* ~ *แ อ ด มิ ท * ~ * ประสบการณ์ที่ถูกยัดเยียด ไม่อยากจดจำ -_-"
คืนวันศุกร์ที่ 10 ตุลา 51 หวานหวานนอนหลับอยู่ดีดี ก็ตื่นขึ้นมาลุกขึ้นนั่งแล้วก็ อาเจียนออกมาเต็มที่นอน จนมี๊อ้อยต้องเช็ดตัวให้กลางดึก แล้วก็อุ้มไปนอนที่นอนมี๊อ้อยแทน ทั้งๆที่ ช่วงกลางวันและหัวค่ำก็ปกติดี ยังเล่นซนสนุกอยู่เลยนะลูก ..
เช้าวันเสาร์ที่ 11 ตุลา 51 ช่วงเช้าตื่นมาก็เหมือนเดิม หวานหวานอาบน้ำได้ ไม่ได้มีไข้ แล้วยังมีกิจวัตรที่ต้องไปส่งพ่อหนุ่มที่รถ เพื่อไปทำงาน ก็ยังร่าเริงดี ยังเล่นกรี๊ดกร๊าด แต่พอช่วงสายๆ ประมาณ 9-10 โมงเช้า คุณยายหวานโทรมาบอกมี๊อ้อยว่า หวานหวานมีไข้นะลูก แล้วก็อาเจียนด้วย .. ให้มี๊อ้อยกลับบ้านเร็วๆ มาดูหวานหวานหน่อย
มี๊อ้อยกลับมาถึงบ้านประมาณ เที่ยงครึ่ง เห็นหวานหวานนอนซม ครึ่งหลับครึ่งตื่น นั่งดูหวานหวานจนน้ำตาซึม อุ้มหวานหวานไป รพ. แล้วก็โทรเรียกพ่อหนุ่ม ให้มาเจอกันที่ รพ.
มาถึง พี่พยาบาลรีบจับไปให้ยาแก้ตัวร้อน และเช็ดตัว ยังไม่ได้ยื่นบัตร และชั่ง นน. ด้วยซ้ำ แซงคิวคนอื่นๆ หาหมอก่อนอีกตะหาก พี่พยาบาลเช็ดตัวหวานหวาน ท่าทางอย่างกับว่า กำลังซักกางเกงยีนส์เลยลูก มี๊อ้อยสงส่รหนูจัง อุ้มหนูตลอดเวลา ..
พอไปพบคุณหมอ เข้าไปในห้อง อ้าววว !! เจอคุณลุงหมอผู้ชาย ไม่ใช่คุณป้าหมอของหวานหวาน มี๊อ้อยถอยหลังออกมาก่อน แล้วก็หันหลังไปถามพี่พยาบาล นี่ไม่ใช่คุณหมอของน้องนะคะ พี่พยาบาลบอกว่า ตอนนี้คุณหมออกเวรค่ะ เหลือคุณหมอรุ่งโรจน์ท่านเดียวค่ะคุณแม่ ..
คุณลุงหมอเอาหูฟัง มาจิ้มๆ ที่หน้าอก และหลังของหวานหวาน 2-3 ที ค่ะลูก แล้วก็พูดจาภาษาหมอ ซึ่งคนบัญชีอย่างมี๊อ้อย ฟังไม่ออก รู้แค่คำเดียวว่า แอดมิท .. พอได้ยินคำว่า แอดมิท ใจหายวาบบบบบ ...
น้ำตาคน 2 คน ณ ห้อง 634 หวานหวานกรีดร้องลั่น เพราะโดนพี่พยาบาลเจาะเลือด และให้น้ำเกลือ พี่พยาบาลเจาะพลาดครั้งแรก ที่มือซ้ายของหวานหวาน มี๊อ้อยโกรธสุดแรง แต่ต้องควบคุมอารมณ์ไว้
พี่พยาบาล : จับแน่นๆ หน่อย เข็มจะหัก มี๊อ้อย : ( คิดในใจ เมื่อไรจะเสร็จ หวานหวานร้องน่าสงสารจัง ) พี่พยาบาล : ไม่ได้หรอ มันงอแล้ว มี๊อ้อย : มีอะไรคะ พี่พยาบาล : .......... มี๊อ้อย : คุณคะ .. เป็นไรคะ น้องร้องใหญ่แล้ว ยังไม่ได้เหรอ คุณชำนาญรึปล่าว !! ????? พี่พยาบาล : ขอเปลี่ยนมือนะคะ คุณแม่ .. ( พูดเสียงอ่อยๆ) มี๊อ้อย : จะทำไรก็รีบตัดสินใจนะคะ เกิดไนขึ้นก็ไม่บอก งั้นคุณไม่ต้องจับ ชั้นจับเอง เบามือด้วยนะคะ พี่พยาบาล : ค่ะ ค่ะ
โห .. พอมี๊อ้อยจับหวานหวานให้พี่พยาบาล ลงเข็มใหม่ เพิ่งจะรู้ว่า หวานหวานแรงมหาศาลจริงๆ .. กว่าจะได้น้ำเกลือ หวานหวานของมี๊อ้อยเจ็บตัว 2 รอบ ระหว่างนั้นมี๊อ้อยไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มกำลังทำอะไรอยู่ เพราะไม่ได้สนใจใคร นอกจากหวานหวานเท่านั้น
พ่อหนุ่มขี้แง ค่ะลูก เดินน้ำตาไหล ออกไปที่ระเบียงแล้ว ไม่อยากเห็นหวานหวานเจ็บค่ะ ถ้าเจ็บแทนได้ หวานหวานคงไม่ต้องร้องไห้ ถึงขนาดนี้ พ่อหนุ่มรัก หวานหวานมากนะคะลูก...
อาการของหวานหวาน - อาเจียน - ท้องเดิน ถ่ายเป็นน้ำ poko ก็เอาไม่อยู่ เวลาถ่ายจะรั่วออกมาข้างนอก - ซึม - ไข้ขึ้นสูง อยู่ที่ 39 - 40 องศา ตลอดเวลา - ไม่ให้ใครอุ้ม นอกจากมี๊อ้อย กับ พ่อหนุ่ม
คุณหมอบอกว่า หวานหวานเป็นไวรัสลงกระเพาะ เจ้าไวรัสตัวนี้มากับอากาศ
ตอนนี้หวานหวานอาการดีขึ้นนะคะ .. แต่ยังคงมีไข้อยู่บ้าง ไม่มีอาเจียนแล้ว ท้องยังเสียอยู่ คุณลุงหมอบอกว่า หวานหวานจะต้องไม่มีไข้ 24 ชม. ติดต่อกัน จึงจะคิดเรื่องกลับบ้าน
ช่วงนี้ .. หวานหวานเรียก แม่ ได้ชัดขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ วันๆ ก็เรียกแต่ แม่ แม่ แม่ มี๊อ้อยรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้นในบัดดล .. แถมหวานหวานยังเกาะเป็นลูกลิง จะอยู่บนหน้าอกมี๊อ้อยตลอดเวลา จะให้พ่อหนุ่มกับมี๊อ้อยอุ้มเท่านั้น ไม่เอาใคร
หวานหวานหายป่วยเร็วๆ นะคะลูก หวานหวานของมี๊อ้อยยิ่งเหี่ยวๆ อยู่ ตอนนี้น้ำหนักเหลือแค่ 7.3 กก. เองค่ะ
ถ้าหวานหวานยังไม่ดีขึ้น วันนี้มี๊อ้อยเสร็จงาน จะย้ายหวานหวานไปที่ BNH พบคุณหมอสุธีรา ตามคำแนะนำของคุณป้าแพร นะคะ ..
15 ตุลา 51 หวานหวานอาการดีขึ้นแล้วค่ะ ได้กลับบ้านแล้ว เมื่อวานมี๊อ้อยรีบทำงาน แล้วกลับไปหาหวานหวาน เห้นว่า poko หวานหวานใกล้จะหมดแล้ว ก็เลยลงมาซื้อที่ใต้ตึกที่หวานหวานอยู่ .. เดินไปเดินมา เจอร้านขายของเด็ก แวะเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้ อิอิ ได้กางเกงต๊ะหาน มาให้หวานวานใส่เท่เท่ อยู่กะบ้านเนอะ ซื้อเสร็จเดินขึ้นไปหาหวานหวานเฉยเลย ลืม poko
Create Date : 14 ตุลาคม 2551 |
|
32 comments |
Last Update : 15 ตุลาคม 2551 11:22:35 น. |
Counter : 777 Pageviews. |
|
|
|
โถ ....