หนุกหนาน........ วันนี้นะไปทำแบบสอบถามที่ข้าวสารมา....วันก่อนๆต้องถามฝรั่ง ( หล่อๆ ) แต่วันนี้ดิต้องมาถามญี่ปุน หึ ให้คนไม่เก่งภาษาอังกฤษมาเจอกัน หึหึ ดีจิง เวลาถามญี่ปุ่นนะมันก้องงกับเราว่าเราถามอะไรเพราะมันก้อไม่เก่งภาษาอังกฤษ ส่วนเราก้องงไม่รู้จะอธิบายมันยังไง เพราะเราดันเก่งภาษาอังกฤษซะด้วยดิ เพิ่ง ได้ F มาเมื่อเทอมที่แล้วเอง เหอ เหอ แต่ยังดีนะเนี่ยที่มีแอนเพื่อนรักมาช่วยอธิบายอีกทีไม่งั้นนะวันนี้พังแน่ๆ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ดิ ถามเอเชียที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น เหอ เหอ สนุกล่ะฉัน วันนี้สงสารปูนจิงๆไปด้วยแต่ไม่ได้ทำเลยสงสัยเพราะญี่ปุ่นเค้ากลัวหน้าหื่นๆของมัน ฮะ ฮะ ขอเผานังแอน..........ถ้าใครที่เรียน มธ. คงเคยเห็นว่าหน้าโรงอาหารกลางตรงแถวๆป้ายรถเมล์มันจะมีป้ายบอกทางสีเขียวๆอยู่ตรงทางเท้าอันใหญ่ๆ วันนั้น เรา หมิง แอน กะลังจะเดินไปโรงอาหารกลางกัน หมิงกะเรา ก้อเดินนำไปก่อนแล้วแอนก้อเดินตาม พอถึงตรงทางที่มีป้าย ทุกคนเดินหลบป้ายหมด ยกเว้นนังแอนคนเดียว ไม่รูมันเดินไงของมัน ชน ดังโครม เรากะหมิงหันไปดูว่าเสียงไรว่ะ ที่แท้เสียงหัวเพื่อนกูนี่เอง 5555 โคตร ขำ เลย ตอนนั้นได้แต่อมยิ้มกันไว้ กลัวเพื่อนจะอาย แต่เราขอโทษนะแอนแม่งกลั้นไม่อยู่จิงๆ ขำมาก(เดินไงว่ะ) หัวแดงก่ำเลยอ่ะ แอนต้องเจ็บแน่เลย นังหมิงพอเห็นเราขำ มันเริ่ม ขำตามล่ะ แต่แอนมันยังคงนั่งทำหน้านิ่งๆต่อไป ตอนนั้นขำก้อขำสงสารก้อสงสาร แต่ความขำแม่งมีมากกว่าว่ะ5555 นี่ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้มาเผาแล้วนะแต่ช่วยไม่ได้จิงๆแกดันเผาฉันไว้แยอะ ต้องเอาคืนว่ะ.......55555555 คิดถึงเพื่อนๆจิงๆ คิดถึงเวลาไปกินข้าวที่โรงอาหาร คุยกันทีนะดังเหมือนทะเลาะกันเลย ยิ่งนังจิ๋งนะ หัวเราะอย่างกับ.............(ไม่รูจะเปรียบไงว่ะ) แล้วไม่รูเหมือนกันว่าเป็นโรคจิตกันรึเปล่านะ กินข้าวเสร็จก้อต้องกินผลไม้กันเพราะโต๊ะประจำเนี่ยมันอยู่หน้าร้านขายผลไม้ "ฝรั่งจิ้มบ๊วย" ของโปรดประจำกลุ่มเวลากินนะเค้าจะให้ใส่บ๊วยกันเอง เราก้อ ชอบกินกันแต่ บ๊วยนะ กินฝรั่งชุปบ๊วยมากกว่า แล้วเวลาตักบ๊วยก้อต้องตักแยอะๆเรียกว่าแยกจานใส่เลยอ่ะ จน ตอนหลังเจ้าของร้านมันเห็นบ่อยไงสงสัยขาดทุนมันก้อเลยเปลี่ยนมาใส่บ๊วยให้เอง แต่ที่ไหนได้ อีกลุ่มนี้ก้อไม่วายเดินไปขอบ๊วยเค้าเพิ่มตลอด 555 แต่ด้วยความกวนตีนหมั่นไส้มันมาทำเป็นเปลี่ยนวิธีตักบ๊วยทำให้เราต้องเดินแบกหน้าไปขอมันอยู่บ่อยๆ ดังนั้น เราจึง กวนตีนมันใหม่ด้วยการหยิบไม้จิ้มมาแยอะๆ555 เอามางั้นแหล่ะ สะใจ ( แต่ไอ้ความคิดเนี้ยเราคิดอยู่คนเดียวป่าวว่ะ)   Create Date : 01 พฤษภาคม 2548 4 comments Last Update : 1 พฤษภาคม 2548 1:08:29 น. Counter : 419 Pageviews. Share Tweet

โธ่ แอน ทำไปได้ ปูดมั้ยล่ะนั่น ตอนเรียนเราก็เหมือนกัน แต่ไม่กินผลไม้อ่ะ ซื้อหนมเยอะมาก ขึ้นมานั่งกินบนห้องกัน โรงอาหารที่โรงเรียนมันเล้ก มีโต๊ะไม่พออ่ะ 55   โดย: ปลาทองแก้มยุ้ย (ปลาทองแก้มยุ้ย ) 1 พฤษภาคม 2548 1:17:06 น.

เราเคยคุยกับญี่ปุ่น สนุกดี เพราะเขาไม่เก่งอังกฤษพอ ๆ กับเรา ก็เลยต่างคนต่างก็พยายามกัน เพื่อให้เข้าใจ คิดถึง ฟูมิ จังเลย   โดย: @power 1 พฤษภาคม 2548 1:40:47 น.

เข้าใจนะว่าเขารณรงค์ให้มีการรีไซค์เคิลกัน แต่หล่อนไม่ต้องเอาเรื่องของชั้นมารีไซเคิลก็ได้นะ กี่ปีแล้ว!!! ขอโทษเถอะไอ้ที่บอกไม่ขำของเจ๊น่ะ ดังจากรังสิตไปนครนายกเลยนะนั่น ที่ฉันเฉยๆก็เพราะว่ามันไม่ค่อยมีคนเห็น(รึเปล่า) แต่พวกหล่อนหัวเราะซะ... จริงๆมันเจ็บนะเว้ย เจ็บจนน้ำตาเล็ดเลย แทนที่จะได้รับความเห็นใจจากเพื่อนสุดที่รัก T T เลวววววว รู้ปะว่าฉันเจ็บหัวไปเป็นอาทิตย์เลยนะ เจ๊...เอาเรื่องตั้งแต่พระเจ้าเหายังไม่เกิดมาเล่า เพื่ออะไรเนี่ยหล่อน ไอ้ความคิดวิปริตผิดมนุษย์น่ะ มีเธอคนเดียวนั่นแหละ!! ...อุ๊ย...กะจะไม่ด่าแล้วเชียวนะ เผลอไป   โดย: Snow falling up (Snow falling up ) 1 พฤษภาคม 2548 2:07:19 น.

เราเป็นห่วงเพื่อนนะ เธอนั้นแหละที่ขำ นังนุ่น แต่ถึงยังไงมันก็ผ่านมาแล้นทำใจนะแอน สงสารหัวจัง 555555555 ขำ   โดย: only love IP: 210.203.186.65 3 พฤษภาคม 2548 15:44:57 น.