บันทึกนักดำน้ำ ตาฮิติ6 - ฉลาม
วันสุดท้ายของการดำน้ำ
มาทริปคราวนี้ดำได้ไม่เท่าไหร่ แค่7ไดว์เองครับ เน้นกลิ้งพุงเพื่อสุขภาพ ถึงใจนึงก็อยากดำเยอะ อีกใจก็อยากพักสมองให้เต็มที่ ส่วนใหญ่ความคิดอันหลังจะพ่ายแพ้ แต่มาคราวนี้เจอ Amazing Race ที่ฮ่องกงเข้าไป เลยขอใช้ชีวิตง่ายๆดีกว่า ไดว์วันนี้ เรื่มแต่เช้ามืดอีกตามเคย วันนี้คุณฟรังซัว ผู้จัดการมารับ มาถึงร้านก็ไม่มีคนเลย เพราะเป็นวันอาทิตย์ ทุกคนพักผ่อนหมด ตอนแรกเกือบจะดำกัน2คน แต่สุดท้ายก็มีคนมาดำน้ำเชื่อมร่วมด้วยอีก1
ไดว์แรก ลงที่Tiki อีกครั้ง เป็นหัวเกาะทางตะวันตกเฉียงเหนือ น้ำจึงแรงหน่อย วันนี้เลยเป็นSemi driftครับ
จากหลายๆวันที่ผ่านมาก็เห็นว่าไม่มีSubjectอื่นที่จะถ่ายรูปได้นอกจากสัตว์ใหญ่ แถมสิ่งที่ๆอื่นเช่นบ้านเราไม่ค่อยมีก็คือ ฉลาม... บ้านเราหรือกระทั่งทะเลแดงต้องไปตะเวณหาฉลามใต้หลืบ ใต้ผา เจอตัวจิ๋วๆละเฮกันใหญ่เหมือนเจอทอง ขณะที่ๆนี่มีเป็นสิบตัว และ3-4ชนิดใน1ไดว์ ต้องรีบเก็บโกยโอกาส ถ่ายแต่รูปฉลามอย่างเดียวเลยคราวนี้
มาวันนี้ก็พอรู้ทางการเคลื่อนไหวของฉลามบ้างละครับ ถ้าทิ้งระยะห่างระหว่างคนเท่านี้ หูดำจะว่ายผ่าน lemonไม่ค่อยเข้าใกล้คนแต่จะวนห่างๆอยู่รอบๆ แล้วก็หายไป พอรู้พฤติกรรมก็จะเดาได้ว่าฉลามจะเข้ามาหาหรือว่ายผ่านยังไงดังนั้นก็จะรู้ว่าโอกาสถ่ายภาพจะมาเมื่อไหร่ มีโอกาสเตรียมตัวมากขึ้น
ลงมาก็เจอฝูงฉลามเลยคงได้ยินเสียงเครื่อง และคงรู้ว่าทุกครั้งที่เรือมาจะมีกลิ่นปลาตามมา
ชอบไดว์เช้าที่สุดเพราะน้ำยังนิ่งใส ใต้ทะเลยังสงบไม่มีฟองหรือตะกอน ผิวน้ำเรียบจนเห็นท้องฟ้าและปุยเมฆ
เพราะเป็นไดว์นี้คนน้อยหรือว่าได้ใช้เวลากับฉลามมากมายมา4-5วันก็ไม่รู้ แต่เริ่มรู้สึกผูกพันกับสิ่งที่ทุกคนเรียกว่า”นักฆ่า”นี้ รู้สึกถึงความแสนรู้ ความสง่า พริ้ว และทึ่งในการวิวัฒนาการของรูปร่างมากครับ ฉลามว่ายทวนน้ำได้โดยเหมือนไม่ต้องออกแรงเลย ในขณะที่เราตีขาแทบหอบตาย
รูปนี้จังหวะดีมาก รอให้ฉลามว่ายข้ามหัวตั้งนาน ไม่ยอมข้าม จะว่ายเข้ามาระดับเดียวกับเราตลอด หรือไม่ก็เข้ามาอีกด้านที่ไม่มีแสง รอมาตลอดไดว์ให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูก
รูปนี้ฝูงGrey reefเข้ามาร่วมด้วย ถ้าไม่สังเกตุก็ไม่เห็นครับ เพราะฉลามเยอะมากๆ ว่ายล้อมรอบไปตลอดไดว์เลย
ดูทรงอ้วนๆเหมือนเพิ่งไปกินอะไรมานะ
กลางๆไดว์ก็มีLemon 5ตัวเข้ามาวนๆด้วย แต่ถ่ายยากมากครับเพราะเขาขี้อาย ตีวงห่างมาก(แต่โกรธง่าย) แถมว่ายเกาะติดพื้นอีก ต้องลงไปนอนเฉียดๆครูดปะการังถึงจะถ่ายได้
ตลอดไดว์หูดำอยุ่ด้วยตลอด วนๆรอบๆไม่ว่าเราไปทางไหน เหมือนดาวเทียม พอลอยตัวขึ้น ดาวเทียมฉลามก็ลอยตามไปผิวน้ำ ยิ่งดูยิ่งชอบครับ
3ตัว
จบไดว์แรก ตอนลอยคอก็เสียวๆขาหน่อยเพราะฉลามคงมองย้อนแสง เห็นแต่เงาของเรา ในขณะที่เราก็มองไม่เห็นฉลาม ยังดีที่น้ำใสครับ
ไดว์สอง สายขึ้นมาหน่อย ไดว์นี้เหมาะกับถ่ายภาพให้ได้สีน้ำเงินของท้องน้ำตัดกับsubjectมาก เพราะแสงสว่างขึ้น ส่องลงมาตรงๆ contrastสูงกว่าแสงตอนเช้า
ถ้าค่อยๆรอฉลามให้เข้ามาเรา แทนที่จะพุ่งเข้าไปหาฉลาม จะได้ภาพใกล้กว่าเยอะครับ เพราะทันทีที่เราเข้าไป เขาจะเปลี่ยนทิศทาง ว่ายออกไปเลย รอหน่อยเดี๋ยวความอยากรู้อยากเห็นก็พาเข้ามาเอง
ถึงจะว่ายผ่าน ตาก็คอยจ้องเราด้วยความสงสัยปนกลัวมากกว่าเราจะทำอะไรหรือเปล่า ทุกครั้งที่ผมเผลอจะเข้าไปใกล้ขึ้น ฉลามก็จะทิ้งระยะห่างออกไปอีก
ไดว์leaderก็กวักมือเรียก มานี่ๆ แล้วก็บอกให้เตรียมตัวถ่ายนะ จะล่อฉลามมาใกล้ ว่าแล้วก็เปิดกระปุกเนื้อปลา ได้ผลครับ ฉลามรุมเข้ามาทันที ใกล้แค่ไหนดูเอา
กระแทกขาstrobeเลย
ถึงฉลามจะเข้ามาใกล้สุดๆ แต่ไม่มีความน่ากลัวเลยครับ
แล้วก็มานึกได้ว่าคนต่างหากที่เป็น”นักฆ่า” ทุกวันนี้ฉลามกัดคนประมาณปีละ20รายทั่วโลกสาเหตุจากการเข้าใจผิดว่าเป็นอาหาร ขณะที่คนล่าฉลามปีละ25-70ล้านตัวเพื่อหู(fins)มาทำซุปที่ไม่มีคุณค่าหรือรสชาติทางอาหารเลย รสที่ได้มาจากน้ำซุปไก่ต่างหากครับ ยังไม่พอหูฉลามยังสะสมโคบอล์ทไว้ให้เราเป็นของขวัญอีกตะหาก จนทุกวันนี้ฉลามใกล้สูญพันธุ์แล้วครับ ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขากลัวเรา....
พอนึกแบบนี้ก็สงสารฉลามพวกนี้ขึ้นมาเลย โดนเกลียดที้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรใครแท้ๆ
ไดว์นี้ฉลามเยอะมากครับ เป็นดาวที่เจริญแล้วดาวเทียมเพียบ นับได้15ดวงพร้อมๆกัน คงมีไปๆมาๆอีก แต่ดูเหมือนกันไปหมดแบบนี้ ไม่สามารถแยกแยะได้ครับ
เปลี่ยนมาถ่ายhumpback snappersบ้าง ถ่ายรูปขึ้นมากๆ
ไปเจอเต่าอีก ไม่เคยเบื่อเลย ลุงเต่า
เปลี่ยนเป็นขาวดำมั่ง
ดาวหนาม
ถ่ายบ่อยๆจะเข้าใกล้ปลาได้มากขึ้น ต้องคอยสังเกตุว่าทำยังไงปลาจะไม่กลัว กะพงเส้นฟ้า ต่างกับ5เส้นที่เห็นบ่อยๆตรงที่ท้องขาวครับ เข้ามาใกล้นาบDome portเลย ขนาดใช้10.5mm นะ เห็นเกล็ดชัด
ข้าวเม่าน้ำลึก มักจะอยู่ใต้หิน นี่ก็ปลาโหลแต่ถ่ายขึ้นครับ
อันนี้จากกล้องบัดดี้ บังเอิญตาถั่ว มองไม่เห็นเลยไม่ได้ถ่าย Ocellate Lionfish หายากพอควรถึงยากมาก สีสวยมากครับ
จบไดว์สุดท้าย ได้เวลาบอกลาฉลามละ เพื่อนดำน้ำตลอด5วันที่ผ่านมา ขอให้โชคดีนะ แล้วอย่าไปโดนเฉือนหูล่ะ
ชะตะชีวิตของฉลามจะเป็นยังไงต่อไปนะ.... ถ้าเราไม่ทำอะไร ในอนาคตอันใกล้คงไม่ได้เห็นสัตว์ที่สง่างามนี้ไปอีกตลอดกาล
กลับมาที่โรงแรมแรก แต่คราวนี้นอนgarden Bungalow อันนี้เป็นbarครับ ไม่ใช่ในห้อง เดี๋ยวนึกว่าไอ้ขึ้เมา2ตัวนี่...
แล้วก็ออกไปกินข้าว เป็นอาหารขึ้นชื่อของที่นี่ ปลาmahi mahiกับวานิลาซ๊อส บังเอิญร้านมันมืดไปหน่อย ภาพเลยเบลอครับ ข้าวไทยหรือเปล่าไม่รู้แต่อร่อยๆเหนียวนุ่มมาก กินแบบนี้อร่อยกว่าหูฉลามเยอะ แถมsustainableด้วย ต่างจากฉลามที่ออกลูกทีละตัว โตช้า โดนจับปริมาณขนาดนั้น ย่อมมีผลกระทบอยู่แล้ว
กลับมาก็เตรียมเข้านอน แต่ขอไปเดินหวีดกันหน่อย
ตอนต่อไปตอนสุดท้ายแล้วครับ
Create Date : 16 ตุลาคม 2551 |
|
53 comments |
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2551 0:00:03 น. |
Counter : 3557 Pageviews. |
|
|
|
งามจับใจจริงๆค่ะ
ฉลามก็อยู่ของฉลาม
มีความสุขอย่างที่พวกเขาเป็น
แต่คนเป็นผู้ทำลายโดยแท้
ชมฉลาม แล้วรู้สึกแย่กับคนขึ้นมาซะงั้นค่ะ