นกไร้ขา บังเอิญ ได้ไปอ่านเจอกลอนนี้มาจากบลอคของคุณฟ้าดิน //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=birdwithnolegs&month=01-2007&date=20&group=4&gblog=2 เรื่องราวของนกไร้ขา ฉันเป็นดั่งนกบินได้แต่ไร้ขา ได้แต่บินไปมาไร้จุดหมาย กระพือปีกร่อนเร่อยู่มิรู้วาย จวบวันตายจึงจะได้ลงสู่ดิน คนอื่นมองชีวิตนี้มีสีสัน ออกเดินทางทุกวันไม่จบสิ้น แต่ใจแท้ปรารถนาลงสู่ดิน มีที่กินที่นอนพักผ่อนกาย แม้เคยเจอที่พักกายอย่างใจหวัง กลับเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งไว้ไม่ได้ อาจเพราะปีกอ่อนแอเกินจับไว้ หรือเพราะใจชินในพเนจร ใช่อยากทำคนข้างหลังนั่งร้องไห้ ใช่หัวใจด้านตายไม่หนาวร้อน แม้อยากหยุดท้ายที่สุดต้องจากจร เก็บความจำครั้งก่อนไว้ในใจ *************************************** อ่านแล้วถึงกับน้ำตาคลอเบ้า มันโดนชีวิตเรามากๆ โดยเฉพาะ "แม้เคยเจอที่พักกายอย่างใจหวัง กลับเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้งไว้ไม่ได้ อาจเพราะปีกอ่อนแอเกินจับไว้ หรือเพราะใจชินในพเนจร " แสดงให้เห็นความปวดร้าวของคนที่อยากหยุดแต่ว่ามันหยุดไม่ได้ เราเข้าใจความรู้สึกนี้ดี นกไร้ขา ต้องบินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตาย เพราะว่าไม่มีขาไว้เกาะเกี่ยวที่พักพิง มันจะโดดเดี่ยวเงียบเหงาขนาดไหนนะ ความรู้สึกที่มีคนมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ไม่สามารถเลือกใครให้มาเป็นที่พักใจได้ ไม่มีใครสามารถทำลายกำแพงความเหงาในใจได้ เพราะอะไรกันนะ หัวใจเราโดดเดี่ยว หัวใจของนกไร้ขาก็คงจะโดดเดี่ยวอย่างนี้เหมือนกันซินะ ต้องขอบคุณ คุณฟ้าดินผู้เขียนกลอนบทนี้ มันซาบซึ้งและกินใจเรามาก ทำให้รู้ว่า นอกจากนกไร้ขาตัวนี้ ยังมีนกไร้ขาตัวอื่นๆ ที่ยังบินอยู่ บางตัวอาจกำลังมีความสุขที่ได้บินไม่หยุดหย่อน แต่บางตัวมันอาจอ่อนล้า ต้องการที่พักพิงเพราะว่าหมดแรงจะบินต่อไปแล้ว เฮ้ออออ เบื่อจริงๆ เลย ความเหงาเนี่ย ปล.1 เป็นครั้งแรกที่มาในโหมดเศร้า ปล.2 เวลาที่คนเราไม่รู้ว่า หัวใจต้องการอะไรกันแน่ มันสับสนอย่างนี้นี่เอง   Create Date : 03 พฤษภาคม 2551 8 comments Last Update : 3 พฤษภาคม 2551 1:06:42 น. Counter : 642 Pageviews. Share Tweet

พี่มุกจ๋า.... ออมอ่าน ออมก็เศร้านะ แต่ถ้าเปรียบออมเป็นนก ออมก็เป็นนกที่มีขา แต่ดันไม่มีที่ให้เกาะพักพิงซะนี่ ความเหงาช่างโหดร้ายยย   โดย: *~LiTtlE SpAce~* 3 พฤษภาคม 2551 1:14:26 น.

ในวันที่เราเหงา เราจะได้มีโอกาสพูดคุยกับความรู้สึกในตัวเรา บางทีความเหงามันก็มีประโยชน์ ปล. เเล้วจะบอกคุณฟ้าดินให้ ว่ามีคนติดใจฝีมือกวีคนนี้   โดย: This road is mine 3 พฤษภาคม 2551 3:17:41 น.

***หวัดดีจ้า แวะมาทักทายในวันหยุดที่อากาศดีจัง***   โดย: หน่อยอิง 3 พฤษภาคม 2551 10:18:51 น.

ขอบคุณ จ๊ะ ที่นำบทกลอนมาฝาก นกไร้ขา บินไปไร้จุดหมาย ไร้ที่เกาะเกี่ยว นกไร้ขาตัวนั้นคงคิดจะใช้ขาเกาะเกี่ยวอย่างเดียว ไม่มองในมุมอื่น ตัว ปีก หลัง ก้น สามารถพึ่งพิง พักเหนื่อยได้ ปัญหา บางครั้งคิดเองเหมือนไม่ทางแก้ไข แต่จริงๆ แล้วอาจมีทางแก้ไขมากมาย อาจจะเป็นพอเราไร้คนปรึกษา พูดคุยแลกเปลี่ยนแนวคิด มุมมอง เพราะว่าคนเราไม่สามารถรู้ไปได้ทุกเรื่องทุกอย่าง เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 3 พฤษภาคม 2551 10:32:18 น.

ฉันอาจจะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกแบบนี้เท่าไรนะ แต่ก็เป็นกำลังใจให้นกไร้ขาด้วยคน   โดย: เชอร์เบต จี๊ดด ด IP: 58.8.99.144 3 พฤษภาคม 2551 14:13:55 น.

อือ เข้าใจความรู้สึกนี้่เหมือนกันนะ แต่แก้มไม่ใช่นกไร้ขาอ่ะ แต่คงเหมือนออมอ่ะมั้ง หาที่เกาะไม่ได้ อะไรไม่รู้ งงกับตัวเองเหมือนกันช่วงนี้ เหมือนจะบ้า -*-   โดย: ยินดีเกิดปีจอ -*- IP: 125.26.189.241 3 พฤษภาคม 2551 20:29:21 น.

เรื่องนกไร้ขาได้รับแรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง Days of Being Wild ครับ ขอบคุณมากๆ ครับที่ชอบ ได้อ่านอย่างนี้แล้ว เกิดแรงใจในการแต่งกลอนบทใหม่ๆ ขึ้นมาทันทีเลย   โดย: ฟ้าดิน 9 พฤษภาคม 2551 3:33:18 น.

อย่าเศร้าไป ความเหงามามา เดี๋ยวมันก็ไป   โดย: นกหวาน IP: 124.121.72.179 1 มิถุนายน 2551 16:55:25 น.

• Bloggang.com