[Y] เหตุเกิดจาก Online 1 (ต่อ)

เวลาผมไปหาเค้า เช้าๆ เคาจะไปทำงาน ก็จะกอด + จุ๊ฟ ทีนึงส่งไปทำงาน หรือถ้าผมยงไม่ตื่นก็จะมาสะกิด ยืนรอข้างๆ ขอกอดก่อนออกจากห้องไป จากเดือน สองเดือน จนครึ่งปีผ่านไป กี่เดือนผมก็จำไม่ได้แล้วหละ ผมก็ถามเค้า เพราะอยากให้เค้าพูดจากปาก
ถามว่าไม่เคยเห็นพูดเรื่องเป็นแฟนกันเลย สรุปว่าพี่เอกคิดกับผมยังไงแน่ ผมบอกเค้าก่อนว่าผมน่ะรักพี่เอกนะ อยากให้พี่เป็นแฟนผมจริงๆ เค้านั่งนิ่ง จนผมย้ำว่าจะไม่พูดจริงๆ หรอว่าคิดยังไง บอกหน่อยได้ไหม
เค้าบอกผมว่าตอนนี้อ่ะพี่รู้สึกว่าบอยเป็นน้องคนนึงที่พี่ห่วง ตอนนี้ผมร้องไห้แล้วหละ
เค้าก็ไม่ได้สนใจมาปลอบผมนะ (ลืมบอกไปว่าผมเรียนจบจนเข้าทำงานแล้วหละ)
จบด้วยความเงียบ ผมพูดอะไรไม่ออก

จำได้ว่าเค้าเสริมอีกว่าถ้าบอยเจอใครที่ดีกว่าพี่ พี่ก็ไม่ว่าหรอกนะ บอกพี่ด้วยแล้วกัน

ก็อยู่กันไปแบบ 3 วันดี 4 วันไข้ แต่เค้าน่ะไม่ได้เลิกซั่มผมเลย
ผมรักเค้าอ่ะ นอยด์ๆ พอเค้ามากอดผมก็หายแล้ว ทุกเช้ายังเหมือนเดิมกอดก่อนออกไปทำงาน

แล้วผมก็เริ่มห่างจากเค้ามากขึ้น ด้วยงานผมเอง งานเค้าที่บอกว่ายุ่ง บอกว่าพี่สาวมานอนห้อง ผมไปหาไม่ได้ในวันที่วางไว้ในสัปดาห์นั้นๆ อย่ามาหาบ่อยนักได้ไหมพี่เหนื่อย ตอนนั้นเค้าเริ่มไม่มีอะไรกับผมแล้ว
เริ่มมีโมโหใส่ผม บอกว่ามีปัญหากับที่บ้านมา ผมหรอคิดจะตาย คิดว่าเค้ามีใครใหม่ คิดว่าจะออกมาเอง นอนร้องไห้บ้าง ร้องไห้ริมระเบียงห้องบ้าง จนรูมเมทต้องออกมาดู

พยายามคุยทางอื่นที่ไม่ได้พูดกันตรงๆ ผมหาจังหวะที่เค้าดูอารมณ์ดี ทักแชทเอ็มไป ถามอีกว่าระหว่างเรายังไง จะเป็นพี่น้องกันจริงๆ หรอ เค้าพิมพ์กลับมาเหมือนคืนนั้นที่ผมถามไปเลย
เค้าพิมพ์มาอีก ...ก็เป็นพี่น้องท้องติดกันไง ผมหละน้ำตาไหล ตอนอยู่ที่ทำงานเลย ดีนะไม่มีใครเห็น ผมทนไม่ไหว สาดข้อความใส่เค้าไปชุดใหญ่

อยู่ด้วยความสัมพันธ์คลุมเครือมาสักระยะนึง คนผมมีวิกฤติส่วนตัวผมเอง ดูท่าเค้าก็ไม่ได้สนใจผมเอล กลายเป็นนานๆ เจอกันที วันดีคืนดีก็มาจับมือบ้าง ฉวยโอกาสหอมบ้างหละ ผมหรอหน้ายักษ์นิ่งๆ แต่ไม่ได้ไปร่วมหัวจมท้ายกันเหมือนเดิมหรอกนะ ต่างคนต่างไป
มันดูเหมือนจะดีขึ้นใช่หม แต่ผมน่ะคิดถึงเค้าตลอด โทรไม่รับ ไม่มีโทรกลับ นานๆ โทรมาหาผมทีบ่านแต่ทำไมไม่โทรหาเค้าบ้าง
ผมก็ใส่เลย พี่เอกคิดกับผมแค่พี่น้องไง ผมก็เป็น้องจะอะไรนัก ดูพี่เค้านะ...ก็พี่น้องท้องติดกันไง ผมหละอยากชกหน้าจริง เค้าพูดมีหัวเราะด้วย แต่ผมมีน้ำตา

งานนี้ก็ค่อยๆ ห่างไปอีก จนผมเริ่มตัดใจได้แล้ว ผ่านไป 1 ปีที่ได้เจอกันแบบนับครั้งได้
จนผมเริ่มทำใจได้ โทรไปบอกเค้า ถ้าไม่อะไรผมก็จะตัดใจได้แล้วนะ พี่เอกมีใครใหม่ก็บอกผมด้วย ขอให้เจอคนที่ดีแล้วกัน เค้าบอกว่าเค้าก็เรื่อยๆ ไม่ได้อะไรกับใคร ที่หายไปไม่คิดถึงเค้าบ้างหรอ บางทีพี่ก็นอนร้องไห้ทำไมทำกับพี่แบบนี้ ผมตอกกลับ...ผมน่ะไม่รู้จะไปต่อได้ไหม ผมรู้มาตลอดหละว่าพี่เอกมีคนคุยด้วยเยอะ จุดเริ่มต้นของเราก็ไม่ได้จะมาเป็นแฟนกันซะเมื่อไร พี่เอกเข้าเว็บอะไรเยอะ ไหนจะแคมฟร็อกอีก พี่เอกอิสระกว่าผมนี่ไปไหนมาไหนสะดวกรถก็มี(เค้ามีรถยนต์แล้ว) จะไปหาใคร จะพาใครมา ผมไม่รู้หรอกเพราะผมไม่เห็น ผมพูดแค่ที่ผมรู้ว่าพี่เอกมคนคุยด้วยเยอะ ส่วนผมก็เป็นน้องที่พี่บอกว่าห่วงเหมือนเดิมไม่ใช่หรอ พี่เอกบอกผมว่า...ก็ค่อยให้มันเป็นไปแบบนี้หละ ถ้าพี่พร้อมพี่จะบอกเอง
จากนั้นผมก็พักใจไปเลย

Create Date : 18 ธันวาคม 2555		1 comments
Last Update : 18 ธันวาคม 2555 13:33:10 น.
Counter : 818 Pageviews.
Share Tweet