ถนนสายนั้นเงียบ... ทำให้ความรู้สึกของยุรกรณ์จมดิ่งในลักษณะประหลาด ก้อนหินเล็กๆ บางก้อนดูมีเรื่องราว ไฟทางแต่ละดวงที่แปลกตาดูมีความหมาย สรรพสัตว์ที่ส่งเสียงในยามวิกาลดูมีตัวตน แสงดาวจุดเล็กๆ บนท้องฟ้าส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับมาจากฟากฟ้าอันแสนไกล
         ฉิมพลีสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเงาคนที่โต๊ะยาวมุมหนึ่งของตลาด แสงไฟที่ส่องสว่างดูได้ไม่ชัดเจนนัก กิริยาท่าทางเหมือนเขาทิ้งห่อของอะไรสักอย่างเอาไว้ สักพักพวกพ้องก็รู้สึกตัวตามกัน ภาคย์ตัดสินใจเดินเข้าไปดูโดยที่เพื่อนไม่ทันจะห้าม
         “ต้องมีอะไรดีๆ บ้างแหละ”
         ชั่วอึดใจเดียว หนุ่มร่างหนาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับหอบใบตองที่มีซึ่งห่อใบตองอีกหลายห่ออยู่ข้างในนั้น กอบกุลหยิบมาเปิดดู เป็นข้าวมันหน้าสังขยาบ้างหน้าปลาแห้งป่นบ้าง
         แสงไฟสีขาวบ้างดวงกระพริบ ทำเอาฉิมพลีตกใจขึ้นมาวูบ เขาจับสัญญาณที่ผิดแผกขึ้นมาได้ทันที ตอนมาถึงไม่มีหลอดไฟสีขาวสักดวง แต่ตอนนี้...ไฉนถึงมีแสงแบบนั้นปรากฏขึ้น ชายหนุ่มหันมองไปรอบด้าน ไม่มีโคมไฟที่มีเปลวสีส้มเต้นวูบไหวอีกแล้ว กลายมาเป็นไฟทางที่มีแสงสีขาวนวลส่องทางจนเห็นได้ชัด
         ถนนเส้นนั้นกลายมาเป็นทางดินอีกรูปแบบหนึ่งแล้ว
         “พี่ พวกเรารีบไปกันเถอะ” ฉิมพลีพูดได้แค่นั้นพยุหะก็เอาห่อข้าวมันทยอยใส่ลงเป้ของฉิมพลี ไม่ได้ระแวงว่านั่นจะเป็นพิษภัยต่อคณะของตนหรือไม่
         มันเหมือนฝันที่เป็นไปทีละทอด ขาดช่วงบ้าง ปะติดปะต่อกันบ้าง แล้วก็วนๆ ไปมาพิลึก
         ยุรกรณ์รู้สึกว่ามีเงาหนึ่งซุ่มมองดูพวกเขาอยู่
         คุ้น...อย่างบอกไม่ถูก
         ภาคย์เอามือแตะไหล่ยุรกรณ์ ทำสัญญาณให้ตามพรรคพวกเดินทางกันออกจากละแวกชุมชนนั้น ฉิมพลีเดินนำไปได้สักระยะแล้ว พยุหะหันมามอง แล้วทั้งคณะก็ค่อยๆ เคลื่อนไปตามพงรกอย่างแผ่วเบา

ในรูปแบบ E-Book ที่
MEB https://shorturl.at/0JlKy
Pinto https://pintobook.com/sl/thbdzeqirs

Create Date : 04 มีนาคม 2568		0 comments
Last Update : 9 มีนาคม 2568 10:39:42 น.
Counter : 106 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet