วันจันทร์มหาโหด
จั่วหัวซะน่ากลัวเลย. คือยังงี้ วันนี้เป็นวันที่เราเจอแต่อะไรที่มันเศร้าๆ. ตื่นเจ็ดโมงหลังส่งเด็กๆไปโรงเรียนเราไม่มีเรียนวันนี้ เลยเล่นโยคะอาบน้ำสวดมนต์นั่งสมาธิ.ได้เวลาออกไปทำธุระที่แบงค์ ระหว่างทางกลางลาน square เราได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ดังลั่นจนเราแปลกใจปกติที่นี้น้อยมากจะได้ยินเสียงเด็กแหกปากร้องยังงั้น. เราเลยเดินเข้าไปใกล้ๆเห็นเด็กผู้ชายหน้าตาเอเซียและผู้ชายคนหนึ่งพร้อมรถเข็นเด็กมีเบบี๋ตัวแดงๆ เสื้อผ้าไม่น่าจะอบอุ่นพอ แถมเปิดโล่งแดดเปรี้ยงๆ เราเห็นแล้วตกใจ อากาศแบบนี้. เด็กผู้ชายร้องไห้ไม่หยุด คนเป็นพ่อก็ไม่ปลอบแถมกระชากแขนกระแทกกระทั่นอีก.เราทนไม่ไหวจริงๆ เราเลยเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วยิ้มให้ผู้ชายคนนั้น.แล้วเราก้มลงปลอบเด็กเรานึกว่าเขาจะสบัดหนีเราแต่เขากลับจับมือเราแน่น.
ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเด็กร้องไห้จะเอาตังค์แต่เขาไม่มีสักโครนเดียว แต่เราว่าไม่น่าจะใช่เด็กตัวเล็กนิดเดียวยังไม่ถึงสามขวบด้วยซ้ำตามสายตาเรา.เขาถามว่าเรามาจากไหน? เราบอกคนไทย เขามาจากเวียดนามเราเลยถึงบางอ้อ. เด็ดหยุดรอ้งแล้วเราเลยถามแม่เด็กไปไหน? เขาบอกว่าแม่เด็กไป บิงโก้ เฮ็อ !!! bingo มันเป็นเกมการพนันตัวเลขอย่างหนึ่งไม่อยากอธิบาย.
เราเลยเหวอเลยลูกตัวแดงๆนี่นะแม่ไป bingo โหพระเจ้าจอร์จ เวรค่ะ แล้วผู้ชายคนนั้นบอกเราว่าเขาไม่ได้เป็นพ่อนะเขาเป็นตา โห!เวรอีกรอบค่ะ เราเลยไม่มีอะไรจะพูดถ้าเป็นพ่อดิฉันนะค่ะตายค่ะ. เราเลยหันไปปลอบเด็กว่าไม่ต้องเสียใจนะเดียวทุกอย่างก็ดีเองเขาเข้าใจค่ะเขาพยักหน้า ผู้ชายคนนั้นบอกขอบคุณ เราบอกไม่เป็นไรแล้วเราก็เดินจากมา. เราคิดถึงตัวเอง เราบางครั้งเราตำหนิตัวเองว่าลูกขาดพ่อเพราะเรายืนหยัดเพื่อความต้องการของตัวเอง.
แต่เราไม่เคยทิ้งขว้างลูกเลยลูกจะมาอันดับแรกถึงแม้เราจะเป็นแม่ที่เข้มงวด แต่เราคิดว่ามันป็นสิ่งจำเป็นเขาต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ในกฏกติกาของสังคม ลูกเราไม่เคยดูMTVเพราะเราคิดว่ามันเป็นโปรแกรมขยะ แต่ลูกเราเป็นเด็กดีและน่ารักมากๆ ลูกชายคนโตกราบแม่และนั่งสมาธิทุกวันเขาทำเองหลังจากเราสอนครั้งเดียวและเขาเห็นเราทำทุกวันเราสอนความเป็นไทยให้เขาทุกๆวันเขาไม่ได้เป็น นอร์สอย่างเดียว ครึ่งหนึ่งของเขาคือไทย. แต่ลูกสาว เป็นเด็กแบบ very strong spirit ถ้าบอกว่าไม่อย่ามาบังคับต้องค่อยๆพูดอธิบาย ฉลาดและเรียนเก่งมาก.
Ole marthin รักเด็กสองคนมาก เขาช่วยเลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ สอนลูกเล่นสกี สอนว่ายน้ำ พาไปแล่นเรือใบเวลาหน้าร้อนเด็กๆรักเขาเหมือนพ่อ พ่อแท้ๆไม่ได้เลี้ยงเลย พูดถึงเขาก็เป็นเรื่องเศร้าอีกเรื่องหนึ่งวันนี้ ถึงจะเลิกกันแต่ความผูกพันธ์ยังเหลืออยู่มาก เขาโทรมาอยากให้เราช่วยอะไรหน่อยซึ่งเราคนเดียวที่ทำให้ได้. เราตกลงมันเศร้ามากๆเราไม่อยากเจอหรือพูดคุยแต่มันก็ต้องทำ แล้ววันนี้ลูกสาวมีปาร์ตั้บาบีคิวที่โรงเรียนปีที่แล้วเขาไปด้วย ปอปปูล่าส์มากเป็นขวัญใจเด็กๆ พาเด็กๆเล่นน้ำและตกปู ปีนี้ไม่มีเขาไปผู้ปกครองคนอื่นถามหา .เราเลยบอกว่าเขาทำงาน.ตอนขับรถกลับเด็กๆบอกว่าคิดถึงเขาอีก เราเลยบอกลูกว่าให้อดทนสักพักย้ายบ้านเสร็จเดี๋ยวก็ได้เจอ เฮ้อ!!! จะผ่านไปแบบไม่ต้องเสียน้ำตาได้ไหมวันจันทร์นี่
Create Date : 05 มิถุนายน 2550 |
|
18 comments |
Last Update : 5 มิถุนายน 2550 3:08:03 น. |
Counter : 358 Pageviews. |
|
|
|