Bloggang.com : nobuta wo produce : เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล (last life in the universe)

เรื่องรัก น้อยนิด มหาศาล (last life in the universe)

แรง ดึง ดูด

ปี 2003 เพื่อนสนิทคนหนึ่งบอกกับเราว่า
เธอเข้าไปดูเรื่องนี้ เพราะอยากดู แต่พอเข้าไปในโรง มีคนดูไม่ถึงสิบคน ทั้งๆที่หนังเพิ่งจะเข้าโรงแท้ๆ ^^
เธอเป็นเพื่อนสนิทในแบบที่....ไม่ต้องพยายามทำตัวให้สนิทกัน
ไม่ต้องพยายามหาเรื่องคุยที่คิดว่า ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
แต่เราสองคนก็สนิทกัน จนถึงตอนนี้แม้ผ่านมานานและต่างคนต่างมีวิถีชีวิตที่ต้องก้าวไปข้างหน้า แต่เราก็ยังติดต่อและคุยกันถูกคอเสมอๆ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ถ้ามันจะมีวันใดวันหนึ่ง ที่เราสองคน
เริ่มไม่ชอบในสิ่งที่อีกฝ่ายหนึ่งชอบ เริ่มมองโลกในมุมที่ต่างกันบ้าง
ฉันก็ยังจะมองว่า มันดี เพราะอย่างไรเสีย ครั้งนึง เราก็เคยชอบ

และเป็นเพื่อนสนิทกัน

เรื่องนี้เราดูมันอีกครั้ง หนึ่งเพราะเราจำตอนจบไม่ได้แล้ว สองเพราะเราอยากกลับไปดูหน้า อาซาโน่ ทาดาโนบุ สมัยยังละอ่อน และสาม เป็นเพราะได้คุยกับเธอในวันนั้น อีกครั้งในรอบหลายๆปี ซึ่งมันทำให้เรา รู้สึกดี

เราว่าจะกลับไปดูเรื่อง ตลก 69 ด้วย เพราะตอนนั้นไม่เคยได้ดูและตอนนี้ เริ่มอยากดู:)

เรื่องนี้ ตอนนั้นเราจำได้ว่า ในนิตยสาร a day เค้าทำเป็นสมุดเล่มสีชมพู สกรีนลาย โลโก้ last life in the universe เป็นรูปคนผูกคอตาย
เราเอามันมาใช้ แล้วเพื่อนที่คณะมองว่าเราน่ากลัว เธอถามว่า เราใช้สมุดลายอะไร น่ากลัวจะตาย แล้วเพื่อนคนนั้นเธอก็เดินจากเราไป (คิดแล้วยังขำนะ นั่นเลยเป็นความรู้สึกดี ที่เราคุยกับเธอรู้เรื่องอยู่คนเดียว เรานี่ชนกลุ่มน้อยจริงๆ^^)

เคนจิ (ทาดาโนบุ อาซาโน่) ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นอาศัยอยู่ในประเทศไทย เขาครุ่นคิดเรื่องฆ่าตัวตายอยู่ตลอดเวลา วันหนึ่งเขาพบเจอกับ น้อย หญิงสาวชาวไทย ในตอนที่น้องของเธอถูกรถชน และเสียชีวิตในเวลาต่อมา ที่บ้านพักของเขา พี่ชายของเขาที่หนีความผิดมาจากญี่ปุ่น ถูกเพื่อนยากูซ่าฆ่าตาย เพื่อนพี่ชายเขากำลังจะฆ่าเคนจิ แต่หลังไฟดับ เคนจิเป็นผู้เดียวที่รอดชีวิต เขาเจอน้อยอีกครั้ง ที่ห้องสมุด ที่ทำงานของเขา เมื่อน้อยเอากระเป๋าของเขามาคืน เคนจิไปพักที่บ้านน้อย และเรื่องราวต่าง ๆ ก็ดำเนินไป
(ข้อมูลจาก วิกิพีเดีย)
เราคงไม่สามารถวิจารณ์เรื่องนี้ได้อย่างดี กับรางวัลต่างๆที่ได้รับ
เราคิดว่าเราไม่ใช่นักวิจารณ์ที่ดีและได้สาระสักเท่าไหร่
แต่ความรู้สึกคือ เมื่อเราดู เรื่องนี้ "เราชอบมัน" และวันนี้เรากลับมาดูอีกครั้ง เราว่า"เรารักมัน" และอยากเขียนเก็บไว้

จิ้งจกเดียวดาย เจ้าจิ้งจกตื่นขึ้นพบว่าเหลือมันอยู่ตัวมันอยู่ตัวเดียวนโลก ครอบครัว เพื่อนฝูงของมัน หายไปหมด กระทั่งพวกจิ้งจก ที่ชอบรังแกมัน ก็หายไป มีมันเหลืออยู่ตัวเดียวในโลก เจ้าจิ้งจกคิดถึงครอบครัว คิดถึงเพื่อน มันคิดถึงกระทั่งศัตรูของมัน อยู่กับศัตรูยังดีกว่าอยู่คนเดียว มันว่าอย่างนั้น เจ้าจิ้งจกเหม่อมองอาทิตย์อัศดง เจ้าจะมีชีวิตอยู่ทำไม.... ถ้าเจ้าไม่มีใครคุยด้วย ความคิดของเจ้าจะมีความหมายอะไร ถ้าเจ้าเป็น "จิ้งจกเดียวดาย"
(ส่วนหนึ่งของหนังสือเรื่อง จิ้งจกเดียวดาย ที่พระเอกชอบอ่านและพกมันติดตัวตลอดเวลาในเรื่อง และโพสคอมเม้นท์ในหน้ายูทูปโดยคุณMyfridaymemory )

เรื่องรัก น้อย นิด มหาศาล (last life in the univers)
ปี 2003
โดย เป็นเอก รัตนเรือง
นักแสดง
ทาดาโนบุ อาซาโน่ - รับบท เคนจิ
สินิทธา บุญยศักดิ์ - รับบท น้อย
เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ - รับบท นิด

Create Date : 25 มกราคม 2555

Last Update : 29 สิงหาคม 2556 22:37:46 น.

4 comments

Counter : 3587 Pageviews.

ยืมได้ไหมครับหนังเรื่องนี้

ผมไปดูในโรงภาพยนตร์คนเดียวครับ ทั้งโรงภาพยนตร์มีผมคนเดียว!
แต่เขาก็ฉาย ด้วยความโดดเดี่ยวและเพิ่งดูหนังพี่ต้อมเรื่องแรกเลยไม่ค่อย Get เท่าไหร่ครับ ว่าจะลองเอามาดูซ้ำอีกซักครั้ง

ว่าแต่คุณมีหนังในดวงใจไหมครับ?
ลองเข้าไปเสวนากันที่นี่นะครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=10-2007&date=09&group=2&gblog=45

ขอบคุณครับ

โดย: คนขับช้า

วันที่: 25 มกราคม 2555 เวลา:18:53:07 น.

คุณคนขับช้า
โนบุตะจะกลับไปบอกเพื่อน ว่าการดูหนังคนเดียว ในโรงนั้น
มีอยู่จริง ^^(นะแก)
และคิดว่า การดูหนังในโรงที่มีคนดูโหรงเหรง หรือดูอยู่คนเดียวเมื่อเทียบกับการดูหนังตามกระแส ที่มีคนแน่นเต็มโรงต้องซื้อป็อบคอร์น ต้องโน่น นี่ นั่น มากมายแล้ว ไม่สนุกเท่า
การดูหนังที่ทุกคนตั้งใจมาดูหนังเรื่องนั้นจนนับจำนวนคนได้ หรอก

สำหรับเราแล้ว มันให้ความรู้สึกที่ดีกว่า ตรงที่ว่า
"ทุกคน ตั้งใจ ที่จะมาดูหนังเรื่องนั้นจริงๆ"
แบบหลังนี้รู้สึกอบอุ่นมากกว่านะคะ

โดย: nobuta wo produce

วันที่: 26 มกราคม 2555 เวลา:20:18:53 น.

เราว่าคนที่ไปดูในโรงลิโด้เวลาทำงานจะรู้สึกเหมือนทั้งโรงเป็นของเราอยู่เหมือนกันนะ
ขนาดเวลาเลิกงานยังรู้สึกว่ามีไม่ถึง 10 คนเลย
ตอนโตมานี่ รู้แล้วว่าเราชอบหนังแบบที่คนอื่นไม่ดู เราก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับการดูหนังไม่กี่คนในโรง
แต่ตอนสมัยเรียนม.ปลาย
ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองชอบหนังที่คนอื่นเค้าไม่ดูกัน
ไปดูหนังฮ่องกงเรื่อง Needing You มั้ง
ดูมันรอบแรกในโรง EGV ตอนเกือบ 11 โมง
แม่เจ้า

มีอยู่ไม่ถึง 5 คนทั้งโรง

ถึงแม้ว่าหนังที่เราชอบดูจะไม่ใช่ที่คนส่วนใหญ่ชอบดู
แต่เราก็ชอบโรงคนน้อย ๆ อบอุ่นแบบนี้นะ
ขอแค่ลิโด้ไม่ปิดหนีขาดทุนก็โอเค

โดย: หนูลีลี

วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:9:13:30 น.

นานๆทีจะมีโอกาสไปดูหนัง ส่วนใหญ่เพื่อนชวนเสียมากกว่า

บางทีอยากจะนั่งดูหนังแบบเงียบๆคนน้อยๆเหมือนกันนะ

เราซึมซับ รับรู้อารมณ์หนังนั้นได้ดีกว่าอยู่กันคนเยอะๆ

ขอบคุณที่แวไปเยี่ยมเยียนทีบล็อดนะคะ :)

โดย: narilin

วันที่: 27 มกราคม 2555 เวลา:23:19:24 น.