พ่อแก่ --- แม่เฒ่า
เมื่อวันที่ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งราชบุรี ไปเจอกลอนอยู่กลอนหนึ่งจำไม่ได้แล้วว่าใครแต่ง แต่อ่านแล้วซึ้งมากๆ อยากแบ่งปันความรู้สึกนี้ และอยากให้ลูกๆทุกคนได้อ่านกันค่ะ
พ่อแก่ - แม่เฒ่า
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
วันหนึ่งพวกเราก็ต้องเป็น พ่อแก่ -- แม่เฒ่า กันแน่นอน เพราะฉนั้นเราควรหันมาดูแลคุณพ่อ - คุณแม่ ของตัวเองกันเถอะ อย่าให้สายเกินไปนะคะ เพราะเราไม่สามารถย้อนเวลากลับมาได้ ขอให้ลูกๆทุกคนรัก พ่อ - แม่ มากๆนะคะ
Create Date : 22 กันยายน 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 16 มกราคม 2551 23:49:32 น. |
Counter : 531 Pageviews. |
|
|
|