหมื่นแสน ไม่เหมือนแม้นเท่าแม่รัก แม่ว่าบางครั้งลูกๆยังไม่เข้าใจรักแท้ของแม่ ยังไงซะแม่เชื่อว่า วันหนึ่งลูกๆของแม่จะจะมีรักแท้อย่างที่แม่มี รัก.. แม่   Create Date : 19 กันยายน 2553 36 comments Last Update : 20 กันยายน 2553 1:30:20 น. Counter : 516 Pageviews. Share Tweet

มาเยี่ยมครอบครัวสุขสันต์ค่ะ   โดย: อารีรัตน์ 19 กันยายน 2553 3:36:18 น.

ซึ้งอีกแล้วแม่นก ลูกๆโตเป็นหนุ่มเร็วมากเลยนะคะ ประทับใจที่การเลี้ยงลูกของแม่นกมากๆเลย โดยเฉพาะการรับฟังเด็กๆและให้เด็กๆแชร์ไอเดียกันนึกออกเลยว่าคงเหมือนนกกระจอกแตกรังแน่ๆเลยใช่มั้ยคะ แลตอนที่เจ้าเก่งไปจัดการเด็กๆที่ล้อเลียนพี่ชายสุดยอดเลยค่ะ ตัวแค่นี้เก่งมากเลยฉลาดๆ ขอให้มีความสุขในทุกวันนะคะ   โดย: อ้อ lOvetravel IP: 125.27.46.17 19 กันยายน 2553 6:12:02 น.

ทุกครั้งที่แอบเข้าอ่านของblogของพี่นก รู้สึกว่าพี่นกเป็นแม่ที่ดีมากเลยค่ะ..เข้าใจ...ในความแตกต่างของลูกแต่ละคน...นี่แหละค่ะ...ความสุขของชีวิตของคนที่เป็นแม่ค่ะ...   โดย: apple IP: 124.157.254.109 19 กันยายน 2553 8:15:37 น.

โดย: หน่อยอิง 19 กันยายน 2553 14:46:34 น.

อีกรอบๆๆ สุดยอดแม่แห่งบลอกแก๊งค์ค่ะ แม่นก ซึ้งมากกกก   โดย: loveTRAVEL1977 19 กันยายน 2553 15:42:21 น.

อย่างนี้นี่เอง พี่เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่นกถึงได้สามารถเลี้ยงทั้งลูกไทยและลูกฝรั่งได้เป็นอย่างดีอย่างนี้ โดยที่ไม่มีปัญหาอะไรระหว่างลูกฉันและลูกเธอ ซวดๆๆๆๆๆ ปรบมือดังๆให้แม่ผู้ยิ่งใหญ่จ้า   โดย: กันย์นลิน 19 กันยายน 2553 22:20:28 น.

น้องเก่งฉลาดพูดจัง...เก่งสมชื่อจริงๆ..นะเนี่ย เป็นกำลังใจให้น้องกันต่อไปค่ะ....   โดย: ตุ๊ก IP: 87.65.221.162 19 กันยายน 2553 23:50:27 น.

ยินดีต้อนรับเสมอค่ะคุณอารีรัตน์ สวัสดีค่ะอ้อ ที่เก่งเขาพูดก็เพราะ เขาจำจากที่เราพูดคุยกันที่บ้านค่ะ แต่ประโยคสุดท้าย ไม่มีใครบอกให้ ใครไปอยู่เมืองไทย หรือ พูดภาษาไทยกันหรอกค่ะ เจ้าเก่งเขาคิดของเจาเอง อีกอย่างก็เป็นบุคลิกของเก่งอีกนั่นแหล่ะ เขากล้าพูด ขอความสุขนั้นกลับคืนสู่คุณหน่อยอิงด้วยค่ะ สวัสดีค่ะ น้อง apple ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ จะว่าไปแม่นกก็คงเป็นเหมือนแม่คนอื่นๆ หัวอกแม่ทุกคนคงมีความรู้สึกเหมือนๆกัน คือ รักลูก ลูกคือชีวิตค่ะ   โดย: Nokske 20 กันยายน 2553 1:38:02 น.

ขอบคุณสำหรับ ซวดๆ ค่ะพี่แท๊ก แอ่ะแอ่ะ ลูกไทยลูกฝรั่ง ก็ลูกของฉันนี้แหล่ะค่ะ เลี้ยงลูกก็ลองผิดลองถูกค่ะพี่แท๊กพอดีลูก (หนูทดลอง) ก็แข็งแกร่งกันซะนี้ เลยรอดกันมาได้ อิอิ   โดย: Nokske 20 กันยายน 2553 1:42:49 น.

ขอบคุณค่ะตุ๊ก จะบอกพี่กันด้วย คงดีใจ เจ้าเก่ง เป็นเด็กไทยที่ชื่นชอบชื่ตัวเองมากเป็นพิเศษ เก่งไม่ยอมมีชื่อฝรั่ง มีคนหาชื่อฝรั่งให้เก่งตั้งแต่มาอยู่ที่นี่แรกๆ เก่งบอกว่าเป็น เก่ง หน่ะดีแล้ว   โดย: Nokske 20 กันยายน 2553 1:45:34 น.

มาอิจฉาแม่นกที่มีลูกดีๆแบบนี้ ของพี่ก็ได้แต่พูดๆบ้างที่ก็มีหูทวนลมอย่างว่าแหระเค้าไม่ได้อยู่กับเราตลอดส่วนใหญ่จะอยู่กับแม่เสียมากกว่าเราก็ไม่รู้ว่าทางโน้นเค้าสอนลูกแบบไหน แต่ก็ยังดีนะที่ไม่เกเรกันทั้งคู่มีดื่อบ้างเป็นบ้างครั้งแต่ก็นั้นแหระเด็กฝรั่ง   โดย: เจี๊ยบ IP: 81.245.73.10 20 กันยายน 2553 14:41:53 น.

เม้นท์ไม่ออกค่ะพี่นก แต่เท่าที่สัมผัสได้แม้ไม่เคยเจอกันตัวเป็นๆ ก็รู้ว่าพี่นกเป็นคนดี เป็นแม่ที่ดี และเป็นพี่ที่น่านับถือคนนึง ชอบน้องเก่งค่ะ เด็กไทยเก่งและฉลาดไม่แพ้ใคร   โดย: saralove&Dan 20 กันยายน 2553 16:00:05 น.

เพิ่งใช้แป้นพิมพ์ไทยได้จ้ะเลยมาช้าอิๆ จะมาบอกน้องนกด้วยว่า เจ้าหยกตอนนี้เริ่มพูดดัชท์แล้วจ้ะดีใจมากเลย บางครั้งเขาคุยกันสองคนกับปาป๊า เป็นพี่ซะอีกที่ต้องถามปาป๊าว่าลูกพูดว่าอะไรเพราะบางครั้งเขาอธิบายกลับเป็นไทยไม่ได้ ตอนนี้เลยต้องมานั่งหัดให้เขาแปลไทยด้วย เลยหายกังวลแล้วจ้า ใช่ๆแล้วจ้ะน้องนกลูกคือแก้วตาดวงใจ คือชีวิตคือทุกสิ่งของพ่อแม่ พี่สัมผัสได้ของความรู้สึกของความเป็นแม่ของนกว่า นกมีความเข้มแข็ง และอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน นับถือจริงๆ จ้ะ   โดย: พี่อ้้มเอ้ยพี่อ้อมเองจ้า IP: 80.101.70.17 21 กันยายน 2553 18:23:02 น.

อ่านแล้วซึ้งดีคะ เก่งจัง เลี้ยงลูกชายน่ารักดี นัทมีคนเดียวยังเดี้ยงเลยคะคุณนก อ้อ นัทแอดคุณนกในเฟสแล้วนะคะ คุณนกไม่แอดนัท นัทก็หน้าด้านแอดคุณนกเองเลย หุ ๆ ปล. อยากบอกจังว่าตอนนี้ชาร์ลอตต์พูดไทยไม่ได้เลยคะ พ่อแม่รังแกฉันจังนัทอะ   โดย: We Are FroM BeLGiUM 22 กันยายน 2553 2:01:27 น.

แม่นกขาชอบบล็อกนี้มากมายได้ทุกอารมณืซึ้งใจค่ะ ถ้อยคำบล็อกนี้กินใจและสวยมากๆ แม่นกเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เห็นแววตาของเด็กๆ ก็รู้ว่ามีความสุขแค่ไหน   โดย: Thairabian 22 กันยายน 2553 12:53:18 น.

เก่งเอ๊ย ได้เจอกันเมื่อไหร่ ป้าบัว ขอกอดแรงๆ หลายๆ ทีนะ กล้าหาญซะจริงเชียว "เก่ง" สมชื่อ ขอให้ใช้ "ความเก่ง" ของลูกในทางที่ถูกที่ควรตลอดไปนะจ๊ะ พี่กัน พี่แรนดี้ พี่แม็ท โตขึ้นมากทุกคนเลยนะหนูนก ซูเปอร์ม็อม ตัวจริง เสียงจริง   โดย: BUATALAY IP: 110.164.157.175 23 กันยายน 2553 10:52:38 น.

คอนเฟิร์มค่ะ พี่เก่ง เก่งสมชื่อแล้วก็เก่งในทุกเรื่องด้วยนะ   โดย: Phai_Bart 23 กันยายน 2553 20:17:47 น.

พี่เจี๊ยบค่ะ เด็กๆเขาก็ปรับตัวกันเยอะค่ะ ดีที่ว่าเด็กๆอยู่ในความดูแลของเราเต็มเวลา ถ้าสมมุติว่า ดูแลกันครึ่งเวลากับแม่เขาด้วย นกก็งคงสบายไปหลายอย่างแต่การอบรมสั่งสอนคงไม่ง่ายเหมือนที่เป็นอยู่ บางอย่างนกก็ปล่อยให้เขาเป็นอย่างเด็กฝรั่งนะพี่เจี๊ยบ ให้เขากล้าแสดงความคิดเห็น กล้าพูด แต่กร้าวร้าวนี้ต้องบอกเขาว่า ป๊าปากับแม่รับไม่ได้ เท่าที่พี่เจี๊ยบเล่า ลูกพี่เจี๊ยบก็เป็นเด็กดีกัน คงไม่มีอะไรหนักใจ ขอบคุณที่มาร่วมแชร์ค่ะพี่เจี๊ยบ ไม่แน่นกอาจจะขอคำแนะนำจากพี่เจี๊ยบการเลี้ยงลูกวัยรุ่นก็ได้   โดย: Nokske 24 กันยายน 2553 23:53:55 น.

พี่บัวค่ะ ลูกๆโตกันหมด แต่แม่ตัวหดลงเรื่อยๆ เจ้าเก่งนี้ต้องดูเขาค่ะพี่บัว เขาค่อนข้างมั่น คอยบอกเขาอยู่ตลอดว่า ไม่มีใครเก่งไปซะทุกอย่าง ดีที่ว่าเขารับฟังค่ะ นิคบอกว่า --ยังมีงานให้ทำอีกเยอะสำหรับเด็กคนนี้ --   โดย: Nokske 24 กันยายน 2553 23:58:19 น.

นกจ๋า ลูกๆ ไม่ใช่ตุ๊กตานิ จะได้ตัวเท่าเดิม แม่นกก็ไม่หดหรอก รักษาหุ่นเก่งจะตายไป พี่เชื่อว่านกกับนิคจะอบรมลูกๆ ในทางที่เหมาะ ที่ควร อยู่แล้วค่ะ ฝากบอก (อธิบาย) เจ้าเก่งนะคะว่า ป้าบัวบอกว่า "มีความมั่นใจ แต่ต้องไม่ไร้สติ" ชีวิตจะดี ค่ะ ส่วน "สติ" คืออะไร พี่ว่า นก ต้องอธิบายได้แน่นอนจ้ะ   โดย: BUATALAY IP: 110.164.146.184 25 กันยายน 2553 12:37:07 น.

สวัสดีจ้าแม่นก ผึ้งมาเห็นบล็อคนี้ยิ้มออกค่ะ เริ่มจากพี่กัน หล่อขึ้นทุกวัน ชอบๆๆๆ รูปน่ารักมากๆค่ะ แล้วหนุ่มน้อยเสื้อแดงนี่มีชื่อว่ากระไรหรือคะ ท่าทางก็น่ารักนิสัยดีไม่เบา คนสุดท้ายนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า เจ้าเก่งใช่ไหมเอ่ย คนนี้ก็น่ารักน่าหยิกมากเลยค่ะ แม่นกคงเหนื่อยถึงจะมีลูกๆ คอยเป็นกำลังใจให้ไม่ท้อ แต่ผึ้งคิดว่า ภาระที่ยิ่งใหญ่บางครั้งก็ทำให้เราอ่อนแรง ถึงแม้ว่าใจจะสู้ แต่ก็ต้องยอมรับว่า บางครั้งร่างกายก็จะต้องหยุดพักบ้างเหมือนกัน ลูกๆโตกันแล้ว พี่กันไปโรงเรียนใหม่ ที่ใหญ่กว่าเดิม ดีใจด้วยจริงๆค่ะ กับความก้าวไปข้างหน้าของพี่กัน เรื่องที่มีเพื่อนล้อที่โรงเรียน ไม่ต้องแปลกใจค่ะ น้องคอมก็โดนเหมือนกัน เพราะตอนมาใหม่ๆ น้องคอมก็พูด และฟังไม่รู้เรื่อง แต่ตอนนี้น้องคอมก็พอได้มากขึ้น ถึงจะไม่เหมือนเจ้าของภาษาก็เถอะ เรื่องภาษาเป็นเรื่องพรสวรรค์ บางคนที่มีหัวคิดเรื่องคณิต คิด บวก จะไม่ค่อยมีพรสวรรค์ด้านนี้ ถึงพูดได้แต่ไม่เร็วเท่าคนที่มีพรสวรรค์เรื่องการเลียนเสียง อะไรต่างๆนาๆ แต่ว่าเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง น้องคอมเอง ถึงตอนนี้ก็ยังมีปัญหาเรื่องภาษาอยู่ไม่น้อย อย่างเช่น คำศัพท์ต่างๆ ที่บางคำเค้าไม่เข้าใจในทันที ต้องอธิบายกันให้กระจ่าง ผึ้งเอง ก็ต้องลงมาเรียนกับลูกเหมือนกันค่ะ คือเอาหนังสือลูกมาอ่าน มาดูว่าเค้าเรียนอะไร ยังไง บางครั้งผึ้งต้องสอนลูกก่อนที่ครูจะสอน เพื่อให้เค้าได้เข้าใจในชั้นเรียนเร็วขึ้น น้องคอมเรียนคณิตได้ดีกว่าเด็กที่นี่ ปีที่แล้วแม่ต้องคอยสอนเรื่องภาษาเสริมที่บ้าน ทั้งๆที่แม่เองก็ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าช่วยได้เยอะ พอจบภาคเรียนน้องคอมก็ถือว่าคะแนนภาษาโอเคมากๆเลย ตามที่เราคาดเอาไว้ เรื่องที่พี่กันเรียนช้า เป็นเรื่องปรกติค่ะ น้องคอมเองก็ช้าหนึ่งปี แต่นั่นมันไม่เป็นปัญหาเลยนะคะ กลับมีจุดดีที่ว่า พี่กันอายุมากกว่าคนอื่นในห้อง พี่กันจะมีสมาธิในการเรียนสูงกว่าคนอื่นๆ ที่นั่งเรียนห้องเดียวกัน น้องคอมเองบางครั้งยังมาเล่าว่า ในห้องเรียนนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ คือนั่งนิ่งนานๆไม่ได้ มีความอดทนในการเรียนเรื่องต่างๆได้น้อยกว่า ทางข้างหน้ายังอีกไกล ขอเป็นกำลังใจกันและกันนะคะ   โดย: Compute 25 กันยายน 2553 13:41:42 น.

บางอารมณ์อยากให้ลูกเป็นตุ๊กตาจัง จับผลัวะ ผลัวะ ให้สะใจ ฮ่าฮ่า ตอนนี้ต้อง อธิบาย เรื่อง สติ กับพี่แมทก่อนค่ะพี่บัวบางวันทำท่าจะเสียสติให้ได้ วัยรุ่นค่ะ สติไม่อยู่กับร่องกะรอย   โดย: Nokske 26 กันยายน 2553 2:42:24 น.

555 เอางั้นเลยเหรอนก พี่เด็บบี้เรียนหนักล่ะซี ไม่มีเวลามาช่วยดูน้องๆ เอาน่ะ ดูๆ แล้วนิคก็อบรมลูกมาได้ดีนี่ เด็กๆ มาเจอนก เอา "ใจใส่" เลี้ยงดู พี่ว่านกน่าจะเอาอยู่นะจ๊ะ วัยรุ่นที่ไหนๆ ก็ชวนให้พ่อแม่ ผู้ปกครอง เวียนเฮด กันทั้งน้านนนนน ต้องใช้ความอดทนๆ ในการคุยด้วยหลายเท่ากว่าเดิม ว่าแต่ หนูอย่า สติแตก ซะเองก่อนล่ะ คิก คิก   โดย: BUATALAY IP: 124.157.138.151 27 กันยายน 2553 15:24:55 น.

มันก็หนักใจอยู่เหมือนกันนะนก เด็กวัยรุ่นฝรั้งยิ่งเจ้าตัวเล็กไอ้ตัวขาวที่นกเห็นใน fb นะทำตัวเกินอายุยิ่งทางแม่เค้าตามใจด้วย ไอ้เราก็ได้แต่บ่น หลั่งไว้บ้างไม่ปล่อยจนเกินไป ทำไงได้น่ะ   โดย: เจี๊ยบ IP: 81.241.115.180 28 กันยายน 2553 19:29:16 น.

พี่บัว พี่เจี๊ยบค่ะ เดี๋ยวมาคุยใหม่นะ แป้นพิมพ์ไทยเดี้ยงค่ะ   โดย: นกค่ะ IP: 94.227.91.20 29 กันยายน 2553 20:39:02 น.

ดีใจมีคนชอบสูตรน้ำพริกกะปิแอ๊ปเปิ้ลเขียวเยอะ แบบอยากกินน้ำพริกกะปิมะม่วงค่ะพี่นกเลยได้ไอเดียนี้แทน และกินทีไรเบิ้ลข้าวจานที่ 2 ที่ 3 ทุ๊กที   โดย: saralove&Dan 30 กันยายน 2553 16:31:52 น.

บล็อกนี้ ซึ้งๆ จังคะ แม่นก ลูกชายหน้าตาดี เก่งๆ ทุกคนเลย พลอยปลื้มใจไปกับแม่นกด้วย นะคะ   โดย: ญาตา (Yata_thai ) 30 กันยายน 2553 19:41:32 น.

ฮ่าๆๆๆน้องนกพี่น่ะกลัวขึ้นสมองเลยถึงไม่เลือกเรียนพยาบาลไงแค่เรียนอันนี้ได้เจออาจารย์ใหญ่ก็เล่นเอาหลอนไปหลายคืนเหมือนกัน เออ พี่อั้ม ว่านะ น้องเก่ง เนี่ยโตขึ้นกลับไทย สาวๆต้องกรี๊ดๆๆแน่เลยเขาไม่หล่อคมแต่เขาดูมีเสน่ห์อะ สวมรอยซะเลย อั้มก็อั้มอิๆๆเดี๋ยววันจันทร์นี้ก็จะได้ไปรับตารางเรียนแล้วนะ   โดย: Goedmorgen52 1 ตุลาคม 2553 13:41:03 น.

วันนี้มาขอคำปรึกษาค่ะ ไม่ทราบว่าลูกสาวแม่นกตอนอายุสิบสี่สิบห้าเนี่ยเคยมีปัญหาเรื่องการรักษาหุ่นกับเรื่องอาหารหรือเปล่า ของพี่พูดจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้วบอกนะว่าเค้ากำลังโตต้องการสารอาหารไปเลี้ยงร่างกายต้องทานเยอะๆ ไม่ทานของจุกจิก เค้าตอบกลับมาว่าเค้ารู้หรอกน่า แต่ไม่เคยทำตามที่เราบอก กินข้าวที่ยังกับแมวดม เนื้อสัตว์แทบไม่แตะเลย แต่ก่อนนะชอบทานข้าวผัดนะกินที่สองจานเดี่ยวนี้กินที่ไม่ถึงครึ่งเลยเห็นแล้วมันน่าโมโห กลัวลูกเป็นโรคขาดสารอาหาร ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี   โดย: เจี๊ยบ IP: 81.245.68.168 1 ตุลาคม 2553 15:07:27 น.

กลับมาแหล่ะ เจ้าเก่งฟื้นแล้วค่ะ เดบบี้เขาเริ่มฝึกงานเดือนนี้ ก็บอกเขาว่า ปล่อยน้องให้เป็นงานของพ่อแม่เหอะ เพราะคุณเธอเครียด แผลงฤทธิ์ได้อีกนะพี่บัว ช่วงที่เธอฝึกงาน ระหว่าง 4 หนุ่มนี้แยกกันไม่ออก วุ่นวายพอๆกัน ฮ่าฮ่า ช่วงหลังก็ไป-มา ช่วงฝึกวเรบ่ายก็พักที่บ้านป้ามั่ง เวรเช้าก็กลับบ้าน ดูตามตารางเวรค่ะ เดือนนี้คงอยู่บ้านแค่อาทิตย์เดียว ที่เหลือพักที่บ้านป้า ป้าเขาช่วยดูแลอีกแรง จ่ายค่าห้องไม่ไหวค่ะพี่บัว อีกอย่างเธอก็ไม่ชอบอยู่ห้องเช่าด้วย   โดย: นกค่ะ (Nokske ) 1 ตุลาคม 2553 18:25:21 น.

น่ากลัวจะเป็นประการหลังนะพี่บัว แต่พอแม่ร่ำๆจะเสียสติ ป๊าปาก็ชิงคิวแย่งซีน -สติแตก -ก่อนซะทุ๊กที   โดย: Nokske 1 ตุลาคม 2553 18:28:15 น.

พี่เจี๊ยบค่ะ ปัญหาที่ว่ามานี้ ตรงกันข้ามกับลูกสาวที่บ้านค่ะ ช่วงอายุนี้คุณเธอทั้ง 2 สาวไม่ได้แยแส ไม่ใส่ใจเรื่องน้ำหนักตัวกันเล้ย ป๊าปากับแม่เป็นฝ่ายติง เตือนซะมากกว่า แต่ก็ได้แค่เตือนค่ะ คุณเธอก็กินน้อยลง ทำท่าไอเดทได้ไม่ถึงอาทิตย์หรอกค่ะ กินกันเป็นช้างน้อยเหมือนเดิม ลูกสาวที่บ้านหุ่นไม่อ้อนแอ้นหรอกค่ะ ช้างน้อยเลยล่ะ อิอิ แต่ก็ต้องยอมรับกันอยู่อย่างว่า ลักษณะรูปร่างทางพันธุกรรมเขาค่อนข้างสูงใหญ่ ทางฝ่ายพ่อก็สูงเกิน 180 ซ.กันทุกคน ฝ่ายแม่ก็สูงใหญ่กันทั้งนั้น ช่วงหลังอายุ 18 ลูกสาวคนโต ใส่ใจรูปร่างมากขึ้น ออกกำลังกาย ไปว่ายน้ำ ไปฟิสเนสมั่ง ส่วนลูกสาวคนรอง (พี่เจี๊ยบคงได้ติดตามเรื่องราวนิดๆทางขวัญเรือน ) นี้ไม่ต้องพูดถึงเลย กินเก่งแต่ไหนแต่ไร ถึงขั้นอ้วน แต่รักสวยรักงามยิ่งกว่าอะไร   โดย: Nokske 1 ตุลาคม 2553 18:42:40 น.

อ่ะ ดีจัง เจ้าเก่ง แข็งแรงอ่ะดิ ถึงฟื้นตัวเร็ว อิ อิ เด็บบี้อ่ะนะแผลงฤทธิ์? ท่าทางเค้าเป็นคนเอาจริงเอาจัง ก็คงจะเครียดเรื่องเรียนน่ะแหละ แต่ปรึกษาแม่นกได้นิ มีประสบการณ์โดยตรงเลยนี่นา อ่ะน้า 4 หนุ่ม 4 มุม ชุมนุมความปวดเศียรเวียนเฮด ของป๊าปากับแม่นก แต่ก็ "ชื่นจายยยย" น่า อัดโธ่ ก็ป๊าปากับแม่นกทำแต่ของอร่อยๆ นี่นา ใครจะอดใจไหว อิ อิ   โดย: BUATALAY IP: 110.164.42.145 2 ตุลาคม 2553 15:16:47 น.

เจ้าเก่งวิ่งปร๋อแล้วค่ะพี่บัว ก็เพราะเขาเป็นคนตรงนี้แหล่ะ ทำให้ปวดหัว บางทีลงเวรบ่ายมานอนดึก น้องต่นแต่เช้าเสียงดัง นอนต่อไม่ได้ก็มีโวยวายเป็นธรรมดา เข้าใจคนทำงานเป็นเวร อีกอย่างเธอคิดว่าน้องๆยังเป็นเด็กเล็กๆ ต้องคอยบอกเธอตลอดว่า ระหว่างเด็กผู้หญิงกะเด็กผู้ชาย ช่วงอายุระหว่างนี้ จะต่างกัน เด็กผู้ชายเขาไม่ชอบเซ้าซี้ไงพี่บัว พี่ก็ชอบนัวเนียน้องมั่ง 4 หนุ่มนี้เขาก็จะรำคาญ อันนี้ต้องคอยบอกเขา เรื่องงานก็มีบอก แนะนำมั่ง เรื่องความตรงนี้แหล่ะต้องหัดเผื่อใจ แต่อย่างว่าพี่บัว ฝรั่งกะคนไทยไม่เหมือนกัน เขาไม่ร่ำไรบอกกันเหมือนคนไทย ถือว่าชีวิตเป็นของคุณ คุณโตแล้ว ถ้าเขาปรึกษาเราจะช่วย แต่ถ้าเขาไม่เอ่ย เราก็ดูห่างๆ หนูว่าแบบนี้ก็สบายดีนะ ปวดหัวเป็นเรื่องๆไป ฮ่าฮ่า   โดย: Nokske 3 ตุลาคม 2553 2:33:39 น.

เด็กชายเสื้อแดง ตอนแรกๆ ก็มีลงพลาด ทับมือ ทับเท้าน้อง แต่หลังๆ แม่บอกน้องเจ็บให้ทำเบาๆ แบร๊ทก็สร้างเทคนิควิชาใช้วิชาตัวเบาค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในปาร์ค เด็กรักน้องหวงน้องอย่างแบร๊ท เจอคำว่าน้องเจ็บเข้าไปเค้าจะหยุดทันที ดีไปครับป้านก หลังๆ มาแม่ก็อ้างน้องเจ็บ น้องเจ็บตลอด 555+ หลงกลแม่เข้าแล้วหล่ะแบร๊ทททททททท   โดย: Phai_Bart 4 ตุลาคม 2553 17:03:04 น.

แวะมาแอบอิจษาบ้านนกหลังนี้ที่แสนอบอุ่น แม่นกมีแต่รักแท้ให้ลูก บ้านหลังนี้มีแต่ความรัก อยากสมัครเป็นสมาชิกบ้านนกหลังนี้จัง ลูกๆๆแสนน่ารักถูกฟูมฟักด้วยความรักมาอย่างดี รักใดไหนเล่าจะเท่ารักของพ่อและแม่ อิจษาจังค่ะ ยอมรับว่าอิจษา อยากจะเป็นแม่คนกับเขาบ้าง แต่จะเป็นแม่ที่ดีได้หรือเปล่าไม่แน่ใจ ทุกๆวันได้แต่คิดเพราะเราไม่มีวาสนา แบบนี้แน่ๆ ขอให้บ้านแม่นกมีความสูขแบบนี้ตลอดไปนะคะ การสอนลูกด้วยความรัก การยอมรับที่จะฟังเหตุผลของคนอื่น มันทำให้เด็กๆเรียนรู้ว่าหากเรารู้จักเปิดใจรับฟังเขาบ้าง เราก็จะเข้าใจถึงปัญหานั้นๆอย่างดี แม่นกสอนลูกได้ถูกทางแล้วค่ะ เด็กๆเติบโตขึ้นมาพวกเขาจะเป็นคนดีและมีคุณภาพของสังคมแน่นอน สมกับที่เราตั้งใจเลี้ยงดูพวกเขา มันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจอย่างยิ่งเลยจ๊ะแม่นกผูแสนดีคนนี้ ยกให้เป็นแม่แห่งปีเลยนะคะ   โดย: Ramaekers 5 มกราคม 2554 3:27:43 น.