ไพบูลย์ บุตรขัน ตอน 14 หลงรักน้องนางบ้านนา

บทความในซีรีส์ ไพบูลย์ บุตรขัน ที่ผมเขียนนี้ ถึงแม้ว่าจะถุก trigger ตอนที่คุยกับ บอกอ pookpui
แต่ว่าแรงบันดาลใจอย่างมาก ที่ทำให้ผมร่ำๆ จะเขียนมานานแล้วแต่ไม่ได้เขียนสักที ก็คือเพลงนี้ครับ


น้องนางบ้านนา

โฉมเอ๋ยสะอางแม่นางท้องทุ่ง
โสภายิ่งกว่านางกรุง หมายมุ่งยลโฉมน้องนาง
บ้านนาอย่างนี้แม่ยังโสภีสล้าง
เอมอิ่มปรางดั่งนางฟ้า ลอยมาอวดโฉมลาวัณย์

สวยเอ๋ยรวงทองน่ามองลิบลิ่ว
เห็นแนวกอไผ่เป็นทิวลิบลิ่วสดสีอำพัน
ใคร่จะป่าวร้องข้าวรวงสีทองใครปั้น
มือแม่นางบอบบางนั้น กำเคียวเกี่ยวข้าวในนา

ใบข้าวคมเรียวเกี่ยวแก้มเป็นรอยเลือดย้อยนวลปราง
ยิ่งงามไม่สร่างประทับใจข้า
นางน้องบ้านนาโสภาล้ำเลิศ
เสียทีแม่เกิดห่างไกลคนมอง

หอมเอ๋ยมาลัยทั่วในแคว้นด้าว
หอมเดียวไม่เหนี่ยวใจน้าว เหมือนกลิ่นสาบสาวเนื้อทอง
ใคร่เอาความรักพี่เป็นเหมือนกำแพงป้อง
โลมประคองตระกองขวัญ  รำพันแอบน้องบ้านนา



ตอนแรกผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปหลงมนต์อะไรกับเพลงนี้ ทั้งที่จะว่าไปแล้วก็เป็นเพลงชมโฉมสาวงามธรรมดาๆ เพลงหนึ่ง มีดาษดื่นไปในเพลงไทย และเพลงลูกทุ่ง ถ้าพูดกันถึงเพลงของครูไพบูลย์เอง ก็มีเพลงชมโฉมนับร้อย
แต่พอมาพิจารณาดู สิ่งที่ทำให้เพลงนี้แตกต่างโดนใจผม คือวรรคนี้ครับ

"ใบข้าวคมเรียวเกี่ยวแก้มเป็นรอย เลือดย้อยนวลปราง ยิ่งงามไม่สร่างประทับใจข้า"

จะมีใครสักกี่คน ที่เห็นผู้หญิงถูกใบข้าวบาดเป็นแผลแล้วเอามาบรรยายว่าสวยได้
ที่จริงแล้ว ในวรรคนี้ไม่ได้แค่เห็นสาวเลือดออกแล้วติดใจหรอก นั่นออกแนว sado-masocism ไปหน่อย
วรรคนี้มันมีความหมายซ้อนอยู่เบื้องหลังอีกหลายชั้น ผมจะลองค่อยๆ ไล่ดูนะครับ เพื่อถอดความออกมา

หากเอาเนื้อเพลงมาดู จะเห็นได้ว่าการใช้คำ และการเรียบเรียงเนื้อหาในเพลงนี้งามเหลือเกิน
ลองดูท่อนนี้ "ดั่งนางฟ้าลอยมาอวดโฉมลาวัณย์" ถ้าบอกว่า "สวยเหมือนนางฟ้า" ภาพในใจเราก็จะเห็นว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก
แต่ถ้าเพิ่มน้ำหนักบอกว่า สวยเหมือนนางฟ้า "ลอยมาอวดโฉมลาวัณย์" จะได้ภาพว่าไม่ใช่แค่สวยมาก แต่สวยจนกระทั่งสมควรที่จะภาคภูมิใจในความสวย และทำให้คนอื่นกึ่งนับถือ กึ่งอิจฉาได้เลย
ไม่ใช่แค่สวย
ในบทต่อไป ยังบอกด้วยว่าเก่ง เพราะ "รวงทองน่ามองลิบลิ่ว" ที่เห็นอยู่นี้ เป็นผลงานของ "มือแม่นางบอบบางนั้น"

เหนืออื่นใด เราสามารถบอกได้ว่า ครูไพบูลย์ กำลังแสดงความคารวะอย่างยิ่งต่อชาวนา
ความสวยของน้องนางบ้านนา ไม่ได้เกิดจากสรีระร่างกาย เพราะทั้งเพลงไม่ได้เน้นไปที่ตรงนั้น แต่เน้นไปที่ความสามารถ และการทุ่มเททำงานหนัก
ครูไพบูลย์ชี้ให้เห็นว่าความงามของน้องนางบ้านนาอยู่ที่การทำงานจน "ใบข้าวคมเรียวเกี่ยวแก้มเป็นรอย" และใส่น้ำหนักเพิ่มอีกนิดว่า "เลือดย้อยนวลปราง" จึงทำให้ "ยิ่งงามไม่สร่างประทับใจข้า"
ซึ่งเป็นเนื้อหาสำคัญของเพลงนี้ ที่อยู่ในประโยคหลักของเพลง

ผมตีความได้ว่าเป็นประโยคหลัก เพราะประโยคนี้ถูกเน้นอยู่ในทำนอง มีจังหวะหยุด และเปลี่ยนคอร์ด (ใช่ป่ะ) เน้นที่จุดนี้เพื่อขยายความสำคัญ


เพลงน้องนางบ้านนาเป็นเพลงที่ครูไพบูลย์แต่งเพื่อประกอบละครวิทยุเรื่อง น้องนางบ้านนา จากคณะสิริวิธ ของคุณอุไรพรรณ วิวิธสิริ ต้นฉบับบันทึกเสียงโดย สมยศ ทัศนพันธุ์ ปี พ.ศ. 2492
ละครน้องนางบ้านนา ต่อมาสร้างเ­ป็นภาพยนตร์จอเงิน ในปี 2496 นำแสดงโดย สมบัติ เมทะนี และอรัญญา นามวงศ์ และใช้เพลงนี้เป็นเพลงประกอบภาพยนต์อยู่ (อันนี้ผมอาจจะจำคลาดเคลื่อน)

ถูกนำมาบันทึกเสียงซ้ำอีกหลายครั้ง จากหลายนักร้อง ทั้ง ปอง ปรีดา (ผมไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ ผมว่าลุงปองพาเพลงนี้ไปไม่รอด), หยาด นภาลัย (เวอร์ชั่นนี้ฟังสบายๆ ที่สุด ไม่ค่อยเค้นอารมณ์เท่าไหร่ ถ้าชอบสไตล์สบายๆ ของลุงหยาด)
และที่ทำให้เพลงนี้ดังอย่างมากในยุคหลัง คือจากเสียงของ สุเทพ วงศ์กำแหง ถึงแม้จะขาดความเป็นลูกทุ่งไปสักนิดก็ตาม แต่ก็ได้อารมณ์แปลกใหม่ไปอีกแบบ หากเทียบกับเจตนาเดิมของผู้ประพันธ์ ประหนึ่งหนุ่มกรุงที่ไปประทับใจสาวบ้านนาอย่างนั้นเลย แต่ในแง่ของการร้องแล้วไร้ที่ติ ลุงสุเทพ ร้องไว้ได้ดีจริงๆ




ในความชอบส่วนตัว ผมประทับใจเวอร์ชั่นขับร้องใหม่โดย รุ่ง สุริยา มากกว่า ตรงที่ได้บรรยากาศหนุ่มลูกทุ่งชมโฉมสาวบ้านนา ใกล้เคียงกับเนื้อหาที่ผู้ประพันธ์ต้องการสื่อสาร เป็นการบันทึกเสียงจากอัลบั้ม มนต์เพลงครูไพบูลย์ บุตรขัน ชุดที่ 2 ลำดับที่ 2 โดยบริษัทเมโทรแผ่นเสียงและเทป
ขอแทรกไว้สักนิดตรงนี้ว่า อัลบั้มชุดนี้บันทึกเสียงไม่ค่อยดีนัก ดนตรีในหลายๆ เพลงก็ขี้เหร่เหลือเกิน ถ้าไม่ใช่ว่าได้นักร้องระดับท็อปๆ ของไทย พยุงไว้ท่าทางจะแย่
แต่ว่าเพลงน้องนางบ้านนาดนตรีอลังการเหลือหลาย พอดีขณะนี้ผมไม่มีซีดีอยู่ในมือ เลยไม่รู้ว่าเจ้าของเสียงทรัมเปตในเพลงเป็นฝีมือใคร แต่นี่เป็นสเน่ห์ของเพลงนี้เลย ผมยกให้เป็นเสียงทรัมเปตที่ดีที่สุดเทียบกับหลายๆ เวอร์ชั่น แม้แต่ในต้นฉบับก็ตาม มิพักต้องไปเทียบกับเสียงดนตรีกระป๋อง พร้อมเสียงรูดหวีในเวอร์ชั่น หยาด นภาลัย
รุ่ง สุริยา ร้องเพลงนี้ โดยใช้แนวการร้องของสุเทพ วงกำแหง แล้วดัดให้เป็นลูกทุ่ง ซึ่งผมว่าเป็นการตัดสินใจเลือกที่ถูกต้อง เทคนิคการร้อง การใส่อารมณ์ การลากเสียง ยอดเยี่ยม เป็นเพลงท็อปฟอร์มเพลงหนึ่งของรุ่ง สุริยาเลย เสียดายว่าเนื้อเพลงคลาดเคลื่อนไปนิดหน่อยเท่านั้น
ไปฟังกันเลยครับ ว่าทำไมเพลงนี้ (เจาะจงไปเลยว่าเวอร์ชั่นนี้) ถึงทำให้ผมอยากเขียนบทความในซีรีส์ ไพบูลย์ บุตรขัน

Create Date : 18 กรกฎาคม 2555 Last Update : 18 กรกฎาคม 2555 12:49:30 น. Counter : 3265 Pageviews.		2 comments
Share Tweet