หนีร้อนไปพึ่งเย็น

เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ แอบหนีกรุงเทพที่แดดร้อนฉ่าๆเริ่มลามเลียมาไปเที่ยวประเทศใกล้เคียง ตามประสาคนไม่มีพันธะและ (ทำเป็น) ไม่มีภาระ จะมีก็แต่โมหะ ตะกละตะกรามอยากเดินทางไปให้ทั่วโลกเท่านั้น

ฮ่องกง เซินเจิ้น กวางเจา และมาเก๊า คือสี่เมืองเป้าหมายในการเดินทางสองอาทิตย์คราวนี้ แม้เมืองเหล่านี้จะไม่ได้อยู่ในแผนเที่ยวหรือรายการประเทศที่อยากไปและไม่ได้เรียกความกระตือรือร้นมากนัก แต่ว่าบังเอิญมือมันไปคลิกได้ตั๋วแอร์เอเชีย 0 บาทมาอ่ะนะ ก็เลยเกรงใจ ต้องไปเสียหน่อย ค่าที่ตั๋วถูกกว่าบินในประเทศเสียอีก (แต่จะไปเสียอะไรเท่าไหร่ข้างหน้านั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง แหะๆ)

คราวนี้เดินทางคนเดียวช่วงสิบวันแรก ส่วนสี่วันสุดท้ายในมาเก๊าและฮ่องกงมีเพื่อนมาแจมด้วย ก็เลยได้สองบรรยากาศในหนึ่งทริป การเดินทางราบรื่นดี แต่กลับมามีเรื่องตื่นเต้นเล็กน้อย เอ้อ อันที่จริงก็มากอยู่...เพราะคอมพิวเตอร์อ่านข้อมูลในเมโมรีการ์ดไม่ได้ แต่ดูภาพจากในกล้องได้ไม่มีปัญหา หลังจากลองทั้งคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ ทั้งโน้ตบุ๊ค ลองทั้งใช้สายต่อจากกล้อง ใช้การ์ดรีดเดอร์ และเอาเมโมรีการ์ดไปเสียบกับช่องการ์ดในโน้ตบุ๊คและไม่สำเร็จ จิตใจก็เริ่มเหี่ยวห่องอหงิก คิดว่าคงจะสูญเมโมรีการ์ด และเหลือแต่เมโมรีเพียวๆเสียแล้ว

กลุ้ม (ทำ) ใจอยู่สามวันก่อนจะตัดสินใจไปร้านอัดภาพดิจิทัล ก็ลองแวะไปอย่างนั้นเอง ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรได้หรอก แต่ปรากฏว่าเขาเสียบปั๊บก็อ่านได้ปุ๊บ ราวกับว่ามันไม่เคยรวนมาก่อนกระนั้น เสียค่าถ่ายข้อมูลจากการ์ดใส่ธัมป์ไดรฟ์ไปสามสิบบาทเอ๊งงงงง

เยส! เยส! เยส! โอ รู้งี้มาตั้งแต่วันที่กลับแล้ว ไม่มัวกลุ้มใจให้ผมหงอกเสียเปล่าๆไปตั้งหลายวันหรอก

Create Date : 19 มีนาคม 2552		2 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2552 23:10:46 น.
Counter : 476 Pageviews.
Share Tweet