|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ : จองถนน
มาต่อกันอีกซ๊ากกกาหน่อย... จากตอนที่แล้ว..นางเบญจกายแปลงมาหลอกพระรามแล้วไม่สำมะเร็จ พระรามยังคงต้องไปทำศึกกับทศกัณฐ์ต่อ แต่...จะไปยังไงดี..มีมหาสมุทร ขวางกั้นอยู่ จึงสั่งเรียกประชุมพล หาหนทางข้ามไปยังลงกาซิตี้ ฝ่ายเหล่าเสนาลิงทั้งหลาย..ได้ฟังคำพระรามแล้วต่างตนก็ทูลอาสา

บัดนั้น..........................................เสนาโยธากระบี่ศรี ฟังราชบรรหารพระจักรี.......................ยินดีดั่งได้โสฬส
ต่างตนต่างทูลอาสา.............โดยกำลังฤทธาด้วยกันหมด บ้างจะโน้มพระเมรุบรรพต................ลงเป็นทางบทจรไป
บ้างจะวิดวักตักสมุทร...........ให้แห้งหยุดเป็นหนทางใหญ่ บ้างจะเอารี้พลสกลไกร.................ใส่ในหัตถาแล้วพาจร
บ้างจะนิมิตเป็นสำเภา.................ใหญ่เท่าอัสกรรณสิงขร บ้างจะเอาหางพาดสาคร...................ให้วานรไต่ข้ามชลธี
ฝ่ายชามพูวราชกล่าวว่า จะให้ลิงที่มีฤทธิ์ทำยังงั้น ก็ดูจะง่ายไปไม่สมเกียรติของพระราม จึงได้เสนอว่า ควรแจ้งไปยังกรมโยธา ของบพิเศษ ให้สำนักงานรพช.มาตัดถนนให้...
เอ้ย...ไม่ใช่...ควรให้ไพร่ราบพลลิงไปขนหินมาทิ้งทะเลเป็นถนน ให้พวกพลเดินข้ามไปเมืองลงกาดูจะยิ่งใหญ่ไฮโซและเป็นเกียรติเป็นศรีกว่า
พระรามเห็นด้วยกับข้อเสนอจึงได้สั่งให้สุครีพไปจัดการ คุมไพร่ลาบ น้ำตก ส้มตำ ....ม่ายช่าย...... คุมไพร่ราบพลลิง ไปทำการขนหินมาถมมหาสมุทร ทำถนน... โอ้ว...ช่างคิดการใหญ่....

รับรับสั่งมาแล้ว สุครีพก็จัดการแบ่งสรรค์ปันงาน ให้นิลพัทคุมพลลิงฝ่ายเมืองชมพูและให้หนุมานคุมพลลิงฝ่ายขีดขิน ผลัดกันรับส่งหินไปทิ้งลงมหาสมุทร เพื่อทำเป็นถนนข้ามไปยังเกาะลงกา
ฝ่ายนิลพัทก็พาวานรเมืองชมพูไปขนหินมา แต่ด้วยความแค้นแน่นอก....เมื่อครั้งหนุมานไปหยามเกียรติเป่ามนต์ลักท้าวชมพูมา จึงคิดจะล้างแค้นซักหน่อย...คิดได้ดังนั้นก็ แผลงฤทธิ์ เอาสองมือสองเท้า คีบเอาภูเขาไปสี่ลูก
พอมาถึงริมมหาสมุทรก็ร้องเรียกให้หนุมานรับหิน ฝ่ายหนุมานชาญสมร เห็นนิลพัทขนหินมาก้อนใหญ่ก้อนโต ยังก๊ะภูเขา จึงบอกให้นิลพัทค่อยๆทุ่มทิ้งลงมาทีละก้อน แต่.....นิลพัทหาฟังไม่ นอกจากไม่ฟังแล้ว ยังร้องเย้ยมาอีกตะหาก ว่าอย่าพูดเป็นเล่นไป..เราขนหินมาหนักมั่กๆ...ถือไว้ม่ไหวแล้ว พูดจบ ก็ทุ่มินทั้งสี่ก้อนเข้าใส่หนุมาน
บัดนั้น....................................วายุบุตรวุฒิไกรใจหาญ วิ่งโดดโลดโผนโจนทะยาน...............เร็วปานดั่งลมพาจร
สองหัตถ์ซ้ายขวารวบรับ...............ฉวยจับไว้ได้ทั้งสี่ก้อน ทิ้งลงในท้องสาคร.....................ไหวกระฉ่อนโลกาธาตรี
พอรับหินจากนิลพัทมาทิ้งลงมหาสมุทรได้แล้ว ก็นึกในใจ ว่าทำไม๊..ทำไม...ไอ้ลิงดำมันทำอย่างงี้ มาอวดดีว่ามีฤทธิ์ คอยดูเห๊อะ...เดี๋ยวตากรูมั่ง คิดได้ดังนั้นก็เหาะออกยังภูเขา

ครั้นถึงสำแดงศักดา......................ดั่งว่าเกิดกาลลมกรด สะเทือนเลื่อนลั่นถึงโสฬส........หักยอดบรรพตด้วยว่องไว
ผูกศิลาเข้าทุกเส้นขน......................ทั่วตนจะเว้นก็หาไม่ เรียกเร่งบริวารบรรดาไป.............ได้พร้อมกันแล้วเหาะมา
พอเหาะมาถึงริมมหาสมุทรก็ร้องเรียกให้นิลพัทมารับก้อนหิน ครั้น...นิลพัทลิงดำ เห็นหนุมานลิงขาว เอาหินผูกตัวมาทั่วทุกเส้นขนขนาดนั้นก็...เหวอดิ... จึงพูดอกไปว่าหนุมาน๋ย...โยนมาทีละสี่ก้อนแล้วกันนะ เราพอจะรับไหว ทิ้งลงมามากกว่านี้ เห็นทีจะรับไม่ทัน
หนุมานฟังลิงดำพูดยังงั้นก็ฉุน...แหม...แหม...ทีเอ็งข้ายังไม่ว่า ทีข้าเอ็งจะมาโวย.... หนุมานจึงทิ้งหินทั้งหมดลงใส่นิลพัท ฝ่ายนิลพัทไม่รู้จะรับยังไงได้หมด เลยใช้ทั้งมือทั้งทีนเข้ารับก้อนหิน หนุมานเห็นนิลพัทใช้เท้ารับหินที่ตัวเองขนมาก็โกรธ... ไม่พอใจ...ว่าทีตอนนิลพัทขนมาคราเดียวสี่ก้อนตนยังใช้มือรับ เกิดต่อล้อต่อเถียงลงไม้ลงมือกันโกลาหล

บัดนั้น....................................คำแหงหนุมานชาญสมร ไล่รุกบุกบันประจัญกร..................ราญรอนหักโหมโจมตี
แคล่วคล่องว่องไวทั้งสองหัตถ์..........จับได้นิลพัทกระบี่ศรี หมายฆ่าให้สิ้นชีวี.....................ฟาดกับปัถพีแล้วขว้างไป

บัดนั้น...........................................นิลพัทผู้ชาญชัยศรี มิได้ชอกช้ำอินทรีย์...........ขุนกระบี่กริ้วโกรธคือเพลิงกัลป์
กระทืบบาทผาดแผลงสำแดงเดช....สองเนตรดั่งดวงสุริย์ฉัน หมายมาดพิฆาตชีวัน.....................ขบฟันโลดโผนโจนมา
ฉวยสะพัดรัดรวบหนุมาน..............ลูกพระกาลเขม้นเข่นฆ่า ฟาดลงกับพื้นพสุธา...................เสียงสนั่นลั่นฟ้าแดนไตร

สุครีพเห็นสองพญาวานรต่อสู้กัน ร้องห้ามเท่าไรก็ไม่ฟังจึงยืนกลางขวางหน้าไม่ให้รบกัน จนเสียงดังอื้ออึง พระรามจึงออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อทราบเรื่องจากสุครีพก็ทรงกริ้วมาก ปรึกษาสุครีพ จะลงโทษสองตนนี้อย่างไรดี สุครีพเห็นว่าทั้งสองเหมือนช้างสารกล้าบ้ามัน จะไว้โรงเดียวกันนั้นไม่ได้ จึงเปลี่ยนให้นิลพัทไปรั้งเมืองขีดขิน ซึ่งท้าวชมพูแต่ผู้เดียวต้องรักษาการอยู่ทั้งเมืองชมพูและเมืองขีดขิน ส่วนหนุมานนั้นให้อยู่รับใช้พระรามต่อไป
ดังนั้นการขนหินมาถมทะเลทำเป็นถนนก็เป็นหน้าที่ของหนุมานเป็นแม่กองดำเนินการต่อไป
Create Date : 07 กันยายน 2552 |
Last Update : 7 กันยายน 2552 14:40:14 น. |
|
19 comments
|
Counter : 13756 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:15:15:21 น. |
|
|
|
โดย: ซซ วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:18:57:11 น. |
|
|
|
โดย: เป๋อน้อย วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:20:45:32 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:21:33:43 น. |
|
|
|
โดย: butbbj วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:9:05:25 น. |
|
|
|
โดย: butbbj วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:10:16:42 น. |
|
|
|
โดย: pee me satun IP: 115.87.78.157 วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:12:32:48 น. |
|
|
|
โดย: runch วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:12:43:41 น. |
|
|
|
โดย: บลูยอชท์ วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:14:32:34 น. |
|
|
|
โดย: runch วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:14:41:04 น. |
|
|
|
โดย: เป๋อน้อย วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:21:08:32 น. |
|
|
|
โดย: jessy IP: 125.24.58.169 วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:20:36:47 น. |
|
|
|
โดย: หญิงไทย IP: 113.53.190.99 วันที่: 31 มกราคม 2553 เวลา:8:21:58 น. |
|
|
|
โดย: นักแสวงหา IP: 202.28.35.2 วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:14:55:43 น. |
|
|
|
โดย: ketta IP: 117.47.169.141 วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:17:00:12 น. |
|
|
|
โดย: ชาคริส IP: 223.204.168.130 วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:20:10:03 น. |
|
|
|
โดย: กด IP: 118.173.221.195 วันที่: 6 พฤษภาคม 2556 เวลา:13:07:17 น. |
|
|
|
โดย: sarm1991 IP: 49.48.247.79 วันที่: 10 มีนาคม 2565 เวลา:12:13:46 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

|
หัวใจดวงน้อย ที่คอยจะมอบความรัก ให้กับใครซักคน..หมดหัวใจ
(โอ้ว..น้ำเน่าคอด..คอด..)
* ข้อควรระวัง *
เจ้าของบ้านสันดานเสีย ไม่ค่อยชอบตอบบล๊อกนะครับ
start 8 Dec.08
|
|
|
|
|
|
|
ก้แวะมาอ่านจ๊ะ
ตอนนี้จำได้ๆ
คุณหายไปไหนมาค่ะเนี่ย