|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
เราต่างมีแสงสว่างในตัวเราเอง
เป็นชื่อหนังสือเล่มโปรดที่เขียนโดยคุณวรพจน์ครับ แต่ที่เขียนถึงวันนี้ เป็นเรื่องของน้องคนหนึ่งที่พึ่งจะลาออกไปครับ
น้องคนนี้เป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนและทำงานที่กรุงเทพฯ แต่ด้วยเหตุผล, ความตั้งใจ, อุดมการณ์หรืออะไรบางอย่างทำให้มันเลือกที่จะ "กลับบ้าน"
ผมสนิทกับน้องคนนี้พอสมควรจะว่าด้วยลักษณะนิสัย ความชอบส่วนตัว หนังสือหนังหา ประกอบด้วยระยะหลังที่เราต้องรับผิดชอบในหน้าที่การงานด้วยกัน เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกันเลยก็ว่าได้ มีเรื่องมาโม้มาเกทับกันอยู่เรื่อย มีความลับที่ต้องรบกวนมันบ้างนิดหน่อย มีความกวนส้น...บ้างเล็กน้อยตามประสา แต่เมื่อวานมันเกือบโกรธผมจริงจังเรื่องที่จะชิ่งไม่ไปงานเลี้ยงส่งมัน (555)
ก่อนที่มันจะลาออกเคยมีรุ่นพี่ที่เคารพคนหนึ่งถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใยกับมันว่า "คิดดีแล้วหรือ" หรือไม่ก็บอกกับผมว่า "เตือนมันหน่อยสิ" เพราะด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบรวมทั้ง "รายได้" ณ เวลานี้และอนาคต คงเทียบได้ยากหากน้องคนนี้เลือกที่จะกลับไป แต่พอคุยกันมันดูแล้วด้วยคำพูดเพียงประโยคที่ว่า "ก็ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วนี่" ก็คงเพียงพอที่จะเป็นเหตุผลสนับสนุนการตัดสินใจดังกล่าวได้เป็นอย่างดี (ซึ่งมันอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้นที่ผมยังไม่รู้ก็ได้ หรือไม่ก็คงเป็นเพราะแสงสว่างที่อยู่ในตัวมันนั่นแหละ)
เห็นด้วยน้อง บางทีนะ การตัดสินใจอะไรก็ตามถ้ามัน "ขัดใจ" ละก็ ให้เชื่อใจไว้ก่อนนะดีที่สุด
น้องคนนี้เป็นคนชอบเดินทางครับ (คนแบบนี้มักเรียกตัวเองว่านักเดินทาง มากกว่านักท่องเที่ยว) กับความฝันความตั้งใจเก็บ "อุทยานแห่งชาติ" ให้ครบ ซึ่งสร้างความอิจฉาตาร้อนให้กับผมอยู่เสมอๆ ว่า สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา มันไปไหนมาอีกแล้ว รวมทั้งการเอาแผนที่อุทยานแห่งชาติในประเทศไทยใบใหญ่มาติดไว้ที่โต๊ะผมด้วยเนี่ย
โชดดีวะ ขอให้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าตามความฝันที่ตั้งใจ (มันตั้งใจว่าใช้เวลาหนึ่งปีจากนี้เที่ยวแหลก) แล้วอย่าลืมเขียนบล็อกได้แล้วละจะได้ตามอ่านด้วยความตาร้อนต่อไป
ขอให้มีคนที่มีความคิดแบบนี้เยอะๆเถอะนะ ผมยังคงมีความรู้สึกว่าที่ประเทศของเรายังมีศักยภาพในการแข่งขันสู้กับคนอื่นได้ยากเพราะความกระจุกตัวของคนกรุงนั้นเอง อยากให้คนเก่ง คนดี กระจายกันออกไปให้กว้างๆ และผมก็มั่นใจว่าการกระจายออกไปนั้นไม่ได้อยู่แต่การไปให้เท่านั้น ยังมีความรู้ เรื่องราว ประสบการณ์อีกมากที่เราต้องไปรับกลับมาด้วยเช่นกัน
อ้อ งานเลี้ยงเมื่อคืนสนุกมากเต็มที่กันดีเหลือเกินจนบางทีผมก็จำไม่ได้ว่าได้พูดคำคำนี้กับมันหรือยัง...
โชคดี "บาส"
แต่ผมพูดคำนี้กับมันแล้วแน่แน่...
เต็มที่ "บาส"
คุณตั๊กกี้
Create Date : 17 มีนาคม 2550 |
|
6 comments |
Last Update : 17 มีนาคม 2550 18:51:13 น. |
Counter : 486 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ชบาโฟเบีย (ชบาโฟเบีย ) 17 มีนาคม 2550 19:45:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: BAYROCKU 17 มีนาคม 2550 20:55:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 21 มีนาคม 2550 3:24:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 26 มีนาคม 2550 2:43:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: ความเจ็บปวด (ความเจ็บปวด ) 31 มีนาคม 2550 1:34:09 น. |
|
|
|
| |
|
|
แต่คนบางคน...ก็ยังทำไม่ได้
มันมีข้อจำกัดอยูหลายอย่างทีเดียว....
แต่ขอบาสให้โชคดี....
ขอให้มีความสุขกับแสงสว่างของตัวเอง...
ดำรงแสงนั้นให้พอดี...ถ้าจ้าเกินไป...
จะทำให้เราเองและผู้อื่น...ตาบอดไปได้