วงกลมของผม วงกลมของคุณ วงกลมของเรา
ผมมีวงกลมของผม คุณมีวงกลมของคุณ เรานำวงกลมของเรามาทำความรู้จักกัน มันเริ่มเกี่ยวก้อยกันได้ไม่นาน แต่มันก็อยากจะเกี่ยวก้อยกันไปอย่างนี้เรื่อยไป
มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวที่เคยอ่านผ่านตามาเมื่อไม่นานมานี้ มันคงดีหากวงกลมของเราได้ยูเนี่ยนกัน และเราต่างมีที่ว่างของแต่ละคน และมีส่วนที่เราแชร์สิ่งต่างๆร่วมกัน
เราไม่ใช่เด็กๆกันแล้วที่จะมาฝันเฟื่องถึงความสัมพันธ์ในอุดมคติ สิ่งที่เราต้องเผชิญคือความเป็นจริงที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ บนโลกของเราสองคน และคนอื่นรอบข้างเรา ในทุกๆความสัมพันธ์ผมปรารถนาความสัมพันธ์ที่ยั่งยืน มั่นคง และอบอุ่น ในครั้งนี้ก็เช่นกัน เพียงแต่เป็นความปรารถนาในสายตาของคนที่ผ่านความสัมพันธ์ที่ล้มเหลวมาถึงสามครั้ง หากจะเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สี่ คงไม่ได้ทำให้กระทบกระเทือนซักเท่าไหร่ แต่ก็แอบคาดหวังเล็กๆว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้น
----------------------------------------------------------
นี่คือสิ่งที่ผมเคยอ่านเมื่อไม่นานมานี้
ในความเป็นไปของชีวิต คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้ เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลาย เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาก็จะล่มสลาย
ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า? ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?
แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น... คนเราทุกคนมีโลกกลม ๆ คนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้างตามความพอใจ ในโลกกลม ๆ ใบนั้นเราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความคิด ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว โลกกลม ๆ ของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่ แล้วไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขามาอยู่ในโลกของเราด้วย
วิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิมก็คือ
"การยูเนี่ยน" (UNION) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน มันเป็นวิธีง่าย ๆ ตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้ ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น เราเรียกว่า"อินเตอร์เซ็คชั่น" (INTERSECTION) ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน ในขณะที่ส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคชั่นนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน
เหมือนความรัก.... โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ฟังเพลงด้วยกัน ห่มผ้าผืนเดียวกัน.. มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา แต่ถ้ารู้สึกว่า อยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้ ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้า ในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา เพราะฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง จนซ้อนกันมากขึ้น ๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงวงกลมของปู่กับย่า, ตากับยาย. แล้วก็พ่อกับแม่ของฉัน ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรักจะลดน้อย
- ภาพจาก treklens.com - ข้อความจาก ฟอเวิร์ดเมล์
Create Date : 24 ตุลาคม 2549 |
|
11 comments |
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2549 18:45:20 น. |
Counter : 901 Pageviews. |
|
|
|