"บรรจงเขียน เพียรร้อย สร้อยอักษร เป็นกลอนกานท์ บนลานดาว...บุษยะ"
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2551
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
25 สิงหาคม 2551
 
All Blogs
 

ดาวกลางใจ







          นิภา นั่งก้มหน้าทำงาน เพลินๆ อยู่รู้สึกเหมือนมีใครเปิดประตูห้องทำงาน แคบๆ เข้ามาจึงเงยหน้าขึ้นมองแต่ต้องตกใจ อย่างสุดขีด สิ่งที่นิภาเห็น คือ เด็กผู้หญิง หน้าตา ดูน่ากลัว ป้ำๆ เป๋อๆ ในความคิดของนิภานึกโมโหในใจคิด


“ใครให้คนบ้าเข้ามานะ”


แต่พอพิจารณาอีกทีภาพเด็กผู้หญิงที่เกือบจะสาวเต็มตัวแล้ว แต่งตัว เรียบร้อย ถักเปียสองข้าง หากเป็นเด็กธรรมดาคงจะน่ารัก มากกว่านี้  เท่าที่นิภาสังเกต บ่ง บอกว่าได้ว่าไม่ใช่เด็กจรจัดอย่างแน่นอนเธอส่งยิ้มให้นิภา อย่างเต็มอกเต็มใจ พร้อมเข้าประชิดตัว เอื้อมมือมาจะจับมือนิภาแต่ด้วยความกลัวนิภารีบหดมือหนี เด็กผู้หญิงคนนั้นทำหน้างง  คล้ายตั้งคำถาม ว่า


“หนูทำอะไรผิดไปหรอ”  และแสดงขัดใจจะดึงมือนิภาให้ได้ นิภายอมรับกับตัวเองว่าเธอกลัวเด็กสาวคนนี้ มาจากไหนไม่รู้ แล้ว ทำมือทำไม้ภาษานั่นอีกล่ะ


“แบะ แบะ” พยามดึงมือนิภาไปจับให้ได้ ทำให้นิภารู้ว่าเด็กพูดไม่ได้ มีความเอาแต่ใจตัวเองสูง แต่อีกสิ่งหนึ่งที่นิภามองเห็นจากเด็กสาวคนนี้คือ เด็กต้องการเป็นเพื่อนกับเธอ มีความเป็นมิตรสูง เพียงแต่เธอสื่อออกมาในแบบที่เด็กเป็นเท่านั้นเอง มันเป็นการเจอกันครั้งแรกนิภาจึงยังทำใจให้ยอมรับไม่ได้ ถึงแม้ว่าเด็กสาวจะแสดงว่าเธอเป็นมิตรแค่ไหนก็ตาม ในตอนนั้นสิ่งที่อยู่ในหัวนิภามีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือ 


“จะทำอย่างไร ให้เด็กคนนี้ออกไปจากห้อง ทำงานเธอ เพื่อที่เธอจะได้ ล๊อค ห้องแล้วไม่ให้เด็กคนนี้เข้ามาอีก”


ขณะที่นิภากำลังจะออกปากไล่ นั้นหูเธอพลันได้ยินเสียงเรียก
“น้องเบน  ๆๆๆๆ”


อยู่หน้าห้องแถวที่เป็นตั้งสำนักงานของนิภา เด็กผู้หญิง คนนั้นหันตามเสียงเรียกพร้อมหันมาพูดด้วย เสียงที่นิภาไม่เข้าใจ และมือเป็นระวิง แต่ที่มีตลอดเวลาคือ รอยยิ้ม จากเด็กหญิงคนนั้น พร้อมกันนั้นยังพยายามเอื้อมมือมาเพื่อจะจับมือ เธอ ลากออกไปนอกห้อง แต่นิภารีบหดมือหนีและรีบเดินออกไปจากห้องทำงานเธอคิดว่าหญิงกลางคนที่ส่งเสียงเรียกอยู่นั้นน่าจะมาหาเด็กสาวคนนี้แน่นอน สิ่งหนึ่งซึ่งวิภามั่นใจแน่นอนว่าไม่เคยเห็นทั้งสองคนนี้มาก่อน 
          พอวิภาเปิดประตู ออกมาเด็กสาว ก็รีบเดินตามออกมา พอเห็นหญิงวัยกลางคน เด็กหญิงเดินแกมวิ่งไปเกาะแขน พร้อม ชี้บอกให้ เดินมาหานิภา หญิงวัยกลางคนเดินมาหานิภา พร้อมพูดว่า


“น้องเบนมากวนคุณ หรือ เปล่าค่ะ”


นิภาคิดในใจอยากจะบอกว่า


“กวน ซิค่ะแล้วฉันก็กลัวเด็กนั่นด้วย” แต่ปากบอกไปว่า
“แค่ตกใจ นะค่ะ จู่ๆ แกก็โผล่ เข้ามา ”.....   “เออ... น้องอายุเท่าไหร่ แล้วค่ะ”  
“14 ค่ะ พอดีฉันเผลอ ทำกับข้าวอยู่ในครัวนะค่ะ น้องเบน เดินออกมาเมื่อไหร่ ไม่รู้  ต้องขอโทษ จริงๆ นะค่ะเธอทำให้คุณกลัวหรือเปล่า แกเป็น ดาวน์ซินโดมค่ะ พูดไม่ค่อยออกเป็นคำพูด หรอกค่ะ ถ้าไม่สนิท กันจะไม่รู้เรื่อง ก็พอสื่อกันได้ จะเข้าใจค่ะ เธอไม่เคยทำร้ายใครนะค่ะ แต่คนมักตกใจ เมื่อเห็นท่าทางแกนะค่ะ ฉันส่งให้แกเรียนโรงเรียน เฉพาะเด็กพวกนี้นะค่ะตอนนี้ปิดเทอมค่ะ อ้อ เราเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ ร้านขายอะไหล่ รถยนต์ นะค่ะ” เหมือนเธอจะนึกรู้ว่านิภากำลังสงสัยเรื่องอะไรอยู่
“อ๋อ ค่ะ ยินดีที่รู้จักนะค่ะ นิภา ค่ะ ทำบัญชีอยู่บริษัท นี้นะค่ะ มิน่าว่าไม่เคยเห็นหน้ากัน” พร้อมหันไปมองเด็กสาวอีกครั้งแต่ครั้งนี้นิภา มองด้วยความสงสาร เห็นเด็กหญิงทำท่าทางบอกผู้เป็นแม่บางอย่าง


“เธอ ให้ฉันบอกว่า อยากจะเล่นกับคุณ คุณ สวย ค่ะ เธอชอบคุณ ค่ะอยากมาหาคุณอีก”


ตอนแรกนิภายังลังเลแต่พอเห็นรอยยิ้มของเบนใจของนิภาอ่อนลงมานิดหนึ่ง พร้อมตอบไปว่า
“ได้ ค่ะ แต่ภาขอเป็นตอนเที่ยงนะค่ะ เพราะว่า ภาก็เป็นลูกจ้างเค้าคงไม่มีเวลาเล่นกับน้องเค้านานหรอกค่ะ” คนเป็นแม่ยิ้ม ด้วยความยินดี ในตอนนั้นนิภา ไม่เข้าใจว่าทำไม แม่น้องเบนถึงได้ยิ้มอย่างยินดีมากขนาดนั้น  แค่เธอยอมให้น้องเบน มาเล่นกับเธอบางวันในตอนเที่ยง  และเห็นผู้เป็นแม่ทำมือ ทำไม้และบางครั้งก็พูด บอกลูกสาว เห็นน้องเบนยิ้ม อย่างสดชื่น พร้อม เดินมาจับมือ เธอ มากุมพร้อม โยก ไป มา จนแม่ต้องมาดึงตัวน้องเบนออกมา และ ทำท่าทางเหมือนบอกอะไร กับน้องเบน  นิภาเห็น น้องเบน  พยักหน้าตอบ


“ต้องขอตัว กลับก่อนนะค่ะ ขอโทษอีกครั้งค่ะ ที่น้องเบนทำให้คุณตกใจ”


“ไม่เป็นไร ค่ะ พี่” นิภา ตอบผู้เป็นแม่ไป และ ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว และไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้อีก จนมาวันหนึ่งนิภาต้องตกใจ อีกครั้ง เมื่อน้องเบนโผล่หน้า เข้ามาทักทายเธออีกครั้ง พร้อมท่าเหมือนเดิม คือ พยายามจับมือนิภาไปกุมไว้ เพื่อโยกไป โยกมา แต่ครั้งนี้ นิภา ยอมให้น้องเบนจับมือ น้องเบนพยายาม ที่จะพูด กับนิภา นิภาพอเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ที่นิภาเริ่มรำคาญ คือ น้องเบน จะพยายามรื้อ งานบนโต๊ะของเธอหยิบปากกามาขีดๆ เขียน ต้องคอยห้ามปรามกันตลอด แต่ไม่ว่าจะห้ามอย่างไร พอน้องเบนวางปากกา เธอก็คว้า ที่ปั๊มงาน ต่อ แล้วทำท่าถามเธอว่าใช้ทำอะไร นิภา ไม่ตอบแต่ขอคืน และเก็บเข้าลิ้นชัก ทุกอย่าง พร้อมบอกน้องเบน ว่า
“พี่ภา จะไปทานข้าวแล้วค่ะ น้องเบนกลับบ้านนะค่ะ คุณแม่ ทราบยังว่าน้องมาที่นี่ค่ะ”
น้องเบนพยักหน้า และ ทำท่าเตรียมออกไปพร้อมกับนิภา โดยกุมมือนิภาไว้ แล้วจูงออกมาจากห้องเอง นิภา ล๊อกห้องทำงานเดินออกมาพร้อมน้องเบนพร้อมคิดว่า จะพาน้องเบนเดินไปส่งบ้าน แล้วหาอะไรทานแถวนั้น ไม่ต้องไปไกลแต่พอถึงหน้าบ้านน้องเบน น้องเบนกลับลากนิภาเข้าไปในบ้าน เมือเข้าบ้านเจอกับแม่น้องเบนร้องทักว่า


“มากันแล้วหรอค่ะ แม้ น้องเบนไปเอาตัวน้อง มาทานข้าวเที่ยงกับเราจนได้นะค่ะ” นิภางง
“คือ แกขอให้ฉันทำกับข้าว ไว้บอกจะไปชวนคุณมาทานกับเราด้วยนะค่ะ”
“คะ” นิภาอุทานซะมากกว่า จะหมายความว่าตกลง แต่สุดท้ายนิภา ต้องร่วมทานอาหารร่วมกับครอบครัวน้องเบนเพราะด้วยอาการดื้อ และ ตื้อ ของน้องเบน แต่ทำให้นิภาได้รู้จักกับครอบครัวน้องเบนมากขึ้น พ่อน้องเบนที่แม่น้องเบนเรียก  เฮีย เป็นชายมีอายุมากแล้ว น่าจะ สัก เกือบ 60 ท่าทางเป็นคนใจดี  น้องเบนมีพี่ชายอีกคน ชื่อ พี่โต อายุมากกว่าน้องเบนสองปี ตอนนี้ อายุ 16 กำลังเรียน อยู่ ม.6  เตรียมสอบเอ็นทราน แล้วพี่โตจะคอยตักอาหารให้น้องเบน และไม่มีอาการว่ารำคาญน้องเบน เลย ทั้งๆ ที่เด็กผู้ชายวัยนี้น่าจะ อายที่มีน้องสาว เป็นดาวน์ซินโดม หรือพูด ง่าย ๆ แต่ฟังแล้วมันเจ็บปวดสำหรับคนในครอบครัว คือ เด็กเอ๋อ นั่นเอง แม่น้องเบนเล่าว่าเธอมีน้องโต และ น้องเบน ตอนที่อายุมากแล้ว แต่น้องโตปกติ ดี ส่วนน้องเบนก็เป็นอย่างที่เห็นแต่ในครอบครัวสามารถยอมรับน้องเบนได้ เลยไม่มีปัญหา ทุกคนจะรักและสงสารน้องเบนมาก


 พี่โตของน้องเบนจะคอยช่วยเหลือ น้องสาวทุกอย่าง หากพากันไปเที่ยวข้างนอกบ้าน พี่โตจะเป็นคนเดินจูงน้องเบน เพราะหากไปไม่จูง น้องเบนก็จะเดินเรื่อยเปื่อย ไปเรื่อยๆ หากที่นั่นเป็นที่ที่น้องเบนไม่เคยชิน มากนักก็จะพลัดหลงต้องตามตัวกันให้ทั่ว ด้วยใจที่หวั่นกลัวไปหมด ว่าน้องจะเดินข้ามถนน หรือ มีใครมาจูงไปทางไหนเพราะสมัยนี้ไม่สามารถที่จะไว้ใจใครได้เลย และน้องเบนยังเป็นเด็กสาว ถึงแม้ว่าจะ เป็นเด็กดาวน์ แต่พวกทรชนมันกลับคิดว่าดีเสียอีกหากจะทำอะไร เด็กไม่สามารถ ที่จะชี้ตัวได้ ข้อนี้ครอบครัวน้องเบนกลัวกันเป็นที่สุด ซึ่งนิภาก็เห็นด้วยในข้อนี้ สังคมในปัจจุบัน มันสามารถที่จะเกิดได้ทุกขณะ หลังจากวันนั้น นิภาและน้องเบน สนิทกันมากยิ่งขึ้นเข้าใจกันมากยิ่งขี้นและสื่อสาร กันได้มากยิ่งขึ้น น้องเบนสามารถเรียก พ่อได้ ว่า “ ป๊ะ”  เรียกแม่ได้ว่า “ม๊ะ”
เรียกพี่ชายว่า “ พี้”


         มาถึงตอนนี้นิภา คิดว่า ความรังเกียจ ความหวาดกลัวที่เธอมีต่อน้องเบน หายไปหมดแล้วเหลือไว้แต่เพียง ความสงสาร เห็นใจ ในโชคชะตา ของเด็กสาว แต่น้องเบนก็ไม่ได้มากวนนิภาบ่อยๆ นักและช่วงหลัง นิภาจะเตรียม ของที่ตัวเองไม่ใช้แล้วไว้บนโต๊ะ และเก็บงานที่สำคัญ ไว้ในลิ้นชัก เมื่อน้องเบนมาหาเธอ เธอจะจับให้น้องเบน นั่งตรงข้าม หากระดาษ เอ 4 พร้อมปากกามาให้ น้องเบนขีดเล่นแล้วเธอนั่งมอง เรื่องทำงานต่ออย่าหวังหากน้องเบน มา เพราะเธอจะพยายามรื้อ นั่นนี่ คอยถามนั่น นี่นิภาตลอด เข้าใจมั่งไม่เข้าใจมั่งได้แต่บอกว่า นั่งลงๆ แล้วยัดปากกาใส่มือ แต่ขีดได้แป๊บเดียว คุณเธอก็จะ หาเรื่องถามนั่นนี่ แบ๊ะ แบะ ทำไม้ทำมืออีก จนแม่น้องเบนมาตามตัวกลับ นั่นแหละนิภาถึงได้ทำงานต่อ แต่ไม่เกินครึ่งชั่วโมงแม่น้องเบนจะมาตามกลับแล้วเพราะรู้ว่านิภาต้องทำงาน ในขณะเดียวกันก็อยากปล่อยลูกสาวออกมาหาประสบการณ์ที่เธอเชื่อว่ามันปลอดภัยกับลูกสาว ของเธอ และวันหนึ่ง นิภายิ้มกับน้องเบนเมื่อ น้องเบนเรียกนิภา ว่า “พิภะ” คำๆ นี้ มันทำให้นิภา รู้สึกเอ็นดูน้องเบนมากยิ่งขี้น เพราะนอกจากคนในครอบครัวแล้วน้องเบนจะไม่เรียกใครอีกเลย แสดงว่าเพราะน้องเบนรักเธอ นั่นเองจึงพยายามเรียกชื่อของเธอ  ตอนนี้น้องเบนมาเล่นซนนิภาเริ่มทำใจได้มากยิ่งขึ้นแล้ว   เป็นอย่างนี้จน พี่โตของน้องเบนเอ็นทรานติดต้องไปอยู่หอ ขาดคนคอยดูแลไปหนึ่งคนและมันเป็นงานที่หนักมากสำหรับคนวัยพ่อ แม่ น้องเบนที่ต้องดูแลลูกสาวที่เป็นดาวน์ และไหนต้องทำงานหน้าร้านอีก ทั้งส่งของ ขายของ จนน้องเบนเป็นสาวเพิ่มขึ้นอีก เริ่มมีประจำเดือน  สองผัวเมียจึงตัดสินใจ ที่จะพาน้องเบนเข้าโรงพยาบาล เพื่อ “ทำหมัน” ด้วยความกลัวว่าหากเกิดอะไรขึ้น น้องเบนจะปลอดภัย ในชั้นหนึ่งนั่นคือ จะไม่ท้องขึ้นมาเพื่อเป็นภาระของครอบครัวและสังคม 
         ส่วนนิภา ช่วงนั้นก็ยุ่ง ๆ อยู่กับการเตรียมตัวแต่งงาน กับคนรักที่ดูใจกันมานานแล้วจนวันหนึ่งโตเดินหน้าเศร้า มาบอกกับนิภา ว่า น้องเบนเสียชีวิตแล้ว นิภาตกใจกับข่าวที่เกิดขึ้นนี้มาก เย็นวันนั้นนิภากับคนรักได้ไปร่วมงานศพน้องเบน นิภามองรูปถ่ายน้องเบน น้ำตาไหลอาบแก้ม ภาพที่น้องเบนยิ้ม สู้กล้อง ด้วยท่าที่น้องเบนคิดว่า เธอจะสวยที่สุด ในวันนั้น ชุดสีฟ้า สดใส ที่น้องเบน สวมในรูปถ่าย ช่วยเน้นความสดใส ของน้องเบนมากยิ่งขึ้น แม้หน้าตาน้องเบนจะ บ่งบอกว่า เป็นดาวซินโดม ก็ตาม
           แม่น้องเบนเล่าว่า น้องเบนหลังจากทำหมัน แล้วจะเจ็บออด ๆ แอดๆ เป็นประจำ จากที่เคยเข้าโรงพยาบาลเป็นปกติ ของเด็กดาวน์ แล้ว ทีนี่หลังจากทำหมันเกือบจะต้อง ย้ายครอบครัวไปอยู่โรงพยาบาลกันหมดเพราะน้องเบนเกิดติดเชื้อ ในกระแสเลือด ขึ้นมาภูมิต้านทานที่ต่ำอยู่แล้ว ทำให้น้องเบนไม่สามารถที่จะทนต่อ สภาพความเจ็บปวด ได้อีก เธอจึงเลือกที่จะ ไม่หายใจนิภาคิดอย่างนั้น
             หลังจากนั้นอีก เดือนนิภาแต่งงานกับดนัย คนรัก เธออยากมีลูกทันทีจึงปล่อยให้ท้อง และสมใจเธอหลังจากแต่งงานได้ห้าเดือนนิภา ก็ท้อง เธอไม่มีอาการแพ้ท้องเลย สามารถทำงานได้ตามปกติ จนทำให้ลืมไปฝากครรภ์ จนเวลาล่วง มา 4 เดือน ท้องนิภาเริ่มโตขึ้น เธอจึงไปฝากครรภ์กับคุณหมอที่โรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่งคุณหมอ เจาะเลือด สืบประวัติ พันธุกรรม ทั้งทางสามี และ เธออย่างละเอียด สุดท้ายคุณหมอบอกว่า
“เราจะเจาะ เลือดคุณ เพื่อ หาความเสี่ยงนะครับ หาเชื้อ เอดส์ กรุ๊ปเลือด และเพื่อดูโซโมโซม ว่าเด็กปกติหรือเปล่า ซึ่งความผิดปกตินี้ มีอยู่สองคือ ธาธัสซีเมีย และ ดาวน์ซินโดม”   ดาวน์ซินโดม มันกระตุกใจนิภา ให้คิดถึงน้องเบนขึ้นมาทันทีทันใด คุณหมอ บอกให้มาฟังผลเลือดอีกหนึ่งอาทิตย์ถัด มา และท้วงว่า


“ทำไมคุณถึง ไม่มาฝากครรภ์ตั้งแต่เริ่มรู้ว่าท้องครับ”
“พอดี ช่วงนั้นงานมันยุ่งนะค่ะ” นิภาหาเหตุผลอ้างกับหมอ   เมื่อถึงวันหมอนัด นิภาและสามี ไปฟังผลเลือด พร้อมกันคุณหมอเรียกทั้งสองคนเข้าไปคุยในห้อง พร้อมคำถาม  


“คุณรู้จัก คำว่า ดาวน์ซินโดม มากแค่ไหนครับ” นิภาตะลึงในคำถามหมอตอบไปเหมือนคนเพ้อ ว่า


“ค่ะ พอรู้จัก”  ขณะทีสามีมีสีหน้า งงๆ นิภาได้ยินเสียงคุณหมออธิบายอย่างชัดเจนว่า
“ผลการตรวจ เลือดคุณนิภาออกมาว่าเด็กในท้องคุณ เป็นดาวน์ซินโดมครับ” พร้อมบอกต่อว่า
“หากคุณมาฝาก ครรภ์เมื่ออายุครรภ์ยังน้อย เราตรวจพบคุณสามารถที่จะเลือกทำแท้งได้ โดยที่คุณจะไม่เสี่ยงเท่าอายุครรภ์ขนาด 5 เดือนแล้วนะครับ” และคำพูดอีกมากมายของหมอที่นิภา ฟังไม่รู้เรื่องแล้ว 


ในตอนนั้นมันมีแต่เสียงก้องในใจ ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ น้องเบน เธอเล่นตลกอะไรกับฉัน ฉันไปทำอะไรให้เธอ เธอถึงทำกับฉันอย่างนี้ นิภาโยนเรื่องนี้ให้เป็นความผิดของ น้องเบนไปเสียหมด โดยไม่สามารถหาเหตุผลใดมาบอกได้ว่าเพราะอะไรเธอจึงได้คิดอย่างนั้น ตอนนั้น เธอ โกธรน้องเบน เกลียดน้องเบน ข้อกล่าวหาที่เธอตั้งขึ้นมีน้องเบนเป็นผู้ต้องหาทั้งหมดในใจเธอ  


               หนึ่งสัปดาห์ที่ นิภา ให้เวลาตัวเอง ตัดสินใจ ว่าจะทำอย่างไรกับเด็กในท้อง สามียกให้เป็นหน้าที่ที่เธอต้องตัดสินใจเอง เพราะเธอเป็นคนอุ้มท้อง ในที่สุดนิภาตัดสินใจ ที่จะเอาเด็กไว้โดยคิดยอมรับสภาพทั้งหมด
              ณ วันนี้ นิภายืนมองน้องก้อง  ด.ช.เกริกก้อง วัย 6 ขวบ พยายามที่จะลุกเดินเป๋ไปเป๋มาในสนามหน้าบ้าน พร้อมหันมายิ้มกับแม่ ด้วยรอยยิ้มของน้องเบน ที่นิภาเคยเห็นมาแล้ว และในตอนนี้นิภารู้แล้วว่าน้องเบนไม่ได้เป็นศัตรูกับเธอแต่ฟ้าได้ส่งน้องเบน มาเพื่อให้รู้จักกับเธอ เพื่อให้เธอเตรียมพร้อมที่จะเป็นแม่ของ น้องก้องนั่นเอง วันนี้เธอขอบคุณน้องเบน ในใจ และยิ้มตอบลูกชาย ที่พยายามลุกยืน เพื่อเดินมาหามือของแม่มาจับกุมยึดเหนี่ยวไว้เหมือนที่ครั้งแรกน้องเบนได้พยายามทำกับกับเธอ เมื่อเจอกันในวันแรก.....







 

Create Date : 25 สิงหาคม 2551
76 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2552 10:30:40 น.
Counter : 2023 Pageviews.

 


หวัดดีคะคุณรัน อ้อยว่าแล้วทำไมถึงฝันดี คุณรันส่งเข้านอนนี่เอง มีความสุขกับการทำงานวันแรกนะคะ คิดถึงค่ะ....

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 25 สิงหาคม 2551 11:39:40 น.  

 

ขอบคุณค่ะคุณรัน คุณป้าน่ารักจัง บิดมา120กม/ชม กัญว่าจะหาหมาก หาพลูมาให้ไม่แน่ใจว่าจะหาได้ทันหรือเปล่าวค่ะ

 

โดย: กัญจนา 25 สิงหาคม 2551 11:58:02 น.  

 

วันนี้อู้งานนานรึยังขอรับ อิอิ

๐ วัยมันส์ วันใหม่ ไม้..............ดอกชู
รับกลิ่น รินกลับ หรู................กล่อมหล้า
เหลืองเด่น เล่นเดื่อง ดู............เรียงดื่น
รีบก่าย รายกลีบ กล้า.............โผล่แย้มยลโฉม

๐ หากโลม โหมราก ฟื้น..........หมอกเติม
สดรื่น ชื่นรส เดิม...................บ่อยครั้ง
รดใจ ไล่จด เจิม....................ตามก่อ ต้นแฮ
ยามตื่น ยืนตาม ทั้ง................แต่งต้นเรียวสวย

๐ แรก..สวย รวยแทรก ซ้อน....ดอกสยาย
เช้า..ตรู่ สู่เตา ผาย.................อุ่นพริ้ม
เรา..เย็น เล่นเยาว์ หมาย.........ใดอื่น
แทรก..อิ่มใย อายยิ้ม.............อาบเยิ้มเติมฝัน


โคลงเก่าจากบล๊อก อิอิ

 

โดย: คนสาธารณะ 25 สิงหาคม 2551 12:17:34 น.  

 

หวัดดีครับผม อ่านได้ครึ่งหนึ่ง เดี๊ยวมาอีกรอบครับ

 

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง 25 สิงหาคม 2551 13:42:25 น.  

 

สวัสดีค่ะ..คุณรัน

หมดเรื่องกีฬาโอลิมปิคแล้ว
กะว่าจะมาชวนคุณรันไปเที่ยว
อินตะระเดียต่อ..ค่ะ

พอดีเจอบทความของคุณรัน
เลยอ่านเสียเพลิน...
เขียนเก่งจัง....


 

โดย: พรหมญาณี 25 สิงหาคม 2551 13:54:51 น.  

 

เดี๋ยวมาอ่าน

 

โดย: อาลีอา 25 สิงหาคม 2551 14:12:52 น.  

 

emoemoemoหวัดดีคุณรันแหม ๆ คุงยายนี่ซิ่ง เจง ๆ เลย ฉงฉานกลัวเป็งลมจังเลยอ่ะ อิอิ ใช้แรงงานคนแก่ป่าวค่ะให้แกซิ่งเอาความคิดถึงไปฝากอ่ะ หุหุ

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 25 สิงหาคม 2551 14:14:41 น.  

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้แล้ว ได้ข้อคิดมากมายครับพี่รัน...

 

โดย: กิ่งโศก (Taboonkam ) 25 สิงหาคม 2551 16:41:59 น.  

 

อ่านจบแล้วได้แง่คิดมุมมองหลากหลาย
คนเราอยู่ที่ความคิดจริง ๆ ด้วย
ถ้าเราอยู่ในมุมความคิดที่เป็นบวก
ชีวิตมันก็มีแต่บวกไม่ว่าเราจะเจออะไร
เราก็ยอมรับและยิ้มได้....จริงไหมคะพี่รัณ


 

โดย: nampikpatu 25 สิงหาคม 2551 17:14:31 น.  

 



ได้แง่คิดค่ะ คุณรัน

ปล คนอาราย เก่งจังค่ะ

 

โดย: นายกุหลาบ 25 สิงหาคม 2551 17:19:33 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณรัน

แต่งเก่งมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเศร้าไปด้วยเลย มีแง่คิดดีด้วยค่ะ

ป.ล. ขอให้น้องตาลกับน้องตุ๊กติ๊กแสดงความน่ารักก็พอแล้วค่ะ ถ้ามีกิ่งด้วยเดี๋ยวจะไม่มีใครกล้าไปเที่ยวที่บล๊อกค่ะ

 

โดย: กิ่งลีลาวดี 25 สิงหาคม 2551 18:08:41 น.  

 

โอ้..สะเทือนใจมากเลยครับ อ่านมาจนใกล้จบก็ยังเดาไม่ออกว่าเรื่องราวจะจบอย่างไร รู้สึกเสียใจกับนิภามาก ที่น้องเบนทำกับเธอได้ ทีแรกผมคิดว่าน้องเบนอาจจะกลับชาติมาเกิดก็เป็นได้ แต่ท้ายที่สุดก็เกิดการหักมุมทางด้านความคิด อืม..ยอดเยี่ยมครับ

เรื่องสั้นเรื่องนี้แหวกตลาดไทยดีครับ เรื่องสั้นของฝรั่งก็มักจะเขียนแนวนี้ครับ คือหักมุมทางด้านความคิด และไม่ใช่แฮปปี้เอนดิ้ง ไม่ถึงกับสนุกสะใจ แต่เป็นอะไรที่ทำให้ผู้อ่านต้องเก็บไปคิดครับ

 

โดย: ตู้เพลงฯ (ตู้เพลงคนซน ) 25 สิงหาคม 2551 18:14:40 น.  

 






วันนี้เน็ตเน่าทั้งวันเลย ...เพิ่งได้โอกาสมาหาครับ น้ารันฯ

ตอนนี้ก็ขอสลับหน้าไปก่อนละกัน นะครับ

 

โดย: เซียน_กีตาร์ 25 สิงหาคม 2551 18:57:46 น.  

 

แวะมาฟังเพลง และทักทายคุณรันที่น่ารัก..

มิตรภาพดี ๆ..สามารถหยิบยื่น
ให้ใครต่อใครบนโลกนี้..ได้
โดย "..ไม่มีวันสิ้นสุด..".

 

โดย: I_sabai 25 สิงหาคม 2551 20:27:51 น.  

 

พี่รันเขียนเก่งค่ะ
แต่อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจัง
สงสารทั้งพ่อแม่และลูกค่ะ

ฝันดีนะคะพี่รัน

 

โดย: สีฟ้าใส 25 สิงหาคม 2551 21:06:30 น.  

 

อยากเป็น....ดาวกลางใจค่ะ

คงจะเป็นได้แค่มารกลางใจ..อิอิอิ

นอนหลับฝันดีค่ะ...

 

โดย: Opey 25 สิงหาคม 2551 21:48:46 น.  

 

ขออ่านวันละนิดได้มั้ย ยาวจังเลย วันนี้ขออ่านเฉพาะชื่อเรื่องก่อน
"ดาวกลางใจ"

 

โดย: ลุงแอ๊ด 25 สิงหาคม 2551 21:59:24 น.  

 

รู้สึกสงสารคุณนิภาและน้องก้องน้องเบน..แต่เมืออะไรจะเกิดต้องปล่อยให้เกิดยอมรับและทำดีที่สุดเนาะ..

 

โดย: gripenator 25 สิงหาคม 2551 22:10:37 น.  

 

แวะมาดูเอาภาพไหนมาทำบีจีหว่า อิอิ

 

โดย: ขุนพลน้อยโค่วจง 25 สิงหาคม 2551 22:19:44 น.  

 

ดึกแล้วปิดไฟเข้านอนอย่าลืมติดผ้าห่มด้วยนะคะ..เดี๋ยวหนาวค่ะพี่รัน


ฟ้าทางนั้นพราวสวยใช่ไหมหนอ มีใครรอคอยยิ้มหวานอยู่หรือเปล่า ฟ้าทางนี้ช่างมืดมิดไม่เห็นเงา พาคนเหงาอยากออดอ้อนขอฝันดี .....ญามี่///...
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเองที่ glitter.postjung.com

 

โดย: ญามี่ 25 สิงหาคม 2551 23:22:10 น.  

 

ข้าวเหนียวสังขยา ข้าวเหนียวมูล

คริๆๆ พุดดิ้งหรือคัสตาร์ทแบบไทยๆ เจ้าค่ะ 5555555
ไทยเราก็เก่งเหมือนกันนะคะ อิอิ


ออกมา 2 เต้า เอ้ย 2 ถัวยเลยค่ะ


อ้ามมมมมมม อาหร่อยยยยยยย เห็นสีขาวๆ นั่นไหม กะทิจ๋าาาาาา


ข้าวเหนียวมะม่วงจ้าาาาาาา

อ่านจบแล้วค่ะ ดีใจกะนางเอกด้วยนะคะ ที่คิดได้หลายๆ ครั้ง

 

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น 26 สิงหาคม 2551 0:32:35 น.  

 

พี่รันใจร้ายอาลีอ่านแล้วร้องไห้เลยนั่งพิมพ์อยู่นี่ก็ยังร้อง ทำไมต้องแต่งเรื่องเศร้าๆมาให้อ่านด้วย อาลีไม่อยากเศร้าๆๆๆ

 

โดย: อาลีอา 26 สิงหาคม 2551 4:22:22 น.  

 


แวะมาส่งยิ้มให้ก่อนไปทำงานค่ะ

 

โดย: จันทร์ไพลิน 26 สิงหาคม 2551 6:38:35 น.  

 






สารภาพว่าเพิ่งได้อ่านนะครับ น้ารันฯ...

เขียนได้ดีมากเลยครับ

มีความสุขกับวันสีจุมออน นะครับ

ปล.จากบล็อก ... เช้านี้ดีขึ้นนะครับ แต่ไม่แน่ใจว่าสาย ๆ จะเน่าอีกเหมือนเดิมรึเปล่า ฯ

 

โดย: เซียน_กีตาร์ 26 สิงหาคม 2551 7:23:32 น.  

 


หวัดดีค่ะ กาแฟเข้มๆ หน่อยมั๊ยคะ


 

โดย: หอมกร 26 สิงหาคม 2551 8:21:43 น.  

 


สวัสดีเช้าวันอังคารค่ะ คุณรันมีความสุขและสนุกกับการทำงานนะคะ

 

โดย: กัญจนา 26 สิงหาคม 2551 9:00:58 น.  

 

emoemoแวะมาทักทายวันอังคารสีชมพูค่ะ มีความสุขมาก มาก นะคะ....
ขอบคุณที่ไปส่งเข้านอนนะคะคุณรัน ฝันดีทุกคืนเลย...

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 26 สิงหาคม 2551 11:52:05 น.  

 

ขออืดอีกซักกะหน่อยละกานขอรับพี่น้องคร๊าบบ อิอิ

คนสาธารณะ แห่ง บ้านโคลงผวน

 

โดย: คนสาธารณะ 26 สิงหาคม 2551 12:21:46 น.  

 

 

โดย: sawkitty 26 สิงหาคม 2551 14:36:01 น.  

 

emoพี่รันจ๋า...emoปาต้ามาแว้วemoเมื่อวานเน็ตเดี้ยงemoวันนี้เครียดกับงานและสถานการณ์บ้านเมืองอ่ะ อย่างอนนะ ถ้างอนปาต้าตายละ... emo

 

โดย: pataramin 26 สิงหาคม 2551 16:37:48 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณรัน

ทำไรเอ่ย อิๆๆ อย่าบอกนะคะ ว่ากะลังยิ้มอยู่หน้าคอม อิๆๆ

 

โดย: นายกุหลาบ 26 สิงหาคม 2551 18:22:28 น.  

 

สวัสดีตอนหัวค่ำค่ะพี่รัน

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

 

โดย: ญามี่ 26 สิงหาคม 2551 20:40:18 น.  

 

แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ
คุณรัน สบายดีนะคะ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 26 สิงหาคม 2551 20:42:04 น.  

 

อืม อ่านแล้วชวนสงสารเหมือนกันครับ ทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ ทุกคนต้องเป็นไปตามกรรม แต่ถ้าทุกคนรักกัน ไม่รังเกียจกันโลกก็คงไม่โหดร้ายมากนักหรอกนะ

 

โดย: เขาพนม 26 สิงหาคม 2551 21:31:05 น.  

 

พี่รันหายไปไหนละเค้าคิดถึงนะ

 

โดย: อาลีอา 26 สิงหาคม 2551 21:34:29 น.  

 


Thai Love Thai..

อยากให้คนไทยรักกัน..ปัญหาต่างๆคลี่คลายโดยเร็ว..


Recados e Imagens - Anjos - Orkut

Recados, Gifs e Imagens no Glimboo.com



 

โดย: katoy 26 สิงหาคม 2551 21:41:35 น.  

 




เอาบุญมาฝากจ๊ะ

ป้าไม่ได้เข้าบล็อกหลายวัน เนื่องจากโชคดีมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรม
ที่วัดสุนันทวนาราม อ.ไทรโยค กาญจนบุรี
ซึ่งมีหลวงพ่อมิตซูโอะ คเวสโก (อ่านว่า คะ-เว-สะ-โก) เป็นเจ้าอาวาส
ก็ได้อะไรดีๆติดตัวกลับมาพอสมควร

หากหนูยังไม่เคยไปปฏิบัติธรรม และพอจะมีเวลาว่าง
อยากชวนไปลองพักกายพักใจที่วัดบ้างจ๊ะ
วัดไหนก็ได้ที่คิดว่าสะดวก
อาจได้อะไรดีๆกลับบ้านมากกว่าที่คิดจ๊ะ

เป็นเรื่องสั้นที่จบได้สวยงามจ๊ะ


 

โดย: ร่มไม้เย็น 26 สิงหาคม 2551 21:42:22 น.  

 


เขียนดึงความรู้สึกได้อย่างมากเชียวค่ะ
....

 

โดย: MeMoM 26 สิงหาคม 2551 22:19:40 น.  

 


 

โดย: อาลีอา 27 สิงหาคม 2551 4:42:06 น.  

 

 

โดย: อาลีอา 27 สิงหาคม 2551 8:04:19 น.  

 






 

โดย: เซียน_กีตาร์ 27 สิงหาคม 2551 8:09:18 น.  

 






 

โดย: เซียน_กีตาร์ 27 สิงหาคม 2551 8:10:01 น.  

 


คุณรันขรา ต้องการเปลี่ยนงานไหมคะ บ้านกัญมีงานให้เลือกเยอะเลยอะ สนใจไหมคะ กำลังรับด่วนม้ากเลยค่ะ

 

โดย: กัญจนา 27 สิงหาคม 2551 9:15:50 น.  

 

นมัสเต บุธวารดิน...

zwani.com myspace graphic comments
Myspace Good Day Comments

 

โดย: พรหมญาณี 27 สิงหาคม 2551 9:28:56 น.  

 

ชอบภาพในกล่องเม้นจังเลย


ยังไม่ทันอ่านเรื่องเลยจ้า รีบมาขอบคุณที่อวยพรวันเกิดสาว16อย่างแม่อ้วน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

โดย: แม่อ้วนคนสวย 27 สิงหาคม 2551 10:50:38 น.  

 

emoพี่รันขา..emoปาต้ามาส่งความคิดถึงค่ะemoวันนี้บ้านพี่สาวเราสวยชะมัดเลย อิอิemo

 

โดย: pataramin 27 สิงหาคม 2551 11:44:01 น.  

 





มาทักทาย บ่ายหน่อย ว่าเหนื่อยไหม
ความวุ่นวาย ปั่นปวน ชวนปวดหมอง
คิดมากไป กลัวกลาย น้ำตานอง
ก็คงได้ แต่มอง ตรองทำใจ.....


สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณรัน
สบายดีนะคะ

 

โดย: สุนันยา 27 สิงหาคม 2551 13:24:59 น.  

 

๐ ธรรมใจ สงบนั้น............ไทยจำ
คิดเร่ง เคร่งฤทธิ์ นำ.........สุขให้
คลุมมิด คิดมุม ทำ..........ใจสงบ
นำฝึก นึกพร่ำ ไว้............ดั่งด้วยพุทโธ

 

โดย: คนสาธารณะ 27 สิงหาคม 2551 18:02:11 น.  

 

หลับฝันดีค่ะพี่รัน

คลิกที่รูป เพื่อเอาโค้ดรูปนี้ไปแปะ

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

 

โดย: ญามี่ 27 สิงหาคม 2551 23:47:12 น.  

 

สวัสดีครับผม

หายหน้าหายตาไปสักพัก

หวังว่ายังคงจำกันได้นะครับ

วันนี้เข้ามาส่งคุณรัน

ให้นอนหลับฝันดี

นะครับผม...

 

โดย: Romancini 28 สิงหาคม 2551 1:28:58 น.  

 

เป็นห่วงนะคะพี่สาว

 

โดย: อาลีอา 28 สิงหาคม 2551 8:33:39 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณรัน..

เข้าBlog พี่ไอ ไม่ได้หรือคะ

สำรวจแล้วปกติดีค่ะ

คิดถึงนะ...

 

โดย: I_sabai 28 สิงหาคม 2551 9:47:50 น.  

 

ม่าม๊าแวะมาอ่านค่ะ แต่อ่านไม่หมด

เดี๋ยวจะอ่านต่อ เพราะว่ายาวมากไงล่ะ

โชคดีนะคะ

 

โดย: mamamodern 28 สิงหาคม 2551 12:17:37 น.  

 

emoemoหวาดดีจร้า...คิดถึงนะ...มีความสุขกับงานที่ทำนะคะ.....emo
คุณรันหายปายหนาย เป็งห่วงเน๊อ....งานยุ่งป่ะคะ

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 28 สิงหาคม 2551 14:38:58 น.  

 

พี่รันขา แวะมาส่งข่าวพี่อำค่ะ
พี่อำช่วงนี้งานยุ่งมากค่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลามาป่วนพี่รันเหมือนอย่างเคย
แต่ก็ให้มาบอกว่าคิดถึงพี่รันมากมายเลยค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่รัน
ฝันดีนะคะ

 

โดย: สีฟ้าใส 28 สิงหาคม 2551 19:52:02 น.  

 

หวัดดีครับ มีความสุขมากๆนะครับ

บางทีอ่านเรื่องเศร้านี้เหมือนเป็นครูสอนให้เรารู้ซึ้งถึงความเสียใจเลยนะครับ

 

โดย: ดอกกรรณิการ์ 28 สิงหาคม 2551 20:47:34 น.  

 

Commentโดนๆ...คลิ๊กที่นี่

Commentโดนๆ...คลิ๊กที่นี่

แวะไปรู้จัก ภรรยาคนที่ 4 ที่บ้านหนูนะคะ อิอิ

 

โดย: มือใหม่เล่นหุ้น 29 สิงหาคม 2551 0:58:17 น.  

 

 

โดย: อาลีอา 29 สิงหาคม 2551 4:09:38 น.  

 


ก๊อก ก๊อกๆๆๆ คุณรันอยู่ไหมคะ
กัญเอาความคิดถึงมาฝากคร่า

คุณรันหายปายไหนคิดถึงนะคะ

 

โดย: กัญจนา 29 สิงหาคม 2551 9:17:23 น.  

 


Comment Hi5 Glitter


แวะมาทักทายกันก่อนวันสุดสัปดาห์นะคะ

 

โดย: หอมกร 29 สิงหาคม 2551 9:22:16 น.  

 

 

โดย: พรหมญาณี 29 สิงหาคม 2551 11:38:05 น.  

 


ตะเอ๋...emo
คิดถึงนะคะ....emo
มีความสุข มั่ก ๆ ในวันทำงาน นะคะ...emo

คุณรันหายไปหนายหว่า อย่าบอกนะว่าไปประท้วงกับเขาด้วยอ่ะ แหะๆๆๆ

 

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 29 สิงหาคม 2551 13:44:24 น.  

 

มาทักทายครับ
ยังไม่หายยุ่งครับ
แต่ทนไม่ได้ต้องมาอัพบล็อก อิอิ
ยุ่งจนถึงเดือนหน้าเลยอ่ะครับ เฮ้อๆๆๆ ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป

 

โดย: บ๊อบ (BobJims ) 29 สิงหาคม 2551 16:21:32 น.  

 

emoรักษาสุขภาพนะคะพี่รัน ที่นี่เหตุการณ์ปกติค่ะ แต่ที่ทำเนียบไม่ปกติ อิอิemo

 

โดย: pataramin 29 สิงหาคม 2551 18:50:01 น.  

 

เดือนแรม มิแจ่มฟ้า
แสงจันทรามิเฉิดฉาย
ดาวน้อยที่เรียงราย
ระยิบพราย ในนภา


มาบอกยามราตรี
ให้ฝันดี กันเถิดหนา
ฝากให้ เล่าดารา
ช่วยนำพา คำฝากไป/...




ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณ รัน ฝันดีนะคะ

 

โดย: สุนันยา 29 สิงหาคม 2551 20:32:19 น.  

 


สบายดีนะคะ

 

โดย: จันทร์ไพลิน 30 สิงหาคม 2551 5:48:24 น.  

 

อ๊ะอ๋า อ๊ะอ๋า อ้าอาแอ๊ววววว (อ อ ป ม ล)
อ่งเอี๋ยงแอ้ว อ้องอ้ำ ไอ้อำอ๋วน(ส ส จ ร ร ม ก ศร)
อ้าอ้องอา ไอแอ๊วอ๊ะ อำอวน(ป ต ล ป ล น ล ด)
อ่าอำอ๋วน โอกอั๋น อ๊ะอันอ๊ะอา (อย ก ศร ศ ศ น กลย)

โอยๆๆๆๆๆๆ
ยาว ย๊าว ยาว
ยาวสุดลูกหูลูกตา
อ่านจนตาแฉะ
อิอิอิ

 

โดย: ป้าซ่าส์ 30 สิงหาคม 2551 20:03:33 น.  

 

 

โดย: เริงฤดีนะ 30 สิงหาคม 2551 20:27:40 น.  

 




ทะเลสีครีมจริงๆค่ะ....มีความสุขกันนะคะ

 

โดย: เริงฤดีค่ะ (เริงฤดีนะ ) 31 สิงหาคม 2551 7:36:08 น.  

 




มาทักทายเพื่อนเราเอาจนสาย
เบื่อเหลือหลาย บ้านเมืองเรื่องปัญหา
กติตา มีไม่ทำ ช้ำอุรา
จุดฉนวน ขึ้นมา พาเศร้าใจ



หวัดดีค่ะ คุณรัน

 

โดย: สุนันยา 31 สิงหาคม 2551 9:26:20 น.  

 




ธ ร ร ม ส วั ส ดี จ๊ ะ

เอาบุญมาฝากจ๊ะ
เมื่อวานเป็นวันพระ ช่วงเย็นป้าไปสวดมนต์ทำวัตรเย็น
แถมนั่งสมาธิอีกนิด และเดินจงกรมอีกหน่อย ที่วัดใกล้บ้าน
แต่ไม่ได้อยู่ฟังพระธรรมเทศนา เพราะมีกิจทางบ้านจ๊ะ

วันนี้วันอาทิตย์หากไม่มีเหตุสุดวิสัยก็จะไปอีก
ช่วงนี้ที่วัดจะกิจกรรมสวดมนต์เย็นทุกวันพระและวันอาทิตย์จ๊ะ
รับบุญด้วยนะจ๊ะ

รักษาสุขภาพ และมีความสุขกับวันดีๆทุกทุกวันจ๊ะ


 

โดย: ร่มไม้เย็น 31 สิงหาคม 2551 11:32:25 น.  

 


แฟนบ้านนี้เยอะจังค่ะ

 

โดย: จันทร์ไพลิน 1 กันยายน 2551 7:06:07 น.  

 

Get a Sexy, Colorful and Cute Comment from Commentsheaven.com TODAY!





ยังอึมครึม มืดครึ้ม................. หม่นมัว
ฟ้าสลัวยังน่ากลัว...................อยู่จ้า
ต่างฝ่ายต่างเห็นตัว.................นั้นถูก
ชาวประชาแทบบ้า.................วุ่นว้าวุ่นวายฯ



อรุณสวัสดิ์ แบบตึงๆค่ะรัน
มีความสุขมากๆนะคะ


 

โดย: สุนันยา 1 กันยายน 2551 8:15:10 น.  

 


 

โดย: กัญจนา 1 กันยายน 2551 9:31:28 น.  

 

แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงค่ะ
คุณรัน สบายดีนะคะ

 

โดย: รัตตมณี (kulratt ) 1 กันยายน 2551 17:39:08 น.  

 

พี่รัน...
ทำไมพี่หายไปนานมากเลย
น้องเหงา และคิดถึงพี่

พี่รู้บ้างไหมคะ

พี่รันใจร้าย

 

โดย: อาลีอา 1 กันยายน 2551 21:09:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กชมนวรรณ
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Google
cursor เพื่อนที่กำลังชมบล็อก เพื่อนที่น่ารักเยี่ยมชมทั้งหมด
Friends' blogs
[Add กชมนวรรณ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.