Bloggang.com : lunaloca :

ข้อมูลเผื่อเพื่อน

ฮ่องกงเป็นประเทศที่เที่ยวคนเดียวได้ไม่ยาก ไม่ต้องใช้วีซ่าถ้าอยู่ไม่นาน การเดินทางสะดวกง่ายดาย จากสนามบินนั่งรถแอร์พอร์ตบัสน่าจะถูกที่สุด ใช้เวลาประมาณ 40 นาที (หรือมากกว่านั้นถ้ารถติด) มาถึงจิมซาจุ่ย ซื้อบัตรปลาหมึก (octopus card) ติดตัวไว้ตั้งแต่มาถึงจะดีที่สุด เพราะใบเดียว ซื้อได้ทั้งตั๋วรถเมล์ ตั๋วรถใต้ดิน ตั๋วเรือ ตั๋วเข้าชม ซื้อของในซูเปอร์มาร์เก็ต โดยไม่ต้องหาเศษเงินให้พอดี ไม่ต้องนับตังทอนให้ยุ่งยากเสียเวลาและเสียฟอร์ม ค่ามัดจำบัตร 50 เหรียญจะได้คืนตอนแลกบัตรคืนขากลับที่สนามบิน แต่จะโดนหักประมาณ 7 เหรียญ ซึ่งก็คุ้มแล้วละนะเมื่อแลกกับความยุ่งยากที่หมดไป

ค่ารถกับค่ากินอาจจะดูแพงเมื่อเทียบกับบ้านเรา แต่อาหารที่นี่จานใหญ่ กินอิ่ม หรืออาจจะเกินอิ่มสำหรับสาวๆบางคน ขอให้ยับยั้งชั่งใจตอนสั่งอาหาร อย่าให้ความหิวบังตาแล้วสั่งมาแบบไม่บันยะบันยัง เพราะบางร้านอาหารหนึ่งจานอาจกินได้สองอิ่ม อย่าคิดว่าราคาเท่านี้แต่ได้ปริมาณเท่าอาหารในเมืองไทย (ถ้าคิดดูจริงๆแล้ว การจ่ายน้อยแต่กินไม่อิ่ม ต้องกินอย่างอื่นโน่นนี้ไปเรื่อยๆ ยังจะแพงกว่าอีกนะ) แต่ถ้าอยู่หลายวัน หรือว่ากินจุ หรือว่าแค่อยากประหยัด แนะนำให้มองห้าซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้ที่พักเอาไว้ซื้อเสบียง ประเภทน้ำดื่ม ขนมปัง ผลไม้ อย่างน้อยติดห้องไว้ยามดึกหรือติดตัวไว้ตอนเดินทาง ก็พอช่วยได้

ที่พักในฮ่องกงมีหลากแบบหลายราคา จริงๆสามดาวก็น่าจะได้ห้องดีทีเดียว แต่เราไปคนเดียว อยากประหยัดตังมากกว่าอยากสบาย ก็เลยมุ่งหน้าไปย่านคนจน ชุงกิงแมนชั่น (ซึ่งเป็นหนึ่งในหลายตึกที่มีเกสต์เฮาส์จำนวนมาก) เราว่าทำเลที่นี่ค่อนข้างโอเค ใกล้ท่าเรือ ใกล้สถานีรถใต้ดิน ใกล้ป้ายรถเมล์ ใกล้โรงแรมหรูและแหล่งช็อปปิ้ง ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวจำนวนมากให้เดินเล่นแก้เบื่อหรือย่อยอาหารได้ แถมใกล้ๆก็มีเซเว่นอีเลเว่นและซูเปอร์มาร์เก็ตชื่อ “เวลคัม” ให้เดินไปซื้อของกินมาตุนได้ และมีศูนย์อาหาร food hawker อยู่ในซอยข้างๆมัสยิดอีก สะดวกถูกใจมาก ข้อเสีย (ถ้าคิดว่าเป็นข้อเสีย) อย่างเดียวก็คือประชากรแขกในตึกค่อนข้างหนาตาและบางคนก็มีท่าทีตื้อ (เพื่อขายห้อง) มากไปนิดถ้าดูออกว่าเราเป็นนักท่องเที่ยว นอกจากทางเข้าและทางขึ้นลิฟต์แล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรที่ทำให้น่ากลัว

อย่าอคติให้มากเกินไป ถ้าคิดว่าการเดินทางคือการเปิดตาเปิดใจรับวัฒนธรรมและความแตกต่างแล้ว แค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อยมาก ไม่อย่างนั้นการไปเที่ยวก็จะไม่สนุก ดีไม่ดีจะลุกลามเป็นการเหยียดผิวและหมิ่นน้ำใจคนต่างวัฒนธรรมไปได้ แต่เพื่อความปลอดภัย (และเพื่อให้เที่ยวสนุกอีกนั่นแหละ) ก็คงไม่เป็นการมองโลกแง่ร้ายเกินไปนัก ถ้าเราจะเพิ่มความระมัดระวังกระเป๋าและของมีค่าเอาไว้บ้าง

เนื่องจากพักหลายคืน เลยมีโอกาสเซอร์เวย์ที่พักหลายแห่งในตึก คืนแรกจองไปจากเมืองไทย เลือกห้องนอนแบบห้องรวม (เพราะกะอยู่คืนเดียว แถมยังไปถึงดึกแล้วกะจะออกแต่เช้า) ขนาดจองและจ่ายเงินล่วงหน้าไปเป็นเดือน ไปถึงยังโดนเจ๊โกงหน้าด้านๆ บอกว่าห้องเต็ม ให้เราไปนอนในห้องคอมพิวเตอร์ เอาฟูกปูบนพื้นให้ แต่แบบห้าทุ่มกว่าแล้ว ไม่รู้จะทำไง ก็เลยจำต้องนอนไปในราคาที่ไม่ลดสักบาท เป็นคืนแรกที่ไม่ประทับใจมากๆ และก็แค้นใจในความงกของคนจนแทบกระอัก

ผลจากการออกเซอร์เวย์ก็เลยได้ที่พักข้างบน ชั้น 12 คุณลุงเจ้าของเกสต์เฮาส์ใจดีแล้วก็พูดรู้เรื่อง ห้องนอนห้องน้ำสะอาดสะอ้าน แม้ว่าจะเก่า แต่เทียบราคาแล้วคุ้มกับคุณภาพและมิตรภาพที่ได้รับ มีคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งไว้ให้ผลัดกันเช็คเมล์ได้ฟรี ในห้อง 1604 ของเรามีสองเตียง ห้องน้ำในตัว ทีวี โทรศัพท์ และแอร์พร้อม ส่วนตู้เย็นมีให้ใช้ด้านนอก จริงๆก็เหมือนที่อื่นๆ แต่ห้องนี้ดีกว่านิดนึงตรงที่มีหน้าต่างสองบานอยู่คนละด้าน และเปิดออกด้านในตึก จึงปราศจากเสียงดังจากถนน ระบายถ่ายเทลมได้ดี (แม้ว่าจะไม่ได้เห็นวิวอลังการงานสร้างอะไร แต่ก็ดีกว่าทึบหมดสี่ด้านละนะ) ที่สำคัญที่สุด...ไม่เหม็นบุหรี่ แค่นี้ก็ผ่านมาตรฐานเราแล้ว ถ้าใครสนใจอยากไปพิสูจน์ด้วยตนเองก็เชิญได้ เกสต์เฮาส์นี้ชื่อว่านิวเปกิงเกสต์เฮาส์ ชุงกิงแมนชั่น ขึ้นชั้น 12 ไปอยู่ทางซ้ายมือ (แต่จริงๆทางขวาก็เจ้าของเดียวกันแหละ)

Create Date : 23 กันยายน 2552

0 comments

Last Update : 24 กันยายน 2552 21:30:39 น.

Counter : 1180 Pageviews.