• 1. ชมหิ่งห้อยที่ต้นลำพู (เคยเห็นแต่ในละครคู่กรรมที่พี่เบริ์ดเล่น)
     
     เนื่องจากเราเจอคอลัมป์ ของ ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ ใน ไทยรัฐ เมื่อ กันยายน 2551 “ล่องเรีอพายชมหิ่งห้อยบ้านลมทวน” ชอบมากเลยตัดเก็บไว้ พอสบโอกาสเลยพาลูกไปเมื่อ สิงหาคม 2552 ( โอ้โฮ นานไปมั้ยเนี่ย)
     
     สมุทรสงคราม เป็นจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพ ไปสบายมาก แม่กลองมีแหล่งชมหิ่งห้อยหลายแห่ง เราเลือกไปที่บ้านลมทวนชุมชนบ้านลมทวน รณรงค์ให้นักท่องเที่ยวโดยใช้เรือพายชมหิ่งห้อย ซึ่งการชมหิ่งห้อยนั้นต้องการความเงียบ ไปดูธรรมชาติของหิ่งห้อย ตามแบบอนุรักษ์ของชุมชนที่บ้านลมทวน
     
     คุณปรีชา เจี๊ยบหยู ประธานศูนย์การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บ้านลมทวน แกนนำชุมชนบ้านลมทวนสะท้อนภาพให้ฟังว่า.
     
     บรรดาผู้ประกอบการท่องเที่ยว จะใช้เรือหางยาวติดเครื่องยนต์ พานักท่องเที่ยวไปดูหิ่งห้อยที่เกาะอยู่ตามต้นลำพูริมคลอง ซึ่งแต่ละลำมักจะใช้ความเร็วเพื่อดูหิ่งห้อยได้หลายจุด ทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่ กัดเซาะชายฝั่ง เกิดความเสียหายต่อดิน ริมตลิ่งที่เริ่มพังทลายลงมา เป็นสาเหตุ ให้ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ริมฝั่งน้ำ รวมไปถึงต้นลำพูที่อยู่ของหิ่งห้อย ล้มตายไปจำนวนมาก หิ่งห้อยจึงลดน้อยลง เพราะไม่มีที่เกาะ บางส่วนถอยร่นไปอยู่ยอดต้นไปที่ห่างไกลออกไป ปัญหาดังกล่าวเป็นสาเหตุสำคัญ ที่ทำให้หิ่งห้อยที่อัมพวาจำนวนลดน้อยลงอย่างน่าตกใจ
     ข้อมูลบางส่วนจากเว็บไซด์
     //www.en.mahidol.ac.th/thai/news/2008/07/22_11.html
     //blogazine.prachatai.com/user/sumrubkonjon/post/1106
     //www.oknation.net/blog/print.php?id=293261
     
     
     เข้าพักที่รีสอร์ตบ้านแสงจันทร์ อยู่ใกล้กับวัดช่องลม ซึ่งเป็น ท่าลงเรือพายชมหิ่งห้อย
     
     เป็นบูติกรีสอร์ทเล็กๆ อยู่สบายมาก มีอยู่ 8 ห้อง บ้านพักทำจากไม้สักทองทุกหลัง สวยงามอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เวลากลางคืน เราก็ไปลงเรือพาย เพื่อจะไปชมหิ่งห้อย ซึ่งจะต้องใช้เวลาในตอนกลางคืน ตั้งแต่ 1 ทุ่ม – 4 ทุ่ม
     
     
     
     
     
     
     ตอนเย็นออกไปตลาดน้ำอัมพวา เพราะเป็น "ตลาดน้ำยามเย็น" ที่เริ่มติดตลาดเอาตอนบ่ายสี่โมงไปยันค่ำตลาดมีเฉพาะ ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ เท่านั้น
     ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ มัวแต่ดูของกับดูคน (เยอะกว่าตลาด 100 ปี อ่างศิลา แถวบ้านเรา มากเลยอ่ะ)
     ขอบคุณรูปจาก //www.klongdigital.com/webboard3/21343.html
     //worawitty.blogspot.com/p/blog-page.html
     
     
     
     นั่งเรือหางยาวชมวัดติดต่อได้ที่ท่าน้ำเลย ใช้เวลาไปกลับ 1-2 ชม.
     ลูกชอบมากไม่เคยนั่งเรือหางยาว ลมเย็นดี แต่ตอนขึ้นลงแต่ละวัด พอหลังๆ ลูกเริ่มเบื่อ ทั้งหมด 7 วัด
     ดีว่าไปทำความรู้จักกับเด็กคนนึงชื่อน้องต้นน้ำ (จากนั่งคนละที่กลายมานั่งด้วยกัน) เลยเพลิดเพลินกันไป
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     กลับมาได้เวลาทานอาหารเย็น เราสั่งไว้แล้วที่รีสอร์ต เป็นอาหารพื้นบ้าน อร่อยมาก พร้อมชมวิวทิวทัศน์ในแม่น้ำและเราก็ยังเจอ ม.ร.ว ถนัดศรี มาทานข้าวอีกด้วย แสดงว่าคุณอาหม่อม ประทับใจจริงๆ ถึงได้มาอีก
     
     
     
     
     
     พอตกค่ำ เตรียมตัวไปลงเรือที่ท่าน้ำในรีสอร์ต ไปดูหิ่งห้อยกะพริบแสงเรียกตัวเมียกัน ถ่ายรูปมาไม่ได้มันมืด (กล้องไม่ดี)การดูหิ่งห้อยยิ่งเป็นคืนเดือนมืดจะเห็นชัด เส้นทางคือพายในคลองนและไปออกที่แม่น้ำ รู้สึกว่าลูกชายจะกลัวความมืดโดยเฉพาะตอนเรืออยู่ในคลองมันจะมีต้นไม้ ใบไม้ 2 ข้างทางยื่นกิ่งมาใกล้ๆตัว เรา สงสัยจินตนาการของลูกคงจะโลดแล่นไปไกล เขาบ่นกลัว แต่ตอนที่เห็นหิ่งห้อยเยอะแยะ ลูกตื่นเต้นมากลืมกลัวเลย มีหิ่งห้อยมาเกาะที่มือด้วย ถ้านั่งเรือหางยาวจะมีแนวเขตกั้นไม่ให้เรือเข้ามาใกล้มากเหมือนกับที่เรานั่งเรือพาย
     แต่ก็มีบางลำที่ไม่สนใจเรื่องการอนุรักษ์ เอาแนวเชือกออก เพื่อที่เรือจะเข้ามาใกล้หิ่งห้อย
     
     
     
     
     
     
     
     ตอนเช้าที่สอร์ตมีอาหารเลี้ยง ขนมปัง กาแฟ ข้าวต้มปลาทู เป็นข้าวต้มทรงเครื่อง ไม่เคยทาน แต่ขอบอกว่าอร่อยมาก ไม่มีกลิ่นคาวด้วย
     
     
     
     
     
     
     
     ช่วงที่พักผ่อนในรีสอร์ท ลูกก็ทำกิจกรรมขี่จักรยาน(เรานำไปด้วย) เดินข้ามร่องสวนบนสะพานต้นไม้ (ชอบมาก)
     ชมธรรมชาติในที่พัก และมีเพื่อนใหม่เป็นรุ่นพี่ผู้หญิง
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     รีบๆ ไปเที่ยวชมหิ่งห้อยกันซะนะคะ
     ไม่รู้ว่าในอนาคตเราจะยังมีโอกาสได้เห็นหิ่งห้อยที่มากมายแบบนี้อีกหรือไม่ ถ้าเราไม่เที่ยวแบบอนุรักษ์เค้าไว้