เสียงรองเท้าส้นสูง ดังกระทบพื้น เป็นระยะๆ เสียงบ่งบอกถึงความเป็นสาวมั่น ไม่มีทางที่เธอจะสะดุด สายไฟ หรือสายใดๆ ของอุปกรณ์ในออฟฟิต เป็นอันขาด นอกจากสายใจ ของหนุ่มๆ ทั้งโสดและไม่โสด เท่านั้น
ฉันนึกยังไม่จบน้ำเสียงอันมั่นเกิน 100 ของเธอทักทายมาอย่างอ่อนหวาน
“พี่พร ขา อรุณสวัสดิ์ เช้าวันสุดท้ายของวันทำงานในสัปดาห์ นี้คะ พรุ่งนี้ จะพาครอบครัวเที่ยวที่ไหน กันคะ”
“คงไม่หรอก ค่ะ น้องชะเอม พอดีพี่ยังปิดงบไม่ลงตัวนะค่ะ ต้องปิดงบให้ทันวันสองวันนี้ค่ะ ถ้าน้องเอมว่างช่วยพี่ปิดงบหน่อยซิคะ”
ฉันแกลังพูดไปงั้น แต่คำตอบกลับเกินคาดกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก  
 “คงไม่ได้ หรอกค่ะพี่พร หนูต้องไปทำบุญค่ะ พรุ่งนี้วันเสาร์ ตรงกับวันพระด้วย หนูต้องรีบทำบุญเพื่อสะสมไว้ให้เยอะๆ ค่ะ ชาติหน้าหนูจะได้เกิดมาสวยผุดผ่อง มากกว่านี้ค่ะ พี่พรก็ควรหาเวลาไปทำบุญเสียบ้างนะค่ะ ชาติหน้าจะได้สวยเหมือนหนู ดูพี่ซิค่ะ ผิวพรรณไม่สดใสผุดผาด เหมือนหนูเลย ไม่ได้นะค่ะ พี่เรื่องอย่างนี้มีผลจริงๆ นะค่ะ”
“จ๊ะ แล้วพี่จะหาเวลา นะจ๊ะ”
ฉันรีบตัดบทก่อนที่คุณเธอ จะเอ่ยคำเปรียบเทียบที่บาดใจฉันมากกว่านี้ โถ จะไม่ให้ต่างกันอย่างไร ฉันอายุ 49 จะ 50  เข้าไปแล้วส่วนเธอเพิ่งจะ 30 มามาดๆ ทั้งยังไม่แต่งงานด้วยเหตุผลที่เธอเคยบอกฉันว่า
"ไม่รู้จะ เลือกใครดีค่ะ พี่พร มันเยอะเสียจนหนูเลือกไม่ถูก เลยค่ะแค่ควง กันไปศึกษานิสัยใจคอกันไปนะคะ”
แล้วดูการแต่งตัวของเธอกับฉันสิ ต่างกันหน้ามือกับหลังมือ ฉันขุดกรุมาเมื่อ 10 ปีทีแล้วที่เขานิยมกัน เธอล้ำแทบจะทันแฟชั่นเสียวันต่อวัน เฮ้อ ฉันคิดอย่างอิจฉา และหมั่นไส้หล่อนจริงๆ ให้ดิ้นตายซิเอ้า
“หนู ขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ พี่พร แล้วเจอกันตอนเที่ยง นะค่ะ”
“จ๊ะ”
“ขอให้มีความสุข กับงานทำงานวันนี้ นะค่ะพี่พร”
นั่น ใช่แต่ความหมั่นไส้ ที่ฉันมีให้หล่อน หรอก ความปรารถนาดีเธอก็มีให้ จนใกล้เที่ยงเธอเดิน มาพร้อมเสียงแสนหวาน
“พี่พรขา ไปทานข้าวได้แล้วค่ะ วันนี้จะทานอะไรกันดีค่ะ”
“พี่อยากทานก๊วยเตี๋ยว เนื้อเปื่อย เจ้าอร่อย ข้างบริษัทจังเลยค่ะ เราไปทานกันไหมค่ะ”
“โอ๊ะ ไม่หรอกค่ะ ชะเอมไม่ทานเนื้อ พี่พรก็ทราบนี่ค่ะ มันไม่ดีกับสุขภาพ และมันเป็นการร่วมกันสร้างบาป โดยที่เราไม่รู้ตัว นะค่ะ พี่พร เรื่องอย่างนี้ก็มีผลกับผิวพรรณ รูปร่างหน้าตา สง่าราศรี ของเราเหมือนกันนะค่ะ ชะเอมว่าเราไปทานสลัดมังสวิรัติ กันดีกว่านะค่ะ”
“งั้นน้อง ชะเอมไปเถอะค่ะ พี่พรตั้งใจแล้วว่าวันนี้จะทำบาป อีกสักวัน มันห้ามใจไม่ไหวค่ะ”
“งั้น ชะเอมขอตัวนะค่ะ พอดีธีระ นัดชะเอมไว้ด้วยนะค่ะ”
“จ๊ะ ตามสบายเถอะ ว่าแต่วันนี้ทำไม ถึงควงธีระ ได้ล่ะ”
ฉันถามด้วยความสงสัย(ปนอยากรู้)  เพราะเธอเคยบอกกับฉันว่าธีระ
หาใช่สเปค ผู้ชายของเธอไม่
“ชะเอม สงสารเค้า นะค่ะ หลงรักชะเอมเสียหัวปักหัวปำ วันนี้เลยรับนัด เค้าหน่อยค่ะ เนี่ย เป็นการทำบุญอย่างหนึ่งนะค่ะ พี่พร เราจะได้บุญสะสมไว้เป็นทางอ้อมนะค่ะ”
ดูความเชื่อเรื่องบุญ ของเธอซิค่ะ แต่ฉันไม่แปลกใจซะแล้ว ในเรื่องความเชื่อของเธอ เพราะเอกลักษณ์ของเธอ เป็นอย่างนี้ จนฉันชินไปแล้ว แต่เธอ จะเป็นคนที่มีความจริงใจในระดับหนึ่ง และจะน่าคบมากกว่านี้หากเธอจะลดความเป็นสาวมั่นลงเล็กน้อย และทิ้งมาดและคำพูดอันน่าหมั่นไส้ไปอีกสักหน่อย แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เธอมักมาปรึกษาฉันในทุกๆ เรื่อง พร้อมกับขอความคิดเห็นไปงั้นๆ พอฉันเสนอความคิดเห็นไป เธอกลับไม่สนใจ และมีคำมายืนยันในความคิดเดิมของเธอทุกครั้ง (แล้วไม่รู้จะมาปรึกษาฉันทำไม)
เป็นอย่างนี้ เกือบจะทุกวัน ที่เราทำงานร่วมแผนกกันมา เกือบ 5 ปี ฉันรู้เรื่องราวต่างๆ ของเธอดีเพราะเธอจะมาเล่าให้ฟัง ทุกเรื่อง และทุกเรื่อง ที่เธอไม่สมหวัง เธอจะสรุปมันตรงคำตอบสุดท้าย ว่า
 “ชะเอม กลัวบาปค่ะ”
      มาสัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ ฉันเห็นชะเอมควงกับ ธีระ ไปทานข้าวเที่ยงทุกวัน เห็นสีหน้า ปริ่มไปด้วยความสุขของทั้งสอง คน ฉันก็คิด ว่าทั้งคู่น่าจะลงเอยกันได้แน่นอน ทั้งอายุ เธอก็น่าที่จะมีครอบครัว ได้แล้วธีระเองก็ยังโสด ทั้งคู่เหมาะสมกันที่สุดแล้ว

จนมาสัปดาห์ที่สาม วันศุกร์ ใกล้เที่ยงน้องชะเอมเดินเข้ามาหาฉันพร้อมเสียงอ่อนหวาน
“พี่พร ขา วันนี้ไปทานข้าวกับชะเอม นะค่ะ ชะเอมมีเรื่องปรึกษา พี่ด้วยค่ะ”
“แต่พี่ว่าจะไป ทานเนื้อเปื่อย เจ้าเดิมอีก นี่จ๊ะ ชะเอมไม่ทานเนื้อไม่ใช่หรอ”
“ไม่เป็นไร ค่ะพี่วันนี้ ชะเอมจะทานสักวัน คงไม่เป็นไรหรอกค่ะ ชะเอมสะสมบุญเอาไว้เยอะแล้ว  แค่มื้อเดียวเอง ไปค่ะ เก็บงาน ชะเอมมีเรื่องร้อนใจค่ะ”
         เราเดินจนมาถึงร้านโปรดของฉัน คนยังไม่แน่นเพราะเราออกกันมาก่อนพักเที่ยงครึ่งชั่วโมง ฉันสั่ง เกาเหลาพร้อมข้าว ได้ยินเสียงชะเอมสั่ง
“ขอเกาเหลา ชามพิเศษนะ เอาเนื้อเปื่อย เยอะๆ ผักเยอะๆ จ๊ะ ข้าวสวยไม่ต้อง”
ฉันแอบอมยิ้ม กับเมนูของเธอ พร้อมถาม

“ชะเอม มีเรื่องอะไร หรอจ๊ะ แล้ว วันนี้ธีระไปไหนเสียล่ะ ถึงไม่ไปทานข้าวด้วยกัน”
“ก็ เรื่องนี้แหละค่ะ พี่พร ขา ชะเอมละกุ้ม กุ้ม ถึงได้ชวนพี่พรมาทานข้าว ด้วยยังไงละค่ะ”
“คืองี้นะค่ะ”
เธอกำลังจะอ้าปากเล่าต่อ พอดีเด็กเสิร์ฟ นำเกาเหลามาเสิร์ฟเสียก่อน เราจึงหยุดการสนทนา และปรุงเกาเหลาชามใครชามมัน 
“คืองี้ นะค่ะ พี่พรขา ธีระนะ เค้าเป็นแฟนเก่าของ ซาร่าค่ะ”
หลังจากที่เราตักเข้าปากกันไปคนละสี่ห้าคำเธอจึงพูดขึ้น 
“เราสามคนเลยตกลงกันใหม่ ชะเอมขอเสียสละ คืนธีระให้เค้า ไปค่ะ ชะเอมสงสารเค้า ซาร่าไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเลยนะค่ะ  ทีนี้พอธีระ ทำท่าว่าจะมาติด ชะเอมนะ ซาร่าเค้าเสียใจใหญ่เลยค่ะ”

พูดพลาง เธอโซ้ยเนื้อเปื่อยเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดทั้งกินและพูด ฉันมองหน้าเธอด้วยความสงสัย
“เนี่ย นะค่ะ เห็นบอกว่าจะฆ่าตัวตายด้วย” ฉันยิ่งสงสัยเข้าไปอีก
“ชะเอม เลยคิดว่าไหนๆ คนเค้าเคยรักกันมาตั้งนาน เลยคืนธีระให้เค้าไปดีกว่านะค่ะ”
ฉันไม่อยากเก็บความสงสัยอีกต่อไปแล้ว รีบถามเมื่อเห็นเธอกำลัง โซ้ย ตับสด เข้าปาก
“อ้าว แล้วหนูรู้ได้อย่างไรละจ๊ะ ว่าธีระนะเคยมีแฟนชื่อ ซาร่า”....
"อ้าว ก็ซาร่ากับหนูเป็นเพื่อนรักกันนิค่ะ เราคบกันตั้งแต่เรียน ม.1 แนะค่ะ อีกอย่าง ชะเอมกลัวบาป จริงๆ ค่ะที่ทำให้เพื่อนรัก ถึงกับคิดฆ่าตัวตาย "เฮ้อ!!" เสียงหล่อนถอนหายใจอย่างคนกลุ้มใจอย่างหนัก
ฉันก็พลอย “เฮ้อ!!!” ไปกับเธอด้วยอีกคน....

Free TextEditor