ประการที่สอง เรื่องหน้าที่ของสติ คือ มีการไม่
หลงลืมเป็นหน้าที่ จะเห็นได้ว่าคนที่หลงๆลืมๆนี้ โบราณเรียก
ว่าขาดสติ ถ้าขาดมากๆ ก็กลายเป็นคนเสียสติ ก็คือ คนบ้านั่น
เอง เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น เราควรจะได้ระลึกรู้เสียก่อนว่าสติ
นั้นเป็นโสภณเจตสิก เป็นฝ่ายข้างดีงาม ถ้าเรายึดสติไว้แล้ว
ความชั่วร้ายเลวทรามอะไรต่างๆ จะไม่เกิดขึ้น เมื่อมันไม่เกิด
ขึ้นเช่นนี้แล้ว การล่วงอกุศลกรรมบท 10 ก็เป็นไปไม่ได้ นอก
จากลักษณะและหน้าที่ของสติแล้ว เราก็ควรจะได้รู้ว่าผลของ
สติเป็นอย่างไร
ประการที่สาม ผลของสติก็มีการจำได้อย่างแม่นยำ
ผู้ใดที่ต้องการจะจดจำดี ก็ควรหมั่นสร้างสติให้เกิดขึ้น นอก
นี้ ยังมีเหตุใกล้ของสติ ที่จะทำให้สติเกิดขึ้น คือความจำ
ผลของสติคือ การรักษาอารมณ์ให้คงที่อยู่เสมอ ถ้าอารมณ์
เป็นกุศลมันก็จะรักษาอยู่ เหตุใกล้ชิดก็คือการจำอย่างแม่น
ยำนั่นเอง ตามที่กล่าวมานี้ ถ้าจะสรุปเรื่องของสติแล้ว ก็จะ
เห็นได้ว่าสติเป็นเครื่องชักนำใจให้ยึดถืออยู่ในฝ่ายกุศลเป็น
อุดมคติ เหตุใดเราจึงเรียกว่า ยึดฝ่ายกุศลเป็นอุดมคติ อย่า
ลืมว่า เราต้องทำความเข้าใจกันเสียก่อนว่า จิตของเรานั้นมี
พี่เลี้ยงอยู่ตัวหนึ่ง เรียกว่าเจตสิก เจตสิกมีอยู่ถึง 52 ดวง
เจตสิกที่เป็นตัวกลางๆก็ดี เจตสิกที่เป็นฝ่ายชั่วก็มี เจตสิก
ที่เป็นฝ่ายดีก็มี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสติเป็นโสภณเจตสิก คือ
เป็นเจตสิกฝ่ายดี เมื่อมันเข้ามาเป็นพี่เลี้ยงจิตใจแล้ว ก็จะ
ทำให้จิตใจนั้น มีความดีเกิดขึ้น คือ ใฝ่ในกุศลกรรมนั่นเอง
จบตอนที่ 2

Create Date : 21 กันยายน 2552
Last Update : 21 กันยายน 2552 10:52:03 น.		1 comments
Counter : 461 Pageviews.
Share Tweet