......

The wind of change

Blows straight into the face of time

Like a storm wind that will ring the freedom bell

For peace of mind

(อัลบั้ม Crazy World, Scorpions 1991 )

สายลมแห่งความเปลี่ยนแปลง คือเรื่องราวใน Hear the Wind Sing ละครที่สร้างบทขึ้นจากหนังสือของ Murakami(1979) ซึ่งถือว่าเป็นผลงานภาษาญี่ปุ่น ที่ฉบับแปลเป็นภาษาอังกฤษหายากเล่มหนึ่งเป็นเรื่องราวที่ถ่ายทอดโดยตัวละคร ที่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยวัย 21 ปี ในช่วงเวลา3 เดือนที่ปิดซัมเมอร์  ตัวละครหลัก มีอยู่2 ตัว แลกเปลี่ยนโลกทัศน์ ปรัชญาและมุมมองของชีวิตต่อกัน ตัวนำเล่าเรื่องประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมากับผู้หญิงสามคน โดยผู้หญิงเหล่านั้น มี “เสียง” ของตนเอง

สิ่งสำคัญที่ต้องเข้าใจก่อนอื่นคือห้วงเวลาของเหตุการณ์ ซึ่งเป็นปี 1972 แต่เหลื่อมล้ำเข้าไปในช่วงปลายของยุค 60s มิติของเวลา ถ่ายทอดด้วยสัญลักษณ์ต่างๆ เช่นการพูดถึง JFKดนตรีของเอลวิส และดนตรีของวงบีชบอยส์ โดยเฉพาะเพลง CaliforniaGirls แม้จะไม่ได้ใช้เพลงต้นฉบับ แต่ดนตรีเด่นชัดในสไตล์ของศิลปินที่กล่าวมา

บทสนทนาระหว่างตัวละครหลัก สะท้อนถึงการแสวงหาคำตอบให้กับชีวิตและการมองผ่านบริบททางการเมือง และวัฒนธรรม เช่น JFK เป็นสัญลักษณ์ของการแสวงหาความเท่าเทียมกัน เอลวิส คือร็อคแอนด์โรลซึ่งโอบอุ้มปรัชญาและปรากฎการณ์ที่พ่วงไว้กับดนตรีแนวนี้  เช่นการใช้สิ่งเสพย์ติด และเสรีภาพทางเพศส่วนบีชบอยส์ หมายถึงโลกทัศน์ที่เน้น สุขนิยม ความใสซื่อและความอ่อนประสพการณ์บทสนทนาบางส่วนชวนให้คิดว่า นิยามของ “อิสรภาพ” คืออะไร... เราจะพบอิสรภาพได้ผ่านความรู้ต่างๆ จากการอ่าน หรือเราใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องมีจุดหมายดื่มสุรา มั่วเซ็กส์ ฯลฯ

หากสามารถเข้าใจบรรยากาศของ ห้วงเวลา และสาระที่ตัวละครพูดถึงได้แล้ว เรื่องราวของละคร Hear the Wind Sing ก็จะเริ่ม make sense และมีความต่อเนื่องมากขึ้นเพราะการผูกเรื่องราวนั้น ตัดไปมาระหว่าง ปัจจุบัน (1971) กับอดีตที่ผ่านมา ทั้งนี้เพราะ Hear the Wind Sing ไม่มีพล็อตที่ถักร้อยต่อเนื่อง และไม่มีพล็อตหลัก เป็นเหมือนภาพต่อที่ผู้ชมจะต้องนำชิ้นเล็กชิ้นน้อยมาประกอบกันเอง แต่รู้ว่าภาพที่ต่อเสร็จแล้วจะเป็นภาพที่มาจากช่วงต้นของยุค 70s ที่มีบริบท ทางการเมืองวัฒนธรรม และสังคม อยู่ร่วมกัน และเมื่อเรื่องราวต่างๆ ถ่ายทอดจบ ช่วงซัมเมอร์ก็ผ่านพ้น ได้เวลาที่จะต้องกลับไปเรียนหนังสืออีกครั้ง

ในพื้นที่โรงละครเล็กๆแต่ไม่รู้สึกอึดอัด ใช้พร็อพ ที่ไม่มากมาย แต่การแสดงที่ใช้ท่าทางในเชิงสัญลักษณ์และการใช้เฟอร์นิเจอร์ เป็นสัญลักษณ์ แทนภูมิทัศน์ต่างๆ เป็นไปอย่างไหลลื่น นักแสดงทุกคน ใช้ vocalacting ได้อย่างเป็นธรรมดา น้ำเสียงในการถ่ายทอด ไม่ overdramatizedไม่ใช่โทนเสียง หรืออารมณ์ของตัวละครในละครทีวีหลังข่าว แต่เป็นเสียงที่สมจริงเสียงจากความรู้สึกของมนุษย์ สิ่งเหล่านี้ เป็นส่วนสำคัญ ทีทำให้ผู้ชมไม่อึดอัดและรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ ต่างจากที่จะรู้สึกว่า กำลังนั่งชมละครที่นักแสดงใช้ท่าทางและ “น้ำเสียง” กันเกินธรรมชาติ

สาระสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ละครเสนอ คือเรื่องของ “ความเหงาและโดดเดี่ยว” ซึ่งนอกจากจะต้องทดแทนด้วยการมีแฟน หรือมีคู่นอนแล้ว ก็การยึดติดผูกพันกับผู้คนที่แม้จะไม่เคยพบกันเลยเช่นความผูกพันระหว่างดีเจรายการวิทยุและผู้ฟัง ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมาดีเจช่วยคลายเหงาให้กับผู้คนนับไม่ถ้วน ที่เฝ้ารอจะฟังเพลง ฟังเสียงดีเจพูดคุยเฝ้ารอฟังเพลงที่ขอ แต่ความผูกพันนี้ เป็นความสัมพันธ์สองทางเพราะไม่ใช่แต่เพียงผู้ฟัง ที่รอให้ดีเจมอบความสุขให้แต่ฝ่ายเดียว ดีเจเอง ก็มีความเหงาในชีวิต และเกิดความผูกพันกับผู้ฟังเช่นกัน แต่ผู้ชมต้องไม่ลืมว่าลักษณะการจัดรายการย้อนไป 40กว่าปีก่อน กับดีเจวิทยุในปัจจุบัน มันต่างกันคนละภพ

การแสวงหา “คำตอบ” ให้กับตนเอง เป็นสิ่งที่ไม่มีเส้นแบ่งของยุคสมัยขีดกั้น พฤติกรรมของตัวละครในHear the Wind Sing เป็นสิ่งที่เรายังคงสัมผัสได้รอบตัวตลอดมาทุกยุคสมัย แม้ว่าแนวดนตรีจะกลายเป็น เทคโน หรือ R&B ...แม้ว่าความเสมอภาคระหว่างเพศ ระหว่างกลุ่มชน จะมากขึ้น..แม้ว่าประเภทของสิ่งเสพย์ติดจะเปลี่ยนไป.. แม้ว่าการแสวงหาคู่นอนจะมีรูปแบบที่สำเร็จรูปมากกว่าเดิมหลายเท่า... สายลมแห่งความเปลี่ยนแปลงไม่ได้พัดผ่านแล้วสงบไป แต่อยู่ที่ว่าเราจะได้ยินสายลมนั้น หรือไม่

Hear the Wind Sing ...สดับลมขับขาน      

โดย 206 performing trope จากนวนิยายเรื่องแรกของฮารูกิ มูราคามิ  สำนวนแปลของ นพดล เวชสวัสดิ์ ดัดแปลงบทและกำกับการแสดง อภิรักษ์ ชัยปัญหา

จัดแสดง เสาร์ที่ 4- อาทิตย์ที่ 12 ก.ค. 2557  โรงละคร ทองหล่อ อาร์ต สเปซ

รายละเอียดเพิ่มเติม https://www.facebook.com/events/1628542217384014/1631993090372260/

เครดิตภาพ Pat Sangtum 

Create Date : 06 กรกฎาคม 2558
Last Update : 6 กรกฎาคม 2558 10:39:22 น.		1 comments
Counter : 2468 Pageviews.
Share Tweet