ขอไว้อาลัยกับผู้ที่จากไป.... The Battle of Okinawa สวัสดีค่า ขอโทษที่หายไปเป็นเดือนอีกแล้ว ช่วงเดือนเมษาไปญี่ปุ่นเกือบ 3 อาทิตย์ค่ะ ลงไปโอกินาว่า ขึ้นมาโกเบ เกียวโต โตเกียว แล้วก็ขึ้นไปดูซากุระที่ฟุกุชิมะกับเซนไดเหมือนปีที่แล้ว ว่าไปแล้วทริปนี้เป็นการเดินทางซ้ำๆ เหมือนกับที่เคยไปมา แต่เนื่องจากครั้งที่แล้วฉันเดินทางคนเดียวสามีไม่ได้ไปด้วย ฮีจึงเกิดอาการอิจฉาตาร้อน ปีนี้ฉันเลยอาสาเป็นไกด์นำทางให้ฟรีๆ 555 มีสถานที่ 3 แห่งบนโอกินาว่าที่ฉันอยากไปเยือนมาก แต่ก็พลาดไปเมื่อครั้งที่แล้ว เนื่องจากเวลาไม่พอที่จะเก็บทุกอย่างภายในเวลา 6 วัน และข้อสำคัญ ฉันลังเลที่จะไปสถานที่เหล่านี้ด้วยตัวคนเดียว .... ครั้งนี้พอได้ไปเยือน ก็รู้สึกว่าตัดสินใจถูกแล้ว ที่มีคนมาเป็นเพื่อน เพราะมันแสนจะหดหู่ ภาพต่างๆ ติดตาจนนอนไม่หลับไปหลายคืนเลยทีเดียว สถานที่ๆ ฉันพูดถึงก็คือ Peace Memorial Park, Himeyuri Peace Museum และ Former Japanese Navy Underground Headquarters ทั้งสามแห่งเป็นบทเรียนความทรงจำของสงครามที่แสนจะเจ็บปวด ของชาวโอกินาว่า เริ่มกันที่ Peace Memorial Park ที่อยู่ทางใต้สุดของเกาะโอกินาว่าที่เมือง Itoman มีอนุสรณ์สถานและมิวเซียมให้คนรุ่นหลังได้จดจำและตระหนักถึงภัยสงครามว่ามันน่ากลัว และสร้างความสูญเสียขนาดไหน ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้เกิดการสู้รบครั้งใหญ่บนเกาะแห่งนี้ หรือที่เรียกว่า The Battle of Okinawa เกิดขึ้นช่วงเดือนเมษา - มิถุนายน ปี 1945 กองกำลังของสหรัฐได้ยกพลขึ้นยึดเกาะโอกินาว่าเพื่อใช้เป็นฐานกำลังโจมตีทางอากาศ การสู้รบในครั้งนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตสูงสุดเหตุการณ์หนึ่งในสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากมีการปล่อยระเบิดลงมาเหมือนห่าฝน จนมีการพูดถึงสงครามนี้ว่าเป็น "Typhoon of steel" หรือ "Tetsu no ame" ในภาษาญี่ปุ่น ภาพด้านบนเป็น Peace hill เห็นแล้วนึกถึงอนุสรณ์สถานที่ฮิโรชิมะเลย ส่วนของพิพิธภัณฑ์ ด้านในห้ามถ่ายรูป Cornerstone of Peace แผ่นหินที่จารึกชื่อผู้เสียชีวิตและสูญหายในเหตุการณ์ครั้งนี้ 241,281 ราย(ตามข้อมูลล่าสุด 23 มิถุนายม 2014) เป็นชาวญี่ปุ่นสองแสนกว่าราย โดยเป็นทหารญี่ปุ่นครึ่งนึง อีกครึ่งเป็นชาวโอกินาว่าที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แต่ต้องมาเสียชีวิตเพราะการทิ้งระเบิด กราดยิง และพร้อมใจกันฆ่าตัวตายหมู่ เนื่องจากตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกบีบคั้น ทั้งจากฝ่ายทหารพันธมิตรและทหารญี่ปุ่นเอง (ในสมัยก่อนชาวโอกินาว่าแทบไม่ได้รับการเหลียวแลจากทางฝั่งญี่ปุ่นเลย ทำให้ผู้สูงอายุหลายคนที่ผ่านพ้นสงครามช่วงนี้มา ปฏิเสธที่จะเรียกตัวเองว่าชาวญี่ปุ่น แต่กลับบอกว่าตัวเองเป็นชาวริวกิว.... เหตุการณ์สู้รบครั้งนี้ชาวโอกินาว่าเหมือนเป็นกันชนระหว่างฝ่ายสหรัฐและทหารญี่ปุ่น น่าเศร้าและน่าสงสารมากค่ะ) Peace plaza & Flame of peace เสียดายตอนวันที่ฉันไปไม่มีไฟให้เห็น ธรรมดาช่วงรอยต่อระว่างเส้นสีขาวและยอดแหลมด้านบนจะมีไฟถูกจุดอยู่ เป็นไฟที่นำมาจาก 3 ที่ด้วยกัน 1.หมู่บ้าน Zamami บนเกาะ Akajima ที่กองกำลังสหรัฐยกพลขึ้นเป็นครั้งแรก อีก 2 ที่ จากเมืองที่โดนระเบิดนิวเคลียร์ คือ "Flame of peace" จากฮิโรชิมะและนางาซากิ สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่สุดเกาะโอกินาว่า ริมฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก.... น่าจะเป็นข้อด้อยของทำเล ทำให้กองกำลังสหรัฐยกพลขึ้นฝั่งได้โดยง่าย สองฝั่งของรายชื่อที่จารึกลงบนแผ่นหิน ด้านขวามือเป็นรายชื่อของทหารญี่ปุ่นและชาวโอกินาว่า ส่วนฝั่งซ้ายมือเป็นรายชื่อของชาวต่างชาติทั้งกองกำลังของสหรัฐ และชาวต่างชาติอื่นๆ (อังกฤษ ไต้หวัน เกาหลีเหนือ และชาวเกาหลี) จบที่ Peace Memorial Park แต่เพียงเท่านี้นะคะ เรียกว่าจุก เกลียดและกลัวสงครามกันยิ่งขึ้นไปอีก .... ไปต่อกันอีกที่ค่ะ Himeyuri Peace Museum จากที่จุกอกมาจาก Peace Memorial Park ที่นี่ทำฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้เลย อนุสรณ์สถานที่รำลึกถึงเหล่านักเรียนหญิงโรงเรียนฮิเมยูริ ที่ถูกเกณฑ์มาทำหน้าที่พยาบาลให้กับทหารที่บาดเจ็บในสงครามครั้งนี้.... และส่วนหนึ่งได้จบชีวิตลงที่นี่ ด้านหน้าของป้ายหินสีขาว คือปากถ้ำที่ด้านล่างมีครูและนักเรียนหญิงทำหน้าที่พยาบาลและช่วยดูแลผู้บาดเจ็บ(อนุสรณ์สถานแห่งนี้คือพื้นที่ๆ เคยเกิด The Battle of Okinawa).... ภายในถ้ำเล็กๆ มีอุโมงค์เชื่อมต่อไปยังถ้ำเล็กถ้ำน้อย จึงสามารถใช้เป็นสถานพยาบาลในยามนั้นได้ ปากถ้ำ Ihara third surgical cave.... ตามป้ายที่ตั้งอยู่ข้างอนุสรณ์สถาน ได้ให้รายละเอียดไว้ว่า เช้าวันที่ 19 มิถุนายน 1945 ที่หลบภัยและสถานพยาบาลแห่งนี้ ถูกโจมตีจากกองทัพของสหรัฐ ในช่วงเวลานั้นมีผู้หลบอยู่ในถ้ำแห่งนี้ 96 คน และได้เสียชีวิตไป 81 คน ในจำนวนนั้นมีครูและนักเรียนหญิงโรงเรียนฮิเมยูริรวมอยู่ด้วย 42 คน (ยังไม่นับนักเรียนหญิงคนอื่นๆ ที่เสียชีวิตในระหว่างการสู้รบในช่วงนั้น ซึ่งมีถึง 100 กว่าคน .... ความฝันและอนาคตของเด็กๆ ต้องจบลงเพราะสงคราม มันโหดร้ายและยากที่จะทำใจรับได้จริงๆ) ภายในพิพิธภัณฑ์ยิ่งหดหู่ มีภาพของนักเรียนและอาจารย์ที่ถูกฝึกให้พยาบาลผู้ป่วย มีตัวอย่างเครื่องไม้เครื่องมือในการรักษาที่ยังเก็บไว้จนถึงปัจจุบัน.... มีภาพนึงสะดุดตาฉันมาก ภาพนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มของกลุ่มนักเรียนหญิงตัวเล็กๆ สิบกว่าคน แต่คำบรรยายใต้ภาพที่บอกว่า "ในกลุ่มของนักเรียนหญิงที่เห็นนี้ มีแปดคนต้องจากไป หลังจากภาพนี้ถูกถ่ายได้ไม่นาน" มันแสนจะปวดใจ อย่าพึ่งกล่าวโทษหรือจงเกลียดจงชังฝ่ายพันธมิตรอย่างไม่ลืมหูลืมตานะคะ ลองอ่านประวัติศาสตร์สงครามด้วยใจเป็นกลาง จะเห็นว่าทหารญี่ปุ่นในสมัยนั้นก็ใช่ย่อยอยู่เหมือนกัน เข้ารุกรานประเทศเพื่อนบ้านหลายประเทศ และเหตุการณ์ที่น่าสลดใจเหตุการณ์หนึ่งก็คือ การสังหารหมู่ที่นานกิง ขอไม่พูดในรายละเอียดปลีกย่อย แต่คิดว่าหลายคนคงทราบดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับชาวจีนหลายแสนคน เมื่อกองทัพของจักรวรรดิญี่ปุ่นบุกไปที่นานกิง (ถึงฉันจะรักประเทศญี่ปุ่นมากมาย แต่ก็ไม่ได้รักจนไม่ลืมหูลืมตา ว่าประวัติศาสตร์และความจริงคืออะไร) และภายในพิพิธภัณฑ์ก็มีข้อความสรุปสั้นๆ ไว้ว่าความเสียหาย การล้มตายของชาวโอกินาว่า เกิดจากความผิดพลาดในการวางแผนของกองกำลังทหารของญี่ปุ่น ด้านในไม่สามารถถ่ายรูป ทำได้แค่บอกเล่าเรื่องราวที่ได้เห็นมาสู่กัน แต่จากที่ฉันเล่ามา มันเป็นเพียงเสี้ยวน้อยนิดจากทั้งหมดที่เห็น ชาวญี่ปุ่นและนักท่องเที่ยวหลายคนที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์วันนั้น ถึงกับปาดน้ำตากับสิ่งที่ได้รับรู้.... และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น สถานที่สุดท้าย Former Japanese Navy Underground หรือกองบัญชาการใต้ดินของกองทัพญี่ปุ่น ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง Naha เลยค่ะ นั่งรถเมล์มาไม่นานก็ถึง แต่จากป้ายรถเมล์ ต้องเดินย้อนขึ้นมานึงนิด ด้านบนมีภาพเรื่องราวของสงครามที่เกิดขึ้น รวมถึงเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ของทหารที่อยู่ภายใต้อุโมงค์ด้านล่าง ด้านล่างเป็นอุโมงค์ลึก แยกย่อยเป็นห้องบัญชาการและห้องของทหาร ห้องบัญชาการใต้ดิน.... ศูนย์บัญชาการแห่งนี้ มีนายพล Minoru Ota เป็นผู้บัญชาการ จากที่กล่าวไปข้างต้น ว่ากองกำลังทหารของญี่ปุ่นใช้ชาวโอกินาว่าเป็นกันชนสงคราม รวมถึงใช้แรงงานในทุกๆ ทาง แต่ชาวโอกินาว่าก็ยินดีร่วมมือ ที่จะสู้รบกับกองกำลังพันธมิตร ทำให้นายพลโอตะรู้สึกเศร้าเสียใจกับการล้มตายของชาวเมือง จึงได้ส่งโทรเลขรายงานความเสียสละของชาวโอกินาว่าไปยังกองบัญชาการสูงสุด ซึ่งมันก็กลายเป็น last telegram เพราะหลังจากนั้นอีกเพียง 7 วัน นายพลโอตะและนายทหารอีกจำนวนหนึ่งก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายหมู่ด้วยระเบิดมือในอุโมงค์แห่งนี้ ผนังที่เห็นเป็นจุดๆ ทั้งสองด้าน คือร่องรอยของระเบิด จบตรงนี้ละนะคะ.... เอนทรี่นี้ยากมากๆ พิมพ์ไปด้วยความอึดอัด ความรู้สึกหลายอย่างมันมากกว่าสิ่งที่เขียนไป คิดว่าผู้อ่านก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากฉัน สองวันที่ไปสถานที่สามแห่งนี้ ทำเอาฉันนอนไม่หลับ ถ่ายรูปกลับมาแม่น้ำยังเป็นสีเลือดเลย.... ฉันเกลียดสงคราม การเดินทางไปสถานที่ทั้ง 3 แห่ง สามารถดูรายละเอียดได้จากที่นี่ค่ะ //www.japan-guide.com/e/e7105.html ส่วนฉันเดินทางไปที่แรกด้วยทัวร์ท้องถิ่น เพราะการเดินทางนอกเมืองนาฮะด้วยขนส่งสาธารณะไม่สะดวกเท่าไหร่ มีรถเมล์วิ่งชั่วโมงละคันเท่านั้น จึงเลือกการเดินทางกับทัวร์เป็นการประหยัดเวลา ส่วนสถานที่สุดท้าย Former Japanese Navy Underground ขึ้นรถเมล์ไปได้ง่ายๆ.... แต่สองที่ข้างบนก็เดินทางด้วยรถเมล์ได้นะคะ ดูในลิงค์ที่ให้มาด้านบนได้เลยค่า ((ใครที่เขียนคอมเม้นท์บล๊อกนี้ไม่ได้ กดตัวอีโมใส่ไปก่อนหนึ่งตัว หลังจากนั้นถึงจะพิมพ์ได้....ขอบคุณ คุณกุ้ง amskye ที่แนะนำมาค่ะ))   Create Date : 14 พฤษภาคม 2558 31 comments Last Update : 28 กรกฎาคม 2558 19:38:32 น. Counter : 5809 Pageviews. Share Tweet

เจิมก่อนค่ะ   โดย: Close To Heaven 14 พฤษภาคม 2558 21:11:54 น.

พี่แอ๊กคะ หนูอ่านไปขนลุกไปค่ะ เป็นอย่างนั้นจริง ๆ หนูเข้าใจความรู้สึกว่าหดหู่แบบไหน หนูเคยไปที่ป้อมพระจุลฯ ตรงนั้นไม่ค่อยมีอะไรให้เราดูแล้วนอกจากเรือรบและปืนใหญ่ แต่หนูขอบอกว่า ในตัวสถานที่เองดูขลัง ดูน่าหดหู่ โดยเฉพาะเมื่อเรารู้ว่าที่ตรงนี้เคยเกิดอะไรขึ้นบ้าง เป็นหนูก็ไม่กล้าไปที่นั่นคนเดียวค่ะพี่แอ๊ก ดีที่พี่แอ๊กชวนสามีไปด้วยนะคะ รูปข้างบนบางรูปโหลดไม่ขึ้นค่ะ เห็นพี่แอ๊กบอกว่ามีแม่น้ำสีเลือด น่าหดหู่มาก ๆ ๆ ๆ ค่ะ :(   โดย: Close To Heaven 14 พฤษภาคม 2558 21:22:42 น.

ตามคุณบุ๊งมาติดๆค่ะ หดหู่จริงๆ แต่ดูสงบ และศึกษาประวัติศาสตร์ไปด้วยเลย กลางคืนคงจะยิ่งวิเวก วิเหว๋โหว๋ RIP ด้วยค่ะ Vote for travel blog.   โดย: เริงฤดีนะ 14 พฤษภาคม 2558 22:31:34 น.

แวะมาอ่านก่อนนอน แล้วพี่จะนอนหลับมั้ยเนี่ยยยย?? บรรยากาศของสถานที่จริงขลังเสมอ ความรู้สึกจึงหดหู่มากมาย สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นบทเรียนให้กับหลายๆคนหลายๆประเทศ ได้แต่หวังว่าคงไม่ต้องพบเห็นเหตุการณ์อย่างในอดีตนั่นอีก   โดย: ป้าโซ 14 พฤษภาคม 2558 22:52:27 น.

สวัสดีค่ะป้าแอ๊ก พักเหนื่อยนานไปเลยนะคะ แซวๆๆ อ่านประวัติศาสตร์สงครามทีไร ใจหดหู่ทุกทีเลยค่ะป้าแอ๊ก เพราะสงครามนำมาซึ่งความหายนะ ยิ่งไปอยู่ตรงสถานที่จริงในประวัติศาตร์ด้วยแล้ว เศร้าจริงๆค่ะ อย่างคราวที่นกไปเยือนโปแลนด์ทีแรกอยากจะไปชมสถานที่กักขังคนยิวที่อยู่ไม่ไกลมาก พอคุยๆกับน้องๆที่รีเซฟชั่นว่า สถานที่แห่งนั้น ไม่เหมาะสำหรับพาเด็กๆไปด้วย เพราะทั้งหดหู่และเศร้ามากๆ ทั้งกลิ่น ทั้งเครื่องมือเครื่องมือเครื่องใช้ที่เป็นของชาวยิวทั้งหมด เตาอบลมควัน เส้นผม แว่นตา ฯลฯ คือ เยอะมาก สรุปนกเลยไม่ได้ไป กะว่าถ้าไปจริงๆ จะให้สามีไปก่อน แล้วผลัดกันดูแลลูกคนละวันค่ะ ขอบคุณป้าแอ๊กที่แวะไปชมสาวน้อยเรียนขี่ม้าด้วยกันนะคะ ชีตัวยาวช่วงขาค่ะป้าแอ๊ก เวลานกซื้อเสื้อผ้าให้ ถ้าส่วนกางเกงต้องเพิ่มไซด์ยาวกว่าเสื้อนะคะ ตัวยืดจริงๆ ค่ะเด็กคนนี้ ช่วงเรียนก็แฮปปี้มากๆ เรียนขี่ม้าไม่ใช่สอนแค่เรียนหรูๆ คุณหนูๆ แต่ต้องรับผิดชอบด้วยนะคะ นกชอบตรงนี้แหละค่ะ เค้าฝึกเด็กได้ดีจริงๆ ส่วนอาการแพ้ขนม้าก็ยังแรงส์เหมือนเดิมค่ะป้าแอ๊ก ทรมานมากๆ ยิ่งถ้าลุกฝึกในสนามในร่มนี่นกต้องขอตัวออกมาข้างนอก รอที่รถเลยค่ะ จามและนํ้ามูกไหลตลอด เรียกได้ว่าแรงกว่าพวกเกสรดอกไม้ที่เป็นอีกค่ะ แต่ถ้าวันใหนสอนนอกสถานที่พาม้าเดินป่า จะดีหน่อยเพราะอากาศโล่งๆ ช่วยได้เยอะเลยค่ะป้าแอ๊ก วันนี้โม้ซะยาวเลย อิอิ อากาศที่บ้านวันนี้แดดสดใสมาเลยค่ะ สัปดาห์ที่แล้วก็มีฝนทั้งอาทิตย์นะคะป้าแอ๊ก ช่วยเยอะเรื่องฝุ่นค่ะ ทั้งแดด ทั้งฝนสลับกันค่ะช่วงนี้ ทางบ้านป้าแอ๊กเป็นยังไงบ้างคะรักษาสุขภาพนะคะป้าแอ๊ก จุ๊บๆ   โดย: LoveParadise 15 พฤษภาคม 2558 13:11:23 น.

ก่อนไป โหวตให้ป้าแอ๊กก่อนค่า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: LoveParadise 15 พฤษภาคม 2558 13:15:04 น.

เข้ามาอ่านตั้งแต่เช้า อ่านไม่จบสักที ก็แค่นี้แหละ โดนกวนใจเรื่อย พอกลับ มาก็ต้องเริ่มใหม่ แต่บอกได้เลยว่า ตาม ที่เฟซก็ไม่น้อยแล้ว แต่น้องแอ๊กเก็บภาพ เด็ดๆมาไว้ที่นี่เยอะเลยนะคะ ไว้มาตามอีกค่ะ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog มิลเม Diarist ดู Blog เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 15 พฤษภาคม 2558 18:47:11 น.

สวัสดีค่ะพี่แอ๊ก วันนี้ตามมาเที่ยวอนุสรณ์สถานสงครามโลกที่เกาะโอกนาว่าค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นภาพบรรยากาศที่นั้นเลย ขอบคุณที่เอามาแชร์ให้เห็นชัดๆนะคะ สงคราม ไม่ว่าฝ่ายไหน ย่อมมีการสูญเสียมากมาย ยิ่งใช้เกราะมนุษย์มากั้นทหารแบบนี้ ซิวิเลี่ยนตาดำๆต้องรับกรรมมากมายๆ น่าเศร้าใจค่ะ แอ๋นพึ่งอ่านเรื่อง Unbroken จบมาไม่นาน (เห็นหนังด้วย) พึ่งจะอินๆกับภาพยุคสงครามโลกครั้งที่สองแถวๆญี่ปุ่นเลย Happy Weekend จ้า   โดย: anigia 15 พฤษภาคม 2558 20:59:30 น.

อ่านแล้วรู้สึกหน่วงหนักในอก ความรู้สึกก็ยากที่จะบรรยายเป็นตัวอักษร รู้แต่ว่าสงคราม มีแต่การสูญเสียและพลัดพราก ส่งกำลังใจจ้ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 16 พฤษภาคม 2558 0:16:51 น.

thx u crab   โดย: Kavanich96 16 พฤษภาคม 2558 1:32:26 น.

สวัสดีค่าพี่แอ๊ก คิดถึงๆนะคะ ดีใจที่พี่กลับมาอีกครั้ง อิอิ นู๋ก็เดาว่าพี่คงมีทริปเที่ยวแน่เลยค่า ไม่รู้ว่าเราจะแอบเดินสวนกันที่เจแปนรึเปล่าน๊อ?? พุทราไปมาเมื่อต้น Aprและต้น Mayค่า มาอ่านบล็อควันนี้แล้วเศร้าจังเลยนะคะ สงครามนำมาแต่ความเจ็บปวด พุทราเคยอ่านประวัติของ Okinawa จำได้ว่าคนรุ่นเก่าๆยังเคืองชาวยี่ปุ่นอยู่ นู๋เองถึงจะเลิฟเจแปน แต่ก็มองเห็นด้านมืดของประเทศนี้เหมือนกันค่ะ ขอเล่าถึงทริปล่าสุดที่ยังลืมไม่ลง พุทราไปซัปโปโรมาค่า วันแรกไปเที่ยว ShiroiKobito หรือโรงงานช๊อคโกแลต ที่นี่จะเก็บสะสมตุ๊กตาและของเล่นเก่าๆเยอะมากค่ะ พี่แอ๊กน่าจะไปมาแล้วเปล่าคะ พอตอนกลางคืนนู๋ก็ฝันค่า ว่าไปยืนอยู่ที่นึงในเจแปนเป็นท่ี่นู๋คุ้นเคยมาก แล้วก็มีตุ๊กตาเต็มไปหมดเลยค่ะ จะเล่าต่อก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเลยนะคะ แล้วก็มีผู้ญ.คนนึงเข้ามาบีบคอนู๋ค่า เราสื่อสารกันไม่ได้นะคะ แต่เธอบีบแบบไม่ปล่อย จนนู๋ร้องขอความช่วยเหลือ ตอนนี้ราวๆตี 3 กว่าค่ะแฟนนู๋ได้ยินเสียงร้องเลยเข้ามาปลุกถามว่าเกิดอะไร หลังจากตื่นมา นู๋สวดมนต์และบอกว่าถ้าถึงเมืองไทยจะทำบุญส่งตุ๊กตาไปให้ค่า พอมาถึงBkk นู๋ก็ไปทำบังสุกุลที่วัดใกล้บ้านค่ะ ปกตินู๋ไม่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆหรอกนะคะ เล่าแล้วก็ยังผวาอยู่บ้าง ตอนนี้เวลาจะไปนอนค้างคืนที่ไหน นู๋จะไม่ลืมสวดมนต์และขออนุญาตก่อนตลอดเลยค่า   โดย: prizella 16 พฤษภาคม 2558 21:07:11 น.

ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog ฮ่าขอส่งกำลังใจก่อนเนอะไว้ตามมาเก็บอ่านที่หลังจ้ะ   โดย: Opey 17 พฤษภาคม 2558 5:01:46 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น หายไปนานมากๆเลยขอรับคิดว่าเลิกเล่นบล็อกแก๊งซะแร้วว ดีจัยขอรับไปเจอคุณแอ๊กกลับมาส่งเสียงอีกคั้ง   โดย: ขุนเพชรขุนราม 18 พฤษภาคม 2558 5:14:24 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog ลอยละล่อง บล็อกแกงค์ Craft Blog ดู Blog ALDI Klaibann Blog ดู Blog ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น มาอีกรอบค่ะพี่แอ๊ก คราวนี้เห็นภาพครบเลย เห็นด้วยค่ะว่าไปถึงสถานที่แล้วมันหดหู่จริง ๆ คงเป็นเพราะเรารู้ประวัติของสถานที่นั้น ๆ ด้วยค่ะ   โดย: Close To Heaven 18 พฤษภาคม 2558 6:29:13 น.

Japan เป็นประเทศที่สามีเรายังไม่เคยไปค่ะ และเมื่อคิดถึงญี่ปุ่นทีไร เราคิดถึงแต่ที่ Okinawa เมืองอื่นเราแทบไม่ได้สนใจเลย เป้าหมายคือจะพาสามีไปชมสักครั้ง วิถีชีวิตความเป็นอยู่วัฒนธรรม สิ่งที่ว่าทำไมคนที่โอกินาว่าถึงมีชีวิตยืนยาว...และสุขภาพแข็งแรง..(ถึงขนาดกับซื้อหนังสือมาอ่านแล้วสองเล่มแน่ะ อิอิ) บล๊อกนี้ดีมากๆค่ะ ขอเก็บเอาไว้อ่านหาข้อมูล ณ ตอนที่พร้อมจะเดินทางไปที่โอกินาว่านะคะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: Max Bulliboo 18 พฤษภาคม 2558 17:25:47 น.

สวัสดีค่ะป้าแอ๊ก กว่าจะแวะมาก็วันจันทร์เลยค่ะ เสาร์อาทิตย์ อากาศดี๊ดีค่ะทางนี้ แดดสวยๆ อุ่นขึ้นมาที่ 15c แต่ยังต้องติดแจ๊กเกตอยู่ค่ะ เพราะยังมีลมหนาวๆอยู่ เฮ้ออ รอซัมเมอร์จริงๆแล้วค่ะตอนนี้ อากาศที่นี่เดี๋ยววันดีคืนดีก็สลับกับฝนตก ว่าแล้ววันนี้ฝนก็เทมาตั้งแต่เช้าเลยค่ะ เซ็งจังค่ะป้าแอ๊ก สาวน้อยเรียนอีกสองครั้งก็จบแล้วค่ะป้าแอ๊ก แปลกแต่จริงขนม้าแรงยิ่งกว่าเกสรดอกไม้ที่เจอทุกๆปีนะคะ แค่ไม่ถึงสิบห้านาทีก็จามเอาๆ ขอบคุณป้าแอ๊กด้วยนะคะสำหรับโหวตให้ที่บล็อกค่ะ จุ๊บๆ   โดย: LoveParadise 18 พฤษภาคม 2558 17:46:48 น.

แหะๆ ต้องรอผ่านวีคเอนด์ก่อนถึงมาคุยทักทายและโหวตให้พี่แอ๊กได้ ขออภัย ในความเชื่องช้าจ้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog pantawan Health Blog ดู Blog ปลาทอง9 Travel Blog ดู Blog   โดย: anigia 18 พฤษภาคม 2558 20:24:35 น.

อาโหลๆ ไม่เป็นไรจ้าป้าแอ๊ก แหม่ เราก็มีภารกิจฟิชโช่กันได้นิ แบบแอ๋นไง หายทุกสุดสัปดาห์เป็นรูทีนปกติ อิอิ อากาศช่วงสปริงค์ก็เดี๋ยวอุ่นเดี๋ยวฝน เดี๋ยวเย็นๆ ปรวนแปรเรื่อยๆนะคะ แอ๋นเก็บเสื้อผ้าช่วงหนาวไปแล้ว ยังต้องรื้อกลับมาใช้ใหม่อยู่อีก งงๆ ตอนเหนือของรัฐยังมีหิมะตกด้วยแหล่ะ ไรกันเนี่ย 555 ขอบคุณค่ะ ป้าแอ๊กดูแลสุขภาพนะคะ   โดย: anigia 21 พฤษภาคม 2558 22:17:05 น.

พี่กลับมาที่นี่สองครั้งแล้ว เพราะความทรงจำ ของพี่เกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 ช่วงที่ญี่ปุ่น ยกพลขึ้นบกในประเทศเราก็ทำให้พี่เจ็บปวด ไม่น้อยเหมือนกัน ตอนนั้นพี่ห้าหกขวบเท่านั้น แต่จำภาพบ้านเรือนถูกไฟสงครามเผาผลาญ ต่อหน้าต่อตามากมาย การต้องหลบภัยในหลุม ก็น่ากลัวมาก มันทำให้พี่ลุกเดินไม่ได้เวลาตกใจมากๆ มาจนบัดนี้ สงครามเนอะ ไม่มีส่วนไหนดี   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 22 พฤษภาคม 2558 16:56:14 น.

สวัสดีค่ะป้าแอ๊ก ช่วงนี้นกก็ออกนอกบ้านบ่อยๆ เหมือนกัน เข้าเฮลซิงกิเป็นว่าเล่นเลยค่ะ ไปจิบกาแฟหมํ่าเค๊ก ทานไอศครีม พาสาวน้อยไปเที่ยวในเมืองค่ะ ช๊อปปิ้งตามประสาสาวๆ อิอิ จริงๆได้แต่ของคุณลูกนะคะ อาทิตย์หน้าต้องเตรียมลงสวนดอกไม้แล้วค่ะ อากาศที่นี่เริ่มอุ่นๆ ดีจริงๆค่ะป้าแอ๊ก บอกเลยว่าตอนนี้เหมือนคนเก็บกดช่วงหน้าหนาวนานมากก พอเจออากาศดีดีแดดสวยๆ ก็ไม่อยากอยู่ในบ้านแล้วนะคะ บล็อกนกยังดองต่อสักแป๊บนึงค่ะช่วงนี้ จริงๆอากาศที่นี่บาวงวันเช้าๆครื้มๆ พอบ่ายมาก้สดใสค่ะ อากาศบางทีก็เดาใจย๊าก ยาก แต่สัปดาห์นี้ถือว่าดีสุดๆค่ะป้าแอ๊ก รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะป้าแอ๊ก จุ๊บๆ   โดย: LoveParadise 22 พฤษภาคม 2558 19:00:54 น.

สวัสดีตอนบ่ายครับ   โดย: ก้อนเงิน 24 พฤษภาคม 2558 16:13:52 น.

โหลๆๆค่ะพี่แอ๊ก หนึ่งก็เพิ่งแง้มมาบล็อกเหมือนกัน หลังจากไปตะลอน ญป กับที่บ้านมา ตอนนี้ ญป กำลังมาเลยค่ะ นักท่องเที่ยวชาวสยามเยอะมากๆเลย ตามพี่แอ๊กไปเที่ยวดีกว่า แต่สถานที่ท่องเที่ยวเกี่ยบกับสงครามหนึ่งเองก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ มันเป็นสิ่งที่เตือนใจถึงความโหดร้ายของมัน แต่ก็ไม่เคยหยุดมันได้จริงๆ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจ   โดย: AdrenalineRush 24 พฤษภาคม 2558 22:51:28 น.

สวัสดีค่ะป้าแอ๊ก อากาศแถวบ้านป้าแอ๊กฝนชอบมา น่าจะเป็นเพราะเมืองท่าติดทะเลด้วยนะคะ อากาศเลยเปลี่ยนเร็ว จะว่าไปนกว่าปีนี้ร้อนช้านะคะ เพราะยังต้องติดแจ๊กเกตกันอยู่เลยค่ะ อากาศยังไม่อุ่นเต็มที่ดอกไม้ต่างๆ ก็บานช้าด้วยค่ะ แต่ๆๆ ที่บ้านนกวันนี้แดดสวมาตั้งแต่เมืองวานค่ะ พาสาวน้อยไปปั่นจักรยานจนแบตหมดเลยค่ะ ป้าแอ๊กคงยังยุ่งๆ อยู่และอากาศแบบนี้ รักษาสุขภาพมากๆค่ะป้าแอ๊ก จุ๊บๆ   โดย: LoveParadise 26 พฤษภาคม 2558 15:19:07 น.

สวัสดียามบ่ายครับ   โดย: ก้อนเงิน 1 มิถุนายน 2558 14:43:12 น.

ถึงพี่จะยังไม่ได้กวาดบ้านก็จวนแล้วนา แข่งกันมะคะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 1 มิถุนายน 2558 15:40:57 น.

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาพี่แอ๊ก แวะมาขอชิมไส้กรอกอีสานค่ะ 5555   โดย: Close To Heaven 11 มิถุนายน 2558 23:25:21 น.

เปิดมาฟังเพลงนี้อยู่เกือบสามสิบรอบได้ ฟังแล้วคิดถึงไมเคิล เสียดายความสามารถเค้า เพลงนี้สมัยเด้กฟังแล้วเฉยมากๆ ออกแนวเบื่อๆด้วย แต่ฟังตอนนี้กลับชอบนะคะ ขอบคุณพี่แอ๊กนะคะที่ไปเยี่ยนที่เวบไซต์ จุ้บๆๆ   โดย: AdrenalineRush 14 มิถุนายน 2558 15:04:43 น.

สวัสดีค่ะ ไม่ได้แวะมานานเลย สบายดีนะคะ โอกินาว่า เป็นอีกสถานที่นึงที่อิชั้นอยากจะไปซักครั้งในชีวิตค่ะ พอนึกถึงญี่ปุ่น หลายคนบอกว่าไปโตเกี่ยว โอซาก้า บลาๆๆ แต่สำหรับอิชั้น อยากจะไปโอกินาว่ามากกว่าน่ะค่ะ ..... ในสงคราม ไม่มีใครเรียกฝ่ายใดว่าดีได้อย่างเต็มปากเต็มคำหรอกค่ะ เรื่องนานกิงนี่ อิชั้นทำใจอ่านหนังสือไม่ได้เลย มันหดหู่มากๆอ่ะค่ะ ไม่แปลกใจ ทำไมคนจีนถึงไม่ชอบญี่ปุ่นขนาดนี้ ขอภาวนา อย่าให้โลกใบนี้มีสงครามอีกเลยนะคะ   โดย: คนสวยที่ไม่เคยสวย 17 มิถุนายน 2558 11:09:54 น.

สวัสดียามบ่ายครับ   โดย: ก้อนเงิน 23 มิถุนายน 2558 13:17:10 น.

มาส่งความคิดถึงถึงพี่แอ๊กค่ะ   โดย: Close To Heaven 21 กรกฎาคม 2558 16:55:37 น.

สวัสดีค่ะป้าแอ๊ก นานมากแล้วที่หนูไม่ได้เข้ามาในblog ของป้าแอ๊กแต่หนูยังไม่ลืมป้าแอ๊กนะคะ หนูไปเจอหนังสือที่ป้าแอ๊กเขียน สะดุดตากับชื่อของป้าแอ๊ก ต้องใช้คนเดียวกันแน่ๆ รีบล๊อกอินเข้ามาในblog ทันที เย้ๆป้าแอ๊กของหนูจริงๆด้วยค่ะ หนูจะไม่หายไปไหนแล้วจะติดตามป้าแอ๊กต่อไปนะคะ   โดย: mywishmylove 24 กรกฎาคม 2558 11:54:56 น.