เจ้าหญิงเม็ดทราย / อัญชรีย์   จำนวน 331 หน้า

สนพ.แจ่มใส   ราคา 219 บาท

โปรยปกหลัง

อยู่ดีๆ ก็ต้องมาเป็นคุณแม่รับจ้างเลี้ยงลูกให้คนอื่น เห็นแก่ยัยหนูโมจินะเนี่ย ไม่อยากให้แกเกิดมากำพร้าแม่ ส่วนค่าจ้างสองล้านนั่นน่ะ เชอะ คนอย่างยัยกชไม่สนหรอก  (ซะเมื่อไหร่) สองล้านบาทแลกกับการรับสมอ้างเป็นแม่เด็ก...คุ้มจะตาย แต่ไอ้ความลับที่แถมมาด้วยนี่สิ อาจทำฉันถึงตายได้ อุ๊บส์...ไม่ได้ ยังไงก็บอกใครไม่ได้จริงๆ ไม่อย่างนั้น ทุกอย่างที่อุตส่าห์ทำมาก็สูญเปล่าน่ะสิ!!!
..........

ผู้หญิงอะไรหน้าตาน่าเกลียด...เอิ่ม...งั้นๆ
แล้วยังตัดผมหน้าม้าทื่อๆ อีก แต่งตัวก็สุดเชย
แต่ทำไมลูกสาวถึงได้น่ารักขนาดนี้ ไม่เห็นมีเค้าแม่ซักกะนิด
ที่สำคัญผมรู้สึกถูกชะตากับยัยหนูเอามากๆ เลย
ก็แหม...เด็กอะไรน่ารัก แถมยังไม่กลัวคนแปลกหน้าอีก
แต่ก็นะ ความลับไม่มีในโลก ทำให้ผมได้รู้จักธาตุแท้ของเธอ
ผู้หญิงที่สร้างภาพว่าตัวเองเป็นแม่ที่ดี ที่แท้ก็มีเจตนาร้ายแอบแฝง...อย่างนี้ต้องจัดการให้รู้สึก!!!

เล่าเรื่องเพิ่มเอง...

"กชนิภา (กช) "  กำพร้าพ่อ ถูกแม่ทิ้ง ต้องฝ่าฟันชีวิตตั้งแต่เด็ก  มีเพียง "จิรพัส (จี) " เพื่อนนักศึกษาที่เธอแอบหลงรัก คอยจ้างเธอทำโน่นทำนี่ (หรือเรียกว่าเบ๊ดีๆนี่เอง) ทำให้เธอมีรายได้เพิ่มมากขึ้น  จวบจนรู้จักกันจนปีที่ 7  กชนิภาก็ตัดใจจากผู้ชายเฮงซวยอย่างจิรพัสได้อย่างถาวร เพราะเขาจ้างเธอให้เลี้ยงลูกสาวที่เกิดที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ (กับนักศึกษาสาวสวย)    เนื่องจากจิรพัสต้องแต่งงานกับคุณหนูตระกูลไฮโซ 

กชนิภารับเลี้ยงดู "โมจิ" ด้วยค่าจ้างสองล้านบาท  เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดา ใส่แว่น แต่งตัวเชยๆ (จะแต่งสวยทำไม มันเปลื๊องงงง) แต่ถึงกระนั้นเธอก็รักโมจิอย่างสุดสวาทขาดดิ้นและเลี้ยงดูหนูน้อยเป็นอย่างดี  จนกระทั่งกชนิภาได้พบกับ "คิรากร (คี)" ที่อยู่คอนโดเดียวกับเธอ ชายหนุ่มคุ้นเคยและถูกชะตากับโมจิน้อยอย่างรวดเร็ว เมื่อกชนิภาต้องไปเจอเพื่อนเก่าที่เชียงใหม่และหาคนฝากเลี้ยงหนูโมจิไม่ได้ เธอเลยต้องหอบหนูน้อยไปด้วย แต่เธออายเพื่อนที่มีลูกแต่กลับไม่มีพ่อ เมื่อเจอคิกรากรโดยบังเอิญเธอจึงขอร้องให้เขาช่วยแสดงตัวเป็นพ่อของโมจิ  โดยที่เธอปดคิรากรไปว่าเธอเป็นเมียเก็บทั้งยังอ้อนวอนให้เขาสงสาร

" ท่าทางของคุณ...ดูไม่ออกเลยว่าเป็นประเภท...เมียเก็บ" (คิรากรคงช็อคไปแล้ว ฮา)

" มันก็จริง ปกติเมียเก็บต้องสวยๆ ใช่ไหมล่ะ"

" อืม แบบว่านึกหน้าเมียหลวงไม่ออกเลย " ( 555 พี่คีตรงไปป่าวเนี่ย )

เหตุการณ์ยิ่งชุลมุน เมื่อคิรากรรู้ว่าจิรพัสซึ่งมีฐานะเป็นน้องของเขา  เป็นพ่อของโมจิและเข้าใจว่ากชนิภาเป็นเมียเก็บของจิรพัส ทั้งๆที่จิรพัสแต่งงานแล้วกับอดีตคนรักของเขา เพื่อประคองชีวิตสมรสและรักษาธุรกิจของครอบครัว (เนื่องจากครอบครัวของภรรยาจิรพัสเป็นผู้ให้กู้รายใหญ่ของกิจการในครอบครัวเขา)   คิรากรตั้งใจกันน้องชายตัวเองจากกชนิภา จึงจ้างเธอให้แต่งงานปลอมๆกับเขาและรับโมจิเป็นลูกตัวเอง (นางเอกรับทรัพย์อีกแล้ว )  

แม้ไม่มีการจดทะเบียน ไม่มีการจัดงาน  แต่กชนิภาก็ต้องเลยตามเลยเพราะเห็นว่าการที่โมจิมีพ่อดีๆซักคนย่อมดีกว่าถูกทิ้งๆขว้างๆเช่นนี้  คิรากรตั้งใจว่าหลังจากเรื่องยุ่งๆจบลงเขาก็แค่เลิกกับกชนิภาและเป็นพ่อหนูน้อยโมจิเต็มตัว  ด้านจิรพัสที่ผูกพันกับกชนิภามานาน  รู้สึกไม่พอใจและหวงก้างจึงคอยปั่นป่วนและเข้าใกล้กชนิภา  ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้กับคิรากร เมื่อความจริงเปิดเผยว่ากชนิภาเป็นเพียงคุณแม่รับจ้าง เธอจะทำอย่างไรกับหัวใจที่หลงรักคิรากรไปแล้ว เพราะในสายตาของเขา เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่ไร้ศักดิ์ศรี ขี้โกหก แถมยังเห็นแก่เงินอีกด้วย   

ความรู้สึกหลังอ่าน...

เรื่องนี้อ่านมานานแล้วค่ะ ชอบมากด้วยค่ะ แม้มุขจะน้ำเน่า แต่เนื้อเรื่องก็สนุกดี จขบ.ฮากับความงกของนางเอกมาก ด้วยเพราะนางเอกเป็นคนไม่มีญาติและฐานะไม่ดี ทำให้ต้องต่อสู้ดิ้นรนด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ เรื่องนี้นางเอกจะหน้าตาธรรมดา แต่งตัวเชยๆ โทรมๆ เพราะนางเอกขี้เหนียวค่ะ ไม่ยอมแต่งตัวและดูแลตัวเอง เรียกว่าในช่วงต้นๆพระเอกยังว่านางเอกเรื่องทรงผมกับการแต่งตัวเลย (แต่กชนิภาไม่แคร์อยู่แล้ว ^^)  แถมตอนที่แต่งงานหลอกๆกับพระเอก พอพี่คีพากชนิภาไปหาป้าของเขา ก็โดนว่าๆให้เงินให้ทองเมียใช้บ้างหรือเปล่า (เพราะนางเอกโทรมมากในขณะที่พระเอกหล่อมาก 5555 ) แต่ตอนหลังพอนางเอกต้องออกงานกับพระเอก มีต้องพบปะผู้คนบ้าง กชนิภาก็ไปชุบตัว ออกมาดูดีกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่ได้ถึงกับปิ๊งเหมือนนางเอกในนิยายทั่วไปเท่าไร

เมื่อทั้งคู่มาอยู่ด้วยกัน ก็ไม่ได้สปาร์คกันทันทีทันใดนะคะ เพราะคิรากรยังเข้าใจว่ากชนิภาเป็นภรรยาน้องชาย ก็ได้แต่ใช้ชีวิตร่วมกัน เราว่าช่วงนี้เป็นช่วงซึมซับความเป็นตัวตนของกันและกัน คิรากรเคยมีแฟนแต่สวยอึ๋มกระชากใจ จะให้มาชอบนางเอกทันทีเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ส่วนกชนิภานี่เธอจะชินกับการโดนจีรพัสดูถูกและกดขี่มาก่อน   เธอจึงมักดูถูกตัวเอง ทำให้ไม่ได้คิดอะไรกับพระเอกที่ทั้งหล่อและรวย เพราะมั่นใจว่าพระเอกไม่มีทางรักเธอตอบแน่ๆ ขนาดพระเอกพาแฟนเก่าจากเมืองนอกมาอยู่ด้วย เรียกว่าแฟนเก่าพระเอกเอ็กซ์และเซ็กซี่มาก นางเอกนี่เปิดทางให้พระเอกกับแฟนเก่าตลอด แถมยังชอบแอบมองแฟนเก่าพระเอกอีกเวลาเธอแต่งตัวเซ็กซี่ 5555

นอกจากเรื่องลับลวงพรางของนางเอกแล้ว เนื้อเรื่องก็จะเป็นการเล่าถึงชีวิตนางเอกเป็นหลักค่ะ การได้พบเจอแม่ที่จากกันไป  เจอเพื่อนใหม่ ซึ่งบุคคลเหล่านั้นจะมีอิทธิพลและเป็นจุดหักเหของชีวิตนางเอกในอนาคต  อ่านแล้วชอบนางเอกนะคะ ในขณะที่พี่คีชอบว่านางเอกยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของคนอื่น แต่เราว่าเธอเป็นคนมีน้ำใจ และมีนิสัยที่น่าคบหา เป็นคนใจเย็น ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงเธอจะเป็นคนยอมลงให้ แม้พระเอกจะมองว่าเธอเห็นแก่เงิน แต่ในความคิดเรา แม้เธอจะรับเงินแต่เธอก็เลี้ยงโมจิอย่างเต็มที่ (แม้บางทีจะมีเผลอบ้างก็เหอะ เพราะความจริงนางเอกก็ยังไม่เคยมีลูกจริงๆนี่นา)  ตอนไปอยู่กับคิรากรเธอก็ดูแลพระเอกอย่างดี จขบ.ว่านางเอกเป็นผู้หญิงประเภทมองผ่านๆก็ผ่านไปเลยอ่ะค่ะ 555 แต่ถ้าอยู่ด้วยจะรู้สึกสบายใจ เรียกว่าเป็นพวกสวยลึก (คือต้องมองให้ลึ๊กกกกกกกกกกกเข้าไปเห็นตัวตนที่แท้จริงภายในนั่นเอง  ) เราว่าพระเอกก็รักนางเอกตรงนี้นี่แหละ >///<

อ่านจบ เรื่องนี้เป็นนิยายรักออกแนวฮาๆค่ะ อ่านไปก็ขำไป บางมุมก็ซึ้งๆ  กว่าพระนางจะรักกันก็ปาไปท้ายๆเรื่องแล้วค่ะ แต่คู่นี้ออกแนวรักซึมลึก แม้สุดท้ายที่พี่คีรู้ความจริงจะโกรธนางเอกมากๆๆๆๆก็ตาม (เวลาโกรธนี่พี่คีก็ปากร้ายไม่เบา)  แต่ไม่ทันการซะแล้ว เพราะพี่คีเริ่มรักนางเอกเข้าแล้ว อิอิ เมื่อความจริงก็ปรากฎว่านางเอกไม่ได้เป็นภรรยาน้องชาย พระเอกก็สับสนว่าจะรักหรือจะเกลียดดี (หรือไม่ก็งงตัวเองอยู่ว่าไปรักผู้หญิงหน้าตาบ้านๆแบบนี้ได้ไง 555 ) โชคดีที่มีหนึ่งคนยอมเปิดใจตัวเอง (ลองทายดูว่าใครค่ะ) เรื่องนี้ชอบทั้งพระเอกนางเอกนะคะ อ่านจบจขบ.ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  มีความสุข เพราะสุดท้าย....เจ้าหญิงเม็ดทรายกับเจ้าชายขี้รำคาญก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป (555 แอบแซวค่ะ เราว่าพี่คีเป็นคนขี้รำคาญค่ะ แนวชอบอยู่เงียบๆไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย แต่นางเอกชอบยุ่งและหาเรื่องป่วนพี่คีตลอดเลย  )

ปล.ใครอยากรู้ว่าคู่นี้จะมีลูกสาวหรือลูกชาย ชื่อว่าอะไร ลองตามไปอ่านในปราการรัก (ไม่) ร้ายค่ะ หมอวิน(เพื่อนหมอปั๊บ) ซึ่งเปรียบเสมือนน้องชายของพี่คี (พี่คีอุปการะหมอวินค่ะ) พาเด็กน้อยไปเที่ยวสวนสัตว์กับหมอเก๋ (นางเอกปราการรักฯ) จริงๆตอนอ่านปราการรักฯ เราก็จำไม่ได้หรอกนะคะ มานึกออกตอนอ่านอีกรอบล่าสุดนี่แหละ เผอิญมีใบ้ท้ายเล่ม  ^^