เสียดายจังเลยต่างหูเพชร หล่นหาย

อ่านแล้วก็น้ำตาซึม คิดถึงบ้าน แม่น้องขวัญยังไม่ได้ทำงาน ส่งทางบ้านเลย เมื่อก่อนอยู่เมืองไทยยังทำงานส่งได้ มาอยู่นี่เป็นชาวเกาะ อยากทำงานมากๆ ต้องรอให้น้องขวัญเข้าโรงเรียนก่อน
take care naka

อ่านแล้วน้ำตาร่วงเลยค่ะ
คิดถึงพ่อกับแม่ อยากกลับบ้าน

ซึ้ง

คิดถึงแม่จัง

อ่านแล้วก็แอบน้ำตาซึมค่ะ
ตอนอยู่เมืองไทยเจอพ่อกับแม่ทุกวันไม่ได้คิดถึงความรักที่ท่านมีให้เท่าไหร่
แต่พอต้องมาอยู่คนเดียวไกลบ้านทำให้ได้คิดถึงสิ่งที่ท่าน
ทำให้เรา นับไม่ถ้วน มันยิ่งใหญ่มากเลยค่ะ ความรักของพ่อกะแม่
ตอนนี้อยากกลับไปกราบท่านที่สุด

บุพการีนี้มีไว้เทิดทูน เคารพและบูชา เสมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ

เป็นกำลังใจให้พี่นกค่ะ
แค่อารมณ์ชั่ววูบนะคะ ตอนนี้สติกลับมาแล้ว

โชคดีนะคะ ที่คุณพ่อ ไม่เป็นอะไรมาก

โห ยายหิ่นอึ้งเลย ไม่เคยคิดว่าจะมีใครเข้าไปสนใจ มุมศักดิ์สิทธิ์ของยายขนาดนี้ ขอบคุณมากมายเลยจ๊ะ และยินดีด้วยที่มันช่วยเตือนสติให้ เจ้าของบล็อกได้อ่ะนอะ ยายหิ่นเคยโกรธพ่อบ่อยมาก ไม่เข้าใจทำไมพ่อชอบดุเราจัง ยายหิ่นเจอมาแล้ว ยิ่งโกรธพ่อมากเท่าไหร่ ความซวยเข้ามาเยือนยายหิ่นมากเท่านั้น ทุกวันนี้ ได้ดีอย่างนี้ ยายหิ่นเชื่อว่า สิ่งดีๆๆที่เราเคยได้ทำกับพ่อแม่มา และก็ยังทำอยู่ ได้ส่งเสริมให้เรามาเจอสามีที่ดีได้เนี่ย ยายหิ่นเชื่อในความกตัญญูค่ะ
สามีก็ไม่ต่างกันเขาเคารพรัก พ่อเราเหมือนกับที่เรารัก แค่นี้ก็รู้สึกสุขใจมากมายแล้วล่ะ

ยายหิ่นยังทำความดีกะพ่อแม่อยู่ และจะยังทำต่อไป สามีก็เข้าใจดีและสนับสนุนด้วย

ภูมิใจจังที่มุมหนึ่งของยายหิ่นสามารถช่วยเตือนสติคุณ Nokse มาให้กอดหน่อยจะได้หายโกรธพ่อนะ แค่เงินหมื่นเดียว ซื้อพ่อไม่ได้นะจ๊ะ ช่างมันเหอะ

เออ ลืม บอกไป ไม่รู้เป็นไรวันนี้ ลุกมาตีสาม มาเปิดบล็อกทั้งที่ไม่เคยตื่นมาตอนดึกขนาดนี้ มันกระวนกระวาย เพราะมีคนพูดถึงนี่เอง ยายหิ่นไม่ว่าหรอกจ้า พูดถึงได้ตามสบายเลย ยายหิ่นไม่ถือหรอกจ้า

อ้าว พี่หิ่นมีมุมศักดิ์สิทธิ์ด้วยหรอค่ะ


อ่านแล้วซึ้งค่ะ เคยเสียงดังใส่แม่เหมอืนกันแต่รีบโทรไปขอโทษ ทำเอาใจเสีย แบบนี้เลย

ต่างหู ที่หายไป ยังไง ขอให้ได้คู่ใหม่ มาแทน เร็ว ๆ นะคะ

ไผ่ก็เป็นคนนึงที่เชื่อเรื่องกตัญญูรู้คุณบิดามารดรค่ะพี่นก
แต่ยอมรับว่า เวลาพูดอะไรไปจะเป็นคนที่ยกหตุผลมาเยอะมาก จนบ้างครั้งผู้ใหญ่เค้าอาจจะมองว่า เราเถียง
นี่ก็กลัวเหมือนกันว่า ลูกจะกลายเป็นคนที่ใช้เหตุผลมากมายเกินไปเหมือนแม่ กลัวกรรมมันตามสนองตัวเเอง

พี่เขียนดีมาก ๆ เลยคะอ่านแล้วร้องไห้เลย คิดถึงแม่มาก ๆ คนเราเวลาโกรธเนี่ยมันเป็นเหมือนคำโบราญที่เขาว่าจริง ๆ นะคะ "โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า" แต่ดีใจที่สุดท้ายพี่กับพ่อเข้าใจกัน เป็นหนูถ้าพ่อหนูพูดเหมือนที่พ่อพี่พูดตอนพี่โทรไปหนูก็ร้องไห้คะ

ขอให้ครอบครัวพี่มีความสุขและขอให้คุณพ่อและคุณแม่ของพี่สุขภาพแข็งแรงคะ

ยินดีด้วยนะค่ะ ที่อะไรๆมันดีขึ้น ความโกรธมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ เดี๋ยวพอเรามีสติอะไรๆมันก็ดีขึ้นเอง

อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย
ยินดีด้วยนะคะ ที่คิดได้และก็อภัยให้ตัวเองแล้วก็ทำความดีกับพ่อแม่ต่อไปค่ะ

ตั้งแต่อ่านบล็อกมาวันนี้เพิ่งร้องไหเป็นครั้งแรก....เธอทำให้ฉันร้องไห....

อ่านแล้วคิดถึงแม่และพ่ออะ
น้องนกพี่เพิ่งส่งตังค์ไปให้ปีใหม่ที่ผ่านมาค่ะแม่ได้รับตังค์แล้วขอบคุณเราอวยพรให้เราก้าวหน้าเจริญรุ่งเรื่องอีก แค่นี้ก็ปลื้มเป็นไหนๆ
นกเอ๊ยท่านก็ไม่ได้ตั้งใจ ท่านเป็นทุกข์กว่าเราไหนๆ จำไว้เถิดอย่าพูดให้ท่านเสียใจแม้แต่น้อยเชียว มันปาบ