Bloggang.com : นายรถซุง : เล่าเรื่องรามเกียรติ์ : หนุมานเผากรุงลงกา

เล่าเรื่องรามเกียรติ์ : หนุมานเผากรุงลงกา

มา...มะ...มาฟังกันต่อ...
ล้อมวงกันเข้ามา..

เมื่อหนุมานลานางสีดาออกมาข้างนอกแล้วจะกลับไปมือเปล่าก็ใช่ที่
ก็อยากรู้ว่ายักษาเมืองนี้มีกำลังรี้พลเพียงไหน เก่งกล้าสามารถเพียงใด
จะได้รู้ กำลังของข้าศึก ทำนองว่ารู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง

วันนี้จะลองฤทธิ์ดู..............................ให้รู้กำลังยักษา
สังหารผลาญเสียให้เปลืองตา...สงครามภายหน้าจะเบาใจ
คิดแล้วสำแดงแผลงฤทธิ์.........ทศทิศกัมปนาทหวาดไหว
โลดโผนโจนจ้วงทะลวงไป...........เที่ยวหักต้นไม้เป็นโกลี

ตลอดจนฆ่าพวกยักษ์ตายย่อยยับทับกัน ที่เหลือตายก็ไปรีบไปทูลสหัสกุมารซึ่งเป็นบุตรทศกัณฐ์
เมื่อทราบเรื่องจึงรีบขึ้นรถมาดู แล้วบอกหนุมานว่าจะจับตัวไปถวายให้ทศกัณฐ์
เกิดการสู้รบระหว่างหนุมานกับสหัสกุมาร ผลปรากฎว่า หนุมานฆ่าพวกยักษ์ทั้งหลาย
และสหัสกุมารจำนวนพันองค์ตายหมด ที่เหลือก็หนีมาทูลทศกัณฐ์
ทศกัณฐ์จึงสั่งให้อินทรชิตไปจัดการ หากว่าจับเป็นได้ก็ให้จับมา อยากดูน้ำหน้าลิงโอหังตัวนี้นัก

ครั้นอินทรชิตออกไปสู้รบกับหนุมานเห็นสหัสกุมารตายอยู่กับพื้นก็ให้คุมแค้นเป็นกำลัง
จึงสั่งกำลังพลที่มาด้วยเข้าต่อตี...แต่ด้วยความเก่งกล้าสามารถของหนุมานก็หาได้มียักษ์ตนใด
ทำร้ายได้แม้เพียงเล็บข่วน..อินทรชิตเห็นการณ์เป็นดังนี้.สู้ไปก็เปลืองไพร่พลเปล่าเปล่าปรี้ปรี้...

คิดแล้วแผลงศรนาคบาศ...............อันมีอำนาจแผ่นดินไว
พาดสายน้าวหน่วงด้วยว่องไว...ผาดแผลงไปด้วยกำลังฤทธิ์

กลับเป็นภุชงค์ตัวหาญ...............เลื้อยเลิกพังพานอักนิษฐ์
ตาแดงดั่งแสงพระอาทิตย์.....................พ่นพิษเข้าไล่ราวี

เกี่ยวกระหวัดรัดรอบกัณฐา...............กรก่ายบาทากระบี่ศรี
พันพัวทั่วทั้งอินทรีย์..................ด้วยกำลังนาคีชาญฉกรรจ์

ฝ่ายหนุมานเมื่อศรนาคบาศกลายเป็นพญานาคมาพันกาย
ลองสะบัดดู นาคบาศนั้นก็คลายออก จึงรู้ว่าหากตนสะบัดแรงๆ นาคก็จะขาดได้โดยง่าย
แต่......อยากรู้นักเออ....ว่ายักษ์พวกกะนี้จำทำเช่นไร หากจับตัวเองได้

คิดแล้วแกล้งล้มนอนนิ่ง..........จะไหวติงกายาก็หาไม่
นิ่วหน้าหลับตาหายใจ....................ดั่งชีวาลัยจะมรณา

อินทรชิตเห็นหนุมานแน่นิ่งไปดังนั้นก็ดีใจ สั่งให้ทหารไปกุมตัวหนุมานไปเข้าเฝ้าทศกัณฐ์
ทศกัณฐ์เห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจับลิงเผือกจอมโอหังมาได้ ก็ดีใจเข้าสวมกอด
ชื่นชมความเก่งกล้าของอินทรชิต แล้วมีรับสั่งให้ประหารชีวิตหนุมาน
เพชฌฆาตจึงนำตัวหนุมานไปสำเร็จโทษ....แต่........ทว่าทำอย่างไรหนุมานก็ไม่ตาย

ครั้นถึงจึงช่ายกันผูกมัด..................รึงรัดกรกายกระบี่ศรี
แทงด้วยแหลนหลาวทวนตรี..บ้างตีด้วยกระบองเท่าลำตาล
บ้างเอาค้อนเหล็กรุมรัน.................บ้างหมู่ก็ฟันด้วยขวาน
บ้างเอาพะเนินค้อนรอนราญ.......บ้างประหารด้วยง้าววุ่นไป

นอกจากหนุมานจะไม่ตายแล้ว..ยังอาละวาดโจมตีพวกยักษ์อุตลุต
เมื่อกลุ้มรุมจับหนุมานมัดไว้ได้

ครั้นแล้วจึ่งนายราชมัล............ว่าแก่กุมภัณฑ์น้อยใหญ่
อันไอ้ลิงป่าจังไร....................แทงฟันมันไม่วายปราณ
เอ็งจงชวนกันไปยก..........ครกเหล็กสากเหล็กมาสังหาร
ตำให้เป็นภัสม์ธุลีกาล................ไอ้สาธารณ์ก็จะม้วยชีวี

ครั้นแล้ว..เสนายักษ์ก็ไปยกครกเหล็กสากเหล็กใบมหึมา..หมายจะมาตำหนุมานให้ป่นเป็นผง
จับหนุมานยัดลงครกเหล็กแล้วเสนายักษ์ก็ผลัดกันตำ..ร่างหนุนมานกันสุดแรง
แต่ก็หาทำอันตรายแก่วานรเผือกได้แม้ปลายขน
เหล่าราชมัลสุดปัญญาจะสังหารหนุมานได้ จึงไปกราบทูลทศกัณฐ์
ทศกัณฐ์ก็โมโห..แหมไอ้ลิงจังไร...ฆ่ายากฆ่าเย็นแท้ๆ...
จึงสั่งให้เอาช้างบรรลัยจักรวาล ไป เหยียบหนุมานให้สิ้นชื่อ

แต่....หนุมานก็ไม่เป็นไร..หนำซ้ำ จัดการหักคอช้างตัวฉกาจของทศกัณฐ์..เด๊ด..ซะมอเร่ไปซะงั้น
ทศกัณฐ์ทราบความก็ให้คุมแค้น...ให้พาตัวมาเข้าเฝ้า
ครั้นพญายักษ์ได้เห็นหน้าหนุมาน..ก็คิดว่า ลิงตัวนี้เก่งกล้าสามารถนัก
เห็นทีจำต้องเลี้ยงไว้เป็นทหาร จึงแกล้งกล่าววาจาว่า ความผิดเอ็งนี้มีมากมายนัก
แต่ครั้นเห็นหน้าก็สงสาร นึกเอ็นดู...เอ็งคิดจะมาเป็นทหารรับใช้ข้าไม๊

หนุมานได้ฟังดังนั้นก็สมใจ คิดจะเผาเมืองลงกาเสียให้วอดวาย
จึงแกล้งว่า..ตัวเองโดนทุบตีฟันแทงร่างกายยัยย่อยสุดทรมาน เห็นจะอยู่ได้ไม่นาน
เร่งฆ่าเสียให้พ้นทรมานเถิด ...แล้วจึงออกอุบายว่าให้เผาตนเองถึงจะตาย

บัดนั้น................................คำแหงหนุมานทหารใหญ่
ได้ฟังอสุรีก็ดีใจ..............แกล้งกล่าวใส่ไคล้ด้วยมารยา

ซึ่งจะฆ่าข้าด้วยอาวุธ....................ไหนจะสิ้นสุดสังขาร์
จงให้เอานุ่นสำลีมา........................กับผ้าชุบน้ำมันยาง

แล้วจึงเอาพันเข้าทั้งตัว...............ตลอดแต่หัวไปจนหาง
ชั้นนอกนั้นให้เอาฟาง..................ทำต่างเชือกรัดผูกพัน

แล้วจึ่งเอาไฟจุดข้า........................เผาให้สิ้นชีพอาสัญ
เลือดเนื้อก็จะสูญไปด้วยกัน...........ไม่ทันทนทุกข์เวทนา

ทศกัณฐ์หลงเชื่อก็ทำตาม เมื่อไฟติดหนุมานก็วิ่งทั่วกรุงลงกา ไฟไหม้เผาเมืองจนวอดวาย
ครั้นเผาเมืองวอกวายจนราบเป็นหน้ากลองสมใจแล้ว หนุมานก็กระโดดลงน้ำเพื่อดับไฟ
ชำระล้างร่างกาย...แต่ไฟที่หางยังไม่ดับทำยังไง๊...ยังไง ก็ไม่ดับ
จึงกลับไปหาพระนารทฤาษี เล่าให้ฟังตามเหตุที่ตนไปก่อมา
แล้วก็ถามพระฤาษีว่า..จะทำยังไงดี..กับไฟที่ติดอยู่ปลายหาง..ท่านอาจารย์ช่วยดับให้ทีเถอะ
พระนารถฤาษีจึงว่า

เมื่อนั้น................................พระนารทอาจารย์ฌาณกล้า
ฟังวายุบุตรเจรจา.........................หัวเราะร่าร่าแล้วตอบไป

เอ็งเป็นทหารพระจักรกฤษณ์............เพลิงนิดเท่านี้ไม่ดับได้
น้ำในบ่อน้อยจะไว้ไย............................เหตุใดไม่ดับอัคคี

หนุมานคิดได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจ..เกิดปิ๊งไอดียขึ้นมาทันที จึงเอาหางอมใส่ในปาก
และอัดลมในช่องจมูกแล้วไฟนั้นก็ ดับ ลงทันที
ครั้นแล้วหนุ มานก็กราบลาพระนารถฤาษีเหาะกลับไปยังเขาเหมติรัน
เล่าเรื่องทั้งหมดให้องคตและชมพูพานฟัง
รุ่งเช้าทั้งกองทัพลิงจึงลาพญาสัมพาทีเพื่อกลับไปเฝ้าพระราม ณ เขาคันมาทน์ต่อไป

กล่าวถึงทศกัณฐ์ขณะนั้นได้พานางมณโฑขึ้นบุษบกแก้วและนำบรรดาญาติวงศ์
หนีไฟไปอยู่บนยอดเขาสัตนา ไฟไหม้กรุงลงกาวอดวาย คราวนี้
ลงกาเป็นอันเป็นเมืองที่เทวดาชั้นพรหมสร้างให้พระอัยกา (ปู่) ของทศกัณฐ์ มีความสวยงามดั่งเมืองพระอินทร์
มาพินาศลงต่อหน้าต่อตา ทศกัณฐ์จึงให้เปาวนาสูรย์ ขึ้นไปอันเชิญฝูงเทวดา
ให้มาช่วยสร้างเมืองให้ใหม่ ให้งดงามดังเดิม

ฝ่ายพระพิรุณเทวา..................ก็โปรยปรายธาราห่าใหญ่
ไหลหลั่งดับสิ้นเชื้อไฟ.................ทั่วทั้งเวียงชัยอสุรินทร์

พระพายพาเถ้าธุลีผง................พัดลงในท้องกระแสสินธุ์
พื้นราบไม่มีมลทิน.....................หอมดินดั่งกลิ่นสุคนธาร

ฝ่ายวิษณุกรรมเทเวศร์....................ก็นิมิตนคเรศราชฐาน
ทั้งหอรบเชิงเทินปราการ.............ซุ้มทวารฉัตรธงอลงกรณ์

อันปราสาทตำหนักรักษา.........ล้วนมหาเนาวรัตน์ประภัสสร
โรงรถโรงคชอัสดร.......................แล้วด้วยฤทธิรอนเทวัญ

เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ฝ่ายทศกัณฐ์ก็พาบรรดามเหสีและบริวารทั้งหมดกลับสู่กรุงลงกาใหม่
แล้วจัดการสมโภชพระนครเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน

Create Date : 10 สิงหาคม 2552

Last Update : 10 สิงหาคม 2552 12:52:44 น.

24 comments

Counter : 12993 Pageviews.

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:13:55:01 น.

คิดถึงพี่มดจัง

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:13:55:46 น.

อาบูดไปไสบิ๊ก

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:13:57:52 น.

อุ้ย....ลืม

เจิมแล้วน๊า

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:13:59:22 น.

^
^
โห! อาบรูดไม่อยู่ ป้าเจียมเล่นปฏิบัติหน้าที่แทน เบิ้ลไปซะ 4 ดอกเรยง่า

+ อ้าว! เห็นเล่าไปตั้งนาน เพิ่งถึงตอนเผากรุงลงกาเองรึนี่

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:14:56:42 น.

จะไปดุผนังของจริงซักวัน

โดย: ซซ

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:18:27:36 น.

รู้ยัง... มีบทหลังฆ่าทศกัณฐ์ด้วยนา

โดย: runch

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:19:48:08 น.

มาอ่าน
แต่ขี้เกียจอ่านจังย้าวยาว

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:19:51:07 น.

when you are alone
sometime, when your heart break
who is the curer for you...
you always, in some moment of your
life.. stay alone and feeling lonely even
peoples are around you; friend, family even lover
but deep in your heart you still felt like something in your life
is gone, you scream for help, for love and for many thing that you want
but...saden that their is no one there for you, why don't you go to "GOD"
ask he for help believe me you will find the ways out and be ready for miracal
to happen into your life as it does happen to me

โดย: da IP: 124.120.22.16 วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:21:56:02 น.