Bloggang.com : นายรถซุง : เล่าเรื่องรามเกียรติ์

เล่าเรื่องรามเกียรติ์

พักนี้ไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก....
แบบว่า...บล๊อกเข้ายาก...งานเยอะ....
โอ้ววววว....มากมายก่ายกอง...
เอาเป็นว่าเข้ามาอัพอย่างเดียวแล้วกัน...
นานๆที...(คงจะนานมากแหละ...)ถึงจะได้ไปเยี่ยมเยือนเพื่นบ้าน...
อย่าด่วนโมโหโกรธาตัดสัมพันธไมตรีกันนะครับ....

และเนื่องจากว่า..นานๆจะอัพซักที...จำจะต้องเขียนเรื่องดีๆ...(คิดเอาเองนะ...ว่าดี)
เอาไว้ให้อ่านกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆ......
คราวนี้ก็มีเรื่องยาวๆ...มานำเสนอ...

เอาเป็นว่า...เมื่อพูดถึงวัดพระศรีรัตนศาสดารามหรือ วัดพระแก้ว...
สิ่งที่นึกถึงอันดับแรกคือ...พระแก้วมรกต
อันเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง
ที่มีความงดงามด้วยพุทธลักษณะ

และอีกสิ่งหนึ่งที่งดงามและมหัศจรรย์ต่อสายตาผู้พบเห็นคือ...
ภาพจิตรกรรมฝาผนังเล่าเรื่องรามเกียรติ์
ที่ระเบียงคดรอบวัดพระศรีรัตนศาสดาราม

เป็นภาพมหายุทธนาการระหว่างพระราม และทศกัณฐ์
ซึ่งมูลเหตุแห่งการสงครามคือ..นางสีดา...
ผู้มีความงามเลื่องลือไปทั้งสามโลก...ว่างามหาใดเปรียบมิได้...

ซึ่งเรื่องรามเกียรติ์นี้... มีที่มาจากเรื่อง รามยณะ ที่ฤาษีวาลมิกิ ชาวอินเดีย แต่งขึ้นเป็นภาษาสันกฤต
เมื่อประมาณ ๒,๔๐๐ ปีเศษ มาแล้ว และได้แพร่หลาย จากอินเดียไปยังประเทศใกล้เคียง
และได้มีการเพิ่มเติมรายละเอียด ผิดแผกแตกต่างออกไปจากต้นฉบับเดิมไปไม่น้อย
รามยณะเป็นปางหนึ่งในสิบปางของการอวตารมาปราบยุคเข็ญของพระนารายณ์ ที่มีชื่อว่า รามาวตาร

ตามความเชื่อของศาสนาฮินดู เชื่อว่าการอวตารเป็นการที่เทพแบ่งพลังงานส่วนหนึ่ง
ลงมาเกิดเป็นมนุษย์หรือสัตว์ เพื่อทำหน้าที่อย่างหนึ่งอย่างใดบนโลกมนุษย์
ในลัทธิไวษณพนิกายเมื่อพระธรรมเสื่อมลง ทำให้มนุษย์เดือดร้อน
พระนารายณ์จะอวตารลงมาปราบยุคเข็ญด้วยเหตุนี้
พระนารายณ์จึงต้องแบ่งภาค (อวตาร) มาในช่วงเวลาต่างๆกัน
ซึ่งปางอวตารของพระวิษณุที่สำคัญมีอยู่ ๑๐ ปาง (ในบางคัมภีร์กล่าวว่ามี ๒๒ ปาง) คือ

๑. มัตสยาวตาร (อวตารเป็นปลา) เพื่อช่วยเหลือมวลมนุษย์และสัตว์ให้พ้นจากน้ำท่วมโลก

๒. กูรมาวตาร (อวตารเป็นเต่า) เพื่อช่วยเหล่าเทวะและอสูรกวนเกษียรสมุทร

๓. วราหาวตาร (อวตารเป็นหมูป่า) มีสองตำนานหลักๆคือ
๑) เพื่อปราบอสูรนาม"หิรัณยากษะ"ซึ่งลักเอาแผ่นธรณีไปโดยการม้วนแล้วเหน็บไว้ที่ข้างกาย
๒) เพื่อยุติการประลองพลังอำนาจกันระหว่าง พระศิวะ และ พระพรหม

๔. นรสิงหาวตาร (อวตารเป็นครึ่งสิงห์) เพื่อปราบอสูรนาม "หิรัณยกศิปุ" ผู้เป็นน้องชายของ "หิรัณยากษะ"

๕. วามนาวตาร (อวตารเป็นพราหมณ์เตี้ย) เพื่อปราบอสูรนาม "พาลี" ผู้เป็นเหลนของ "หิรัณยกศิปุ"

๖. ปรศุรามาวตาร (อวตารเป็นพราหม์ผู้ใช้ขวานเป็นอาวุธ) เพื่อปราบกษัตริย์ (ผู้เป็นมนุษย์)
นาม "พระเจ้าอรชุน" หรือ "พระเจ้าสหัสอรชุน" ผู้มีใบหน้า 1พันหน้า
ผู้ก่อยุคเข็ญและทำลายล้างศาสนา

๗. รามาวตาร หรือ รามจันทราวตาร(อวตารเป็นพระราม กษัตริย์แห่งอโยธยา) เพื่อปราบอสูรนาม "ราวณะ" หรือ "ราพณ์" หรือที่คนไทยรู้จักกันดีในนาม "ทศกัณฐ์" กษํตริย์ แห่งกรุงลงกา

๘. กฤษณาวตาร (อวตารเป็นพระกฤษณะ) เพื่อขับรถม้าให้ "พระอรชุน" และสอนวิถี และวิธีการดำเนินชีวิต ให้แก่พระอรชุน

๙. พุทธาวตาร (อวตารเป็นพระพุทธเจ้า) ชาวฮินดูมีความเชื่อว่าพระนารายณ์
อวตารในปางนี้เพื่อหลอกลวงให้พวกนอกรีตที่ไม่นับถือ วรรณะแยกออกไปจากศาสนาพราหมณ์
ในบางแห่งเชื่อว่าปางที่เก้านี้คือ พลรามาวตาร (อวตารเป็นพลราม)
หรือพระพลรามซึ่งเป็นพี่ชายของพระกฤษณะ เป็นการอวตารคู่กับพระกฤษณะ

๑๐. กัลกยาวตาร หรือ กัลกิยาวตาร (อวตารเป็นมนุษย์ผู้ขี่ม้าขาว หรือ กัลกี) เป็นอวตารที่ยังไม่เกิดขึ้น
แต่เป็นการทำนายอนาคตไว้ว่า ในยามที่เป็นปลายแห่งกลียุค ที่ที่เมื่อผู้คนไม่รู้จักธรรมะ
ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป โลกทั้งโลกต้องเผชิญกับยุคเข็ญไปทุกหย่อมหญ้า
จะมีบุรุษขี่ม้าปรากฏตัวขึ้นเพื่อปัดเป่าความทุกข์ยาก และนำธรรมะกลับมาสู่มวลมนุษย์อีกครั้งหนึ่ง

สำหรับเรื่องรามเกียรติ์ ของไทยนั้น มีมาแต่สมัยอยุธยา ในสมัยกรุงธนบุรี สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี
ได้ทรงพระราชนิพนธ์สำหรับให้ละครหลวงเล่น แต่มีอยู่ไม่ครบ
ต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ
ได้ทรงพระราชนิพนธ์ขึ้นเพื่อรวบรวมเรื่องรามเกียรติ์ ซึ่งมีมาแต่เดิมให้ครบถ้วน สมบูรณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ

ต่อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้าฯ ได้ทรงพระราชนิพนธ์เพื่อใช้เล่นละคร
จึงมิได้ทรงพระราชนิพนธ์ใหม่ทั้งเรื่อง ทรงเลือกเฉพาะตอนที่จะนำมาแสดงละครได้เท่านั้น
บางตอนทรงพระราชนิพนธ์เอง บางตอนก็โปรดเกล้าฯ ให้สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ
และกรมหมื่นกวีพจน์สุปรีชา ตรวจชำระและจัดพิมพ์ในงานพระราชกุศลฉลองพระตำหนักจิตรดารโหฐาน
เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๖ และทรงพระราชนิพนธ์คำนำไว้ว่าเป็นหนังสือที่อ่านไม่เบื่อ
เป็นภาษาไทยที่ดี และเป็นหนังสือสำคัญของชาติ

จนในสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้า
ทรงพระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์
โดยดัดแปลงจากพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้าฯ เพื่อใช้ในการเล่นโขน
ซึ่งจะมีอยู่เพียงบางตอนที่คัดเลือกไว้เท่านั้น เช่น
ตอนนางลอย ตอนหักคอช้างเอราวัณ ตอนสีดาลุยไฟ เป็นต้น
รามเกียรติ์เป็นวรรณคดีที่สำคัญของไทย เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย
เนื้อเรื่องและสำนวนกลอน ในเรื่องรามเกียรติ์มีความไพเราะ
มีคติสอนและแง่คิดในด้านต่าง ๆ อยู่เป็นอันมาก สอดแทรกเอาไว้ตลอดทั้งเรื่อง

ซึ่งในลำดับถัดไปจะเล่าเรื่องรามเกียรติ์ให้ฟังกัน....
เป็นมหากาพย์ทีเดียวเชียว.....