พยับฝน
ฝนหลั่งฝั่งฟ้าแวบวิบวับ สายฝนจับฝ้าชื้นในคืนเหงา ก้มหน้าครวญหวนไห้สุดบรรเทา ฝนพรากเอาหัวใจไปกับมัน
หายไปกับสายฝนที่หล่นพรำ สุดระกำช้ำใจใยรักผัน ทิ้งรอยเศร้ามิจางยามห่างกัน ฟ้าครืนครั่นดังใจครวญป่วนระทม
น้ำเจิ่งนองใจกลับเหือดแห้งหาย สายฝนพรายพรูพร่างใจคว้างขม หลั่งเป็นสายคล้ายร่ำช้ำตรอมตรม เหลือจะข่มใจหายคลายอาวรณ์
แหงนหน้าเหงาใต้เงาพยับฝน ใจก็หล่นหายไปไม่ถ่ายถอน ในคืนเศร้ามีเราเฝ้าอาทร คิดถึงรักครั้งก่อนวอนกลับมา
รับขวัญวันฝนเทอย่าเหห่าง รักอย่าจางร้างไปในวันหน้า วิบวับแวบฟ้าแลบแปลบฉายมา พร่าน้ำตาค่อยค่อยหลั่งสุดยั้งใจ
รอฟ้าสวยหลังฝนจำทนฝืน น้ำตารื้นหยดกระเซ็นเป็นเม็ดใส รวมเป็นสายไหลหลั่งถั่งท้นใจ คอยฟ้าใหม่ฝนซาพารักคืน..
Create Date : 01 มิถุนายน 2552 |
|
20 comments |
Last Update : 1 มิถุนายน 2552 14:10:03 น. |
Counter : 1618 Pageviews. |
|
|
|
ไม่ลึกซึ้งแต่ว่าจริงใจ
คิดถึงมากมายรู้ไหม
จากคนไกล-ไกล .. ที่ห่วงใยเหลือเกิน
มาแอบกอดดดดดดดด ค่ะ
จุ๊บๆๆๆ