 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
 |
25 ตุลาคม 2549 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
25.10.06 ครบ 6 ขวบ ของเลโอ ครับผม
วันนี้เป็นวันครบรอบ 6 ขวบ ของเลโอครับผมมมมมมมมม... กะว่าจะจัดวันเกิดให้เลโอ วันเสาร์อะคะ ลูกจะได้ดีใจ ตอนนี้ก็พูดทุกวันเลยว่า " เมื่อไหร่จะถึงวันเสาร์เสียที" 55555... ย้อนหลังไปเมื่อตอนที่เลโอ จะเกิด แต่ก่อนบ้านอยุ่บนเขาค่ะ สูง 1000 เมตร คิดเหมือนกันว่า ถ้าเกิดเจ็บท้องเวลาที่สามีไม่อยู่บ้านจะทำไงเพราะเราเองก็พูดภาษาไม่เป็นเสียด้วยแต่เผอิญ วันนั้นเป็นวันพุธ (สามีอยุ่ด้วย)...เล่าต่อดีกว่าค่ะ วันนั้นเวลา ตี3 เกิดปวดฉิ่งฉ่อง ก็เข้าห้องน้ำ (( ที่แท้ก็เตรียมกระป๋องไว้เพื่อฉิ่งฉ่องแหละ55 ห้องน้ำก็ต้องลงมาข้างล่างอ่ะ เลยใช้วิธีนี่ ))) แต่ก่อน ลำบากมากคะ อยู่บนเขา หนาวก็หนาว จะลงมาเข้าห้องน้ำก็กลัวตกบันได พอหลังจากเสร็จภาระกิจแล้วก็ก้มไปดูผลงานตัวเอง ปรากฏว่า มีเส้นดำๆ มาด้วย ก็บอกกะสามีว่า สงสัยเส้นผมลูกน่ะ 555 สามีว่า ป่าวหรอก ผมเทอนั่นแหละ 55555555 ....ก็ผ่านไปด้วยดี นอนต่อค่ะ...ทีนี่ เวลาตี4 ทีนี่ของจริงซิคิดว่าฉี่รดที่นอน รีบลุกใหญ่เลย บอกสามีว่า น้ำไหลๆๆๆๆ สามีว่าก็เช็ดเอาซิ 555 เราก็ว่าน้ำของฉันนี่ (( ตอนนั้นพูดภาษาฝรั่งเศสไม่เป็นเลย ยากมากต่อการสื่อสารกะสามี )) สามีก็ง่วงนอนสุดๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น เราก็พอน้ำคล่ำเดินก็รีบกระโดดลงเตียงเลย สามีกะงัวเงีย แต่ก็หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้ แล้วเราทำการม้วน ห่อไว้ แล้วเอามาขี่ไว้ รีบเดินลงบันได แล้วใส่กกน. ใส่เสื้อ ใส่ชุดคลุมท้อง กระเป๋าเตรียมไว้เรียบร้อย แค่หยิบขึ้นรถพอ เราเตรียมพร้อมตลอดเลยคะ พอเวลา ตี4 ครึ่งก็เดินทางไปรพ. เรายังหัวเราะใจเย็นอยู่น้ำก็เดินไปเรื่อยๆ ใช้เวลาเดินทางครึ่งชม. เพราะสามีไม่กล้าขับรถเร็ว เพราะจากบ้านไป รพ.ก็ไกล พอสมควรค่ะ ไปถึงรพ.เวลา ตี5พวกพยาบาลก็งัวเงียเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมีเวรยามก็ตาม แล้วเขาก็เอาเราเข้าห้องเตรียมคลอด..ทีนี่พยาบาล มาวัดความดัน วัดการเต็นของเด็ก ตอนนั้นอ่ะ เริ่มเจ็บท้องแล้ว ก็มีอาการเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเข้ามา ทรมานมาก และแล้วเวลา 6 โมงเช้า ก็ได้เวลาเข้าห้องคลอด เพราะปากมดลูกเริ่มๆ แล้วค่ะ เจ็บตลอด น้ำก็ไม่ให้กิน หิวก็หิวปากก็แห้ง อยากกินน้ำมาก แต่เขาไม่ให้กิน...พอเข้าไปห้องคลอดเสร็จก็ต้องทนปวดอยู่นาน ถึง 4 ชม.เต็มๆ ช่วยเวลานั้นเอง ก็มีอาการ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยหนาว เข้าม บอกให้แฟนปิดหน้าต่าง แล้วให้เปิดหน้าต่าง ร้องอยู่นานมาก จนเขาจับมันมือไว้กลัวเราดิ้น ตอนที่เจ็บ ได้บอกเขาว่าให้มาบล๊อคหลัง พยาบาลก็ว่า เดี๋ยวมาจะมาบล๊อคให้ เพราะฉันทำคลอด ทั้งหมด 3 ห้อง เราคุณเป็นห้องที่3 เราก็ว่าเราต้องทนหรือนี่ ทนมาก เจ็บไปหมด พอปากมดลูก เริ่มได้ 7 เซ็นแระ เดี๋ยวมาฉีดให้น่ะ... พยาบาลคนเก่าก็เดินมาดูอีกแล้วบอกว่าเดี๋ยวๆ มาน่ะ เราว่า ต้องทนอีกเหรอ มาอีกที 9 เซ็นแระ ไม่ทันแล้วเดี๋ยวฉันมาน่ะ เขาก็หายไปอีก แล้วเข้ามา เขาว่าไมทันแล้วเบ่งเลย...เราก็เบ่ง เป็นบ้างไม่เป็ฯบ้าง กลัวก็กลัวว่าจะตาย 55555 เขาบอกวิธีการเบ่งให้เรา บอกว่า ให้หายใจลึกๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็เบ่งแรงๆ ให้หายใจยาววววววว แล้วก็เบ่งพรวดเดียว เราทำอยุ่3 ครั้ง..ช่วงที่เบ่งนั้นคิดไปต่างๆ นาๆ คิดถึงพ่อและแม่ ช่วงนั้นพ่อไม่สบายมากๆ เลย กลัวว่าแกจะไปเสียแล้ว แต่ก็นึกถึงท่านตลอดเวลาที่คลอดเลโอ... เอาละว่า ฮึดสุดท้าย เพราะพยาบาล บอกว่าเจอหัวแล้ว ให้เบ่งนาทีสุดท้ายแล้วกันน่ะ ถ้าไม่ออก จะต้องผ่า เราก็กลัว หัวก็เจอแล้วจะมาผ่าทำไม ทีนี่รุ้สึกว่าพยาบาลเอาอะไรมากรีดไม่รุ้ รู้สึกว่าเจ็บๆ แต่ก็ชาไปหมดทั้งตัวเลย เพราะไม่ได้บล๊อคหลังด้วย ด้วยเฮือกสุดท้าย สุดท้ายจริงๆ และได้ยินเสียงเลโอ ทันทีเลย ไม่ต้องตีก้น เหมือนอย่าที่เราคิด เสียงเทอดังมาก แล้วเขาก็เอาเลโอมาไว้ที่อกของเรา รู้สึกว่าลูกตัวอุ่นๆ มากตอนนั้น ร้องให้ออกมาเลยค่ะ ดีใจมาก ลืมความเจ็บไปเลย ลูกน่ารักมาก ครบ 32 ประการอย่างที่เราตั้งใจเอาไว้ ตอนที่เขาจะตัดรกนั้น เขายกขึ้นมาให้แฟนดู เราก็เห็นเขาถามว่า คุณจะตัดมั๊ย แฟนว่าไม่เอาอ่ะ ช่วงเวลานั้น เจ็บก็เจ็บเราดูนาฬกาตลอดเวลา ว่ากี่โมงแล้ว ช่วงนั้นก็เป็นเวลา 10.15น. เวลาเช้าพอดี...ทีนี่โล่งใจแล้วคะ 9 เดือนกะ 1 ชม.กว่าๆ ที่ขับรถลงเขา 4 ชม. แห่งการเจ็บท้อง และแล้ว การรอคอยลูกน้อยก็ได้สิ้นสุดลง เราได้เห็นหน้าลูกน้อยแล้ว " นามว่าเลโอ " เป็นชือ่ของปู่ เลโอเอง เหตุที่ตั้งชือ่นี้เพราะว่า พ่อของเลโอ รักปู่ของเลโอมาก เลยตั้งชือ่เดียวกะปู่ซะเลย ส่วนชื่อไทยนั้น ตั้งว่า" วสันต์ " เพราะเป็นชื่อของตาเลโอ เหมือนกัน ตอนที่บอกกะตาของเลโอว่า จะตั้งชือ่เดียวกะพ่อน่ะ ช่วงนั้นพ่อไม่สบายมาก คิดว่าแกคงไม่รอดแล้ว แต่ก็ได้แต่บอกว่า พ่ออดทนหน่อยน่ะ เดี๋ยวหลานก็เกิดมาแล้วล่ะ...พอตกเย็น ก็รีบโทรไปหาพ่อ พ่อดีใจมาก อาการจากเดิมที่นอนอย่างเดียว ลุกขึ้นมาได้กินข้าวได้.. หลังจากนั้น พยาบาล เอาเลโอมาให้ กอดเลโอ สั่นระริก ได้ยินเสียงร้องของลูกแล้วน้ำตาไหลออกมาเลย แฟนว่าสงสัยลูกจะหนาวเราเหนื่อยจากการคลอด หมดแรงไปเยอะ555 ก็เอาขอเสื้อเขาเพิ่มให้ลูก.เพราะลูกหนาวมาก ได้ยินเสียงสั้นระริกเลย ช่วงนั้นดีใจมาก ได้เห็นหน้าลูก น้ำตาร่วงเลย คิดถึงแม่มาทันทีเลย ตอนนั้น เราเองไม่มีใครเลย ไม่มีญาติพี่น้อง ไม่มีเพื่อนเลย ตัวคนเดียว มีแต่สามีเท่านั้น แต่ก็ดีใจ ที่ได้เจอหน้าลูกแล้ว
มาถึงช่วงที่อยุ่ รพ. นั้น น้ำนมไม่มีเลย..เราก็ตั้งใจไว้ว่า จะไม่ให้ลูกกินนมป๋อง เราจะให้นมเอง ก็ทรมานสุดๆ เหมือนกัน น้ำนมยังไม่มาเลย ก็มีพยาบาล คนนี้ทำงานมานาน จนจะเกษียรแล้ว เขาก็มาทำวิธี การต่างๆ นาๆ ให้น้ำนมไหล เอาแก้วน้ำ ไปใส่น้ำร้อนที่ก๊อก แล้วมาใส่ที่นมเรา เพื่อให้มันดูดน้ำนมออกมา555 แล้วเอาอะไรไม่รู้คล้ายๆ ปูนพลาสเตอร์มาครอบไว้ทีนม เพื่อให้นมร้อนๆ แล้วจะได้มีน้ำนม พยายามอยู่มาก คั้นแล้วคั้นอีก น้ำนมก็ยังไม่มา สงสารลูกมาก อยู่รพ. 4 วัน น้ำนมไม่มีเลย แกว่า เวลาให้นมลูกให้เค็นด้วย เราก็เค็น สามีมาหา เราก็ให้นมลูกแล้วให้สามีเค้นให้ เจ็บมาเพราะมือแกหนักมากเจ็บก็เจ็บ 55 พอวันรุ่งขึ้น พยาบาล บอกว่า ถ้าน้ำนมไม่มา เขาไม่ให้ออกจากรพ.น่ะ เราก็ว่าไม่เอาอ่ะ เราจะออก เขาก็ว่าได้ ถ้างั้นพรุ่งนี้ (วันสุดท้ายอยู่มา 5 วันแร๊ะ) ฉันจะฉีดยาเร่งน้ำนมให้ หลังจากกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปบอกเขาว่าให้มาฉีดยา (( คิดดูพูดภาษาก็ไม่ได้ทำไงดีล่ะ 555 ก็ทำมือทำไม้ บอกว่าให้มาฉีดยาให้นมไหลหนอ่ย เขาก็ขำ55 )) ทีนี่ละ หลังจากฉีดยาแล้วน้ำนมมาเพียบเลย อุดแทบไม่ทัน ได้น้ำนมสมใจแล้ว เลโอ ดูดใหญ่เลย555 .. หลังจากนั้นก็กลับบ้านเราแล้วลูก
นี่แหละค่ะ ความพยายามของเรา ที่จะได้ให้ลูกเกิดอย่างธรรมชาติที่สุด ไม่ยอมบล๊อค ไม่ยอมผ่า แต่โชคดีทีเราเป็นคนเชิงกรานใหญ่ เลยคลอดง่ายโดยไม่มีปัญหาอะไร
Create Date : 25 ตุลาคม 2549 |
Last Update : 25 ตุลาคม 2549 3:49:21 น. |
|
18 comments
|
Counter : 1035 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Petit Patty วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:7:54:31 น. |
|
|
|
โดย: มินท์ (Zaneba ) วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:8:43:12 น. |
|
|
|
โดย: tiktoth วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:11:58:12 น. |
|
|
|
โดย: แม่ผึ้ง IP: 84.103.197.172 วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:13:35:10 น. |
|
|
|
โดย: ประมุขขวัญ วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:14:05:23 น. |
|
|
|
โดย: ดาบฯ IP: 203.188.39.18 วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:15:19:59 น. |
|
|
|
โดย: ~*Annie*~ วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:22:15:34 น. |
|
|
|
โดย: tiktoth วันที่: 26 ตุลาคม 2549 เวลา:0:23:14 น. |
|
|
|
โดย: aoy&boy IP: 125.24.131.103 วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:15:35:04 น. |
|
|
|
โดย: **mp5** วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:17:44:12 น. |
|
|
|
โดย: tiktoth วันที่: 31 ตุลาคม 2549 เวลา:5:12:15 น. |
|
|
|
โดย: มินท์ (Zaneba ) วันที่: 31 ตุลาคม 2549 เวลา:15:30:26 น. |
|
|
|
โดย: มินท์ (Zaneba ) วันที่: 31 ตุลาคม 2549 เวลา:19:37:26 น. |
|
|
|
โดย: tiktoth วันที่: 3 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:29:18 น. |
|
|
|
โดย: นู๋รี IP: 70.238.160.112 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2549 เวลา:22:28:59 น. |
|
|
|
โดย: แนตตี้ IP: 118.175.29.186 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:32:50 น. |
|
|
|
| |
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ขอให้น้องมีความสุขมาก ๆ
เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่นะคะ