Bloggang.com : Neinmom : ++นีนน์หายเปื่อยอ่ะยัง++

++นีนน์หายเปื่อยอ่ะยัง++

หายหนาหายตาจากบลอคๆ ไปหลายวันเพราะชีวิต ยุ่งเหยิงมากๆ
ไหนจะนีนน์ป่งวยจนเปื่อย แม่ครับเองก้อไม่สบาย แล้วไหนจะยายครับไปผ่าจมูกอีก
ต้องไปกลับรพ. กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมืดดึกดื่นจนไม่สามารถหาเวลามาลงบลอคได้เลย
เมื่อวันพูธเป้นคิวที่แม่ครับตกลงกลับพ่อครับว่าจะเป็นคนไปรับนีนน์เอง รับมาที่บ.แม่ครับ

ตอนไปรับนู๋เห็นแม่ครับดีใจใหญ่ร้องไห้นิดๆ ไม่รู้ว่าดีใจจนน้ำตาใหลอ่ะเปล่า
แม่ครับพานู๋นั่งแท๊กซี่กลับมากัน3คนน้าเปิ้ลไปเป็นเพื่อนแม่รับมู๋นีนน์กลับมาด้วย
เกงานกันไปทั้งคู่ ถ้าตกงงานนี่ แม่จะเอาอะไรไปเลี้ยงหน้าเปิ้ลได้ละนั่นชวนน้องไปเสียคนซะงั้น
นีนน์ตื่นตาตื่นใจมองนั้นมองนี่ พูดอะไรก็ไม่รู้มาตลอดทางจนมาถึงที่ทำงานแม่ครับ
นู๋ก็ซุกซนไปทั่วบ.แม่ครับเลย คนที่นี่เอ็นดูนู๋มากๆ มีป้าๆ น้าๆ บอกมแครับว่า มาคราวนี้นีนน์ดีขึ้น
ไม่กลัวคน ไม่ติดแม่ กล้าที่จะเดินไปทางนั้นทางนี้ด้วยตัวเองด้วยไม่ต้องดึงแม่ไปด้วย
คงเพราะนีนน์ไปโรงเรียน น่าจะมีส่วนบ้าง แม่ครับดีใจจังที่นีนน์ดีขึ้นในสายตาคนอื่น

วันนั้นดูนู๋มีความสุขสนุกสนานมากๆ เย็นๆมาพอครับมารับเรากลับบ้านไปหายายครับที่รพ.
ยายครับผ่าออกมาแล้วหน้าตาบวมเชียว คงเพราะผ่าใหญ่กว่าครั้งอื่นๆ นีนน์เป็นห่วงยายครับ
เดินป้วนเปี้ยนไปๆ มาๆ อยู่รอบๆ เตียง พอแม่ครับบอกไปโอ๋ๆ ยายนีนน์ก็ไปจับมือยายบีบ
ช่วงที่แม่ครับลงไปหาหมอเพราะเป้นหวัดก็จะติดนู๋ พอ่ครับบอกว่าลุงหมอแวะมาดูยายครับ
เจ้ามู๋นีนน์ร้องไห้โวยวายใหญ่เลยตอนที่ลุงหมอไปจับยายคงจะห่วงยายครับ จนพ่อครับต้องอุ้มไปดูใกล้ๆ
นั่นแหละนู๋ถึงได้หยุดโวยวาย เฮ้อ กว่าเราจะกลับถึงบ้านก็เกือบสามทุ่ม ด้วยอาการเดี้ยงของแม่ครับ

ขอบ่นเรื่องรพ.กะหมอก่อน จากเรื่องยาแก้อักเสบของมู๋นีนน์ ป้าหมอประจำของนู๋โทรมาไถ่ถามอาการ
แล้วก็บอกให้กินยาเพิ่มบางตัว แล้วพอแม่คุยถึงป้าหมอที่จ่ายยามา ป้าหมอเลยบอกเดี๋ยวจะให้พยาบาล
ช่วยดูให้ว่ามันยังไงเพราะว่าจริงๆ น่าจะแจ้งให้คนไข้ทราบถึงผลข้างเคียงถึงจะถูก
สักพัก ป้าหมอที่จ่ายยาให้นีนน์โทรมาเองเลย เหมือนจะขอโทษ แต่คำแรกที่ถามหมอถามคุณแม่แล้วนะค่ะ
ว่าน้องท้องผูกหรือเปล่าใช่ค่ะคุณหมอถาม แต่คุณหมอไม่ได้บอกนี่ค่ะว่าจะมีอาการข้างเคียง หมอก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหาสำหรับเด็กที่ท้องผูกก็เลยไม่ได้พูดต่อ
อืมคงให้แม่ครับคิดเอาเอง แล้วแกก็พูดต่อว่า
นี่ไม่รู้ว่าเพราะผลข้างเคียงของยาหรือว่าน้องท้องเสียเอง ป๊าด ป้าหมอค่ะ ไม่โทรมาขอโทษซะยังดีกว่าไหมค่ะพูดจาแบบนี้
แม่ครับบอกว่าน่าดูประวัติน้องนะค่ะ จะได้เห็นว่าเค้ามีประวัติเรื่องท้องผูก ไม่ใช่คนท้องเสียง่ายๆ
แกก็พูดวกไปวนมาเรื่องยากับคนท้องผูก แม่ครับเริ่มรำคาญแกคงฟังออกเลยบอก “ถ้าไงคิดว่าผลมาจากยา
หมอก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ” “ค่ะ” จบกันไป ขึ้นแบลคลิสต์หมอที่จะไม่รักษาเป็นคนต่อไป จบกัน
ต่อที่หมอขอแม่ครับขอบ่นหน่อย แพงมั่กๆ แค่ไปรักษาเป็นหวัด รอหมอตรวจเกือบ10นาที
เข้าไปหาหมอไม่ถึง 3 นาที ออกมาจ่ายเงิน รออีก10นาที สุดยอดแล้วพอมาจ่ายเงินเจอค่าหมอขอย้ำว่าค่าหมอ
อย่างเดียวยังไม่รวมค่าพยาบาลและอื่นๆใดๆ ทั้งสิ้น 400 บาทขาดตัว พูดได้ประโยคเดียวว่าแพงมั่กๆ
แพงกว่าค่ายาที่ได้มากินอีก เหอะๆ

วันพฤหัสวันนี้พ่อครับแม่ครับต้องตื่นกันแต่เช้าเพื่อจะจัดการกะมู๋นีนน์ เริ่มจากแม่ครับลงไปทำข้าวมาป้อนนู๋
แล้วก้อให้พ่อครับตื่นมาอาบน้ำก่อนเลย จากนั้นเป็นหน้าที่แม่ครับปลุกนีนน์ตื่นมาอาบน้ำ
แล้วก็ดตัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนั้นเป็นวันที่แม่ครับพ่อครับต้องเอานีนน์ไปส่งที่รร.แต่เช้าเลย
นีนน์ร้องไห้ใหญ่เลย แต่ก็ยอมไปหาคุณครูที่มารับแต่โดยดี แม่ครับขึ้นรถหน้าตาไม่ดี
พ่อครับหันมามองทีแล้วก็บอกเอาน่าลูกไปรร.นะไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
แง๊!! แม่ครับว่าถ้าให้แม่ครับป็นคนมาส่งทุกวันแม่ครับทำใจไม่ได้แน่ ๆ
ปรากฏว่าบ่ายวันนั้น พ่อครับเป็นคนมารับนีนน์ไป แล้วก็พาไปที่ออฟิตพ่อครับ
พ่อครับบอกกว่านีนน์ดูหนุกๆนานๆไงไม่รู้ แถมยังหม่ำข้าวผัดพ่อครับอย่างเอร็ดอร่อย
อิอิ เย็นมา 2 พ่อลูกก้อนั่งรถกันมารับแม่ อย่าพึ่งแปลกใจกันนะจ๊ะว่านีนน์ไม่ซนนั่งเฉยๆ ได้ไง
ที่ไหนได้ พ่อครับเดการ์ตูนให้นีนน์ดูจากมือถือเครื่องน้อย นีนน์ก็โวยวายบ้างเป็นระยะ
แต่ก็มาถึงอย่างสวัสดิภาพทั้งพ่อทั้งลูก พอมาเจอมแม่ครับนีนน์ก้อเด้งจากคาร์ซีทมานั่งในอ้อมกอดแม่ทันทีเลย
เย็นนั้นไปหายายครับกว่าจะกลับถึงบ้านเกือบสามทุ่ม นีนน์สลบมาตั้งแต่อยู่ในรถเลย

เช้าวันศุกร์ นีนน์งอแงง๋องแง๋งๆ แม่ครับก็ถามพ่อครับว่านีนน์ตัวร้อนไหม พ่อครับว่าไหม หาว่าแม่ครับอุปทาน
แง๊ ไม่ได้อุปทานนะ ก็รู้สึกอ่ะ แต่รู้สึกบ่อยๆ จนพ่อครับไม่เชื่อ นีนน์งอแงมากเป็นพิเศษจนแม่ครับคิดว่า
จะเอายังไงกับลูกดีนะเลยคิดว่าถ้าวันนี้เอาไปโรงเรียนสงสัยไม่รอด เลยถามว่าจะไปที่ทำงานแม่ครับไหม
นีนน์บอกไป ถ้าไปนู๋ต้องหยุดงอแงก่อนนะ นีนน์พยักหน้าหงึกๆ แต่ยังคงร้องไห้ต่อไป คาดว่าจะไม่สบายตัว
แม่ครับก็หานั่นหานี่ให้นีนน์หม่ำไปเพราะกลัวว่านีนน์จะหิว ระหว่างทางจากบ้านเราไปที่ทำงานแม่ครับไม่ไกลมากนัก มีแหวะระหว่างทาง
โดนบ่นไปตามระเบียบพัก เอ๊ยไม่ใช่ตามระเบียบพ่อครับ

แม่ครับคิดว่านีนน์ไม่เป็นอะไรมากเพราะไม่งอแงแล้วก็เล่นนั่นเล่นนี่ไปตามเรื่องยังถามว่าจะไปดูน้ำพุไหมครับ
นีนน์บอกว่าไป เราก็ไปเรื่อย พอไปถึงตึกแม่ครับเท่านั้นแหละ นีนน์เอ๊ยนีนน์ อยู่ดีๆ ลูกก้ออาเจียนออกมา
หมดกัน เลอะทั้งแม่ครับทั้งนู๋เลย ฤกษ์ไม่ดีแม่ครับเลยคิดว่าหยุดงานซักวันท่าจะดีเพราะนีนน์ดูไม่ไหวเลย
แค่พอจะกลับบ้านยังไม่ถึงไหนดี ลูกก้อหลับ ดูแล้วน่าสงสารมากๆ

แม่ครับกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เปลี่ยนแผนพานู๋ไปโรงพยาบาลแทน พอดีกลับที่ยายครับโทรมาว่ากลับบ้านได้
แล้วหมอให้กลับก็เลยพานู๋ไปหาป้าหมอประจำตัวของลูก ถ้าไม่เจอแม่ครับคงกลุ้มว่าจะเจอหมอคนไหนอีก ตอนนี้กลัวไปหมด
ไม่รู้จะเอายังไงกะหมอคนไหนดีเอาหมอประจำดีที่สุด พอป้าหมอตรวจนู๋ก็เลยรู้ว่าเป็นหวัดซ้ำกับของเดิม
แง๊!! คาดว่าติดแม่แหง ที่อาเจียนออกมาเพราะว่าคอเป็นผื่นเลยระคายคอทำให้อาเจียนออกมาซะงั้น
ไม่ให้ยาแก้อักเสบแล้วเพราะว่าป้าหมอบอกว่านีนน์กินยาแก้อักเสบเยอะเหลือเกินสัปดาห์ที่ผ่านมา
กินยาตัวเก่าให้หมดไปดีกว่า ว่าแล้วก็จัดแจงสั่งยาแก้ภูมิแพ้ ยาขยายหลอดลม พร้อมกับให้แม่คอยดูเรื่องไข้ไม่ให้ขึ้นสูงถ้ามีไข้ก็ให้กินยาลดไข้แม่ครับกลับมา ให้ยานู๋ตลอดก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ไข้กินยาก็ลด หมอสักพักก็มาอีก แง๊เศร้าอ่ะ ไม่ชอบเลยไม่อยากเห็นลูกป่วย แต่ลูกป่วยไม่ได้หมายความว่าลูกซึมเศร้านะค่ะ

ยังเหมือนเดิม ซนและดื้อรักษาคอนเซปต์ของตัวเองได้ดีมากๆ ไม่รู้จะเป็นแผนไม่อยากไปโรงเรียนด้วยอ่ะเปล่า
พรุ่งนี้มาต่อ เรื่องไปเดินเที่ยวงานโอทอปที่เมืองทองกับกิจกรรมที่โรงเรียนประจำสัปดาห์นี้กันจ๊ะ....